Του Ζαχαρία Μυτιληνιού
Επειδή θα ακούσουμε σε λίγες μέρες θεωρίες αναγέννησης της τρομοκρατίας στην Ελλάδα και όλως τυχαία λίγες μέρες αργότερα θα έρθουν ανακοινώσεις για εκατοντάδες (ίσως και χιλιάδες) κάμερες επιτήρησης στην Αττική καλό θα ήταν να δούμε έστω επιφανειακά μέσω ενός ποστ το ζήτημα τρομοκρατία και τη σύνδεση του με κοινωνικά προβλήματα και πολιτικούς χώρους.
Στην Ελλάδα σήμερα τρομοκρατία με την πλήρη έννοια της λέξης (δλδ να δημιουργείται μαζικά στον πληθυσμό τρόμος και ανησυχία ότι μπορεί ο απλός κόσμος να αποτελέσει στόχο) δεν υπάρχει. Μετά την 17Ν μέχρι τις σημερινές ομάδες έχουμε μίνι τρομοκρατικές ομάδες που επιλέγουν τα χτυπήματα τους σε στόχους πολιτικής σημασίας που συνήθως συνδέονται με την τρέχουσα επικαιρότητα.
Στη χώρα μας μετά την 7ετία των Συνταγματαρχών οι τρομοκρατικές ομάδες είχαν σαφή σύνδεση με το κοινό έγκλημα και τις είδαμε να συνδέονται έμμεσα (κυρίως μέσω συγγενικών προσώπων) με το χώρο της εξωκοινοβουλευτικής ακροαριστεράς. Όσα "χτυπήματα" είχαμε από ακροδεξιά στοιχεία με εξαίρεση αυτά που συνδέθηκαν ευθέως με τη Χρυσή Αυγή (που όμως δεν μιλάμε για τρομοκρατία με βομβιστικές επιθέσεις) ήταν από άτομα της εξωκοινοβουλευτικές ακροδεξιάς τα οποία όμως λειτούργησαν ως μοναχικοί λύκοι και όχι ως ομάδες.
Οι τρομοκρατικές ομαδούλες της Ελλάδας μετά το 2003 (εξάρθρωση της 17Ν) μόνο σε 2 περιπτώσεις είχαν στόχο να πάρουν τις ζωές πολιτών (δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια το 2010 από τη Σέχτα και των Καπελώνη - Φουντούλη από τις Μαχόμενες Λαϊκές Επαναστατικές Δυνάμεις, ενώ έχει σκοτωθεί και ένας οδηγός ταξί ο Μίχας Δημήτρης το 2012 όταν προσπάθησε να σταματήσει ληστεία που έκαναν οι Πυρήνες της Φωτιάς.
Από τα παραπάνω μπορούμε να συμπεράνουμε ότι τρομοκρατία, όπως τουλάχιστον την γνωρίζουν άλλες χώρες της Ευρώπης (μαζικά τυφλά χτυπήματα με πολλούς νεκρούς σε χώρους συγκέντρωσης πληθυσμού όπως μετρό, τρένα, λεωφορεία, εμπορικά κέντρα, σχολεία κλπ) δεν υπάρχει στη χώρα μας, προς το παρόν τουλάχιστον.
Αφού έχουμε αυτό το πολύ σημαντικό στοιχείο πρέπει να δούμε τώρα με τι συνδέεται η τρομοκρατία στην Ελλάδα. Συνήθως πρόκειται για πολιτικές εξωκοινοβουλευτικές ομάδες με σαφή ιδεολογικό προσδιορισμό στην ακροαριστερά. Οι τρομοκρατικές τους επιθέσεις είτε συνδέονται με επιθέσεις οικονομικού χαρακτήρα (ληστείες) προκειμένου να χρηματοδοτήσουν τις δραστηριότητές τους, είτε θέλουν να δώσουν πολιτικά μηνύματα γι΄αυτό και οι στόχοι που επιλέγουν σχετίζονται με την τρέχουσα επικαιρότητα.
Ως Τρομοκρατικές ομάδες δεν μπορούμε να χαρακτηρίσουμε πολιτικές ομάδες ακτιβιστών (όπως για παράδειγμα ο Ρουβίκωνας, η Αλλότρια, Θερσίτης κλπ). Είναι άλλο πράγμα οι ομάδες αντιεξουσιαστών και άλλο οι τρομοκράτες. Ότι υπάρχουν συγκοινωνούντα δοχεία και μέσα από τις ομάδες αντιεξουσιαστών επιλέγονται τα μέλη των τρομοκρατικών οργανώσεων είναι απολύτως αναμενόμενο, μιας και υπάρχει το σχετικό ιδεολογικό υπόβαθρο.
Οι τρομοκρατικές οργανώσεις δουλεύουν με τον ίδιο τρόπο όπως οι πολυεθνικές. Έχουν σχέσεις με τα φυτώρια (πανεπιστήμια και αναρχικό - αντιεξουστικό χώρο) και από εκεί αντλούν "πόρους".
Πηγαίνοντας λίγο πιο βαθιά τα αίτια πρέπει να τα αναζητήσουμε στην πολιτική, κοινωνική και οικονομική κατάσταση. Η συνεχιζόμενη φτώχεια, ο αυταρχισμός, το γεγονός της έλλειψης ανεξάρτητης δικαιοσύνης (τελευταία θέση η χώρα μας....) , η καταπάτηση συνταγματικών δικαιωμάτων (πρώτη θέση...), η έλλειψη ελευθερίας του τύπου (πρώτη θέση...), αλλά και η εν γένει κοινωνική αποσύνθεση, η διάλυση της πυρηνικής οικογένειας, η ανεργία στους νέους κλπ, δημιουργούσαν επί σειρά ετών το κατάλληλο υπόβαθρο για την επανασύσταση τρομοκρατικών ομάδων.
Η ευκολία στην πρόσβαση στην πληροφορία χωρίς πλέον να φοβούνται ότι μπορούν να γίνουν αντιληπτοί από το σύστημα (ελεύθερη πρόσβαση στο διαδίκτυο μέσω hot spots, δυνατότητα αγοράς υπολογιστικών συστημάτων απευθείας από το εξωτερικό - άρα και αδυναμία εντοπισμού του πραγματικού αγοραστή, το dark web και τα δεκάδες πλέον OS συστήματα ανοιχτού κώδικα (πέραν των windows, android και ios) δίνουν τη δυνατότητα σε συνδυασμό με το VPN μιας πλήρους ανωνυμίας εάν κάποιος ασχοληθεί σοβαρά για μερικούς μήνες ή ακόμα καλύτερα να έχει λάβει την σχετική εκπαίδευση (πανεπιστήμια...).
Τώρα κατά πόσο θα βοηθήσει η μαζική τοποθέτηση καμερών στην Αθήνα από την αποτροπή τέτοιων χτυπημάτων η απάντηση είναι απλή. Το μόνο που θα γίνει είναι να τους κάνει λίγο πιο προσεκτικούς. Οι κάμερες - όσοι δεν τις διαλύσουν οι αναρχικοί όπως έγινε αμέσως μετά την ολυμπιάδα - σπάνια σε παγκόσμια κλίμακα έχουν πιάσει οργανωμένους σε τρομοκράτες γιατί οι τρομοκρατικές ομάδες λειτουργούν με σχεδιασμό μακράς διάρκειας, και λαμβάνουν ειδικά μέτρα αποφυγής της ταυτοπροσωπείας (χτυπήματα νύχτα, με χρήση μέσων αλλοίωσης του ψηφιακού αποτυπώματος, χρήση μέσων κάλυψης των χαρακτηριστικών του προσώπου κλπ). Οι κάμερες βοήθησαν στον εντοπισμό των λεγόμενων "μοναχικών λύκων", δλδ άτομα που συνήθως λειτουργούν κατά μόνας με βάση τη συνείδηση τους και την ερμηνεία που αυτοί κάνουν με βάση την αντίληψη τους (πολιτική, θρησκευτική) και λειτουργούν κυρίως εν θερμώ και χωρίς καλά οργανωμένο* σχέδιο.
Οργανωμένο σχέδιο απαιτεί ομάδα σχεδιασμού, ομάδα παρακολούθησης, ομάδα επιχειρησιακή, ομάδα εξόδου και ομάδα συγκάλυψης. Συνεπώς ένα πλήθος ανθρώπων που πολλές φορές μάλιστα δεν γνωρίζονται καν μεταξύ τους ώστε να μπορούν ανά πάση στιγμή να στρατολογούνται νέα πρόσωπα χωρίς να επηρεάζεται το γενικότερο σχέδιο από τυχόν συλλήψεις . Για αυτό όσες ομάδες είχαν ανάλογη διάρθρωση παρότι μπορεί να εξαρθρώθηκαν οι υποομάδες αυτές συνέχιζαν να λειτουργούν και λίγο καιρό μετά έκαναν την επανεμφάνιση τους.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ:
Α. Η ολική επαναφορά της τρομοκρατίας είναι πλέον γεγονός και οφείλεται στην συνεχιζόμενη κρίση (οικονομική, κοινωνική, έλλειμμα δημοκρατίας κλπ).
Β. Προς το παρόν τουλάχιστον η νέας γενιάς τρομοκρατία φαίνεται να μην θέλει μαζικές απώλειες και τα χτυπήματα της έχουν στόχο να δώσουν πολιτικό μήνυμα.
ΥΓ Το θέμα είναι τεράστιο και χωράει σε τόμους βιβλίων. Έγραψα τα ανωτέρω ως ένα πολύ μικρό δείγμα, μια εντελώς συνοπτική περίληψη. Σίγουρα λείπουν πολλά.