Andrew Korybko / Παρουσίαση Freepen.gr
Το μόνο που έκανε ήταν να αφήσει να διαρρεύσει αυτό που είναι στο μυαλό κάθε δυτικού ηγέτη σχετικά με την Κριμαία, δηλαδή πως θα εξακολουθήσει να παραμένει μέρος της Ρωσίας όποτε τελειώσει τελικά ο πόλεμος δι' αντιπροσώπων του ΝΑΤΟ στη χώρα αυτή. Η ρητορική τους σχετικά με την πολεμική αποκατάσταση των συνόρων της Ουκρανίας πριν από το 2014 δεν ήταν πάντα παρά ένα μέσο για να χειραγωγήσουν το λαό τους ώστε να υποστηρίξει αυτή τη σύγκρουση και να παραμείνει ήρεμος καθώς οι κοινωνικοοικονομικές πιέσεις που τους ασκούνται αυξάνονται ως αποτέλεσμα. Ποτέ δεν πίστεψαν πραγματικά ότι η Ουκρανία θα ανακαταλάβει ποτέ την Κριμαία.
Όσον αφορά την άποψη του Giertych, αυτός ο πρώην συντηρητικός-εθνικιστής που αυτομόλησε στους φιλελεύθερους-παγκοσμιοποιητές, οι οποίοι τώρα κυβερνούν το κοινοβούλιο και ελέγχουν την πρωθυπουργία (ο Duda προέρχεται από το κόμμα "Νόμος και Δικαιοσύνη", το οποίο τώρα είναι στην αντιπολίτευση), απλώς προσπαθεί να κερδίσει φτηνούς πολιτικούς πόντους εναντίον του προέδρου. Ενώ είναι αλήθεια ότι "υπάρχουν πόλεις στη χώρα μας που στην ιστορία τους ανήκαν στην Πολωνία για συντομότερο χρονικό διάστημα από ό,τι σε άλλη χώρα" (Γερμανία), δεν κατοικούνται πλέον από τους συν-εθνικούς της εν λόγω χώρας, σε αντίθεση με την Κριμαία και τις πόλεις της.
Οι Γερμανοί εκδιώχθηκαν μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και τα εδάφη τους, τα οποία η Πολωνία ανέκαθεν θεωρούσε ως μέρος του πρώτου πολιτικού της κράτους, επέστρεψαν στον έλεγχο της σλαβικής αυτής χώρας, μετά τον οποίο επανακατοικήθηκαν από Πολωνούς, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που εγκατέλειψαν τις δικές της πρώην περιοχές ("Kresy") που τέθηκαν υπό σοβιετικό έλεγχο. Πολλοί παρατηρητές έχουν περιγράψει μία ή και τις δύο αυτές διαδικασίες ως "εθνοκάθαρση", αν και οι τρεις εμπλεκόμενες χώρες - Γερμανία, Πολωνία και Ρωσία - έχουν πολύ διαφορετικές απόψεις ως προς αυτό.
Ανεξάρτητα από το ποια είναι η θέση του καθενός σε αυτές τις συζητήσεις, το θέμα είναι ότι οι διαδικασίες "μεταφοράς πληθυσμών" που έλαβαν χώρα στις πρώην ελεγχόμενες από τη Γερμανία περιοχές που έγιναν μέρος της Πολωνίας μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο είχαν ως στόχο να εξουδετερώσουν τυχόν επερχόμενες διεκδικήσεις από το Βερολίνο και να εδραιώσουν τις διεκδικήσεις της Βαρσοβίας. Αντίθετα, η Κριμαία παρέμεινε συντριπτικά ρωσικού χαρακτήρα μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, διατηρώντας έτσι το φάντασμα των ρωσικών διεκδικήσεων που τελικά έγιναν πραγματικότητα το 2014.
Επομένως, ενώ είναι αλήθεια πως το ιστορικό επιχείρημα που χρησιμοποίησε ο Duda θα μπορούσε να διαστρεβλωθεί για να διαβρώσει τις πολωνικές διεκδικήσεις σε περιοχές που ελέγχονταν παλαιότερα από τη Γερμανία, δεν υπάρχει ουσιαστική σύγκριση με την Κριμαία, όπως ισχυρίστηκε ο Giertych, καθώς οι εθνοτικοί Γερμανοί δεν ζουν πλέον εκεί σε αντίθεση με τους εθνοτικούς Ρώσους στην Κριμαία. Ακριβώς επειδή η Ουκρανία απέτυχε να τους καθαρίσει εθνοτικά μετά το "EuroMaidan", το οποίο αποτράπηκε από την ταχεία δημοκρατικά καθοδηγούμενη επανένωση της περιοχής με τη Ρωσία, τώρα θα παραμείνει πάντα ρωσική.
Δεδομένης αυτής της κατάστασης των δημογραφικών πραγμάτων, ο μόνος θεωρητικός τρόπος με τον οποίο η Ουκρανία θα μπορούσε ποτέ να ανακαταλάβει την Κριμαία και να κρατήσει το έδαφος αυτό είναι να εκκαθαρίσει επιτυχώς όλους τους εθνοτικούς Ρώσους από εκεί, αλλά αυτό είναι αδύνατο στην πράξη, καθώς η Ρωσία θα υπερασπιστεί αποφασιστικά τη χερσόνησο. Στο χειρότερο σενάριο μιας μεγάλης κλίμακας συμβατικής εισβολής που απειλεί τον έλεγχο του κράτους εκεί, τότε θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν πυρηνικά όπλα σύμφωνα με το δόγμα της χώρας, όπως έχει ήδη αφήσει να εννοηθεί αρκετές φορές στο παρελθόν ο πρόεδρος Πούτιν.
Δεδομένου ότι η Δύση δε θέλει να διακινδυνεύσει τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο για την περιοχή αυτή, οι ηγέτες της είναι πρόθυμοι να αναγνωρίσουν ανεπίσημα το πολιτικό καθεστώς της μετά το 2014, παρά το γεγονός πως διστάζουν για λόγους πολιτικής και ήπιας ισχύος να το πράξουν επίσημα, ενώ παράλληλα συνεχίζουν να παπαγαλίζουν τους ισχυρισμούς ότι η Ουκρανία θα ανακαταλάβει μια μέρα την Κριμαία. Το μόνο που έκανε ο Ντούντα ήταν να αφήσει να διαρρεύσει ένα από τα πιο ανοιχτά μυστικά των τελευταίων ετών, εξ ου και έχει τιμωρηθεί τόσο από την ουκρανική όσο και από τη δυτική ελίτ, οι οποίοι είναι έξαλλοι που άφησε τη γάτα από το σακί για να τη δουν όλοι.