Ivan Kesic - presstv.ir / Παρουσίαση Freepen.gr
Οι τελευταίες δεκαπέντε εβδομάδες σημαδεύτηκαν από την παλαιστινιακή αντίσταση ενάντια στην ισραηλινή γενοκτονική επίθεση στη Λωρίδα της Γάζας, με την ένοπλη πτέρυγα της παλαιστινιακής αντιστασιακής ομάδας Χαμάς να εκπλήσσει τους πάντες με το τεράστιο οπλοστάσιό της, όλα τοπικής κατασκευής.
Προς το τέλος του 2023, οι Ταξιαρχίες Μάρτυρας Izz ad-Din al-Qassam, η στρατιωτική πτέρυγα της Χαμάς, δημοσίευσε ένα βίντεο, παρουσιάζοντας το πυραυλικό της οπλοστάσιο που είναι σε θέση να φτάσει σε κάθε γωνιά των κατεχομένων εδαφών.
Ακόμα και σήμερα, περισσότερο από τρεις μήνες μετά την έναρξη της επίθεσης του καθεστώτος, την οποία ακολούθησαν εκτεταμένες επιχειρήσεις των ομάδων αντίστασης κατά των κατοχικών δυνάμεων, το οπλοστάσιο αυτό παραμένει άθικτο.
Στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες στη Δύση αναγνωρίζουν ότι το ισραηλινό καθεστώς, με όλα τα προηγμένα και εξελιγμένα οπλικά συστήματα που εισήγαγε από τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη, δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει τις ένοπλες πτέρυγες των παλαιστινιακών ομάδων αντίστασης και τους μαχητές τους.
Παρά το γεγονός ότι το ισραηλινό καθεστώς έριξε 67.000 τόνους βομβών στη Γάζα από τις 7 Οκτωβρίου, η αντίσταση συνεχίζει να αναπτύσσεται και να επιφέρει βαριά πλήγματα στη δομή της σιωνιστικής κατοχής.
Από το μηδέν
Η ιστορία του παλαιστινιακού πυραυλικού προγράμματος είναι μια ιστορία δεκαετιών θυσιών, εφευρετικότητας, αφοσιωμένης εργασίας και επιτυχημένης διαχείρισης, και πάνω απ' όλα, του προκλητικού πνεύματος της αντίστασης.
Αυτή η μακρά και δύσκολη πορεία αντίστασης ενάντια στο καθεστώς του απαρτχάιντ ξεκίνησε με την πετροπόλεμο των Παλαιστινίων σε ισραηλινά τεθωρακισμένα οχήματα κατά τη διάρκεια δύο ιντιφάντα και κατέληξε στην ικανότητα εκτόξευσης 5.000 πυραύλων σε μία ημέρα και σε ένα οπλοστάσιο πυραύλων που επαρκεί για μήνες πολέμου.
Οι πυραυλικές δυνατότητες και το εύρος των επιχειρήσεων που επέδειξαν η Χαμάς και άλλες παλαιστινιακές ομάδες εξέπληξαν όλους τους διεθνείς παρατηρητές, ακόμη και τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες.
Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες είναι οι συνθήκες υπό τις οποίες διεξήχθη η επιχείρηση.
Είναι χαρακτηριστικό πως η Λωρίδα της Γάζας βρισκόταν υπό ισραηλινή κατοχή από το 1967 έως το 2005 και έκτοτε βρίσκεται υπό έναν σκληρό χερσαίο, θαλάσσιο και εναέριο αποκλεισμό που εμποδίζει την εισαγωγή όχι μόνο όπλων αλλά και υλικών για την παραγωγή τους, καθώς και βασικών αγαθών.
Το ισραηλινό καθεστώς προσπάθησε με κάθε τρόπο να αποδυναμώσει την αντίσταση και να διατηρήσει το στρατιωτικό τεχνολογικό πλεονέκτημα, ώστε να μπορέσει εύκολα να εξοντώσει τις ομάδες που αγωνίζονταν για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης.
Ένα παράδειγμα που καταδεικνύει αυτή την ανισότητα είναι η σφαγή της Γάζας πριν από 15 χρόνια, όταν εκατοντάδες Παλαιστίνιοι άμαχοι σκοτώθηκαν από ισραηλινές βόμβες, εκατοντάδες Ισραηλινοί πολίτες, οι λεγόμενοι "τουρίστες πολέμου", συγκεντρώθηκαν στους κοντινούς λόφους και πανηγύριζαν θριαμβευτικά.
Ωστόσο, οι καιροί έχουν αλλάξει από εκείνη τη φρικιαστική αιμοσταγή επευφημία των σιωνιστών εποίκων, την οποία ακολούθησε η εμβληματική φωτογραφία ενός Παλαιστίνιου αγοριού να πετάει μια πέτρα σε ένα ισραηλινό τανκ.
Παίρνοντας όπλα στα χέρια
Η παλαιστινιακή αντίσταση αρχικά βασίστηκε σε υποτυπώδη όπλα, λαθραία ή εγχώριας παραγωγής, που προορίζονταν για τη μάχη από κοντά και την αντιμετώπιση των δυνάμεων εισβολής στο έδαφός τους.
Μετά από χρόνια χρήσης τυφεκίων εφόδου και εκρηκτικών, το 2001 εμφανίστηκε μια απλή ρουκέτα Qassam, με βεληνεκές μερικών χιλιομέτρων και χαμηλή καταστροφική ισχύ, η οποία για πρώτη φορά κατέστησε δυνατή μια επίθεση αντιποίνων κατά της ισραηλινής κατοχής.
Με την πάροδο του χρόνου, η αποτελεσματικότητα των μοντέλων Qassam αυξήθηκε και οι πρώτες ισραηλινές στρατιωτικές βάσεις και οι κατεχόμενες πόλεις ήρθαν σε εμβέλεια τη δεκαετία του 2010, γεγονός που προκάλεσε το φαινόμενο των "πολεμικών τουριστών" στα σύνορα της Γάζας να πέσει ξαφνικά στη λήθη.
Το ισραηλινό καθεστώς κατέβαλε προσπάθεια να σταματήσει την αποτελεσματικότητα αυτών των επιθέσεων με ρουκέτες αναπτύσσοντας ένα σύστημα προειδοποίησης. Επένδυσε ένα ιλιγγιώδες ποσό χρημάτων στην ανάπτυξη του Iron Dome, ενός στρατιωτικού συστήματος που αποδείχθηκε παταγώδης αποτυχία στις 7 Οκτωβρίου.
Καυχιόταν επίσης για τη δολοφονία των μηχανικών της Χαμάς που ήταν υπεύθυνοι για την ανάπτυξη των πυραύλων Qassam, πιστεύοντας ότι αυτό θα μπορούσε να σακατέψει την παλαιστινιακή "εγκεφαλική ομάδα" ή να αποτρέψει τις νέες γενιές από το να ασχοληθούν με την ανάπτυξη, κάτι που αποδείχτηκε ότι ήταν μια εκτίμηση με αντίκτυπο.
Σήμερα, η παλαιστινιακή αντίσταση διαθέτει ρουκέτες με βεληνεκές εκατοντάδων χιλιομέτρων και κεφαλές με ωφέλιμο φορτίο εκατοντάδων κιλών, ικανές να φτάσουν σε οποιοδήποτε σημείο των κατεχόμενων παλαιστινιακών εδαφών.
Λόγω του μεγέθους τους, δεν είναι δυνατόν να μεταφερθούν λαθραία αυτές οι ρουκέτες από το εξωτερικό στη Λωρίδα της Γάζας, ιδίως σε τόσο μεγάλες ποσότητες, γεγονός που αποδεικνύει ότι είναι αποτέλεσμα τοπικής παραγωγής.
Η βιομηχανική παραγωγή, σε συνθήκες έλλειψης των απαραίτητων υλικών και έκθεσης στις ισραηλινές αεροπορικές επιδρομές, αποτελεί από μόνη της ένα εντυπωσιακό κατόρθωμα. Οι παραγωγικές εγκαταστάσεις είναι διάσπαρτες υπόγεια και καλά κρυμμένες, γεγονός που απαιτεί εξαιρετικές υλικοτεχνικές ικανότητες.
Το ίδιο ισχύει και για την προμήθεια υλικών, η οποία προέρχεται κυρίως από την ανακύκλωση πρώτων υλών, όπως παλιοί σωλήνες ύδρευσης, άγκυρες κατεστραμμένων κτιρίων, στύλοι οδοφωτισμού κ.λπ.
Πύραυλοι και ρουκέτες σε αφθονία
Σε ένα εκπληκτικό κατόρθωμα από το 2020, ναυτικοί κομάντος της Χαμάς κατάφεραν να περισυλλέξουν μεγάλα ναυτικά βλήματα βάρους 170 κιλών από ένα βρετανικό πολεμικό πλοίο που βυθίστηκε στα ανοιχτά πριν από 100 και πλέον χρόνια κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και να τα καταστήσουν επαναχρησιμοποιήσιμα για νέους πυραύλους.
Οι κινητήρες και τα συστήματα καθοδήγησης των πυραύλων είναι προϊόν συνεργασίας και στρατιωτικής γνώσης που μεταδόθηκε από εμπειρογνώμονες της περιοχής, ιδίως του Ιράν.
Οι πύραυλοι που αποκαλύπτονται στο νέο βίντεο περιλαμβάνουν την οικογένεια πυραύλων Maqadma και Jabari, αμφότεροι με βεληνεκές 90 χιλιομέτρων και κεφαλές των 50 κιλών, που τέθηκαν σε υπηρεσία στις αρχές της δεκαετίας του 2010.
Η ανάπτυξη στα μέσα της ίδιας δεκαετίας οδήγησε στη δημιουργία της οικογένειας πυραύλων Attar με εμβέλεια 90 χιλιομέτρων και κεφαλή 50 κιλών, καθώς και της οικογένειας πυραύλων Rantisi με εμβέλεια 170 χιλιομέτρων και κεφαλή 100 κιλών.
Τέλος, στα τέλη της δεκαετίας του 2010, τέθηκε σε υπηρεσία η οικογένεια πυραύλων Ayyash, με βεληνεκές 250 χλμ. και ωφέλιμο φορτίο 250 κιλών, ο ισχυρότερος πύραυλος του παλαιστινιακού οπλοστασίου, που χρησιμοποιήθηκε για πλήγματα στο Safed και το Eilat κατά τη διάρκεια της επιχείρησης Al-Aqsa Flood.
Παράλληλα, εισήχθη και η οικογένεια πυραύλων Sijjil με βεληνεκές 55 χλμ. και κεφαλή 50 κιλών, ενώ ακολούθησε η οικογένεια πυραύλων Shamala με βεληνεκές 80 χλμ. και κεφαλή 150 κιλών.
Εκτός από τη σειρά πυραύλων Sijjil, η οποία έχει πάρει το όνομά της από ένα εδάφιο του Κορανίου, όλοι οι υπόλοιποι έχουν πάρει τα ονόματά τους από Παλαιστίνιους μάρτυρες, δηλαδή τους Ibrahim al-Maqadma, Ahmed al-Jabari, Raed al-Attar, Abdel Aziz al-Rantisi, Mohammed Abu Shamala και Yahya Ayyash.
Επί τρεις δεκαετίες, το ισραηλινό καθεστώς πίστευε ότι αυτές οι δολοφονίες θα μπορούσαν να κάμψουν το πνεύμα της αντίστασης και την τεχνολογική τους ανάπτυξη, κάτι που γύρισε μπούμερανγκ με τρόπο που δεν μπορούσε να φανταστεί.
Οι μάρτυρες και οι πύραυλοι που πήραν το όνομά τους προκαλούν σήμερα άυπνες νύχτες στους ηγέτες του καθεστώτος.