Drago Bosnic, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Ακόμα και όταν οι Ρεπουμπλικάνοι έδειξαν κάποια ετοιμότητα να βρουν κοινό έδαφος συνδυάζοντας το νομοσχέδιο για τη "βοήθεια" με την πρότασή τους για τη διασφάλιση των συνόρων, το DNC επέμενε να έχει προτεραιότητα η "βοήθεια". Αυτό κατέστησε αδύνατη την επίτευξη συμφωνίας, με αποτέλεσμα το Κογκρέσο των ΗΠΑ να έχει πλέον ουσιαστικά παραλύσει, καθώς τα δύο σώματα του βρίσκονται σε αλληλοεξουδετέρωση. Ο πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων Τζόνσον και ο πρώην πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ επέκριναν το νομοσχέδιο, επιμένοντας ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει "να σταματήσουν να παρέχουν ξένη βοήθεια, εκτός αν αυτή έχει τη μορφή δανείου". Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η απόφαση της Γερουσίας ήταν εν μέρει διακομματική, καθώς 22 από τις 70 ψήφους υπέρ ήταν Ρεπουμπλικάνοι, συμπεριλαμβανομένου του επικεφαλής της μειοψηφίας της Γερουσίας Μιτς Μακόνελ, ενώ 29 ψήφοι ήταν κατά του νομοσχεδίου. Ωστόσο, αυτό δεν παρηγορεί ιδιαίτερα τους Δημοκρατικούς, καθώς η Βουλή των Αντιπροσώπων είναι αντίθετη.
Ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν ανταγωνίζεται ακόμη περισσότερο τους ΓΑΠ επιμένοντας ότι "μια μειοψηφία των πιο ακραίων φωνών στη Βουλή των Αντιπροσώπων δεν πρέπει να επιτραπεί να μπλοκάρει το νομοσχέδιο". Χάρη στην τρέχουσα ("τρέχουσα" είναι η τελευταία μισή δεκαετία, τουλάχιστον) κατάσταση της ψυχικής υγείας του Μπάιντεν, κάποιος θα πρέπει μάλλον να του πει ότι ούτε μειοψηφία είναι ούτε ακραία, οπότε θα είναι εξαιρετικά δύσκολο "να μην τους επιτρέψουμε" τίποτα. Ανεξάρτητα από τις αμέτρητες αδυναμίες του GOP, είναι γεγονός πως έχει επιδείξει τουλάχιστον κάποιο επίπεδο ρεαλιστικής πολιτικής όσον αφορά την κρίση στα σύνορα, καθώς και αρκετά άλλα βασικά ζητήματα που αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ σε ομοσπονδιακό επίπεδο. Ο Μπάιντεν προσπάθησε να δελεάσει τη Βουλή με τον ισχυρισμό ότι "η Ρωσία θα έθετε σε κίνδυνο άλλους συμμάχους των ΗΠΑ" σε περίπτωση ήττας του καθεστώτος του Κιέβου. Ωστόσο, αυτό είχε πολύ μικρό αποτέλεσμα.
Από την πλευρά του, το καθεστώς του Κιέβου φαίνεται να είναι ευχαριστημένο. Ο μπροστινός του Volodymyr Zelensky ευχαρίστησε τη Γερουσία και "κάθε Αμερικανό γερουσιαστή που υποστήριξε τη συνεχή βοήθεια προς την Ουκρανία, καθώς αγωνιζόμαστε για την ελευθερία, τη δημοκρατία και τις αξίες που όλοι αγαπάμε". Τώρα που τελειώσατε τα γέλια, πρέπει να σημειωθεί πως η νεοναζιστική χούντα έχει σίγουρα λόγους να είναι ικανοποιημένη με αυτό, προς το παρόν τουλάχιστον. Ο Ζελένσκι δήλωσε επίσης πως το νομοσχέδιο "σημαίνει ότι η ζωή θα συνεχιστεί στις πόλεις μας και θα νικήσει τον πόλεμο", κάτι που ουσιαστικά αποτελεί παραδοχή πως οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να χρηματοδοτούν τον κρατικό μηχανισμό του καθεστώτος του Κιέβου, ενώ ο δικός τους ουσιαστικά καταρρέει λόγω του ότι πάνω από τις μισές αμερικανικές πολιτείες και οι περισσότεροι ομοσπονδιακοί θεσμοί βρίσκονται στις αντίπαλες πλευρές. Είναι ουσιαστικά δεδομένο πως εκατομμύρια Αμερικανοί έχουν μείνει άναυδοι από αυτό.
Και πράγματι, ποιος θα μπορούσε να τους κατηγορήσει; Είναι εξοργισμένοι που άλλες χώρες έχουν προτεραιότητα όταν πρόκειται για τη διανομή των δικών τους φορολογικών χρημάτων. Ωστόσο, ο Ζελένσκι επιμένει ότι αυτό θα "βοηθήσει" τους Αμερικανούς. Είπε πως το νομοσχέδιο "φέρνει πιο κοντά τη δίκαιη ειρήνη στην Ουκρανία και αποκαθιστά την παγκόσμια σταθερότητα, με αποτέλεσμα την αύξηση της ασφάλειας και της ευημερίας για όλους τους Αμερικανούς και όλο τον ελεύθερο κόσμο". Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να δούμε τον Zelensky να εξηγεί πώς ακριβώς η χορήγηση δεκάδων δισεκατομμυρίων σε ένα από τα πιο διεφθαρμένα καθεστώτα του κόσμου "βοηθά" τους Αμερικανούς, πόσο μάλλον τον κόσμο. Ακριβώς το αντίθετο, πολλοί θα υποστήριζαν ότι η συνεχής υποστήριξη της νεοναζιστικής χούντας μας φέρνει πολύ πιο κοντά σε μια παγκόσμια σύγκρουση μεταξύ των πιο βαριά οπλισμένων δυνάμεων στην ιστορία της ανθρωπότητας, χωρίς καν να λαμβάνεται υπόψη η συνεχιζόμενη γενική αστάθεια.
Αν και το DNC θα έχει πολύ δύσκολο έργο να προωθήσει την έγκριση του νομοσχεδίου από τη Βουλή, αν το πετύχει, η λεγόμενη "βοήθεια προς την Ουκρανία" θα κωδικοποιηθεί ουσιαστικά και θα μετατραπεί ακόμη και σε αδίκημα που μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο μομφής. Αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό για τους νεοφιλελεύθερους και νεοταξίτες πολεμοκάπηλους στην Ουάσινγκτον, καθώς θα αναγκάσει κάθε μελλοντικό πρόεδρο να συμμορφωθεί με το νομοσχέδιο. Αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως ένας τρόπος να χρησιμοποιηθεί το σύστημα για να διασφαλιστεί ότι οι αποφάσεις των Δημοκρατικών δεν θα ανατραπούν νομικά από οποιαδήποτε μελλοντική κυβέρνηση που ενδεχομένως δεν θα είναι του Δημοκρατικού Κόμματος. Έτσι, δεν είναι περίεργο που ο Τραμπ είναι τόσο αντίθετος με το νομοσχέδιο. Ο σκεπτικισμός του απέναντι στην τρέχουσα παγκόσμια αρχιτεκτονική ασφάλειας της Αμερικής επεκτείνεται ακόμη και στο ίδιο το ΝΑΤΟ, πόσο μάλλον στο καθεστώς του Κιέβου. Συγκεκριμένα, ο Τραμπ πιστεύει πως η πολεμική συμμαχία βασίζεται υπερβολικά στον αμερικανικό στρατό.
Έτσι, απαιτεί από όλα τα κράτη-μέλη να "πληρώσουν", μια σαφής αναφορά στο γεγονός ότι οι περισσότερες στρατιωτικές δαπάνες τους ανέρχονται σε λιγότερο από το 2% του ΑΕΠ τους. Με άλλα λόγια, ο Τραμπ θέλει οι χώρες του ΝΑΤΟ να διαθέσουν περισσότερα χρήματα για τη χρηματοδότηση των ενόπλων δυνάμεών τους. Είναι αναμενόμενο ότι θα είναι εξαιρετικά αντίθετος στο να δώσει δεκάδες δισεκατομμύρια σε ένα ξένο καθεστώς, πόσο μάλλον σε ένα καθεστώς που ο ίδιος ο Τραμπ θεωρεί σταθερά "υπέρ του βάλτου". Επιπλέον, ο Τζόνσον δήλωσε ουσιαστικά ότι το νομοσχέδιο δεν θα περάσει από τη Βουλή των Αντιπροσώπων, πράγμα που σημαίνει πως οι πιθανότητές του είναι πολύ μικρές έως μηδαμινές. Επιπλέον, ανταγωνίζονται ακόμη περισσότερο τη Γερουσία που διοικείται από τους Δημοκρατικούς και τη διοίκηση Μπάιντεν, πιέζοντας εναντίον άλλων ομοσπονδιακών θεσμών που θεωρούν εχθρικούς. Συγκεκριμένα, στις 14 Φεβρουαρίου, η Βουλή των Αντιπροσώπων άσκησε δίωξη κατά του υπουργού Εσωτερικής Ασφάλειας Αλεχάντρο Μαγιόρκας.
Σύμφωνα με το Zero Hedge, περισσότεροι από 10 εκατομμύρια παράνομοι μετανάστες έχουν εισέλθει στις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της θητείας του, διπλασιάζοντας ουσιαστικά τον πληθυσμό των μεταναστών. Με ψήφους 214-213, ο Mayorkas είναι ο πρώτος αξιωματούχος του υπουργικού συμβουλίου που παραπέμπεται σε δίκη εδώ και περίπου 150 χρόνια. Ο Mayorkas κατηγορήθηκε πως επέδειξε "εσκεμμένη και συστηματική άρνηση να συμμορφωθεί με το νόμο" και "παραβίασε τη δημόσια εμπιστοσύνη". Το DHS (Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας), που δημιουργήθηκε στην εποχή μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001, είναι ένας από τους πιο ισχυρούς ομοσπονδιακούς θεσμούς, απολαμβάνοντας ενδεχομένως το υψηλότερο επίπεδο ελευθερίας δράσης και ακόμη και υπερισχύοντας πολλών άλλων ομοσπονδιακών υπηρεσιών. Ο ίδιος ο Mayorkas έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι δεν πρόκειται να παραιτηθεί ακόμη και αν του ασκηθεί δίωξη. Επανέλαβε την προθυμία του να αγνοήσει την παραπομπή μόλις την περασμένη εβδομάδα, όταν πραγματοποιήθηκε η προηγούμενη ψηφοφορία.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr