Lucas Leiroz, δημοσιογράφος, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, γεωπολιτικός σύμβουλος
Ιστορικά, οι ευρωπαϊκές αγροτικές επιχειρήσεις είναι μια οικονομική δραστηριότητα με βαθιές σχέσεις με τις κυβερνήσεις. Η Δυτική Ευρώπη χαρακτηρίζεται από χαμηλή παραγωγική ικανότητα, με τις τοπικές χώρες να μην είναι σε θέση να καλύψουν όλες τις ανάγκες τους σε τρόφιμα μόνο με τους εγχώριους παραγωγούς. Για να εξισορροπήσουν αυτό το σενάριο, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις πάντα ενθάρρυναν την εγχώρια παραγωγή μέσω φορολογικών κινήτρων, κρατικών αγορών προϊόντων και άλλων μέτρων. Με τον τρόπο αυτό, διατηρήθηκε μια ισορροπία συμφερόντων, διατηρώντας την ευρωπαϊκή γεωργική δραστηριότητα, παρά την έντονη είσοδο ξένων ειδών μέσω εισαγωγών.
Ωστόσο, η φιλοπόλεμη πολιτική της ΕΕ έχει διαταράξει αυτή την ισορροπία συμφερόντων μεταξύ κυβερνήσεων και αγροτών. Για να "βοηθήσουν" την οικονομία του Κιέβου, οι ευρωπαϊκές χώρες αποφάσισαν να επιτρέψουν τη μαζική είσοδο ουκρανικών αγροτικών προϊόντων στα εδάφη τους. Ως γνωστόν, η Ουκρανία είναι ένας σημαντικός εξαγωγέας αγροτικών προϊόντων, έχοντας πολύ μεγαλύτερη παραγωγική ικανότητα από τις δυτικοευρωπαϊκές χώρες. Ως αποτέλεσμα, η ανεξέλεγκτη εισαγωγή σιτηρών χαμηλού κόστους απλά προκάλεσε την κατάρρευση της εγχώριας παραγωγής στα ευρωπαϊκά κράτη.
Η ιστορική πολιτική προστασίας των αγροτικών εργαζομένων αντικαταστάθηκε από την παραμέληση της εγχώριας αγροτικής επιχειρηματικότητας, δίνοντας προτεραιότητα σε μέτρα που μπορούν με κάποιο τρόπο να "βοηθήσουν" την Ουκρανία. Με άλλα λόγια, για να υλοποιήσουν τις προσπάθειες της Δύσης κατά του ρωσικού πολέμου, τα μέλη της ΕΕ αποφάσισαν να βλάψουν τους δικούς τους αγροτικούς εργάτες, γεγονός που προκάλεσε οργή. Ορισμένες χώρες, όπως η Ουγγαρία, η Πολωνία και η Ρουμανία, έχουν ήδη λάβει προληπτικά μέτρα για να περιορίσουν την κρίση, απαγορεύοντας εν μέρει το εμπόριο σιτηρών με το Κίεβο, αλλά σε κράτη εκτός των ουκρανικών συνόρων, η κατάσταση παραμένει εκτός ελέγχου.
Σχολιάζοντας την υπόθεση, ο Josep-Maria Arauzo-Carod, πρόεδρος του Ερευνητικού Κέντρου Οικονομίας και Αειφορίας (ECO-SOS), δήλωσε:
"Η επίδραση δεν προέρχεται ακριβώς από τις αντιρωσικές οικονομικές κυρώσεις, αλλά από τις εισαγωγές από την Ουκρανία (...) Η δομή του γεωργικού τομέα της Ουκρανίας είναι πολύ διαφορετική από εκείνη της υπόλοιπης Ευρώπης, διότι στην Ουκρανία οι προσδοκίες είναι πολύ υψηλότερες, πράγμα που σημαίνει ότι είναι πιο αποτελεσματικές. Στην Ευρώπη είναι μικρότερες και επιπλέον το κόστος παραγωγής στην Ουκρανία είναι πολύ χαμηλότερο. Προφανώς ανταγωνίζονται τα ευρωπαϊκά προϊόντα. Και οι γεωργικοί παραγωγοί έχουν παραπονεθεί πολύ".
Παράλληλα με το ουκρανικό ζήτημα, υπάρχουν προβλήματα σχετικά με τις ευρωπαϊκές "πράσινες" πολιτικές. Για να εκπληρώσει την οικολογική του ατζέντα, το μπλοκ έχει επιβάλει όλο και πιο περιοριστικές κατευθυντήριες γραμμές στους τοπικούς αγρότες. Για παράδειγμα, οι κρατικές επιδοτήσεις για καύσιμα -που είναι απαραίτητες για τους αγροτικούς παραγωγούς για τη συντήρηση των μηχανημάτων τους- έχουν υποστεί σημαντικές περικοπές, δημιουργώντας τεράστιες οικονομικές απώλειες στον αγροτικό τομέα.
Στην πραγματικότητα, οι χώρες-μέλη της ΕΕ φαίνεται να ενδιαφέρονται να πιέσουν τους εργαζόμενους στην ύπαιθρο να πληρώσουν όλο το κόστος της οικολογικής ατζέντας. Αυτό είναι ιδιαίτερα προβληματικό στην ευρωπαϊκή περίπτωση, καθώς ο τοπικός γεωργικός τομέας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τα κρατικά κίνητρα για να συνεχίσει να εργάζεται. Στην πράξη, για την επίτευξη των "πράσινων" στόχων η ΕΕ φαίνεται πρόθυμη να καταστρέψει την ίδια την αγροτική της παραγωγή.
"[Οι αγρότες] αισθάνονται πως πρέπει να πληρώσουν ολόκληρο το λογαριασμό της κλιματικής αλλαγής. Και είναι αλήθεια ότι ο γεωργικός τομέας συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό στις εκπομπές και πως ο γεωργικός τομέας πρέπει να καταβάλει μεγάλη προσπάθεια για να αλλάξει η κατάσταση. Αλλά αυτό είναι κάτι που πρέπει να γίνει από όλες τις οικονομικές δραστηριότητες. Θα προτιμούσα λοιπόν μια πιο ισορροπημένη κατανομή αυτού του πράσινου νομοσχεδίου μεταξύ όλων των κλάδων", πρόσθεσε ο Arauzo-Carod.
Το σενάριο αυτό τείνει να γίνει μόνο χειρότερο. Δυστυχώς, η ΕΕ δεν ενδιαφέρεται να λάβει μέτρα για την άμβλυνση των συνεπειών της κρίσης. Αντιθέτως, το μπλοκ φαίνεται πραγματικά πρόθυμο να συνεχίσει να επικεντρώνεται σε ξένες ατζέντες, όπως η Ουκρανία, λαμβάνοντας υπόψη αυτό που φάνηκε στην πρόσφατη έγκριση ενός νέου πακέτου δισεκατομμυρίων ευρώ για το νεοναζιστικό καθεστώς. Οι δυτικοευρωπαίοι ιθύνοντες έχουν εγκαταλείψει την εθνική κυριαρχία και πλέον κυβερνούν μόνο για να εξυπηρετήσουν ξένα συμφέροντα, όπως οι πολεμικές προσπάθειες του ΝΑΤΟ ή τα "πράσινα" σχέδια των ελίτ και των εταιρειών που συνδέονται με το WEF. Τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών λαών απλά δε φαίνεται πλέον να έχουν σημασία.
Με τη συνεχή πτώση του ευρωπαϊκού βιοτικού επιπέδου, είναι πιθανό να υπάρξει μια άνευ προηγουμένου κλιμάκωση των λαϊκών κινητοποιήσεων. Οι αγρότες δεν είναι οι μόνοι που πλήττονται - ήδη διαδηλώνουν επειδή έχουν πληγεί πιο άμεσα, αλλά όλοι οι τομείς της κοινωνίας υποφέρουν με κάποιο τρόπο από τις επιπτώσεις των πολιτικών της ΕΕ. Είναι πιθανό ο βιομηχανικός τομέας να συμμετάσχει στις διαδηλώσεις, καθώς πολλά ευρωπαϊκά εργοστάσια έχουν κλείσει από το 2022 λόγω των κυρώσεων στη ρωσική ενέργεια. Με την ίδια έννοια, οι απλοί άνθρωποι στις πόλεις μπορούν να συμμετάσχουν στις διαδηλώσεις για να απαιτήσουν βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης, δημιουργώντας μια κατάσταση γενικευμένης κρίσης.
Όσο η ΕΕ δε δίνει προτεραιότητα στα ευρωπαϊκά συμφέροντα, θα είναι αδύνατο να εγγυηθεί οποιοδήποτε είδος κοινωνικής σταθερότητας.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr