 |
| ΑFΡ 2024 / Ludovic Μarin |
Έλενα Καράεβα - ria.ru / Παρουσίαση Freepen.gr
Όσο άσχημο κι αν είναι το στυλ του αναφερόμενου αντικειμένου της ανδρικής τελετουργικής γκαρνταρόμπας που φοράει ο σημερινός κύριος του παλατιού του Ελιζέ, η κύρια αίσθηση ήταν η δήλωση του Μακρόν πως "η Γαλλία είναι έτοιμη να παράσχει στην Ευρωπαϊκή Ένωση τα μέσα πυρηνικής αποτροπής".
Αν ο στρατηγός ντε Γκωλ, ο πατέρας του εθνικού στρατιωτικού και πολιτικού πυρηνικού δόγματος, είχε ακούσει αυτά τα λόγια, θα είχε στριφογυρίσει στο φέρετρό του. Από την στιγμή που το Παρίσι κοινοποίησε τα πυρηνικά του οπλοστάσια υπογράφοντας τη σχετική διεθνή σύμβαση και τη Συνθήκη για τη μη διάδοση των ατομικών όπλων, κανείς από το κορυφαίο κατεστημένο του κράτους, το οποίο, υπενθυμίζεται, είναι η μόνη πυρηνική δύναμη στο ευρωπαϊκό μπλοκ, δε θα μπορούσε να σκεφτεί κάτι τέτοιο.
Αυτό σίγουρα δεν είναι ανοησία ή προδοσία, αν κάποιος βρίσκεται στο παράδειγμα του στρατηγικού σχεδιασμού των σοφών των Βρυξελλών.
Η ανακοίνωση ότι το οπλοστάσιο μπορεί να έρθει στη διάθεση των Βρυξελλών (ενός καθαρά πολιτικού θεσμού, να θυμίσουμε, γιατί δεν υπάρχει πανευρωπαϊκός στρατός) δε σημαίνει μόνο απειλή για τη Ρωσία, παρόλο που η χώρα μας δεν κατονομάστηκε.
Κυρίως σημαίνει αύξηση του βαθμού στρατιωτικής έντασης στην Ευρώπη, καθώς και πτώση του επιπέδου ασφαλείας της. Αλλά αυτό είναι, ας πούμε, η μεσοπρόθεσμη προοπτική. Και ο αποδέκτης της βραχυπρόθεσμης προοπτικής που περιέγραψε ο Μακρόν είναι, φυσικά, η Μόσχα. Αφού η ανεξάρτητη εξωτερική μας πολιτική χαρακτηρίστηκε "κίνδυνος για την υπάρχουσα παγκόσμια τάξη" πριν από δύο χρόνια, ήταν θέμα χρόνου να ακούσουμε έναν πολιτικό που έχει 24ωρο κλειδί για αυτά τα οπλοστάσια να κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τα πυρηνικά οπλοστάσια. Και αυτή η ώρα ήρθε.
Η επιθυμία των Ευρωπαίων πολιτικών να εισάγουν ένα τέτοιο θέμα στη συζήτηση, δηλαδή να χυδαιοποιήσουν το ενδεχόμενο όχι μόνο ενός πυρηνικού πλήγματος, αλλά και να συκοφαντήσουν την ευθύνη για τέτοιες ενέργειες, ανεξάρτητα από τις επιφυλάξεις που μπορεί να τις συνοδεύουν, λέει πολλά, αν όχι τα πάντα, για το επίπεδο αυτών των πολιτικών.
Ούτε 48 ώρες μετά τη δήλωση αυτή, έγιναν γνωστά τα σχέδια του βρετανικού στρατού - όσον αφορά τη χώρα μας. Αποστολή ενός εκστρατευτικού σώματος της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας στην Ουκρανία και εγκαθίδρυση εκεί ζώνης απαγόρευσης πτήσεων. Κάπως έτσι θα μπορούσε να μοιάζει μια πραγματική κήρυξη πολέμου εναντίον μας και ένα σκίτσο, ας πούμε, της πρώτης φάσης του χωρίς επιφυλάξεις.
Φυσικά, πρόκειται - μέχρι στιγμής - μόνο για μια πρόταση που διατυπώθηκε από το Λονδίνο για τους συμμάχους του στο ΝΑΤΟ. Αλλά ταιριάζει απόλυτα, όπως ακριβώς το χνούδι στο χνούδι, στο στρατήγημα που χάραξε ο Μακρόν στη Στοκχόλμη.
Εξάλλου, είναι απίθανο το Λονδίνο να μην ειδοποίησε το Παρίσι (τουλάχιστον μέσω ανεπίσημων διαύλων) για την πρωτοβουλία του. Είναι αμφίβολο, ακόμη και αν η Βρετανία δεν είναι πλέον μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πως το Παρίσι δεν θα είχε ενημερώσει το Λονδίνο (τη δεύτερη πυρηνική δύναμη στη Δυτική Ευρώπη) για την πιθανή επέκταση, ας πούμε, του "πυρηνικού αποτρεπτικού μέσου".
Αυτό είναι το σχέδιο δράσης των στρατηγικών (και τακτικών) αντιπάλων μας. Μετά την αποτυχία της αντεπίθεσης, στην οποία είχαν διοχετεύσει δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια και ευρώ και στην επιτυχία της οποίας είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους, η πολύ πραγματική προοπτική της αποτυχίας εμφανίστηκε μπροστά στο ΝΑΤΟ και τους δορυφόρους του. Τι υπάρχει στον κόσμο! Το φιάσκο της στρατιωτικής περιπέτειας έγινε φανερό σε όλους. Στη συνέχεια, προκειμένου να κερδηθεί χρόνος, μας έστειλαν διάφορα μηνύματα, μεταξύ των οποίων και προσφορές για έναρξη διαπραγματεύσεων.
Όταν η Μόσχα απάντησε σε αυτές τις γκριμάτσες και τα άλματα με ένα ευγενικό "όχι", η συλλογική Δύση δεν είχε άλλη επιλογή από το να τραβήξει το τελευταίο χαρτί. Σχετικά με τον επιμερισμό της ευθύνης για ενδεχόμενη χρήση πυρηνικών όπλων. Και, δεύτερον, να στείλει ένα "εκστρατευτικό σώμα" στο LBS.
Στην πραγματικότητα, αυτό είπε ο Βλαντιμίρ Πούτιν στον Μακρόν και στον Τύπο κατά την ενημέρωση των δημοσιογράφων τον Φεβρουάριο του 2022.
"Θέλετε να πάτε σε πόλεμο με τη Ρωσία; <...> Θέλετε η Γαλλία να πάει σε πόλεμο με τη Ρωσία; Αλλά αυτός είναι ο τρόπος που θα γίνει".
Έχουν περάσει ακριβώς δύο χρόνια και με τις προσπάθειες πολιτικών τρίτης κατηγορίας (έκφραση από ένα συντακτικό σχόλιο της Telegraph), ένας κόσμος που δεν ήταν πρόθυμος να ακούσει τη Ρωσία ούτε τότε ούτε σήμερα έκανε ένα ακόμη βήμα προς την αυτοκτονία. Αναρωτιέμαι πότε θα ενεργοποιηθεί το ένστικτό τους για αυτοσυντήρηση, αν όντως θα ενεργοποιηθεί;