Πρόσθεσε ότι 46 ουκρανικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη καταστράφηκαν οι περιοχές Χάρκοβο, Λουγκάνσκ, Ντονέτσκ και Χερσώνα. Η απώλεια ενός Su-27 ακολουθεί πολλαπλές αναφορές για σοβαρές απώλειες του στόλου των ελαφρύτερων μαχητικών MiG-29 της Ουκρανίας τον Οκτώβριο - με δέκα ημέρες εντατικών αεροπορικών εμπλοκών από τις 13 έως τις 23 Οκτωβρίου, όπου οι ρωσικές δυνάμεις κατέρριψαν 17 από τα αεροσκάφη. Ενώ οι καταρρίψεις των MiG-29 ήταν συχνές, οι αναφορές για τα Su-27 που συμμετείχαν σε μάχη με οποιαδήποτε ιδιότητα ήταν ελάχιστες, ιδίως μετά τους πρώτους μήνες του 2022, όταν συμμετείχαν σε πολλαπλές αερομαχίες με ρωσικά μαχητικά.
Το Su-27 αναπτύχθηκε ως ένα πολύ βαρύτερο και ανώτερο αντίστοιχο του MiG-29, το οποίο τέθηκε σε υπηρεσία δύο χρόνια αργότερα, και κατά τη διάρκεια της σοβιετικής εποχής χρησιμοποιήθηκε μόνο από την ΕΣΣΔ και την Κίνα λόγω του ελιτίστικου status του. Έτσι, ενώ η Ουκρανία μπόρεσε να παραλάβει δεκάδες MiG-29 από όλο το πρώην Σύμφωνο της Βαρσοβίας, με τους πρώην πελάτες της εποχής του Ψυχρού Πολέμου να είναι πλέον ενταγμένοι στο ΝΑΤΟ και να υποστηρίζουν σθεναρά την πολεμική προσπάθεια του Κιέβου, το Su-27 αντίθετα δε διατίθεται από κράτη με δυτικό πρόσημο, γεγονός που σε συνδυασμό με τις μοναδικές και πολύ ανώτερες δυνατότητές του το έχει καταστήσει ιδιαίτερα πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο.
Παρόλο που χρησιμοποιεί ένα απαρχαιωμένο ραντάρ μηχανικής σάρωσης N001E και γερασμένα ηλεκτρονικά συστήματα αεροναυπηγικής από τη δεκαετία του 1980, η επίγνωση της κατάστασής του εξακολουθεί να είναι κατά πολύ ανώτερη τόσο από το MiG-29 όσο και από τα F-16 που πρόκειται να προμηθεύσουν τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ αργότερα μέσα στο έτος. Τα Su-27 έχουν επίσης αποδειχθεί χρήσιμα ως φορείς για μια σειρά νέων δυτικών πυραύλων κρουζ, όπως το βρετανικό Storm Shadow, το οποίο εκμεταλλεύεται τις πολύ υψηλές αντοχές του αεροσκάφους. Με τα Su-27 να υπερτερούν συντριπτικά σε όλες τις πτυχές των επιδόσεών τους αέρος προς αέρος από τις σύγχρονες ρωσικές κατηγορίες μαχητικών, η δυνατότητα προσβολής ρωσικών στόχων εδάφους με τη χρήση τέτοιων πυραύλων επέτρεψε στα σοβιετικής κατασκευής αεροσκάφη να συνεχίσουν να συμβάλλουν στις επιχειρήσεις της ουκρανικής πολεμικής αεροπορίας, ελαχιστοποιώντας παράλληλα τον κίνδυνο εμπλοκής τους.