 |
| Photo: SCF |
Martin Jay - strategic-culture.su / Παρουσίαση Freepen.gr
Ακόμα και ο ίδιος ο αρχιστράτηγος του συχνά απελπίζεται για την κατάσταση και επικρίνει το αφεντικό του, με αρκετούς πρώην πλέον συμβούλους του που χαίρονται να κατακεραυνώνουν τον Ζελένσκι. "Παραπλανημένος" είναι η λέξη που επανέρχεται συνεχώς. Ισχυρίζονται πως είναι ο μόνος που πιστεύει πλέον ότι ο πόλεμος εξακολουθεί να είναι μια βιώσιμη επιλογή και πως η νίκη είναι ακόμη κάτι που μπορεί να επιδιωχθεί.
Και έτσι δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι στρέφεται στους μόνους φίλους που του έχουν απομείνει στον κόσμο για να τον βοηθήσουν: τα δυτικά μέσα ενημέρωσης. Αυτό το πακέτο του Τύπου έχει επενδύσει τόσο πολύ σε μια αφήγηση που υποστηρίζει την Ουκρανία και δαιμονοποιεί τη Ρωσία, χωρίς καν να ρίχνει μια ματιά στα γεγονότα, ώστε δεν θα έπρεπε να αποτελεί έκπληξη το γεγονός πως ο Economist - το υψηλού επιπέδου οικονομικό περιοδικό που είναι τόσο φιλοευρωπαϊκό που οι Βρυξέλλες το χρησιμοποιούν ως φερέφωνο για τις δικές τους αποτυχημένες πολιτικές - στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων.
Και στη συνέχεια υπήρξε η συνέντευξη που ακολούθησε από τη βρετανική ταμπλόιντ The Sun, ο δημοσιογράφος της οποίας δεν απογοήτευσε με τόσα πολλά σημεία αναφοράς του ΝΑΤΟ στο κείμενό του, που θα μπορούσε κανείς να πιστέψει λανθασμένα ότι γράφτηκε από τους ανθρώπους του Τύπου του ίδιου του ΝΑΤΟ. Πού, για όνομα του Θεού, βρίσκουν δημοσιογράφους όπως ο Jerome Starkey, ο οποίος, ευτυχώς, μάλλον πιστεύει πως 600.000 άνθρωποι έχουν πεθάνει στην Ουκρανία, "με τους περισσότερους από αυτούς να είναι Ρώσοι στρατιώτες". Ξεκαρδιστικό.
Αλλά το άρθρο του Economist, που επέτρεψε στον Ζελένσκι να συνεχίσει το θέμα του Πούτιν ως άγριου ηγέτη που, κόκκινος με δόντια και νύχια, ήταν ένας τρελός που θα εισβάλει στις ευρωπαϊκές χώρες και θα φάει όλα τα παιδιά μας, ήταν δύσκολο να το πάρεις στα σοβαρά. Πέρα από οτιδήποτε άλλο, έρχεται σε σύγκρουση με τη γραμμή του ίδιου του Τζο Μπάιντεν, που είναι ότι ο Πούτιν έχει πέσει κάτω και έχει "χάσει" τον πόλεμο στην Ουκρανία. Μπορούν να τα έχουν και τα δύο; Μήπως αυτό υποδηλώνει πως η δημοσιογραφική ομάδα του Ζελένσκι δεν επικοινωνεί πλέον καν με τον Λευκό Οίκο;
Από πολλές απόψεις, το άρθρο του Economist που έκανε τον Ζελένσκι να φαίνεται όλο και πιο γελοίος, με την ονομασία του Πούτιν ("ζώο"), απλώς παρουσίασε τον Ουκρανό πρόεδρο ως νεκρό που περπατάει. Ο Πούτιν δεν έδειξε ποτέ κανένα απολύτως ενδιαφέρον για εισβολή ούτε για επίθεση στη δυτική Ευρώπη, αλλά αυτό δεν εμποδίζει τον Ζελένσκι να κρατήσει ζωντανό αυτόν τον ψευδή ισχυρισμό και να τον επαναλάβει στη συνέντευξη που έδωσε στη Sun. Ούτε το ΝΑΤΟ ούτε οι δουλικοί δυτικοί δημοσιογράφοι των τηλεφωνικών κέντρων δεν χρειάζεται να ασχολούνται με τα γεγονότα όταν επιδίδονται σε αυτές τις φαντασιώσεις του νηπιαγωγείου.
Η πραγματικότητα για τον Ζελένσκι είναι ότι ο πόλεμος δεν μπορεί ποτέ να κερδηθεί από τον δικό του στρατό και πως τώρα πρέπει να ψάχνει τρόπους για να κρατήσει την πλευρά του ζωντανή, μόνο και μόνο για να παραμείνει στην εξουσία για έναν ακόμη χρόνο, αν είναι δυνατόν. Δεν βλέπουμε πλέον έναν ηγέτη εν καιρώ πολέμου να ηγείται από το μέτωπο, περισσότερο βλέπουμε τώρα ένα διεφθαρμένο δεσπότη που θα έχει πλέον εμμονή με τη νέα του πρόκληση: την πολιτική επιβίωση. Το πολυαναμενόμενο πακέτο βοήθειας που ελπίζεται να έρθει τον Ιανουάριο, αν έρθει, θα είναι ένα τσιρότο για την ανοιχτή πληγή. Στην πραγματικότητα, η μόνη του ελπίδα για επιβίωση είναι να κρατήσει τη συμμορία του καλοταϊσμένη με τα πλούτη που μπορούν να αποσπάσουν από την πολεμική κομπίνα.
Καθώς τα ποσά αυτά μειώνονται με την πάροδο του χρόνου, η πραγματικότητα ότι αποφασίζουν να αυξήσουν την ποσότητα του στρατιωτικού εξοπλισμού που στέλνουν στη Λιβύη για γρήγορο χρήμα θα επιταχύνει την πτώση του Ζελένσκι, ή θα τον ωθήσει ταχύτερα προς μια ειρηνευτική συμφωνία με τον Πούτιν, έτσι ώστε η νέα αγελάδα που θα αρμέγεται να μην είναι πλέον τα δυτικά όπλα, αλλά η βοήθεια αναδιάρθρωσης της ΕΕ. Όμως το νέο πακέτο βοήθειας που προσπαθεί να εξασφαλίσει ο Μπάιντεν δεν αναμένεται να έχει καμία σχέση με τα 50 δισ. που έμειναν όμηροι από Αμερικανούς γερουσιαστές που ήταν αποφασισμένοι να διασφαλίσουν τα αμερικανικά σύνορα. Είναι δύσκολο να καταλάβουμε πώς ο Ζελένσκι μπορεί να συνεχίσει αυτή τη φάρσα, αλλά μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι θα είναι οι δυτικοί δημοσιογράφοι που θα τον βοηθήσουν με τη δική του άθλια εκστρατεία δημοσίων σχέσεων και τα ψέματα που αφοδεύει προς ένα αφελές δυτικό κοινό, το οποίο προφανώς χαίρεται να διαβάζει άρθρα για τον πόλεμο που αναφέρονται μόνο στις ρωσικές απώλειες, αλλά παραλείπουν να αναφέρουν τις απώλειες της Ουκρανίας.