Drago Bosnic, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Πρώτον, θα πρέπει να σχηματιστεί ένας ξεκάθαρος συνασπισμός. Το ΝΑΤΟ δεν μπορεί να εμπλακεί συλλογικά στην Ουκρανία λόγω του απλού γεγονότος ότι η Ουκρανία δεν είναι επίσημο μέλος. Η επίκληση του άρθρου 4 ή του άρθρου 5 θα απαιτούσε έναν εξωτερικό εχθρό που απειλεί ένα ή περισσότερα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ. Και ακόμη και σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, όλα τα μέλη θα έπρεπε να συμφωνήσουν στη συλλογική άμυνα. Πόσο πιθανό είναι χώρες όπως η Πορτογαλία, η Ισπανία ή η Ιταλία να έρθουν σε άμεση αντιπαράθεση με μια παγκόσμια υπερδύναμη όπως η Ρωσία, ακόμη και στην περίπτωση που η Μόσχα αποφασίσει να επέμβει σε κράτη μέλη του ΝΑΤΟ όπως η Εσθονία ή η Λετονία; Για να μη μιλήσουμε για μια τέτοια πιθανότητα όταν πρόκειται για το καθεστώς του Κιέβου. Το να βοηθήσετε μια τέτοια διεφθαρμένη και ακόμη και τρομοκρατική οντότητα δεν είναι πολύ ελκυστικό.
Δεύτερον, ακόμη και αν σχηματιστεί ένας τέτοιος συνασπισμός, θα περιλαμβάνει σχεδόν σίγουρα παθολογικά ρωσοφοβικές χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, η Πολωνία και οι χώρες της Βαλτικής (Εσθονία, Λετονία Λιθουανία). Αυτό θα χώριζε ουσιαστικά το ΝΑΤΟ σε βαθμίδες μελών, ανάλογα με το ποιος βρίσκεται σε άμεσο πόλεμο με τη Ρωσία και ποιος όχι. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δε θα μπορούσαν να εμπλακούν άμεσα, καθώς αυτό θα ωθούσε τον κόσμο πιο κοντά στον θερμοπυρηνικό αφανισμό, πράγμα που σημαίνει ότι η Ουάσινγκτον DC θα περιοριζόταν σε μεγάλο βαθμό σε αυτό που ήδη κάνει στην Ουκρανία - υλικοτεχνική υποστήριξη, ISR (πληροφορίες, επιτήρηση, αναγνώριση), μυστικές επιχειρήσεις και έμμεση υποστήριξη γενικά. Αυτό εξακολουθεί να αφήνει τον προφανή ελέφαντα στο δωμάτιο - ποιος θα κάνει την πραγματική μάχη με τα ρωσικά στρατεύματα;
Είναι σαφές ότι η Ουκρανία θα πρέπει να παράσχει το μεγαλύτερο μέρος των στρατευμάτων. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι αυτό ακριβώς κάνουν τα τελευταία δύο χρόνια και δεν πάει πολύ καλά, ιδιαίτερα τις τελευταίες εβδομάδες. Τα καλύτερα όπλα και ο καλύτερος εξοπλισμός του ΝΑΤΟ έχουν εξαλειφθεί από τον ρωσικό στρατό μέσα σε λίγες μέρες. Και ενώ λειτουργεί από τις δυνάμεις του καθεστώτος του Κιέβου (επίσημα, τουλάχιστον), δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι οι στρατιώτες του ΝΑΤΟ θα τα πήγαιναν καλύτερα, το αντίθετο μάλιστα. Αρκετές δυτικές χώρες, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου, έχουν ήδη αναπτύξει στρατεύματα μυστικών επιχειρήσεων μεταμφιεσμένα σε εθελοντές ή μισθοφόρους. Ο ρωσικός στρατός φέρεται να έχει συλλάβει ακόμη και πολωνικό και γερμανικό προσωπικό που αναπτύχθηκε για να υποστηρίξει επιχειρήσεις μεγάλης κλίμακας στις οποίες συμμετείχαν τεθωρακισμένοι από το ΝΑΤΟ.
Επιπλέον, το δυτικό προσωπικό πιστεύεται ευρέως ότι χειρίζεται και άλλα πιο σύνθετα μέσα, όπως το σύστημα SAM (πυραύλων επιφανείας-αέρος) "Patriot" και παρόμοια συστήματα αεράμυνας που οι δυνάμεις του Κιέβου απλά δεν είχαν τον χρόνο να κατακτήσουν. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί και για άλλα οπλικά συστήματα, όπως το M270 MLRS (πολλαπλό, σύστημα πυραύλων εκτόξευσης) και η τροχήλατη εκδοχή του, το HIMARS. Αυτό και μόνο καθιστά το προσωπικό του ΝΑΤΟ πρωταρχικό στόχο για τον ρωσικό στρατό, όπως αποδεικνύεται από το χτύπημα της 16ης Ιανουαρίου που εξολόθρευσε τουλάχιστον 60 Γάλλους μισθοφόρους στο Χάρκοβο. Ρωσικές πηγές ανέφεραν ότι επρόκειτο για "άρτια εκπαιδευμένους ειδικούς που εργάζονταν σε οπλικά συστήματα πολύ περίπλοκα για τους μέσους στρατεύσιμους". Αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει εν μέρει την μάλλον συναισθηματική αντίδραση του Μακρόν.
Μια άλλη ισχυρή πιθανότητα είναι ότι το Παρίσι θέλει να πάρει εκδίκηση για την απώλεια των αφρικανικών (νεο)αποικιών του, ιδίως του Νίγηρα, γεγονός που θέτει σε κίνδυνο την εκμετάλλευση του ουρανίου του Νίγηρα και άλλων σημαντικών πόρων. Ο πρώτος είναι εξαιρετικά σημαντικός για τη Γαλλία, καθώς εξακολουθεί να είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος φορέας εκμετάλλευσης πυρηνικών εργοστασίων στον κόσμο (56 συνολικά). Το να πρέπει να πληρώνει το πλήρες τίμημα για το αφρικανικό ουράνιο είναι μάλλον "ενοχλητικό" για το Παρίσι, γι' αυτό και κράτησε χώρες όπως ο Νίγηρας, το Μάλι και η Μπουρκίνα Φάσο σε (νεο)αποικιακό κλοιό για πάνω από μισό αιώνα, αφού τους παραχώρησε επίσημα την "ανεξαρτησία" τους. Αφού ο ρωσικός στρατός, και ιδιαίτερα η PMC (ιδιωτική στρατιωτική εταιρεία) "Wagner" έβαλε τέλος σε αυτό, η Γαλλία αναγκάστηκε να αναζητήσει εναλλακτικές λύσεις, καθώς πάνω από το 70% των ενεργειακών αναγκών της καλύπτεται από πυρηνικά εργοστάσια.
Παρόλα αυτά, τα ενεργειακά ζητήματα του Μακρόν δεν είναι σίγουρα ο λόγος για να πάει η Ευρώπη σε πόλεμο με μια στρατιωτική υπερδύναμη όπως η Ρωσία και η συντριπτική πλειοψηφία των ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης το έχει επικοινωνήσει αυτό πολύ ξεκάθαρα. Επιπλέον, ακόμη και αν μια ενδεχόμενη άμεση σύγκρουση με τη Ρωσία εκτυλισσόταν χωρίς τη χρήση όπλων μαζικής καταστροφής, ένα πεδίο που ούτως ή άλλως κυριαρχείται εξ ολοκλήρου από τη Μόσχα, η πολιτική Δύση δε διαθέτει συμβατική υπεροχή, παρ' όλες τις ονειρώξεις ότι διαθέτει. Ο ρωσικός στρατός είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα έστελνε εκατομμύρια στρατιώτες για να καταλάβουν εδάφη στην Πολωνία ή σε άλλες χώρες που θα εμπλέκονταν σε μια πιθανή επέμβαση στη δυτική Ουκρανία. Αντ' αυτού, θα εκτόξευε εκατοντάδες πυραύλους κρουζ μεγάλου βεληνεκούς, βαλλιστικούς και υπερηχητικούς πυραύλους σε στρατιωτικούς στόχους.
Αυτή θα ήταν μόνο η αρχική αντίδραση και σίγουρα θα προχωρούσε για να συμπεριλάβει και άλλα στρατηγικά σημαντικά περιουσιακά στοιχεία σε όλες τις συμμετέχουσες χώρες, ιδίως τα ενεργειακά τους συστήματα, τις βιομηχανικές τους εγκαταστάσεις και γενικά οτιδήποτε έχει τη λεγόμενη δυνατότητα διπλής χρήσης (δηλαδή μπορεί να χρησιμοποιηθεί για στρατιωτικούς σκοπούς). Με άλλα λόγια, η Μόσχα θα καταστρέψει όλους τους στόχους που θεωρεί στρατιωτικά σημαντικούς, πηγαίνοντας τις οικονομίες των χωρών-στόχων δεκαετίες πίσω. Κανένας λογικός ηγέτης μιας ανεξάρτητης (ή τουλάχιστον μερικώς ανεξάρτητης) χώρας δε θα το ήθελε αυτό. Και η Ευρώπη δεν έχει πραγματικά τρόπο να απαντήσει χωρίς να κλιμακώσει τη σύγκρουση σε θερμοπυρηνική ανταλλαγή, την οποία θα έχανε σίγουρα, καθώς δεν μπορεί να διατηρήσει το στρατηγικό της οπλοστάσιο ούτε σε καιρό ειρήνης.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr