 |
| Supporters of the Houthi movement rally to denounce air strikes launched by the U.S. and Britain on Houthi targets, in Sanaa, Yemen January 12, 2024. REUTERS/Khaled Abdullah |
Ο πόλεμος στη Γάζα μόλις επεκτάθηκε, και δεν ήταν κατά μήκος των συνόρων Ισραήλ-Λιβάνου ή κάποιου άλλου πολυσυζητημένου σημείου προβλήματος που μπορεί ακόμη να δει περαιτέρω κλιμάκωση. Αντιθέτως, ήρθε το βράδυ της Πέμπτης με τη μορφή αεροπορικών επιδρομών υπό την ηγεσία των ΗΠΑ εναντίον στόχων στο τμήμα της Υεμένης που ελέγχει το καθεστώς των Χούτι.
Paul R. Pillar - responsiblestatecraft.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Μην κάνετε κανένα λάθος: η ενέργεια αυτή είναι μια κλιμάκωση από και αποτέλεσμα της συνεχιζόμενης επίθεσης του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας. Οι Χούτι έχουν επανειλημμένα καταστήσει σαφές ότι οι επιθέσεις τους κατά της ναυσιπλοΐας στην Ερυθρά Θάλασσα - στις οποίες οι αμερικανικές αεροπορικές επιδρομές αποτελούσαν απάντηση - είναι οι ίδιες μια απάντηση στις θανατηφόρες επιθέσεις του Ισραήλ κατά των Παλαιστινίων της Γάζας. Οι επιθέσεις κατά της ναυτιλίας θα σταματήσουν εάν και όταν σταματήσει η ισραηλινή επίθεση στη Γάζα.
Οι Χούτι ήταν χαλαροί και ανακριβείς στη στόχευσή τους και οι ενέργειές τους έχουν επηρεάσει τη ναυτιλία που δεν έχει καμία σχέση με το Ισραήλ. Αλλά αυτό το γεγονός δεν αναιρεί την πραγματικότητα ότι αν πρόκειται να υπάρξει μια μόνιμη λύση στην τρέχουσα βίαιη αντιπαράθεση στην περιοχή της Ερυθράς Θάλασσας, αυτή η λύση θα είναι πολιτική και όχι μόνο στρατιωτική, και θα περιλαμβάνει όχι μόνο την Υεμένη και τους Χούτι αλλά και το Ισραήλ, τους Παλαιστίνιους και μια κατάπαυση του πυρός στη Γάζα.
Η "αποκατάσταση της αποτροπής" είναι το σκεπτικό που δίνεται συχνότερα για αυτού του είδους τα αμερικανικά πλήγματα, και το οποίο εκφράστηκε στο Καπιτώλιο από όσους υποστηρίζουν τη νέα επίθεση στην Υεμένη. Αυτό που ξεχνιέται είναι πως η άλλη πλευρά δεν έχει λιγότερη επιθυμία να "αποκαταστήσει την αποτροπή" από ό,τι οι Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτό σημαίνει ότι μια αμερικανική επίθεση διεγείρει τα αντίποινα και όχι να κάνει τον αντίπαλο να δειλιάσει από φόβο για το τι μπορεί να κάνει ο αμερικανικός στρατός στη συνέχεια.Το επαναλαμβανόμενο tit-for-tat μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και ορισμένων πολιτοφυλακών στο Ιράκ, όπου οι 2.500 Αμερικανοί στρατιώτες εκεί δέχονται συχνά επιθέσεις, καταδεικνύει αυτή τη δυναμική.
Οι Χούτι έχουν δώσει αρκετούς λόγους να πιστεύουμε ότι θα αντεπιτεθούν αντί να υποκύψουν. Χαιρετίζουν μια ένοπλη αντιπαράθεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Εκτός από το κύριο κίνητρό τους να υποστηρίξουν τους Παλαιστίνιους της Γάζας, οι Χούτι, επιδεικνύοντας λίγη δύναμη στην Ερυθρά Θάλασσα, εμφανίζονται ως ένας περιφερειακός παίκτης που πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη και όχι απλώς ως ένας φτωχός συγγενής σε μια γωνιά της Αραβικής Χερσονήσου.
Ο ηγέτης των Χούτι Αμπντούλ-Μαλίκ αλ-Χούτι δήλωσε σε τηλεοπτικό διάγγελμά του: "Εμείς, ο λαός της Υεμένης, δεν ανήκουμε σε εκείνους που φοβούνται την Αμερική. Νιώθουμε άνετα με μια άμεση αντιπαράθεση με τους Αμερικανούς". Εκπρόσωπος των Χούτι δήλωσε αργότερα σχετικά με τα αμερικανικά πλήγματα: "Δεν είναι δυνατόν να μην απαντήσουμε σε αυτές τις επιχειρήσεις".
Η πιο πιθανή απάντηση των Χούτι θα είναι περισσότερες επιχειρήσεις στην Ερυθρά Θάλασσα. Άλλες μορφές βίαιης ασύμμετρης απάντησης κατά των Ηνωμένων Πολιτειών είναι επίσης πιθανές.
Δεν είναι σαφές πόσο οι αεροπορικές επιδρομές αυτής της εβδομάδας υποβάθμισαν την ικανότητα του καθεστώτος των Χούτι να διεξάγει τέτοιες επιχειρήσεις ή πόσο θα τις υποβαθμίσουν τυχόν επόμενες επιθέσεις των ΗΠΑ. Όμως ένα στοιχείο για την απάντηση είναι ότι περίπου έξι χρόνια πολέμου της Σαουδικής Αραβίας -με την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών- στην Υεμένη, ο οποίος περιελάμβανε μια καταστροφική αεροπορική επίθεση και έναν ναυτικό αποκλεισμό, δεν εμπόδισαν τους Χούτι είτε να αντεπιτεθούν με πυραυλικές επιθέσεις στη Σαουδική Αραβία είτε να διεξάγουν τις πιο πρόσφατες επιχειρήσεις τους στη θάλασσα.
Εν ολίγοις, αυτές οι αεροπορικές επιδρομές των ΗΠΑ είναι απίθανο να ανακουφίσουν, πόσο μάλλον να λύσουν, το πρόβλημα των κινδύνων για τη ναυτιλία που χρησιμοποιεί την Ερυθρά Θάλασσα και τη Διώρυγα του Σουέζ. Η στρατιωτική κλιμάκωση σε μια ήδη ασταθή περιοχή δεν πρόκειται να καθησυχάσει τις ναυτιλιακές εταιρείες ή τους ασφαλιστές που εκδίδουν τα ασφαλιστήρια συμβόλαιά τους.
Εκτός του ότι είναι αναποτελεσματικά, τα πλήγματα κατά της Υεμένης συνεπάγονται και άλλες βλάβες. Το ένα είναι ότι θέτουν σε κίνδυνο τις πιθανότητες επίτευξης μιας διαρκούς διευθέτησης του πολέμου στο εσωτερικό της Υεμένης. Ο πόλεμος αυτός είχε δημιουργήσει τη μεγαλύτερη πιθανώς συνεχιζόμενη ανθρωπογενή ανθρωπιστική καταστροφή στον κόσμο, μέχρι να περάσει αυτή η απεχθής διάκριση από την ισραηλινή επίθεση στη Λωρίδα της Γάζας.
Μια de facto κατάπαυση του πυρός, με τη μεσολάβηση ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων, επικρατεί στην Υεμένη κατά το μεγαλύτερο μέρος των τελευταίων δύο ετών, δεδομένου πως ο Σαουδάραβας κυβερνήτης Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η συνέχιση του πολέμου ήταν μια άσκοπη πρόταση και πως η απομάκρυνση από αυτό που είχε μετατραπεί σε τέλμα ήταν προς το συμφέρον της Σαουδικής Αραβίας. Αυτή εξακολουθεί να είναι η πολιτική της Σαουδικής Αραβίας, και η επίσημη αντίδραση της Σαουδικής Αραβίας στα αμερικανικά πλήγματα ήταν η έκκληση για αυτοσυγκράτηση και "αποφυγή κλιμάκωσης". Αλλά η κλιμάκωση των ΗΠΑ που έχει ήδη συμβεί περιπλέκει την εικόνα και μπορεί μόνο να βλάψει, όχι να βοηθήσει, τις προοπτικές για ειρήνη στην Υεμένη.
Μια γενικότερη βλάβη συνίσταται στο κόστος και τους κινδύνους που συνδέονται με οποιαδήποτε επέκταση του ισραηλινού πολέμου στη Γάζα. Αυτοί περιλαμβάνουν τους κινδύνους τόνωσης της περαιτέρω κλιμάκωσης αλλού από άλλους παίκτες που αγγίζει ο πόλεμος αυτός, καθώς και την αύξηση της στρατιωτικής δραστηριότητας των ΗΠΑ που οδηγεί σε ακούσια περιστατικά που ξεφεύγουν από τον έλεγχο.
Τέλος - δεδομένης τόσο της πολιτικής των ΗΠΑ έναντι του Ισραήλ όσο και της αιτιολογίας των Χούθι για την επίθεση κατά της ναυτιλίας στην Ερυθρά Θάλασσα - τα αμερικανικά πλήγματα θα θεωρηθούν ευρέως ως μεγαλύτερη αμερικανική υποστήριξη στην ισραηλινή καταστροφή της Γάζας. Ως εκ τούτου, απομακρύνουν τις Ηνωμένες Πολιτείες περισσότερο από το είδος της πολιτικής απέναντι στο Ισραήλ που θα είχε πιθανότητες να τερματίσει και όχι να παρατείνει την καταστροφή. Αποδυναμώνει την προθυμία των αραβικών κρατών να συνεργαστούν με τις Ηνωμένες Πολιτείες σε άλλα θέματα. Και αυξάνει την πιθανότητα τρομοκρατικών αντιποίνων κατά των Ηνωμένων Πολιτειών από εκείνους που εξοργίζονται από τη συνενοχή των ΗΠΑ σε αυτό που πολλοί στον κόσμο θεωρούν γενοκτονία.