Vedica Singh - tfiglobalnews.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Η Θάλασσα της Νότιας Κίνας έχει γίνει πλέον πεδίο μάχης. Ένα πεδίο μάχης όπου η Κίνα δεν μπορεί να νικήσει.
Οι συνεχιζόμενες εξελίξεις στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας σηματοδοτούν μια αντιπαράθεση μεταξύ των Φιλιππίνων και της Κίνας.
Γνωρίζουμε ότι η γεωγραφία της Μανίλα είναι τέτοια που μπορεί να κάνει ή να καταστρέψει την πρόσβαση της Κίνας στους θαλάσσιους διαδρόμους μεταφοράς από τους οποίους εξαρτάται η εξαγωγική της οικονομία. Και οι Φιλιππίνες έχουν τώρα σφυρηλατήσει μια συμμαχία με τις ΗΠΑ, η οποία προκαλεί πλέον στην Κίνα ρίγη συγκίνησης.
Αν πάμε πίσω στη θητεία του Ντουτέρτε, οι σχέσεις Φιλιππίνων-ΗΠΑ δεν ήταν ακριβώς θερμές, αλλά όταν ανέλαβε την εξουσία ο Ferdinand Marcos Jr. η αφήγηση πήρε απότομη τροπή. Η αλλαγή του status quo έφτασε το 2022 με την προεδρία του Marcos Jr. που χαρακτηρίστηκε από μια ιδιαίτερα φιλοαμερικανική εξωτερική πολιτική. Η μετατόπιση αυτή επισφραγίστηκε από μια συμφωνία που επέτρεπε στην Ουάσινγκτον να δημιουργήσει στρατιωτικές βάσεις στη χώρα. Η πρόσφατη συμφωνία αντικατοπτρίζει το σύμφωνο της Αυστραλίας με την Παπούα Νέα Γουινέα, και οι δύο ισχυροί σύμμαχοι των ΗΠΑ. Με αυτές τις εξελίξεις, η Κίνα αντιλαμβάνεται ένα δυνητικό φράγμα που εκτείνεται από τις Αλεούτιες Νήσους στην Ιαπωνία έως την Αυστραλία, το οποίο φαίνεται ότι κατασκευάστηκε για να περιορίσει την επέκτασή της. Αυτό το "τείχος" παραπέμπει σε οχυρωμένο πυροβολικό, πυραύλους και πολλαπλά στρατηγικά λιμάνια, αποτελώντας μια τρομερή πρόκληση για τις περιφερειακές φιλοδοξίες της Κίνας.
Έκτοτε, προέκυψαν εικασίες γύρω από την πιθανή απάντηση της Κίνας και τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να εξελιχθεί. Επιπλέον, η διαφαινόμενη αβεβαιότητα περιστρέφεται γύρω από την πιθανότητα επιτυχίας της Κίνας σε αυτές τις προσπάθειες. Η κυρίαρχη ανησυχία πηγάζει από τις προηγούμενες προσπάθειες, οι οποίες αποσκοπούσαν στη δημιουργία ενός χάσματος μεταξύ των Φιλιππίνων και των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά απέτυχαν λόγω του οικονομικού πλεονεκτήματος που είχαν οι ΗΠΑ έναντι της Κίνας στις προσφορές τους προς τις Φιλιππίνες. Κατά συνέπεια, το Πεκίνο στρέφεται τώρα στη διερεύνηση εναλλακτικών τακτικών στην προσέγγισή του.
Ο Κινέζος πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ είχε διάφορα κίνητρα για να συμμετάσχει σε συζητήσεις με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν νωρίτερα φέτος στην Καλιφόρνια. Μεταξύ αυτών των στόχων περιλαμβάνονταν πιθανότατα στρατηγικές για τον μετριασμό της δυνητικής απειλής από έναν αποκλεισμό των ΗΠΑ. Ωστόσο, ό,τι κι αν συνέβη ή δε συνέβη κατά τη διάρκεια των συζητήσεων στην Καλιφόρνια προφανώς δεν κατάφερε να καθησυχάσει την Κίνα. Κατά συνέπεια, η Κίνα ξεκίνησε μια εκστρατεία με στόχο να δελεάσει τη Μανίλα και παράλληλα να την αποτρέψει από την τήρηση της στρατιωτικής της συμφωνίας με τις ΗΠΑ. Επιπλέον, η Κίνα κατέφυγε σε απειλές για πιθανές εισβολές στο έδαφος των Φιλιππίνων, επαναφέροντας εδαφικές διεκδικήσεις στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας που αντιβαίνουν στο διεθνές δίκαιο. Ειδικότερα, κινεζικά αεροσκάφη προσέγγισαν αμερικανικά βομβαρδιστικά στην περιοχή, προφανώς σε μια προσπάθεια να αναγκάσουν τις ΗΠΑ να επανεκτιμήσουν τη στάση τους στην περιοχή.
Για να είμαστε σαφείς, δεν έχει πραγματοποιηθεί ακόμη καμία μάχη. Πρόκειται απλώς για χειρονομίες σε μια περιοχή όπου οι χειρονομίες είναι κοινό νόμισμα. Αλλά αυτό που είναι σαφές από αυτά τα γεγονότα είναι πως δεν επιτεύχθηκε καμία σταθερή συνεννόηση για στρατιωτικά θέματα ή για τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας. Η Κίνα μπορεί να σηματοδοτεί ότι δε θα ανεχθεί αμερικανικές βάσεις στις Φιλιππίνες, αλλά η διαφαινόμενη αβεβαιότητα παραμένει - θα λάβει συγκεκριμένα μέτρα ως απάντηση;
Για να μην αναφέρουμε ότι το ταλέντο της Κίνας να εκδίδει τελικές προειδοποιήσεις δεν κρύβεται από κανέναν. Είναι σαν μια τυμπανοκρουσία που ποτέ δεν οδηγεί ακριβώς στην κύρια πράξη. Οι απειλές τους αντηχούν δυνατά, αλλά οι πράξεις που τις υποστηρίζουν; Όχι και τόσο.
Επιπλέον, λογικά μιλώντας, οι ΗΠΑ έχουν ενισχύσει σημαντικά την στάση τους έναντι της Κίνας και προς το παρόν δεν έχουν καμία πρόθεση να υποχωρήσουν πρόθυμα.
Η κατάσταση είναι τέτοια που αν η Κίνα κάνει οποιοδήποτε βήμα απειλεί να κλιμακωθεί σε κάτι πολύ πιο θανατηφόρο. Η προοπτική του πολέμου, ωστόσο, εξαρτάται από τις στρατιωτικές δυνατότητες των δύο εμπόλεμων πλευρών. Το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ ήταν πάντα ισχυρότερο από το κινεζικό, και οι νέες χερσαίες αμυντικές και επιθετικές θέσεις του στις Φιλιππίνες και την Παπούα Νέα Γουινέα υπονομεύουν ακόμη περισσότερο την ικανότητα της Κίνας να εξαπολύσει ναυτική επίθεση. (Αν μη τι άλλο, περιορίζουν την επιθετικότητα της Κίνας καθιστώντας τον κίνδυνο ήττας πολύ ακριβό για να τον αναλάβει).
Μια άλλη πτυχή που αξίζει να σημειωθεί περιστρέφεται γύρω από τις οικονομικές προκλήσεις της Κίνας. Αναμφίβολα, η Κίνα βρισκόταν σε σταθερή οικονομική πορεία, αλλά τα ανατρεπτικά κύματα του Covid-19 έπληξαν σκληρά τις οικονομικές της ακτές. Αυτή η αναταραχή δίνει μια σαφή εικόνα: Η Κίνα δεν θα ήθελε να αναταράξει περαιτέρω την κατάσταση με τη διακοπή των σχέσεων με τις ΗΠΑ. Παρά τους κρότους σπαθιών της Κίνας και τις προειδοποιήσεις της για κλιμάκωση των εντάσεων, αυτές ηχούν κούφιες, στερούμενες πραγματικής ουσίας. Είναι σαν μια καταιγίδα που ετοιμάζεται χωρίς κεραυνό - οδυνηρή αλλά χωρίς την απαραίτητη πυγμή.