Tripti Garg - tfiglobalnews.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Η συμμετοχή και των 31 μελών της συμμαχίας, μαζί με τη Σουηδία που βρίσκεται σε διαδικασία ένταξης, υπογραμμίζει το μέγεθος της προσπάθειας αυτής. Ωστόσο, η σημασία της άσκησης επεκτείνεται πέρα από τους καθαρούς αριθμούς και τη διάρκεια. Δύο αξιοσημείωτες πτυχές χρήζουν εξέτασης: ο φανερά σαφής λόγος και μια πιο περίπλοκη πτυχή που χρήζει προσεκτικής εξέτασης.
Επιφανειακά, η άσκηση Steadfast Defender 2024 αφορά την ενίσχυση της στρατιωτικής συνοχής εντός της συμμαχίας. Ωστόσο, μια πιο προσεκτική ανάλυση υποδηλώνει έναν ευρύτερο στόχο - τη διακριτική προώθηση μιας φιλοπόλεμης αφήγησης μεταξύ των δυτικών κοινωνιών.
Η Steadfast Defender 2024 σηματοδοτεί μια απόκλιση από τις πρακτικές του ΝΑΤΟ μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, εστιάζοντας στη δοκιμή περιφερειακών αμυντικών σχεδίων. Αυτή η στροφή, όπως σημείωσε ο Economist κατά τη διάρκεια της συνόδου κορυφής στο Βίλνιους, επιτρέπει στο ΝΑΤΟ, ιδίως μέσω του γραφείου του SACEUR, να ασκεί επιρροή στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, υποχρεώνοντάς τες να δεσμεύουν στρατεύματα, πόρους και κεφάλαια.
Ο Ρώσος αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Αλεξάντερ Γκρούσκο προσδιορίζει ορθά την άσκηση ως "αμετάκλητη επιστροφή" στη δυναμική του Ψυχρού Πολέμου, αντανακλώντας μια παρατεταμένη τάση επιθετικής ανάπτυξης. Αξίζει να σημειωθεί ότι η επίσημη ανακοίνωση πλαισιώνει τη Ρωσία ως "σχεδόν ισότιμο αντίπαλο".
Μια διαφοροποιημένη πτυχή προκύπτει με τη μορφή της προηγηθείσας έξαρσης της προπαγάνδας, που στο λεξικό του ΝΑΤΟ ονομάζεται "γνωστικός πόλεμος". Το Ινστιτούτο για τη Μελέτη του Πολέμου (ISW), μια δυτική δεξαμενή σκέψης, κατηγορεί τη Ρωσία ότι συμμετέχει σε μια "επιχείρηση πληροφόρησης" για να διαστρεβλώσει τον φαινομενικά "αμυντικό" χαρακτήρα της Steadfast Defender.
Οι πρόσφατες δραστηριότητες του ΝΑΤΟ, ιδίως η άσκηση "Steadfast Defender", έχουν γίνει αντικείμενο μιας συντονισμένης προσπάθειας από εκπροσώπους, υπεύθυνους για την ενημέρωση, πολιτικούς και δημοσιογράφους να διαμορφώσουν ένα αφήγημα. Χρησιμοποιώντας επίσημες δηλώσεις, συνεντεύξεις, ακόμη και υποθετικά σενάρια που θυμίζουν μυθιστορήματα του Tom Clancy, υφάνθηκε μια αφήγηση για το δυτικό κοινό, ιδίως στην ΕΕ. Η κατασκευασμένη ιστορία απεικονίζει ένα δυσοίωνο μέλλον, όπου η Μόσχα εξαπολύει μια εισβολή στα ευρωπαϊκά κράτη μέλη του ΝΑΤΟ. Αυτή η αφήγηση όχι μόνο αναβιώνει τα πρότυπα του Ψυχρού Πολέμου, αλλά και απηχεί τις πιο σκοτεινές αποχρώσεις των πιο έντονων φάσεών του, παρόμοιες με τις αρχές της δεκαετίας του 1980, που θυμίζουν κλασικές χολιγουντιανές ταινίες του Ψυχρού Πολέμου, όπως ο "Firefox" και η "Κόκκινη Αυγή".
Είναι ζωτικής σημασίας να αναγνωρίσουμε τον σκόπιμο χαρακτήρα αυτής της προπαγανδιστικής εκστρατείας. Το ΝΑΤΟ είχε την επιλογή να πραγματοποιήσει τον ελιγμό με λιγότερες φανφάρες ή να τον συνοδεύσει με ένα πιο μετρημένο μήνυμα που θα επικεντρωνόταν στην επιμέλεια της ασφάλειας χωρίς να εμβαθύνει σε λεπτομερείς δηλώσεις σχετικά με τις πιθανές ενέργειες της Ρωσίας. Ως εκ τούτου, ο σκόπιμος χαρακτήρας αυτής της επίθεσης γνωστικού πολέμου είναι προφανής. Ακόμη και ο Γενς Στόλτενμπεργκ, η επίσημη φυσιογνωμία του ΝΑΤΟ, αισθάνθηκε την ανάγκη να μετριάσει το αρχικό κύμα πανικού τονίζοντας πως "δεν υπάρχει άμεση απειλή".
Παραδείγματα των εκτεταμένων προπαγανδιστικών προσπαθειών γύρω από την Steadfast Defender 2024 ρίχνουν φως στην αξιοσημείωτη εμβέλειά του. Ειδικότερα, η Σουηδία, που δεν είναι μέλος του ΝΑΤΟ και βρίσκεται στο κατώφλι της ένταξής της, επέδειξε ένθερμη λεκτική μαχητικότητα. Ο στρατηγός Micael Bydén, ο Σουηδός αρχιστράτηγος, ενθάρρυνε την ψυχική ετοιμότητα για πόλεμο, ενώ ο υπουργός Πολιτικής Άμυνας Carl-Oskar Bohlin διαβεβαίωσε την πιθανότητα ο πόλεμος να φτάσει στη Σουηδία, αντανακλώντας ενδεχομένως την αυξημένη ανησυχία μετά την εγκατάλειψη της ουδετερότητας.
Απαντώντας στην στάση του Bydén, ο υπουργός Άμυνας της Γερμανίας Boris Pistorius έκανε εικασίες για μια ρωσική επίθεση σε μια χώρα του ΝΑΤΟ μέσα σε μια δεκαετία. Ο πρόεδρος της στρατιωτικής επιτροπής του ΝΑΤΟ, ο Ολλανδός ναύαρχος Ρομπ Μπάουερ, επανέλαβε αυτό το συναίσθημα σε συνέντευξη Τύπου, τονίζοντας την πρωτοφανή ολοκλήρωση μεταξύ του ΝΑΤΟ και των εθνικών αμυντικών σχεδίων. Ο λόγος του Μπάουερ εισήγαγε έννοιες όπως η διαμόρφωση των ενόπλων δυνάμεων για δεκαετίες και η προώθηση της ανθεκτικότητας μέσω μιας "προσέγγισης ολόκληρης της κοινωνίας" για την προετοιμασία του πολέμου.
Αν και οι εκφράσεις αυτές μπορεί να ακούγονται μεγαλόστομες, η απόρριψή τους θα ήταν αβλεψία. Σημαίνουν ότι το ΝΑΤΟ τοποθετείται ως κυρίαρχη πολιτική δύναμη, διεκδικώντας ανοιχτά το σύνολο της κοινωνίας ως νόμιμο και διαρκές πεδίο δράσης του. Οι έγκυρες παρατηρήσεις του Bauer δείχνουν πως η Steadfast Defender 2024 ξεπερνά τις χρονικές και στρατιωτικές της διαστάσεις, στοχεύοντας να επηρεάσει διαχρονικές πολιτικές και κοινωνικές τροχιές. Οι Βρετανοί στρατηγοί συμβάλλουν σε αυτή την αφήγηση, μελετώντας δημοσίως την επιστράτευση και τον πολεμικό σχεδιασμό κατά της Ρωσίας.
Η πρόσφατη έξαρση της πολεμικής ρητορικής του ΝΑΤΟ επεκτείνεται πέρα από την αντιμετώπιση πιθανών απειλών από τη Ρωσία- εστιάζει σημαντικά στις κοινωνίες των ευρωπαϊκών κρατών μελών του ΝΑΤΟ. Αυτός ο λόγος χρησιμεύει ως μια έντονη υπενθύμιση πως η κυριαρχία τους μπορεί να είναι επισφαλής, παρόμοια με την ευπάθεια της Ελλάδας όταν αντιμετώπισε τους Δυτικούς επικυρίαρχους το 2015. Το ΝΑΤΟ, ιστορικά ένα εργαλείο για τον έλεγχο των ΗΠΑ και την υποταγή της Ευρώπης, συνεχίζει να προβάλλει ιμπεριαλιστική επιρροή στην Ευρώπη.
Εν μέσω της συμμόρφωσης της ΕΕ με τις Ηνωμένες Πολιτείες, η οποία αναδεικνύεται από την πειστική ρητορική του ναυάρχου Μπάουερ, η διεκδικητικότητα του ΝΑΤΟ είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτη. Η απροκάλυπτη επίδειξη ισχύος του οργανισμού αποκτά πρόσθετη σημασία στο πλαίσιο του Ντόναλντ Τραμπ, που κάποτε ήταν αντίπαλος του ΝΑΤΟ, και τώρα ενδεχομένως αναλαμβάνει εκ νέου την προεδρία των ΗΠΑ - μια πτυχή που θα μπορούσε να σηματοδοτήσει το τελευταίο κεφάλαιο του ΝΑΤΟ.
Οι τρέχουσες ενέργειες του ΝΑΤΟ προκαλούν ανησυχίες και προκαλούν εικασίες σχετικά με τα υποκείμενα κίνητρά τους. Μια φαινομενικά ακραία ερμηνεία υποδηλώνει την ετοιμότητα για ένοπλη σύγκρουση με τη Ρωσία, απεικονίζοντας μια παράλογη και δυνητικά αυτοκαταστροφική στάση. Αυτή η προοπτική, που χαρακτηρίζεται ως η εξήγηση "Καμικάζι της Βαλτικής" ή "Η Βρετανία βαριέται αυτοκτονικά", αναδεικνύει τον φαινομενικά αλλοπρόσαλλο χαρακτήρα της συμπεριφοράς του ΝΑΤΟ, η οποία, αν και ανησυχητική, δεν είναι η επικρατούσα πραγματικότητα.
Ενώ μπορεί πράγματι να υπάρχουν άτομα εντός του ΝΑΤΟ και της ΕΕ που τρέφουν πολεμικές φιλοδοξίες, ένα πιο πιθανό σενάριο περιλαμβάνει εσωτερικές διαιρέσεις και συμβιβασμούς. Ορισμένοι υποστηρίζουν την στρατιωτική εμπλοκή, ενώ άλλοι επιδιώκουν εναλλακτικούς στόχους, όπως η αντιστάθμιση της αντιληπτής υποχώρησης της Δύσης στην Ουκρανία. Το στρατηγικό λάθος της Δύσης να αντιμετωπίσει την Ουκρανία ως de facto μέλος του ΝΑΤΟ εντείνει την ανάγκη αντιμετώπισης της επικείμενης ήττας στην Ουκρανία.
Εξετάζοντας την ευρύτερη προοπτική, μια ειρωνεία διαφεύγει της προσοχής των μεγάλων στρατηγιστών όπως ο ναύαρχος Μπάουερ. Η έκκληση για μια "ανθεκτικότητα" που καλλιεργείται μέσω μιας "προσέγγισης ολόκληρης της κοινωνίας" εξαρτάται από μια κοινωνία που είναι θεμελιωδώς ικανοποιημένη, όπου οι ελίτ κατέχουν το απόλυτο πολιτικό νόμισμα - τη θεμελιώδη νομιμότητα. Αυτή η νομιμότητα, ζωτικής σημασίας για τη διατήρηση των πολιτικών οντοτήτων, ευδοκιμεί με την εμπιστοσύνη, ένα αγαθό που λείπει από πολλούς πολίτες τόσο στην ΕΕ όσο και στις ΗΠΑ.
Η συμμετοχή και των 31 μελών της συμμαχίας, μαζί με τη Σουηδία που βρίσκεται σε διαδικασία ένταξης, υπογραμμίζει το μέγεθος της προσπάθειας αυτής. Ωστόσο, η σημασία της άσκησης επεκτείνεται πέρα από τους καθαρούς αριθμούς και τη διάρκεια. Δύο αξιοσημείωτες πτυχές χρήζουν εξέτασης: ο φανερά σαφής λόγος και μια πιο περίπλοκη πτυχή που χρήζει προσεκτικής εξέτασης.
Επιφανειακά, η άσκηση Steadfast Defender 2024 αφορά την ενίσχυση της στρατιωτικής συνοχής εντός της συμμαχίας. Ωστόσο, μια πιο προσεκτική ανάλυση υποδηλώνει έναν ευρύτερο στόχο - τη διακριτική προώθηση μιας φιλοπόλεμης αφήγησης μεταξύ των δυτικών κοινωνιών.
Η Steadfast Defender 2024 σηματοδοτεί μια απόκλιση από τις πρακτικές του ΝΑΤΟ μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, εστιάζοντας στη δοκιμή περιφερειακών αμυντικών σχεδίων. Αυτή η στροφή, όπως σημείωσε ο Economist κατά τη διάρκεια της συνόδου κορυφής στο Βίλνιους, επιτρέπει στο ΝΑΤΟ, ιδίως μέσω του γραφείου του SACEUR, να ασκεί επιρροή στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, υποχρεώνοντάς τες να δεσμεύουν στρατεύματα, πόρους και κεφάλαια.
Ο Ρώσος αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Αλεξάντερ Γκρούσκο προσδιορίζει ορθά την άσκηση ως "αμετάκλητη επιστροφή" στη δυναμική του Ψυχρού Πολέμου, αντανακλώντας μια παρατεταμένη τάση επιθετικής ανάπτυξης. Αξίζει να σημειωθεί ότι η επίσημη ανακοίνωση πλαισιώνει τη Ρωσία ως "σχεδόν ισότιμο αντίπαλο".
Μια διαφοροποιημένη πτυχή προκύπτει με τη μορφή της προηγηθείσας έξαρσης της προπαγάνδας, που στο λεξικό του ΝΑΤΟ ονομάζεται "γνωστικός πόλεμος". Το Ινστιτούτο για τη Μελέτη του Πολέμου (ISW), μια δυτική δεξαμενή σκέψης, κατηγορεί τη Ρωσία ότι συμμετέχει σε μια "επιχείρηση πληροφόρησης" για να διαστρεβλώσει τον φαινομενικά "αμυντικό" χαρακτήρα της Steadfast Defender.
Οι πρόσφατες δραστηριότητες του ΝΑΤΟ, ιδίως η άσκηση "Steadfast Defender", έχουν γίνει αντικείμενο μιας συντονισμένης προσπάθειας από εκπροσώπους, υπεύθυνους για την ενημέρωση, πολιτικούς και δημοσιογράφους να διαμορφώσουν ένα αφήγημα. Χρησιμοποιώντας επίσημες δηλώσεις, συνεντεύξεις, ακόμη και υποθετικά σενάρια που θυμίζουν μυθιστορήματα του Tom Clancy, υφάνθηκε μια αφήγηση για το δυτικό κοινό, ιδίως στην ΕΕ. Η κατασκευασμένη ιστορία απεικονίζει ένα δυσοίωνο μέλλον, όπου η Μόσχα εξαπολύει μια εισβολή στα ευρωπαϊκά κράτη μέλη του ΝΑΤΟ. Αυτή η αφήγηση όχι μόνο αναβιώνει τα πρότυπα του Ψυχρού Πολέμου, αλλά και απηχεί τις πιο σκοτεινές αποχρώσεις των πιο έντονων φάσεών του, παρόμοιες με τις αρχές της δεκαετίας του 1980, που θυμίζουν κλασικές χολιγουντιανές ταινίες του Ψυχρού Πολέμου, όπως ο "Firefox" και η "Κόκκινη Αυγή".
Είναι ζωτικής σημασίας να αναγνωρίσουμε τον σκόπιμο χαρακτήρα αυτής της προπαγανδιστικής εκστρατείας. Το ΝΑΤΟ είχε την επιλογή να πραγματοποιήσει τον ελιγμό με λιγότερες φανφάρες ή να τον συνοδεύσει με ένα πιο μετρημένο μήνυμα που θα επικεντρωνόταν στην επιμέλεια της ασφάλειας χωρίς να εμβαθύνει σε λεπτομερείς δηλώσεις σχετικά με τις πιθανές ενέργειες της Ρωσίας. Ως εκ τούτου, ο σκόπιμος χαρακτήρας αυτής της επίθεσης γνωστικού πολέμου είναι προφανής. Ακόμη και ο Γενς Στόλτενμπεργκ, η επίσημη φυσιογνωμία του ΝΑΤΟ, αισθάνθηκε την ανάγκη να μετριάσει το αρχικό κύμα πανικού τονίζοντας πως "δεν υπάρχει άμεση απειλή".
Παραδείγματα των εκτεταμένων προπαγανδιστικών προσπαθειών γύρω από την Steadfast Defender 2024 ρίχνουν φως στην αξιοσημείωτη εμβέλειά του. Ειδικότερα, η Σουηδία, που δεν είναι μέλος του ΝΑΤΟ και βρίσκεται στο κατώφλι της ένταξής της, επέδειξε ένθερμη λεκτική μαχητικότητα. Ο στρατηγός Micael Bydén, ο Σουηδός αρχιστράτηγος, ενθάρρυνε την ψυχική ετοιμότητα για πόλεμο, ενώ ο υπουργός Πολιτικής Άμυνας Carl-Oskar Bohlin διαβεβαίωσε την πιθανότητα ο πόλεμος να φτάσει στη Σουηδία, αντανακλώντας ενδεχομένως την αυξημένη ανησυχία μετά την εγκατάλειψη της ουδετερότητας.
Απαντώντας στην στάση του Bydén, ο υπουργός Άμυνας της Γερμανίας Boris Pistorius έκανε εικασίες για μια ρωσική επίθεση σε μια χώρα του ΝΑΤΟ μέσα σε μια δεκαετία. Ο πρόεδρος της στρατιωτικής επιτροπής του ΝΑΤΟ, ο Ολλανδός ναύαρχος Ρομπ Μπάουερ, επανέλαβε αυτό το συναίσθημα σε συνέντευξη Τύπου, τονίζοντας την πρωτοφανή ολοκλήρωση μεταξύ του ΝΑΤΟ και των εθνικών αμυντικών σχεδίων. Ο λόγος του Μπάουερ εισήγαγε έννοιες όπως η διαμόρφωση των ενόπλων δυνάμεων για δεκαετίες και η προώθηση της ανθεκτικότητας μέσω μιας "προσέγγισης ολόκληρης της κοινωνίας" για την προετοιμασία του πολέμου.
Αν και οι εκφράσεις αυτές μπορεί να ακούγονται μεγαλόστομες, η απόρριψή τους θα ήταν αβλεψία. Σημαίνουν ότι το ΝΑΤΟ τοποθετείται ως κυρίαρχη πολιτική δύναμη, διεκδικώντας ανοιχτά το σύνολο της κοινωνίας ως νόμιμο και διαρκές πεδίο δράσης του. Οι έγκυρες παρατηρήσεις του Bauer δείχνουν πως η Steadfast Defender 2024 ξεπερνά τις χρονικές και στρατιωτικές της διαστάσεις, στοχεύοντας να επηρεάσει διαχρονικές πολιτικές και κοινωνικές τροχιές. Οι Βρετανοί στρατηγοί συμβάλλουν σε αυτή την αφήγηση, μελετώντας δημοσίως την επιστράτευση και τον πολεμικό σχεδιασμό κατά της Ρωσίας.
Η πρόσφατη έξαρση της πολεμικής ρητορικής του ΝΑΤΟ επεκτείνεται πέρα από την αντιμετώπιση πιθανών απειλών από τη Ρωσία- εστιάζει σημαντικά στις κοινωνίες των ευρωπαϊκών κρατών μελών του ΝΑΤΟ. Αυτός ο λόγος χρησιμεύει ως μια έντονη υπενθύμιση πως η κυριαρχία τους μπορεί να είναι επισφαλής, παρόμοια με την ευπάθεια της Ελλάδας όταν αντιμετώπισε τους Δυτικούς επικυρίαρχους το 2015. Το ΝΑΤΟ, ιστορικά ένα εργαλείο για τον έλεγχο των ΗΠΑ και την υποταγή της Ευρώπης, συνεχίζει να προβάλλει ιμπεριαλιστική επιρροή στην Ευρώπη.
Εν μέσω της συμμόρφωσης της ΕΕ με τις Ηνωμένες Πολιτείες, η οποία αναδεικνύεται από την πειστική ρητορική του ναυάρχου Μπάουερ, η διεκδικητικότητα του ΝΑΤΟ είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτη. Η απροκάλυπτη επίδειξη ισχύος του οργανισμού αποκτά πρόσθετη σημασία στο πλαίσιο του Ντόναλντ Τραμπ, που κάποτε ήταν αντίπαλος του ΝΑΤΟ, και τώρα ενδεχομένως αναλαμβάνει εκ νέου την προεδρία των ΗΠΑ - μια πτυχή που θα μπορούσε να σηματοδοτήσει το τελευταίο κεφάλαιο του ΝΑΤΟ.
Οι τρέχουσες ενέργειες του ΝΑΤΟ προκαλούν ανησυχίες και προκαλούν εικασίες σχετικά με τα υποκείμενα κίνητρά τους. Μια φαινομενικά ακραία ερμηνεία υποδηλώνει την ετοιμότητα για ένοπλη σύγκρουση με τη Ρωσία, απεικονίζοντας μια παράλογη και δυνητικά αυτοκαταστροφική στάση. Αυτή η προοπτική, που χαρακτηρίζεται ως η εξήγηση "Καμικάζι της Βαλτικής" ή "Η Βρετανία βαριέται αυτοκτονικά", αναδεικνύει τον φαινομενικά αλλοπρόσαλλο χαρακτήρα της συμπεριφοράς του ΝΑΤΟ, η οποία, αν και ανησυχητική, δεν είναι η επικρατούσα πραγματικότητα.
Ενώ μπορεί πράγματι να υπάρχουν άτομα εντός του ΝΑΤΟ και της ΕΕ που τρέφουν πολεμικές φιλοδοξίες, ένα πιο πιθανό σενάριο περιλαμβάνει εσωτερικές διαιρέσεις και συμβιβασμούς. Ορισμένοι υποστηρίζουν την στρατιωτική εμπλοκή, ενώ άλλοι επιδιώκουν εναλλακτικούς στόχους, όπως η αντιστάθμιση της αντιληπτής υποχώρησης της Δύσης στην Ουκρανία. Το στρατηγικό λάθος της Δύσης να αντιμετωπίσει την Ουκρανία ως de facto μέλος του ΝΑΤΟ εντείνει την ανάγκη αντιμετώπισης της επικείμενης ήττας στην Ουκρανία.
Εξετάζοντας την ευρύτερη προοπτική, μια ειρωνεία διαφεύγει της προσοχής των μεγάλων στρατηγιστών όπως ο ναύαρχος Μπάουερ. Η έκκληση για μια "ανθεκτικότητα" που καλλιεργείται μέσω μιας "προσέγγισης ολόκληρης της κοινωνίας" εξαρτάται από μια κοινωνία που είναι θεμελιωδώς ικανοποιημένη, όπου οι ελίτ κατέχουν το απόλυτο πολιτικό νόμισμα - τη θεμελιώδη νομιμότητα. Αυτή η νομιμότητα, ζωτικής σημασίας για τη διατήρηση των πολιτικών οντοτήτων, ευδοκιμεί με την εμπιστοσύνη, ένα αγαθό που λείπει από πολλούς πολίτες τόσο στην ΕΕ όσο και στις ΗΠΑ.
Στην σκιά του Steadfast Defender 2024, το μεγάλο υπερθέαμα του ΝΑΤΟ εγείρει ερωτηματικά, όχι μόνο για την απόλυτη στρατιωτική του ισχύ, αλλά και για τον περίπλοκο χορό των αφηγήσεων που ενορχηστρώνει. Πέρα από τον φαινομενικό στόχο της ενίσχυσης της στρατιωτικής συνοχής, αναδύεται μια λεπτή φιλοπολεμική ιστορία, που υφαίνεται σχολαστικά μέσω του γνωστικού πολέμου. Η σκόπιμη κατασκευή ενός δυσοίωνου μέλλοντος παραπέμπει σε θεατρικές παραστάσεις του Ψυχρού Πολέμου, ξυπνώντας μνήμες μιας εποχής που πολλοί ήλπιζαν ότι είχε περάσει. Καθώς το ΝΑΤΟ τοποθετείται ως πολιτική δύναμη, διεκδικώντας την κοινωνία ως πεδίο δράσης του, παραμένουν ερωτήματα σχετικά με τα πραγματικά του κίνητρα.