 |
| REUTERS/Jose Luis Gonzalez |
Ο πρόεδρος της Τυνησίας Kasir Saied στις 21 Φεβρουαρίου 2023
Richard Hubert Barton - strategic-culture.su / Παρουσίαση Freepen.gr
Κοσμοπολίτικη κινητικότητα και μετανάστευση εν όψει
Η πρώτη αποφασιστική προσπάθεια να κατακλυστεί η Ευρώπη από μουσουλμάνους κυρίως μετανάστες πραγματοποιήθηκε το 2012. Τον Ιανουάριο του ίδιου έτους, η μη εκλεγμένη, κοσμοπολίτικη ηγεσία της ΕΕ προώθησε την προγραμματισμένη ένταξή της στο πλαίσιο του EUROMED. Πρώτα ένα σεμινάριο στη Βαρκελώνη με το αποκαλυπτικό σύνθημα: Πόλεμος και Ειρήνη στον ΧΧΙ αιώνα. Ένα χρόνο αργότερα έλαβε χώρα η Αραβική Άνοιξη. Κατά τη διάρκεια του σεμιναρίου ο ειδικός απεσταλμένος της ΕΕ, Μπερναρντίνο Λεόν, προέτρεψε την ΕΕ να προσφέρει μια "νέα σχέση" στις αραβικές χώρες που βίωσαν την Αραβική Άνοιξη. Αυτή η νέα σχέση θα έπρεπε να βασίζεται στην ίση μεταχείριση μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Αράβων εταίρων. Παρουσία του πρώην Ύπατου Εκπροσώπου για την Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας στην Ευρώπη, Χαβιέ Σολάνα, ο Λεόν διαβεβαίωσε την Τυνησία ότι θα της παραχωρηθεί μια σχέση παρόμοια με άλλες ευρωπαϊκές χώρες εκτός ΕΕ, όπως η Νορβηγία, η Ισλανδία και η Ελβετία.
Η πίεση αυτή ενισχύθηκε περαιτέρω τον Φεβρουάριο του 2012 από μια ενημέρωση του Τύπου στις Βρυξέλλες. Αυτή πραγματοποιήθηκε για να δώσει πληροφορίες και σημασία στη συνάντηση του πρωθυπουργού της Τυνησίας, Hamadi Jebali (του ίδιου που ανακοίνωσε στους συμπατριώτες του ότι πιθανώς βρίσκονταν στο Έκτο Χαλιφάτο) και του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Jose Manuel Barroso. Ο τελευταίος στο πλαίσιο της ενημέρωσης του Τύπου ανέφερε μια σειρά από προτεραιότητες που πρέπει να αντιμετωπιστούν. Είναι χαρακτηριστικό πως μία από αυτές αφορούσε την επανέναρξη του διαλόγου για την κινητικότητα και τη μετανάστευση.
Ο Όρμπαν εναντίον του Σόρος
Περαιτέρω εξελίξεις σχετικά με την εισροή μουσουλμάνων μεταναστών στην Ευρώπη σχετίζονται με την καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ. Παρά το γεγονός ότι ακόμη το 2010 ξέσπασε αναφερόμενη στην πολυπολιτισμική ενσωμάτωση χαρακτηρίζοντάς την παταγώδη αποτυχία, η απόφασή της να δεχθεί πάνω από ένα εκατομμύριο πρόσφυγες κυρίως από τη Μέση Ανατολή σηματοδότησε μια βαθιά αλλαγή στην πολιτική της. Παρακολουθώντας από κοντά τη μεταναστευτική κρίση του 2015 ο δισεκατομμυριούχος χρηματοδότης Τζορτζ Σόρος χαιρέτισε την απόφασή της.
Ο ίδιος ο κοσμοπολίτης Τζορτζ Σόρος ετοίμαζε το σχέδιό του να φέρνει έως και 1 εκατομμύριο μουσουλμάνους στην Ευρώπη ετησίως. Το σχέδιο αυτό αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στις 22 Ιουλίου 2017, στο Tusnádfürdő (Băile Tuşnad, Ρουμανία) από τον πρωθυπουργό της Ουγγαρίας, Victor Orban και αντιτάχθηκε σθεναρά σε αυτό. Λίγα λόγια σχετικά με το σχέδιο μπορεί να δώσουν μια εικόνα του τρόπου σκέψης του Σόρος και της ετοιμότητας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να συνεργαστεί.
Το σχέδιο αποτελείται από τέσσερα σημεία και η αυτοκρατορία του Σόρος το δημοσίευσε και άρχισε τις προσλήψεις για την εφαρμογή του. Το δεύτερο σημείο προέβλεπε ότι κατά την άφιξη κάθε μουσουλμάνος μετανάστης θα έπρεπε να λάβει ένα ποσό σε ευρώ που θα αντιστοιχούσε σε τεσσεράμισι εκατομμύρια φιορίνια, το οποίο ο συντάκτης του σχεδίου θα ήταν ευτυχής να χρηματοδοτήσει.
Η ουσία της πρότασης είναι ο λεγόμενος "παράγοντας έλξης" για τη διατήρηση μιας συνεχούς εισροής. Εξάλλου, το ποσό που θα λαμβάνει σε ευρώ κάθε μετανάστης κατά την άφιξή του θα είναι υψηλότερο από τον μέσο ετήσιο μισθό της Ουγγαρίας. Το τρίτο σημείο του σχεδίου ανέφερε ότι οι μετανάστες που φθάνουν στην ΕΕ θα πρέπει να κατανέμονται μεταξύ των χωρών της Ευρώπης στο πλαίσιο ενός υποχρεωτικού και μόνιμου μηχανισμού. Και είναι ενδιαφέρον πως το τέταρτο σημείο αφορά τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού οργανισμού μετανάστευσης, ο οποίος θα αφαιρούσε από τα εθνικά κράτη όλες τις εξουσίες λήψης αποφάσεων που σχετίζονται με τις υποθέσεις των μεταναστών και θα τις παρέδιδε στις Βρυξέλλες.
Η αντίθεση στη μαζική μετανάστευση και στις προτάσεις τύπου Σόρος εκ μέρους του Όρμπαν είναι δυνατή και σταθερή. Οι δηλώσεις του, που δεν έχουν τύχει μεγάλης δημοσιότητας, δείχνουν ξεκάθαρα τι διακυβεύεται. Θα παραθέσω μόνο τρεις από αυτές:
Τις επόμενες δεκαετίες το κύριο ερώτημα στην Ευρώπη θα είναι το εξής: θα παραμείνει η Ευρώπη η ήπειρος των Ευρωπαίων; Θα παραμείνει η Ουγγαρία η χώρα των Ούγγρων; Θα παραμείνει η Γερμανία η χώρα των Γερμανών; Θα παραμείνει η Γαλλία η χώρα των Γάλλων; Ή μήπως η Ιταλία θα παραμείνει η χώρα των Ιταλών; Ποιος θα ζει στην Ευρώπη;
Τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα δεν είναι αυτό που ήταν κάποτε. Έχουν παντρευτεί με τα παγκόσμια επιχειρηματικά συμφέροντα που εκπροσωπούν τη νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική, και τώρα που έχουν έναν μόνο τομέα πολιτικής, επικεντρώνονται σε έναν μόνο τομέα: τη διατήρηση της επιρροής τους στον πολιτισμό. Αυτό είναι το δεύτερο σημαντικό στοιχείο στην Ευρώπη σήμερα. Και το τρίτο σημαντικό στοιχείο είναι ότι η Ευρώπη προετοιμάζεται σήμερα να παραδώσει το έδαφός της σε μια νέα μικτή, ισλαμοποιημένη Ευρώπη.
Αν σας βιάσουν νόμιμα, σας αναγκάσουν να αποδεχτείτε κάτι που δεν σας αρέσει, πώς θα θέλατε να έχετε έναν συμβιβασμό και μια συμφωνία; Είναι αδύνατον.
Μόλις δύο μήνες μετά την ομιλία του Όρμπαν στο Tusnádfürdő της Ρουμανίας, σαν να ήθελε να αντιμετωπίσει την αντίθεση του Όρμπαν στη μουσουλμανική μετανάστευση, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή χρηματοδότησε και άνοιξε μια έκθεση με τίτλο "Ισλάμ, είναι και δική μας ιστορία". Τα σχόλια σχετικά με την έκθεση ήταν ανάμεικτα. Οι Ευρωπαίοι υποστηρίζουν την ειρηνική συνύπαρξη χριστιανών και μουσουλμάνων, αλλά είναι μάλλον δύσκολο να κρύψει κανείς τον σκοπό της, δηλαδή την επιβεβαίωση του Ισλάμ και των αξιών του. Παρεμπιπτόντως, μπορεί κανείς να φανταστεί τη χρηματοδότηση και τη διοργάνωση από μουσουλμάνους σε μια χώρα με μουσουλμανική πλειοψηφία μιας έκθεσης με τίτλο "Χριστιανισμός, είναι και δική μας ιστορία";
Η μετανάστευση κυριαρχεί στην πολιτική της ΕΕ
Η τάση της μετατροπής των Ευρωπαίων σε μειονότητα στην Ευρώπη υπό μουσουλμανική πλειοψηφία μοιάζει αδύνατο να αντιστραφεί και είναι ευρέως αποδεκτή. Η έλλειψη αφομοίωσης των μουσουλμάνων, τα υψηλότερα από τα ευρωπαϊκά ποσοστά γονιμότητας, οι ήδη υπάρχοντες αριθμοί μουσουλμάνων στην ΕΕ και ο μεγάλος αριθμός τους που έρχονται νόμιμα και παράνομα στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι γνωστά και υποστηρίζουν την τάση αυτή.
Δεν είναι περίεργο, μεγάλο μέρος της ευρωπαϊκής πολιτικής αφορά τη μετανάστευση. Παραδείγματα υπάρχουν πολλά, αλλά θα αναφέρω μόνο μερικά.
Το σύμφωνο, το οποίο θα έχει ως αποτέλεσμα τα κράτη μέλη να δέχονται μια ποσόστωση μεταναστών, βρήκε με ακλόνητο τρόπο αντίθετη την πολωνική κυβέρνηση, η οποία έχει θέσει το μεταναστευτικό στην πρώτη γραμμή της εκστρατείας της για τις γενικές εκλογές της 15ης Οκτωβρίου 2023. Ο πρωθυπουργός Mateusz Morawiecki έγραψε στο Facebook: Η Ευρώπη βρίσκεται σήμερα μπροστά σε μια ουσιαστική επιλογή - να επιλέξει είτε την ασφάλεια είτε τη μαζική, παράνομη μετανάστευση.
Στις ολλανδικές εκλογές του Νοεμβρίου 2023 η μετανάστευση ήταν το βασικό θέμα και το Κόμμα της Ελευθερίας (PVV) του Γκερτ Βίλντερ, κέρδισε 35 έδρες στο ολλανδικό κοινοβούλιο των 150 εδρών. Ο κ. Βίλντερς υποστηρίζει τη διακοπή της μουσουλμανικής μετανάστευσης και την απαγόρευση της κατασκευής νέων τζαμιών.
Σε μια άλλη εξέλιξη, η κυβέρνηση της Δανίας έχει κλείσει τη χώρα στους μετανάστες και επικεντρώνεται στην απέλαση των προσφύγων ακόμη και στην τραυματισμένη από τον πόλεμο Συρία. Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι το 2019 Οι Σοσιαλδημοκράτες της Δανίας ήταν οι πρώτοι που προώθησαν τη "λύση της Ρουάντα" υποστηρίζοντας τις απελάσεις αιτούντων άσυλο δήθεν για την προστασία τους, με την επιλογή εγκατάστασης στη Ρουάντα. Φανταστείτε αυτό, φανταστείτε έναν πρόσφυγα να ονειρεύεται τη Δανία, μια από τις καλύτερες χώρες στον κόσμο - από άποψη βιοτικού επιπέδου και κοινωνικής πρόνοιας - και να καταλήγει απροσδόκητα στη Ρουάντα! Το βρετανικό Συντηρητικό Κόμμα θεώρησε ότι ήταν ένας αποτελεσματικός τρόπος αποθάρρυνσης των παράνομων μεταναστών και μιμούμενο τους Δανούς πρότεινε την "επιλογή της Ρουάντα".
Στις 19 Δεκεμβρίου 2023 το Κοινοβούλιο της Γαλλίας μόλις αυστηροποίησε ορισμένους κανόνες και θέσπισε νέους νόμους για τους μετανάστες. Ο νέος νόμος για τη μετανάστευση ήταν ένας συμβιβασμός μεταξύ της κυβέρνησης του προέδρου Εμανουέλ Μακρόν και του δεξιού κόμματος Les Républicains. Η υιοθέτηση των νέων νόμων χαρακτηρίστηκε ως "ιδεολογική νίκη" από την ηγέτιδα της ακροδεξιάς Μαρίν Λεπέν.
Η εικόνα της μετανάστευσης στην ευρωπαϊκή πολιτική δεν είναι καθόλου πλήρης χωρίς να ληφθεί υπόψη η Γερμανία. Εξάλλου, ο μεγαλύτερος αριθμός αλλοδαπών μεταναστών (σχεδόν 16 εκατομμύρια) ζει στη Γερμανία και ο μεγαλύτερος παράγοντας που οδηγεί τους Γερμανούς ψηφοφόρους στην αγκαλιά της ακροδεξιάς είναι η εισροή αιτούντων άσυλο. Περισσότεροι από 200.000 άνθρωποι ζήτησαν άσυλο στη Γερμανία από τον Ιανουάριο έως τον Αύγουστο - μια αύξηση 77% σε σχέση με την ίδια περίοδο πέρυσι.
Σε γενικές γραμμές, πολλοί Γερμανοί ψηφοφόροι έχουν την αίσθηση πως τα κυρίαρχα κόμματά τους δεν εκπροσωπούν τα συμφέροντά τους σε διάφορους τομείς, κυρίως σε θέματα μετανάστευσης.
Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός αυτό, όλο και περισσότεροι Γερμανοί πολιτικοί εκφράζονται έντονα κατά των αιτούντων άσυλο. Για παράδειγμα, το 2020, στη Θουριγγία, ο ηγέτης του CDU Friedrich Merz δήλωσε στους συγκεντρωμένους ότι οι Σύριοι δεν μπορούν να γίνουν δεκτοί στη χώρα. Αυτό ήταν σε πλήρη σύγκριση με τα φιλόξενα λόγια της προκατόχου του Άνγκελα Μέρκελ, η οποία άνοιξε ευρέως τις πόρτες στους πρόσφυγες το 2015 και είπε, Wir Schaffen Das, ή "μπορούμε να το κάνουμε αυτό". Φέτος ο Herr Mertz προχώρησε ένα βήμα παραπέρα, υποστηρίζοντας τη συνεργασία με την AFD (Εναλλακτική για τη Γερμανία).
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της Deutschlandtrend, πάνω από το 70% των Γερμανών ήταν δυσαρεστημένοι με την κατανομή των προσφύγων, σχεδόν το 80% θεωρούσε ότι οι αιτούντες άσυλο δεν ενσωματώνονται επαρκώς, ενώ τα δύο τρίτα τάχθηκαν υπέρ του περιορισμού του αριθμού τους.
Ο Βίκτορ Όρμπαν κατά του Συμφώνου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής
Μέχρι τη στιγμή που το Νέο Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Άσυλο εγκρίθηκε και εκπονήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2023 ο πρωθυπουργός Όρμπαν ήταν μόνος του αντίθετος σε αυτό. Οι Πολωνοί σύμμαχοί του δεν ήταν πλέον μαζί του, καθώς η Πολωνία είχε νέα κυβέρνηση του πρωθυπουργού Ντόναλντ Τουσκ. Ο τελευταίος διευκόλυνε τη διαμόρφωση και την έγκριση του Συμφώνου.
Η σύντομη περίληψη του Συμφώνου όπως προτάθηκε από την Επιτροπή:
1) Κανονισμός διαλογής: Δημιουργία ενιαίων κανόνων σχετικά με την ταυτοποίηση των υπηκόων τρίτων χωρών κατά την άφιξή τους, αυξάνοντας έτσι την ασφάλεια εντός του χώρου Σένγκεν.
2) Κανονισμός Eurodac: ανάπτυξη κοινής βάσης δεδομένων που θα συγκεντρώνει ακριβέστερα και πληρέστερα στοιχεία για τον εντοπισμό μη εξουσιοδοτημένων μετακινήσεων.
3) Κανονισμός για τις διαδικασίες ασύλου: ταχύτερη και αποτελεσματικότερη εφαρμογή των διαδικασιών ασύλου, επιστροφής και συνοριακών διαδικασιών.
4) Κανονισμός για τη διαχείριση της μετανάστευσης για το άσυλο: θέσπιση ενός νέου μηχανισμού αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών μελών για την εξισορρόπηση του σημερινού συστήματος όπου λίγες χώρες είναι υπεύθυνες για τη συντριπτική πλειοψηφία των αιτήσεων ασύλου, και σαφείς κανόνες σχετικά με την ευθύνη για τις αιτήσεις ασύλου.
5) Κανονισμός για τις κρίσεις και την ανωτέρα βία: διασφάλιση ότι η ΕΕ είναι προετοιμασμένη στο μέλλον να αντιμετωπίσει καταστάσεις κρίσης, συμπεριλαμβανομένης της εργαλειοποίησης των μεταναστών.
Τα παραπάνω σημεία είναι γενικού τύπου. Η εικόνα γίνεται σαφέστερη όταν η Επιτροπή στρέφεται στους στόχους. Στόχος της συμφωνίας είναι η μείωση της παράτυπης μετανάστευσης προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η μεταρρύθμιση περιλαμβάνει διατάξεις για τον ταχύτερο έλεγχο των παράτυπων αφίξεων, τη δημιουργία κέντρων κράτησης στα σύνορα και την ταχύτερη απέλαση των αιτούντων άσυλο των οποίων οι αιτήσεις απορρίπτονται. Οι χώρες της ΕΕ που αρνούνται να τους δεχτούν θα συνεισφέρουν οικονομικά ή υλικά σε εκείνες που τους δέχονται.
Πόσο υψηλή είναι η αναμενόμενη ροή αιτούντων άσυλο; Μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου του τρέχοντος έτους, ο οργανισμός Frontex της ΕΕ για τα σύνορα είχε καταγράψει περισσότερες από 355.000 παράτυπες διελεύσεις συνόρων στο μπλοκ, δηλαδή αύξηση 17%.
Ποια ήταν η αντίδραση του Όρμπαν στο Σύμφωνο; Είπε ότι το σύμφωνο ήταν βέβαιο ότι θα αποτύχει. Δεν στάθηκε ιδιαίτερα στα ζητήματα που εμπλέκονται, απλώς υποστήριξε μια αρχή: όσοι θέλουν να εισέλθουν στην ΕΕ πρέπει να υποβάλουν αίτηση ασύλου από τα σύνορα και να περιμένουν εκεί την τελική απόφαση. Όλα αυτά ακούγονταν λογικά. Το μοντέλο του για την αποδοχή των αιτούντων πολιτικό άσυλο μπορεί να χαρακτηριστεί αξιόπιστο και εύρυθμο.
Ο υπουργός Εξωτερικών της Ουγγαρίας Péter Szijjártó ήταν ευθύς και δήλωσε ότι η χώρα του απορρίπτει το σύμφωνο για τη μετανάστευση και το άσυλο με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο. Πρόσθεσε πως κανένας δεν μπορεί να αναγκάσει την Ουγγαρία να αφήσει κανέναν να μπει στο έδαφός της. Από τους τουλάχιστον 30.000 πρόσφυγες ετησίως που θα κατανέμονται μεταξύ των κρατών μελών, μπορούν να έρθουν μόνο όσοι θέλουμε να έρθουν στην Ουγγαρία ή μας επιτρέπεται να έρθουν και να μείνουν στην Ουγγαρία. Έτσι, παρά την έγκριση του συμφώνου, η ουγγρική θέση είναι πεντακάθαρη.
Το μέρος του Συμφώνου που αφορά τις υποχρεωτικές απελάσεις φαίνεται να είναι το πιο αμφισβητήσιμο. Για τις χώρες των αιτούντων άσυλο μπορεί να μην είναι πρόθυμες να συνεργαστούν. Μπορεί απλώς να αρνηθούν να τους δεχτούν πίσω ή να απαιτήσουν τα χρήματα για τον επαναπατρισμό τους. Και η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να κάνει και πολλά πράγματα. Η κατάσταση σε πολλές μητρικές χώρες είναι ασταθής, για να το πούμε ήπια, και αυτό που στην Ευρώπη αποκαλούν αιτούντες άσυλο στις χώρες προέλευσής τους συχνά θεωρούνται εγκληματίες και ταραχοποιοί που τα μαχόμενα ή ασταθή καθεστώτα είναι ευτυχείς να απαλλαγούν από αυτούς. Με άλλα λόγια, η συνεχής εκροή τέτοιων στοιχείων στις χώρες αυτές αναλαμβάνει ρόλο κάποιου είδους βαλβίδας ασφαλείας. Το χειρότερο είναι ότι κάποιοι από αυτούς που φτάνουν μπορεί να είναι άνθρωποι χωρίς χαρτιά.
Προφανώς, σε αυτές τις εκατοντάδες χιλιάδες των αποκαλούμενων αιτούντων άσυλο, η συντριπτική πλειοψηφία είναι άνθρωποι που προσελκύονται από την υπόσχεση μιας καλύτερης ζωής "εκεί" (Γερμανία, Σουηδία) και σε ορισμένες περιπτώσεις για να αποφύγουν τη στρατιωτική θητεία. Όταν το 2015 επισκέφθηκα το νησί της Λέσβου στην Ελλάδα για να ερευνήσω τις ανεξέλεγκτες αφίξεις των προσφύγων, κανένας από όσους συνάντησα δεν προσπάθησε να κρύψει τους στόχους του, όπως να πάρει διαμερίσματα και αξιοπρεπή κοινωνικά επιδόματα. Δεν ήρθα σε επαφή με καμία περίπτωση δίωξης αν και γνώριζα ότι σε άλλες ομάδες αφίξεων μπορεί όντως να εμφανιστούν γνήσιοι αιτούντες άσυλο.
Νομίζω ότι ορισμένα στοιχεία σκέψης που επιβεβαιώνουν την ορθότητα των απόψεων του Όρμπαν σχετικά με το Σύμφωνο εμφανίστηκαν ακόμη σε προηγούμενο στάδιο, όταν αυτό συζητιόταν. Τότε η Meloni, ο Morawiecki και ο Orban υποστήριξαν ότι η έμφαση δεν πρέπει να δοθεί στην κατανομή αλλά στην αποτροπή της έλευσης των αιτούντων άσυλο. Αγνοήθηκαν.
Πάνω απ' όλα, αυτό που είναι δύσκολο να κατανοηθεί είναι η αυτοπεποίθηση της φον ντερ Λάιεν. Το Σύμφωνο ανέφερε: "Η μεταρρύθμιση περιλαμβάνει διατάξεις για τον ταχύτερο έλεγχο των παράτυπων αφίξεων, τη δημιουργία κέντρων κράτησης στα σύνορα και την ταχύτερη απέλαση των αιτούντων άσυλο των οποίων οι αιτήσεις απορρίπτονται". Οι λέξεις που δημιουργούν ιδιαίτερες αμφιβολίες είναι "ταχύτερος έλεγχος και ταχύτερη απέλαση". Πώς μπορεί κανείς να πιστέψει ότι σχεδόν οι ίδιοι άνθρωποι που ήταν υπεύθυνοι για τη μετανάστευση (συμπεριλαμβανομένων των απελάσεων) θα μπορέσουν να αλλάξουν τα εξαιρετικά υψηλά ποσοστά των αποτυχημένων απελάσεων; Δεν είναι μυστικό πως μόνο το 21% από τους περίπου 300.000 μετανάστες που τους λένε να εγκαταλείψουν την ΕΕ κάθε χρόνο φεύγουν πραγματικά!
Το πόσο δύσκολες μπορούν να γίνουν οι διαπραγματεύσεις για τις απελάσεις μπορεί να πάρει κανείς μια πρόγευση από τις συνομιλίες για το θέμα αυτό μεταξύ της Frau von der Leyen και του Τυνήσιου προέδρου Kasir Saied. Η ίδια πέταξε στην Τυνησία πριν επιστρέψει στην Ευρώπη για την υπογραφή του Συμφώνου. Σε συνάντηση με τη von der Leyen και νωρίτερα με τον πρωθυπουργό της Ιταλίας ο πρόεδρος Saied κατέστησε σαφές ότι η χώρα του δεν θα αποτελέσει "κέντρο υποδοχής" για την επιστροφή μεταναστών από την υποσαχάρια Αφρική από την Ιταλία ή οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρώπης. Όλα αυτά παρά τη συμφωνία ύψους 1 δισ. ευρώ που υπεγράφη στις 16 Ιουλίου 2023 και τις υποσχέσεις για μελλοντική αγορά ηλιακής ενέργειας από την Τυνησία. Το μόνο που ήταν έτοιμος να δεχτεί ήταν Τυνήσιοι υπήκοοι. Τα διαθέσιμα στοιχεία για τον Απρίλιο του 2023 ήταν περίπου 8 χιλιάδες Τυνήσιοι που έφτασαν και επέστρεψαν, τον Απρίλιο 1.000 τον Μάιο και 5.000 τον Ιούνιο.
Το τέλος της ΕΕ όπως την ξέρουμε
Όπως καταδεικνύει η δημογραφική εκτίμηση του Associated Press οι γεννήσεις γηγενών στη Γαλλία είναι στο 1,4 παιδί ανά γυναίκα, σε σύγκριση με ένα μουσουλμανικό ποσοστό 3,4 έως 4 παιδιών. Λαμβάνοντας υπόψη αυτό το γεγονός, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι σε 35 χρόνια η Γαλλία θα γίνει μια χώρα με μουσουλμανική πλειοψηφία. Ο Charles Gave, οικονομολόγος, διαχειριστής κεφαλαίων και πολιτικός σχολιαστής, έγραψε το 2017 για την "εξαφάνιση των ευρωπαϊκών πληθυσμών: καθώς οι γηγενείς πληθυσμοί συρρικνώνονται και οι μουσουλμάνοι συνεχίζουν να παρουσιάζουν ένα ισχυρό ποσοστό γονιμότητας.
Ίσως δεν είναι τυχαίο ότι η πιθανή νέα, πολύ σημαντική εξέλιξη μπορεί να λάβει χώρα στη Γαλλία και συνδέεται με την πιθανή άνοδο της Μαρί Λεπέν στην εξουσία το 2027. Το άρθρο 6 του γαλλικού συντάγματος, ορίζει ότι ο πρόεδρος δεν μπορεί να "ασκήσει περισσότερες από δύο συνεχόμενες περιόδους στο αξίωμα". Ως εκ τούτου, ο Εμανουέλ Μακρόν δεν έχει πλέον το δικαίωμα να κατέβει στις εκλογές για τρίτη συνεχόμενη θητεία. Έτσι, μπορεί κανείς να απορρίψει τον Μακρόν ως αντίπαλο για την προεδρία της.
Πόσες πιθανότητες έχει να κερδίσει; Στη δημοσκόπηση-σοκ που διεξήχθη τον Απρίλιο του 2023 η Λεπέν θα κέρδιζε τον Εμανουέλ Μακρόν αν οι προεδρικές εκλογές του περασμένου έτους επαναλαμβάνονταν τώρα. Η Λε Πεν θα συγκέντρωνε 55% και ο πρόεδρος Μακρόν 45% εάν αντιμετώπιζαν ο ένας τον άλλον σε μια επαναληπτική ψηφοφορία.
Θα ήταν λάθος να υποθέσουμε ότι είναι βέβαιο πως θα κερδίσει το 2027. Η νίκη σε μια προεδρική κούρσα εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και περιστάσεις και κυρίως από τη μεταβαλλόμενη δυναμική της γαλλικής πολιτικής. Τα πράγματα είναι σίγουρα όταν συμβαίνουν. Αυτό που μπορεί να ειπωθεί σε αυτό το στάδιο είναι ότι έχει πολλές πιθανότητες να κερδίσει.
Γιατί τόση προσοχή στη Μαρίν Λεπέν; Ας ρίξουμε μια γρήγορη ματιά σε ορισμένα σημεία του προεκλογικού της προγράμματος, τα οποία με τον καιρό έχουν υποστεί κάποιες αλλαγές. Οι προτάσεις της είναι αν όχι επαναστατικές τουλάχιστον αντικομφορμιστικές, Ξεκινώντας από την κυριαρχία υποστηρίζει ότι "η κυριαρχία της Γαλλίας δεν μπορεί να συνυπάρξει με την εξουσία της ΕΕ- πρέπει να την αντικαταστήσει και να την ξεπεράσει". Τάσσεται σταθερά υπέρ της κατάργησης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μετατρέποντάς την σε μια Γραμματεία που θα σφραγίζει τη νομοθεσία που συμφωνείται από το Συμβούλιο των αρχηγών κρατών της ΕΕ. Θα μειώσει αμέσως τη συνεισφορά της Γαλλίας στον προϋπολογισμό της ΕΕ κατά 5 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως. Τι θα απομείνει από το Σύμφωνο και τη σημερινή δομή της ΕΕ; Ίσως η Frau von der Leyen θα πρέπει να αποσυρθεί;
Η λιτανεία των αλλαγών που θέλει να εισαγάγει είναι μεγάλη. Περιλαμβάνουν το ενδεχόμενο απομάκρυνσης της Γαλλίας από το ΝΑΤΟ, την εισαγωγή αυστηρών περιορισμών στη μετανάστευση, τους κρατικούς συνοριακούς ελέγχους και την αντίθεση της Γαλλίας στην απομόνωση της Ρωσίας. Αν είναι έτσι, ίσως ο κόσμος να γίνει πιο τακτοποιημένος και ειρηνικός; Επιπλέον, ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ μπορεί να επιλέξει να τη συγχαρεί που έκανε τη Γαλλία Μεγάλη Ξανά!
Μια άλλη εξέλιξη που είναι εξαιρετικά σημαντική σχετίζεται με την έντονη εισροή αφρικανικών πληθυσμών λόγω δημογραφικών και οικονομικών κενών σε σύγκριση με την Ευρώπη και άλλες ανεπτυγμένες χώρες. Είναι αδύνατο να αναλυθεί με απλά λόγια. Ο αντίκτυπός της είναι ανήκουστος, σχεδόν καταστροφικός και απολύτως μαζικός. Ο Σέρβος οικονομολόγος Μπράνκο Μιλάνοβιτς περιγράφει το μελλοντικό δράμα ως εξής:
Αυτές οι τάσεις φαίνονται ακόμη πιο ανεξέλεγκτες για την Ευρώπη, όταν κανείς βλέπει πιο μακροπρόθεσμα και συνειδητοποιεί πως ο πληθυσμός της υποσαχάριας Αφρικής, ο οποίος σήμερα είναι μόνο λίγο μεγαλύτερος από εκείνον ολόκληρης της Ευρώπης, αναμένεται να είναι σχεδόν εξαπλάσιος μέχρι το 2100. Κατά συνέπεια, ανεξάρτητα από τις πολιτιστικές και θρησκευτικές διαφορές, η οικονομική μετανάστευση είναι βέβαιο ότι θα αυξηθεί απότομα.
Η μόνη λύση στο πρόβλημα θα ήταν να κατευθυνθούν τεράστια κονδύλια και πόροι στις χώρες του Σαχέλ για την οικοδόμηση των οικονομιών, των υποδομών και των εκπαιδευτικών τους συστημάτων. Αλλά καμία από τις πλούσιες χώρες δεν σκέφτεται κάτι τέτοιο ή δεν είναι έτοιμη να διαθέσει πόρους. Προφανώς, αν κάτι τέτοιο απογειωθεί οι διοργανωτές θα πρέπει να καταπολεμήσουν τη διαφθορά και να πείσουν τους φτωχούς πληθυσμούς να κάνουν πολύ λιγότερα παιδιά. Αλλά το κύριο πρόβλημα είναι ότι τίποτε τέτοιο δεν είναι στα σκαριά.
Η Δύση θέλει να διατηρήσει έναν μονοπολικό κόσμο και να θέσει σε κίνδυνο την ασφάλεια χωρών όπως η Ρωσία και η Κίνα. Αυτό που έχει χτυπήσει τα πρωτοσέλιδα τον τελευταίο καιρό είναι η περαιτέρω στρατιωτική επέκταση των ΗΠΑ στη Σκανδιναβία.
Όπως αναφέρει ο Arne O. Holms, η Νορβηγία, η Σουηδία και η Φινλανδία έχουν ανοίξει 36 στρατιωτικές βάσεις για αμερικανικές δυνάμεις και όπλα. Οι συμφωνίες είναι διμερείς, δηλαδή μεταξύ των ΗΠΑ και της εκάστοτε χώρας, και όχι συμφωνία του ΝΑΤΟ. Σε τι ισοδυναμούν; - Στην όσο το δυνατόν μεγαλύτερη περικύκλωση της Δυτικής Ρωσίας με εκρηκτικούς ρυθμούς;