 |
| Photo: SCF |
Hugo Dionísio - strategic-culture.su / Παρουσίαση Freepen.gr
"Αν ο Πούτιν", είπαν, αποδίδοντας απόλυτη εξουσία στον Ρώσο πρόεδρο, "ήθελε λιγότερο ΝΑΤΟ" μακριά από τα σύνορα της Ρωσίας, στην πραγματικότητα πέτυχε το αντίθετο. Οι συνήθεις προπαγανδιστές αναφέρθηκαν στο γεγονός ότι το ΝΑΤΟ είναι "πιο ενωμένο από ποτέ" και ότι η Φινλανδία και η Σουηδία προσχώρησαν στη Συμμαχία. Εκείνη την εποχή έλεγαν πράγματα όπως "αν δεν ήθελε το ΝΑΤΟ στα σύνορά του, ο Πούτιν έχει τώρα το αντίθετο από αυτό που πάντα ήθελε". Για τη δυτική προπαγάνδα, το τσίρκο είχε τελειώσει. Το ΝΑΤΟ είχε νικήσει, μπορούσαμε όλοι να είμαστε σίγουροι πως η ατλαντική συμμαχία ήταν τόσο ισχυρή και δυναμική όσο ποτέ άλλοτε. Ο Πούτιν θα έπεφτε, δε θα επιβίωνε ποτέ από τις "κυρώσεις από την κόλαση".
Αν οι μάχες είχαν τελειώσει τον πρώτο χρόνο της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης, επιφανειακά, θα έπρεπε να παραδεχτούμε ότι τα πράγματα δεν είχαν, στην πραγματικότητα, πάει καλά για τη Ρωσία. Αν προσθέσουμε και την οιονεί θρησκευτική πεποίθηση ότι "η Ουκρανία κέρδιζε τον πόλεμο", οι ρωσικές δυνάμεις περπατούσαν ξυπόλητες, πολεμούσαν με φτυάρια, μέσα σε άοπλες μάζες ανθρώπων και δεν είχαν καν καύσιμα για τα πεπαλαιωμένα οχήματά τους... Για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, η "διευθύνουσα σύμβουλος" της Ευρωπαϊκής Επιτροπής - της γραφειοκρατικής δομής που χρησιμοποιούν οι ΗΠΑ για τη διαχείριση των συμφερόντων τους στην Ευρώπη - Ursula von der Leyen, υποστήριξε ακόμη ότι "ο ρωσικός στρατός παίρνει τσιπ από πλυντήρια πιάτων και ψυγεία για να επισκευάσει τον στρατιωτικό εξοπλισμό του, επειδή του τελείωσαν. Η ρωσική βιομηχανία βρίσκεται σε κουρέλια".
Εν τω μεταξύ, η Ρωσία είχε αποσυρθεί από τη Χερσώνα και την περιοχή του Χάρκοβο, ως ένας τρόπος να εδραιώσει και να σταθεροποιήσει την αμυντική της γραμμή. Στον φανταστικό κόσμο των δυτικών μέσων ενημέρωσης, αυτή η επιχείρηση ανασύνταξης θεωρήθηκε ως μια "καταστροφική ήττα" που υπέστησαν τα στρατεύματα που ήταν πιστά στο καθεστώς του Κιέβου, και παρουσιάστηκε ως το απόλυτο παράδειγμα γενναιότητας και στρατιωτικής ικανότητας. Όσοι στήριζαν την ανάλυσή τους στην απτή πραγματικότητα ζούσαν σε μια ασφυκτική κόλαση. Οι προπαγανδιστές του καθεστώτος δεν μπορούσαν να συγκρατηθούν και συκοφαντούσαν βάναυσα όποιον προσπαθούσε να τους φέρει στον πραγματικό κόσμο. Στο CNN της Πορτογαλίας, οι σχολιαστές του καθεστώτος ζητούσαν την αποπομπή των συναδέλφων που διαφωνούσαν μαζί τους. Δημοσιογράφοι, στρατηγοί και αναλυτές στιγματίστηκαν, τουλάχιστον, ως "προπαγανδιστές του Πούτιν".
Αλλά, όπως συμβαίνει με όλα όσα έχουν σχέση με τη συλλογική Δύση, η ψευδαίσθηση οδηγεί γρήγορα στην απογοήτευση και η υπόσχεση γρήγορα στο χρέος. Φυλακισμένοι από ένα βραχυπρόθεσμο όραμα, βασισμένο σε μια λογική πολιτικής επιβίωσης με κάθε κόστος, στην οποία η εξουσία δικαιολογείται μόνο από τον στόχο της κατάκτησης ή της διατήρησής της.... Σήμερα, βλέπουμε συχνά τη συλλογική Δύση να πέφτει σε αυτή την καιροσκοπική παγίδα. Έτσι, δεν άργησε να έρθει η ώρα που η πραγματικότητα άρχισε να επιβάλλεται πάνω από την αφήγηση.
Τα ίδια εταιρικά μέσα ενημέρωσης που είχαν προηγουμένως ξεχάσει ότι η Ουκρανία μετά το Μαϊντάν είχε μετατραπεί σε καταφύγιο για την ακροδεξιά, το φασισμό και το ναζισμό, ήταν τα ίδια που πανηγύριζαν με ενθουσιασμό την "slava Ukraini" του Στεπάν Μπαντέρα. Όσο παράδοξο κι αν φαίνεται, είναι επίσης τα ίδια που σήμερα λένε ότι δεν υπάρχει ελπίδα για την Ουκρανία "χωρίς τη βοήθεια των ΗΠΑ" και πως "χωρίς πρόσθετη χρηματοδότηση" η ικανότητα να βοηθήσουν την Ουκρανία να ανταποκριθεί στις επείγουσες επιχειρησιακές της ανάγκες θα εξαντληθεί σύντομα.
Τέτοια παράδοξα, μεταφρασμένα πολιτικά, μόνο σε άσχημα αποτελέσματα μπορούν να οδηγήσουν. Και το κακό αποτέλεσμα έχει ήδη αρχίσει να διαφαίνεται στον ορίζοντα. Σιγά-σιγά, αυτή η ίδια υποταγμένη κυβερνητική ελίτ, κακομαθημένη, αλαζονική και αποκομμένη από τη συνηθισμένη ζωή, αρχίζει να υποθέτει το αντίθετο από αυτό που πάντα έλεγε: "Δυτικοί αξιωματούχοι προειδοποιούν ότι η Ουκρανία "σίγουρα θα αποτύχει" απέναντι στη Ρωσία, αν οι ΗΠΑ δεν παράσχουν περισσότερη βοήθεια", γράφει το CNN.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό! Το Bloomberg αναφέρει ότι "περισσότεροι Ουκρανοί είναι έτοιμοι για εδαφικές παραχωρήσεις προς τη Ρωσία". Με άλλα λόγια, τα ηττοπαθή μηνύματα στα κυρίαρχα μέσα μαζικής ενημέρωσης πολλαπλασιάζονται σταδιακά, πράγμα που σημαίνει πως κάποιος πολύ σημαντικός έχει δώσει εντολή να προετοιμαστεί το κοινό για το χειρότερο. Ο στρατηγός Πατ Ράιντερ, σε ενημέρωση στο Πεντάγωνο, αναγνώρισε ότι αν η διαφωνία σχετικά με την οικονομική στήριξη της Ουκρανίας συνεχιστεί, "τελικά, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να επιλέξουν μεταξύ της δικής τους πολεμικής ετοιμότητας και της προμήθειας όπλων στην Ουκρανία" λόγω της εξάντλησης των κονδυλίων για την υποστήριξη του Κιέβου.
Εν τω μεταξύ, οι New York Times δημοσίευσαν ένα άρθρο στο οποίο, άμεσα ή έμμεσα, αναγνώριζαν ότι: η πλειονότητα των ξένων εταιρειών παραμένει στη Ρωσία, μη θέλοντας να χάσει τις επενδύσεις της- οι εταιρείες που έχουν πωληθεί καθρεφτίζονται τώρα, δηλαδή αναλαμβάνονται από άλλες που είναι σχεδόν οι ίδιες, και δε γίνεται αισθητή μεγάλη διαφορά. Ο Πούτιν ήταν προετοιμασμένος για την αποχώρηση των δυτικών εταιρειών, καθώς υπήρχε αυστηρός έλεγχος των ροών κεφαλαίων- η Ρωσία βγήκε από την κρίση, η οικονομία σταθεροποιήθηκε το 2022 και οι δυτικές εταιρείες, από την άλλη πλευρά, έχασαν συνολικά περισσότερα από 103 δισεκατομμύρια δολάρια εγκαταλείποντας τη Ρωσική Ομοσπονδία.
Εκτός από τις οικονομικές απώλειες στο ρωσικό έδαφος, υπάρχει και η σχετική αποδυνάμωση της Δυτικής Ευρώπης σε σχέση με τη Ρωσική Ομοσπονδία. Οι απώλειες που υπέστη η ευρωπαϊκή βιομηχανία από την έκρηξη του Nord Stream, τα παράλογα 12 πακέτα κυρώσεων και μια ολόκληρη σειρά από εσωτερικές οικονομικές πράξεις αυτοακρωτηριασμού, με το να στερείται ή να αυξάνει την τιμή της ενέργειας, των πρώτων υλών και των εξαρτημάτων από τη Ρωσία, έχουν αποδυναμώσει τις ευρωπαϊκές οικονομίες και τις έχουν καταστήσει λιγότερο ανταγωνιστικές. Ενώ η Ρωσία θα αναπτυχθεί ήδη κατά 3,5% το 2023, η ΕΕ θα αναπτυχθεί μόνο κατά 0,5%. Το τρίτο τρίμηνο του 2023, η ρωσική οικονομία αναπτύχθηκε κατά 5,5% και οι μισθοί κατά 5,1%.
Τώρα, το μαθηματικό αποτέλεσμα είναι πολύ απλό και εύκολο να επιτευχθεί: αν στην αρχή της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης, η χρήση της Ουκρανίας από το ΝΑΤΟ και η εργαλειοποίησή της οδήγησε πολλούς ανθρώπους να πιστέψουν ότι θα υπάρχει περισσότερο ΝΑΤΟ δίπλα στη Ρωσία, σήμερα, όλο και περισσότερο, θα αναγκαστούμε να θεωρήσουμε πως θα γίνει το αντίθετο. Στην πραγματικότητα, θα υπάρχει περισσότερη Ρωσία δίπλα στο ΝΑΤΟ! Και αυτή η αντιστροφή συμβαίνει για τους εξής λόγους:
- Η Ρωσία έχει ενσωματώσει (προς το παρόν) 4 νέες περιοχές στην επικράτειά της, μετακινώντας γεωγραφικά τα σύνορά της προς τις χώρες του ΝΑΤΟ,
- Η Ουκρανία θα γίνει μικρότερη ή και ανύπαρκτη ως βιώσιμο κράτος, γεγονός που καθιστά τα σύνορα του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία λιγότερο αξιόπιστα, με μεγαλύτερη δυσφορία για τη Δύση, δεδομένης της μεγαλύτερης απροετοιμασίας και της έλλειψης στρατιωτικής συνοχής,
- Η ήττα του ουκρανικού σχεδίου της Δύσης όχι μόνο θα καταδείξει στον κόσμο την απαξίωση του ΝΑΤΟ και την ανικανότητά του να υπερασπιστεί τους συμμάχους του, αλλά θα αφήσει επίσης τη Ρωσία σε θέση ισχύος και μεγαλύτερης αξιοπιστίας σε πολιτικοστρατιωτικά θέματα, και θα έχει λόγο να αισθάνεται πιο άνετα με τα σύνορά της να πλησιάζουν τα σύνορα του ΝΑΤΟ,
- Η Ρωσία απλώς θα βγει από αυτόν τον πόλεμο καλύτερα προετοιμασμένη ως στρατιωτική, οικονομική και πολιτική δύναμη, αναλαμβάνοντας ηγετική θέση και μοιράζοντας πρωταγωνιστικό ρόλο στην παγκόσμια λήψη αποφάσεων- το ΝΑΤΟ, από την άλλη πλευρά, θα βγει απαξιωμένο, με άδεια οπλοστάσια και απαξιωμένα όπλα-θαύματα,
- Με την στρατιωτική υπεροχή της Ρωσίας, που αποδεικνύεται στο πεδίο της μάχης και όχι στην προπαγάνδα, αυτό που κάποτε ήταν μια προσπάθεια περικύκλωσης, όπως η ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, είναι τώρα ένας μεγαλύτερος κίνδυνος και για τις δύο χώρες- αυτές οι προηγουμένως ουδέτερες χώρες θα βρεθούν τώρα στη γραμμή πυρός των όπλων της Ρωσίας - που αποδεδειγμένα είναι ανώτερα - χωρίς να μπορούν να επωφεληθούν από την υποσχόμενη ικανότητα του ΝΑΤΟ να τις υπερασπιστεί - έχουν ανταλλάξει την ουδετερότητα και την ειρήνη με την ανασφάλεια,
- Αντιμέτωπη με την οικονομική ενίσχυση της Ρωσίας, την αποδυνάμωση της ΕΕ και την αλλαγή της ισορροπίας δυνάμεων μεταξύ των δύο μπλοκ, η Ρωσική Ομοσπονδία θα είναι αυτή που θα βγει κερδισμένη από αυτή τη σχέση, έχοντας αποδείξει ότι είναι ικανή να ζει και να επικρατεί ανεξάρτητα και χωρίς να υποτάσσεται στις επιταγές των ΗΠΑ/ΕΕ/ΝΑΤΟ- η συλλογική Δύση θα είναι αυτή που θα πρέπει να μάθει να ζει σε έναν κοινό κόσμο στον οποίο η Ρωσία είναι σημαντικός παίκτης, αφού η Ρωσία εκμεταλλεύτηκε τον πόλεμο για να κάνει με επιτυχία αυτό το ταξίδι,
- Λαμβάνοντας υπόψη τη νίκη της Ρωσίας - η οποία ήταν αναμενόμενη και υποτιθέμενη από την αρχή - θα αποδειχθεί πλήρως ότι η στρατιωτική υπεροχή του ΝΑΤΟ δεν υφίσταται, ότι η δύναμή του είναι ασταθής και ότι στην πραγματικότητα είναι μια συμμαχία χωρίς σχέδιο και χωρίς μέλλον, ανίκανη να προστατεύσει οποιονδήποτε- με αυτόν τον τρόπο, η Ρωσία θα είναι αυτή που θα βγει νικήτρια, η οποία θα ασκήσει πρωτοφανή πίεση στην ΕΕ πρώτον και στις ΗΠΑ δεύτερον, η οποία θα χάσει την αύρα της ως προστάτιδα του "ελεύθερου κόσμου",
- Το κύρος που θα αποκτήσει η Ρωσία σε αυτή τη διαδικασία θα της αποφέρει πολλά διαπραγματευτικά πλεονεκτήματα, τόσο με τον υπόλοιπο κόσμο όσο και με την ΕΕ, καθώς μια Ευρώπη που θέλει να ανακάμψει δεν μπορεί να στερηθεί τη Ρωσία ως εταίρο.
Έτσι, είναι η ΕΕ που θα πρέπει να ζήσει με "περισσότερη Ρωσία" στα σύνορά της, είναι οι ΗΠΑ που θα πρέπει να μάθουν να αντιμετωπίζουν έναν κόσμο με "περισσότερη Ρωσία". Σε αντίθεση με όσα τόσο δυνατά προπαγάνδιζαν στην αρχή!
Τα παιχνίδια δεν τα κερδίζεις στην αρχή, τα κερδίζεις στο τέλος!