Τίποτα λιγότερο από την πλήρη έννοια του διεθνούς δικαίου θα δοκιμαστεί αυτή την εβδομάδα στη Χάγη. Όλος ο κόσμος παρακολουθεί.
Pepe Escobar - thecradle.co / Παρουσίαση Freepen.gr
Χρειάστηκε ένα αφρικανικό έθνος, όχι ένα αραβικό ή μουσουλμανικό έθνος, αλλά σημαντικά ένα μέλος των BRICS, για να προσπαθήσει να σπάσει τις σιδερένιες αλυσίδες που αναπτύσσει ο Σιωνισμός μέσω του φόβου, της οικονομικής ισχύος και των ασταμάτητων απειλών, υποδουλώνοντας όχι μόνο την Παλαιστίνη αλλά και σημαντικές εκτάσεις του πλανήτη.
Με μια στροφή της ιστορικής ποιητικής δικαιοσύνης, η Νότια Αφρική, ένα έθνος που γνωρίζει ένα ή δύο πράγματα για το απαρτχάιντ, έπρεπε να πάρει το ηθικό πλεονέκτημα και να είναι η πρώτη χώρα που προσέφυγε πρώτη στο Διεθνές Δικαστήριο (ΔΔ) κατά του απαρτχάιντ του Ισραήλ.
Η 84σέλιδη προσφυγή, εξαντλητικά τεκμηριωμένη, πλήρως τεκμηριωμένη και κατατεθειμένη στις 29 Δεκεμβρίου 2023, περιγράφει λεπτομερώς όλες τις συνεχιζόμενες φρικαλεότητες που διαπράττονται στην κατεχόμενη Λωρίδα της Γάζας και τις οποίες παρακολουθούν όλοι όσοι έχουν smartphone σε όλο τον πλανήτη.
Η Νότια Αφρική ζητά από το Διεθνές Δικαστήριο - ένα μηχανισμό του ΟΗΕ - κάτι αρκετά απλό: Να κηρύξει πως το κράτος του Ισραήλ έχει παραβιάσει όλες τις ευθύνες του βάσει του διεθνούς δικαίου από τις 7 Οκτωβρίου.
Και αυτό, καίριας σημασίας, περιλαμβάνει την παραβίαση της Σύμβασης Γενοκτονίας του 1948, σύμφωνα με την οποία η γενοκτονία συνίσταται σε "πράξεις που διαπράττονται με πρόθεση να καταστρέψουν, εν όλω ή εν μέρει, μια εθνική, εθνοτική, φυλετική ή θρησκευτική ομάδα".
Η Νότια Αφρική υποστηρίζεται από την Ιορδανία, τη Βολιβία, την Τουρκία, τη Μαλαισία και, σε σημαντικό βαθμό, από τον Οργανισμό Ισλαμικής Συνεργασίας (OIC), ο οποίος συνδυάζει τα εδάφη του Ισλάμ και αποτελείται από 57 κράτη μέλη, εκ των οποίων τα 48 έχουν μουσουλμανική πλειοψηφία. Είναι σαν αυτά τα έθνη να εκπροσωπούν τη συντριπτική πλειοψηφία του Παγκόσμιου Νότου.
Ό,τι κι αν συμβεί στη Χάγη θα μπορούσε να ξεπεράσει κατά πολύ μια πιθανή καταδίκη του Ισραήλ για γενοκτονία. Τόσο η Πρετόρια όσο και το Τελ Αβίβ είναι μέλη του ΔΔ - άρα οι αποφάσεις είναι δεσμευτικές. Το ΔΔ, θεωρητικά, έχει μεγαλύτερη βαρύτητα από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, όπου οι ΗΠΑ ασκούν βέτο σε οποιαδήποτε σκληρά γεγονότα που αμαυρώνουν την προσεκτικά κατασκευασμένη αυτοεικόνα του Ισραήλ.
Το μόνο πρόβλημα είναι ότι το ΔΔ δεν έχει εκτελεστική εξουσία.
Αυτό που πρακτικά επιδιώκει η Νότια Αφρική είναι να επιβάλει το ΔΔ στο Ισραήλ την εντολή να σταματήσει αμέσως την εισβολή -και τη γενοκτονία-. Αυτή θα πρέπει να είναι η πρώτη προτεραιότητα.
Μια συγκεκριμένη πρόθεση να καταστραφεί
Η ανάγνωση ολόκληρης της αίτησης της Νότιας Αφρικής είναι μια τρομακτική άσκηση. Πρόκειται κυριολεκτικά για ιστορία εν τη γενέσει της, μπροστά στα μάτια μας που ζούμε στον νεαρό, εθισμένο στην τεχνολογία, 21ο αιώνα, και όχι για μια περιγραφή επιστημονικής φαντασίας μιας γενοκτονίας που λαμβάνει χώρα σε κάποιο μακρινό σύμπαν.
Η αίτηση της Πρετόρια έχει το πλεονέκτημα πως αντλεί τη Μεγάλη Εικόνα, "στο ευρύτερο πλαίσιο της συμπεριφοράς του Ισραήλ έναντι των Παλαιστινίων κατά τη διάρκεια του 75ετούς απαρτχάιντ, της 56ετούς πολεμικής κατοχής των παλαιστινιακών εδαφών και του 16ετούς αποκλεισμού της Γάζας".
Η αιτία, το αποτέλεσμα και η πρόθεση οριοθετούνται με σαφήνεια, υπερβαίνοντας τη φρίκη που έχει διαπραχθεί από την επιχείρηση "Κατακλυσμός του Αλ Άκσα" της Παλαιστινιακής Αντίστασης στις 7 Οκτωβρίου 2023.
Στη συνέχεια, υπάρχουν "πράξεις και παραλείψεις του Ισραήλ που είναι ικανές να ισοδυναμούν με άλλες παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου". Η Νότια Αφρική τις απαριθμεί ως "γενοκτονικού χαρακτήρα, καθώς διαπράττονται με την απαιτούμενη ειδική πρόθεση (dolus specialis) να καταστραφούν οι Παλαιστίνιοι στη Γάζα ως μέρος της ευρύτερης παλαιστινιακής εθνικής, φυλετικής και εθνοτικής ομάδας".
"Τα γεγονότα", που παρουσιάζονται από τη σελίδα 9 της αίτησης, είναι βάναυσα - από την αδιάκριτη σφαγή αμάχων μέχρι τη μαζική εκδίωξη: "Υπολογίζεται ότι πάνω από 1,9 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι από τον πληθυσμό της Γάζας των 2,3 εκατομμυρίων ανθρώπων - περίπου το 85% του πληθυσμού - έχουν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Δεν υπάρχει πουθενά ασφαλές μέρος για να διαφύγουν, όσοι δεν μπορούν να φύγουν ή αρνούνται να εκτοπιστούν έχουν σκοτωθεί ή διατρέχουν ακραίο κίνδυνο να σκοτωθούν στα σπίτια τους".
Και δε θα υπάρχει επιστροφή: "Όπως σημείωσε ο Ειδικός Εισηγητής για τα ανθρώπινα δικαιώματα των εσωτερικά εκτοπισμένων ατόμων, οι κατοικίες και οι πολιτικές υποδομές της Γάζας έχουν ισοπεδωθεί, ματαιώνοντας κάθε ρεαλιστική προοπτική επιστροφής των εκτοπισμένων κατοίκων της Γάζας στα σπίτια τους, επαναλαμβάνοντας μια μακρά ιστορία μαζικών αναγκαστικών εκτοπίσεων των Παλαιστινίων από το Ισραήλ".
Ο συνένοχος Ηγεμόνας
Το σημείο 142 της αίτησης μπορεί να συμπυκνώνει όλο το δράμα: "Όλος ο πληθυσμός αντιμετωπίζει την πείνα: το 93% του πληθυσμού στη Γάζα αντιμετωπίζει επίπεδα πείνας σε συνθήκες κρίσης, ενώ πάνω από ένας στους τέσσερις αντιμετωπίζει καταστροφική κατάσταση" - με το θάνατο να είναι επικείμενος.
Σε αυτό το πλαίσιο, στις 25 Δεκεμβρίου - ημέρα των Χριστουγέννων - ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου επέτεινε τη γενοκτονική ρητορική του, υποσχόμενος: "Δεν σταματάμε, συνεχίζουμε να πολεμάμε και βαθαίνουμε τη μάχη τις επόμενες ημέρες, και αυτή θα είναι μια μακρά μάχη και δεν είναι κοντά στο να τελειώσει".
Έτσι, "ως θέμα εξαιρετικά επείγοντος" και "εν αναμονή της απόφασης του Δικαστηρίου επί της ουσίας της υπόθεσης", η Νότια Αφρική ζητά προσωρινά μέτρα, το πρώτο από τα οποία θα είναι "το κράτος του Ισραήλ να αναστείλει αμέσως τις στρατιωτικές επιχειρήσεις του στη Γάζα και εναντίον της".
Αυτό ισοδυναμεί με μόνιμη κατάπαυση του πυρός. Κάθε κόκκος άμμου από τη Νεγκέβ μέχρι την Αραβία γνωρίζει ότι οι ψυχοπαθείς νεοσυντηρητικοί που είναι υπεύθυνοι για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένου του κατοικίδιου, τηλεκατευθυνόμενου, γεροντικού κατοίκου του Λευκού Οίκου, όχι μόνο είναι συνένοχοι στην ισραηλινή γενοκτονία, αλλά αντιτίθενται σε κάθε πιθανότητα κατάπαυσης του πυρός.
Παρεμπιπτόντως, μια τέτοια συνενοχή είναι επίσης ποινικά κολάσιμη, σύμφωνα με τη Σύμβαση για τη Γενοκτονία.
Ως εκ τούτου, είναι δεδομένο ότι η Ουάσινγκτον και το Τελ Αβίβ θα προχωρήσουν με κάθε τρόπο για να εμποδίσουν μια δίκαιη δίκη από το Διεθνές Δικαστήριο, χρησιμοποιώντας κάθε διαθέσιμο μέσο πίεσης και απειλής. Αυτό συμβαδίζει με την εξαιρετικά περιορισμένη εξουσία που ασκεί οποιοδήποτε διεθνές δικαστήριο για να επιβάλει τον κανόνα του διεθνούς δικαίου στον εξαιρετικό συνδυασμό Ουάσιγκτον-Τελ Αβίβ.
Ενώ ένας θορυβημένος Παγκόσμιος Νότος κινείται σε δράση ενάντια στην πρωτοφανή στρατιωτική επίθεση του Ισραήλ στη Γάζα, όπου πάνω από το 1% του πληθυσμού έχει δολοφονηθεί σε λιγότερο από τρεις μήνες, το ισραηλινό υπουργείο Εξωτερικών έχει ρυθμίσει τις πρεσβείες του για να εξοπλίσει τους διπλωμάτες και τους πολιτικούς των χωρών υποδοχής ώστε να εκδώσουν γρήγορα μια "άμεση και κατηγορηματική δήλωση με τις ακόλουθες γραμμές: Να δηλώσετε δημόσια και ξεκάθαρα πως η χώρα σας απορρίπτει τους εξωφρενικούς, παράλογους και αβάσιμους ισχυρισμούς εναντίον του Ισραήλ".
Θα είναι αρκετά διαφωτιστικό να δούμε ποια έθνη θα συμμορφωθούν με τη διαταγή.
Είτε οι τρέχουσες προσπάθειες της Πρετόρια πετύχουν είτε όχι, η υπόθεση αυτή είναι πιθανό να είναι μόνο η πρώτη του είδους της που θα κατατεθεί σε δικαστήρια σε όλο τον κόσμο κατά τους επόμενους μήνες ή και χρόνια. Οι BRICS - των οποίων η Νότια Αφρική είναι ένα κρίσιμο κράτος μέλος - αποτελούν μέρος του νέου κύματος διεθνών οργανισμών που αμφισβητούν τη δυτική ηγεμονία και τη "βασισμένη σε κανόνες τάξη" της. Αυτοί οι κανόνες δε σημαίνουν τίποτα- κανείς δεν τους έχει καν δει.
Εν μέρει, ο πολυπολισμός εμφανίστηκε για να αποκαταστήσει την επί δεκαετίες μετατόπιση μακριά από τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ και να σπεύσει προς την ανομία που ενσωματώνεται σε αυτούς τους απατηλούς "κανόνες". Το σύστημα των εθνών-κρατών που στηρίζει την παγκόσμια τάξη δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς το διεθνές δίκαιο που το διασφαλίζει. Χωρίς το δίκαιο, αντιμετωπίζουμε πόλεμο, πόλεμο και ακόμη περισσότερο πόλεμο- το ιδανικό σύμπαν του Ηγεμόνα του ατελείωτου πολέμου, στην πραγματικότητα.
Η υπόθεση γενοκτονίας της Νότιας Αφρικής κατά του Ισραήλ είναι κατάφωρα αναγκαία για να ανατραπούν αυτές οι κατάφωρες παραβιάσεις του διεθνούς συστήματος, και είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα είναι η πρώτη από πολλές τέτοιες δίκες κατά του Ισραήλ και των συμμάχων του για να μετατοπιστεί ο κόσμος πίσω στη σταθερότητα, την ασφάλεια και την κοινή λογική.