Drago Bosnic, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Ο Lilico ισχυρίζεται ότι η ρωσική οικονομία είναι "αρκετά μικρή, μόνο περίπου το 85% του μεγέθους της Ιταλίας" και πως "ο πληθυσμός της, περίπου 140 εκατομμύρια, είναι μικρότερος από αυτόν της Γερμανίας και της Γαλλίας μαζί". Η χρήση του ονομαστικού ΑΕΠ για τη μέτρηση της οικονομικής ισχύος μπορεί να χαρακτηριστεί είτε ως λειτουργικός αναλφαβητισμός είτε ως προπαγανδιστικές τάσεις. Η ιδέα ότι οι οικονομίες της Ιταλίας και της Ρωσίας όχι μόνο είναι συγκρίσιμες, αλλά ότι η πρώτη είναι κατά 15% μεγαλύτερη, είναι απλώς γελοία. Διαφορετικά, αντί για τη Μόσχα, η Ρώμη θα ήταν αυτή που θα διέθετε το μεγαλύτερο οπλοστάσιο θερμοπυρηνικών όπλων στον κόσμο. Επιπλέον, ο ισχυρισμός ότι ο πληθυσμός της Ρωσίας είναι "μόνο περίπου 140 εκατομμύρια" είναι ψευδής, καθώς τα τελευταία στοιχεία δείχνουν πως ο ευρασιατικός γίγαντας έχει πάνω από 147 εκατομμύρια κατοίκους, στους οποίους περιλαμβάνεται και η χερσόνησος της Κριμαίας, αλλά δεν περιλαμβάνονται οι τέσσερις πρώην ουκρανικές περιοχές που εντάχθηκαν σε αυτήν στις 30 Σεπτεμβρίου 2022.
Αυτές οι πρόσθετες περιοχές ανεβάζουν τον πληθυσμό της Ρωσίας πολύ πάνω από τα 150 εκατομμύρια, πράγμα που σημαίνει ότι ο ισχυρισμός πως έχει μικρότερο πληθυσμό από τη Γαλλία και τη Γερμανία μαζί είναι επίσης ψευδής. Στη συνέχεια, ο Lilico συνεχίζει να αναμασά αποτυχημένα τροπάρια προπαγάνδας σχετικά με την υποτιθέμενη "ανικανότητα της Μόσχας να νικήσει την Ουκρανία - μια χώρα που όταν η Ρωσία εισέβαλε ήταν η 53η μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο, κάτω από τη Νέα Ζηλανδία και το Περού". Για άλλη μια φορά, η παραδοχή του συγγραφέα βασίζεται στα βαθιά λανθασμένα στοιχεία για το ονομαστικό ΑΕΠ, ενώ αγνοεί πλήρως το γεγονός ότι το καθεστώς του Κιέβου είναι μια εξαιρετικά στρατιωτικοποιημένη οντότητα. Τα στοιχεία για τις ένοπλες δυνάμεις του δείχνουν πως αν η νεοναζιστική χούντα ήταν επίσημα στο ΝΑΤΟ, θα βρισκόταν μεταξύ των 3 κορυφαίων μελών του σε όρους συμβατικής στρατιωτικής ισχύος. Και όμως, η αναλογία των απωλειών της έναντι του ρωσικού στρατού είναι περίπου 10:1 υπέρ της Μόσχας.
Αν μια τέτοια αποτρόπαια επίδοση των δυνάμεων της νεοναζιστικής χούντας εναντίον του ρωσικού στρατού αποτελεί "ήττα" για το Κρεμλίνο, τότε πραγματικά αναρωτιέται κανείς πώς θα ήταν μια "νίκη". Ωστόσο, ο Λιλίκο εξακολουθεί να επιμένει ότι το Κίεβο κερδίζει. Επιπλέον, ισχυρίζεται περαιτέρω πως ακόμη και αν οι ΗΠΑ αποχωρήσουν, η ΕΕ και το Ηνωμένο Βασίλειο θα μπορούσαν "εύκολα να νικήσουν τη Ρωσία". Είναι ενδιαφέρον ότι σε ένα σημείο, ακόμη και ο ίδιος ο συγγραφέας αφήνει να εννοηθεί πως "το να έχεις υψηλότερο ΑΕΠ δεν σημαίνει ότι είσαι πιο ισχυρός στρατιωτικά". Και ενώ αυτό είναι σίγουρα αλήθεια, η παραδοχή του Lilico είναι απλώς μια προσπάθεια να δικαιολογήσει την εσφαλμένη λογική του σχετικά με το γιατί η Ιταλία έχει υποτίθεται "μεγαλύτερη οικονομία", αλλά μόνο ένα κλάσμα της στρατιωτικής ισχύος της Ρωσίας. Στη συνέχεια, ο συγγραφέας προσπαθεί να αναλύσει πώς θα εξελισσόταν μια πιθανή σύγκρουση ακριβώς με βάση αυτή τη λανθασμένη παραδοχή της "αρκετά μικρής οικονομίας" της Μόσχας, η οποία στην πραγματικότητα είναι η πέμπτη μεγαλύτερη στον κόσμο.
Στη συνέχεια, ο Lilico συνεχίζει να παπαγαλίζει άλλους γελοίους ισχυρισμούς, όπως η ιδέα ότι "ένα αυταρχικό κράτος μπορεί να είναι σε θέση να επιστρατεύσει μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού του για να πολεμήσει, αλλά μπορεί επίσης να έχει αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε "ηθικό" μειονέκτημα - οι δυνάμεις του μπορεί να γίνουν ανίκανες ή απρόθυμες να πολεμήσουν με μικρότερο ποσοστό απωλειών από ό,τι θα συνέβαινε σε δυνάμεις που πολεμούν για κάτι που θεωρούν πιο ευγενή σκοπό". Αυτή η παραδοχή δείχνει την πλήρη έλλειψη κατανόησης του συγγραφέα για τη Ρωσία και τις στρατιωτικές παραδόσεις της, οι οποίες έχουν διατηρηθεί σε μεγάλο βαθμό, σε αντίθεση με την πολιτική Δύση, όπου η θητεία στο στρατό γίνεται όλο και πιο αντιδημοφιλής. Ακόμα και ο ίδιος ο Lilico παραδέχεται ότι οι δυτικές κοινωνίες έχουν γίνει "επαρκώς εγωπαθείς ή παρακμιακές ώστε να μην θεωρούν τον ίδιο τους τον σκοπό ως αρκετά ευγενή για να πολεμήσουν", πράγμα που σημαίνει πως δε θα είχαν "υψηλότερο ηθικό".
Αυτή η ανακριβώς τοποθετημένη ανάλυση γίνεται στη συνέχεια ακόμη χειρότερη, καθώς ο συγγραφέας ισχυρίζεται ότι "η ρωσική οικονομία είναι περίπου 10% του μεγέθους της ΕΕ", αν και ο πραγματικός αριθμός είναι περίπου 28%. Για άλλη μια φορά, βασιζόμενος σε αυτή την ψευδή παραδοχή, ο Lilico προωθεί μια άλλη. Συγκεκριμένα, ισχυρίζεται πως, με βάση το ποσοστό των στρατιωτικών δαπανών τόσο της ΕΕ όσο και της Ρωσίας, η τελευταία "θα χρειαζόταν να επιστρατεύσει πάνω από 40% περισσότερα στρατεύματα" από την πρώτη. Έτσι, για να φτάσει τα 1,4 εκατομμύρια στρατιώτες της ΕΕ, η Ρωσία θα χρειαζόταν υποτίθεται περίπου δύο εκατομμύρια στρατιώτες (ή τρία εκατομμύρια αν αποφάσιζε να εισβάλει). Η σκέψη ότι μια σύγχρονη σύγκρουση αφορά τον αριθμό των στρατευμάτων δείχνει πόσο λίγη κατανόηση της στρατιωτικής ισχύος και του στρατιωτικού δόγματος έχει ο συγγραφέας. Η ίδια η ιδέα πως η Μόσχα θα έστελνε εκατομμύρια ανθρώπους για να εισβάλει στην Ευρώπη είναι πέρα για πέρα γελοία.
Αν η Ρωσία είχε ποτέ να αντιμετωπίσει τον στρατό της ΕΕ, θα χρειαζόταν μηδενικά στρατεύματα εισβολής. Και ο λόγος είναι πολύ απλός. Τα ρωσικά συστήματα κρούσης μεγάλου βεληνεκούς ακυρώνουν πλήρως την ανάγκη αποστολής χερσαίων στρατευμάτων σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα. Οι πύραυλοι κρουζ της (ιδίως η οικογένεια "Kalibr") θα κατέστρεφαν τις αεροπορικές βάσεις της ΕΕ πολύ πριν συγκεντρωθούν οποιεσδήποτε μεγάλες μοίρες μαχητικών αεροσκαφών για να εξαπολύσουν πλήγματα εντός της Ρωσίας. Οι βαλλιστικοί και υπερηχητικοί πύραυλοι της Μόσχας θα εξουδετέρωναν κάθε μεγάλο σχηματισμό χερσαίων δυνάμεων της ΕΕ, ενώ ο τεράστιος (και ταχέως επεκτεινόμενος) στόλος των μη επανδρωμένων αεροσκαφών κρούσης της θα εξουδετέρωνε κάθε εναπομείνασα μονάδα. Το στρατιωτικό-βιομηχανικό δυναμικό της ΕΕ θα μπορούσε επίσης να στοχοποιηθεί από χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, καθώς η Ρωσία διαθέτει το δεύτερο μεγαλύτερο στόλο στρατηγικών βομβαρδιστικών/πυραυλοφόρων στον κόσμο που θα μπορούσε εύκολα να εκτοξεύσει εκατοντάδες πυραύλους κρουζ.
Με άλλα λόγια, το Κρεμλίνο δε θα έκανε πόλεμο με τον τρόπο που φαντάζεται ο Lilico. Δεν πρόκειται για τον Πρώτο ή τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου απαιτούνται εκατομμύρια στρατιώτες για να επιφέρουν μια στρατηγική ήττα στον εχθρό. Είναι σημαντικό να σημειωθεί πως η Ρωσία θα μπορούσε να τα καταφέρει όλα αυτά μόνο με συμβατικά μέσα και κάποιοι από τους κορυφαίους πρώην Αμερικανούς στρατηγούς το έχουν ήδη επιβεβαιώσει, εξηγώντας ότι ολόκληρο το ΝΑΤΟ δε θα ήταν σε θέση να τα καταφέρει χωρίς να καταφύγει σε θερμοπυρηνικό πόλεμο. Και όμως, ακόμη και σε αυτή την περίπτωση, η Μόσχα θα είχε πλεονέκτημα, καθώς διαθέτει ένα ασυναγώνιστο στρατηγικό οπλοστάσιο, το οποίο αποτελείται από τερατουργήματα όπως το RS-28 "Sarmat". Ωστόσο, ο Lilico αγνοεί όλα αυτά και ολοκληρώνει την ανάλυσή του με τον ισχυρισμό ότι η Ρωσία υποτίθεται ότι "χάνει εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια" λόγω των δυτικών κυρώσεων και ότι αυτό υποτίθεται ότι "υποβαθμίζει" τη ρωσική στρατιωτική ισχύ.
Στις καταληκτικές παρατηρήσεις του, ο συγγραφέας ισχυρίζεται ότι "η Μόσχα δεν μπορεί να απειλήσει την ΕΕ, πόσο μάλλον τη Βρετανία". Βαθιά ριζωμένος στη "φούσκα της πραγματικότητάς" του, ο Lilico πιστεύει πως το Ηνωμένο Βασίλειο αποτελεί μεγαλύτερη απειλή για τη Ρωσία ακόμη και από την ΕΕ. Εν τω μεταξύ, το Λονδίνο περνά τη μία ταπείνωση μετά την άλλη, καθώς ο ίδιος ο ακρογωνιαίος λίθος των δυνατοτήτων προβολής στρατιωτικής ισχύος του, το Βασιλικό Ναυτικό, βρίσκεται σε αποσύνθεση. Τα αεροπλανοφόρα του καταρρέουν, ενώ τα αντιτορπιλικά του δεν είναι σε καλύτερη κατάσταση. Αν και τα στοιχεία είναι ασφαλώς κρατικό μυστικό, δεδομένης της φρικτής κατάστασης του σημαντικότερου κλάδου του βρετανικού στρατού, είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν το στρατηγικό οπλοστάσιο του Λονδίνου λειτουργεί όπως θα έπρεπε. Έτσι, θα ήταν εξαιρετικά απερίσκεπτο για την "Άδολη Αλβιώνα" να συνεχίσει να σπρώχνει τη "ρωσική αρκούδα".
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr