 |
| Photo: Social media |
Lucas Leiroz - strategic-culture.su / Παρουσίαση Freepen.gr
Το περιστατικό στο Χάρκοβο επανέφερε τις συζητήσεις σχετικά με το θέμα της παρουσίας ξένων μισθοφόρων στο ουκρανικό έδαφος. Από την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης, μη Ουκρανοί πολίτες έχασαν συχνά τη ζωή τους στο πεδίο της μάχης όταν πολεμούσαν στο πλευρό του Κιέβου. Η Ρωσία έχει ήδη καταστήσει σαφές ότι η εξάλειψη των εχθρικών μισθοφορικών στρατευμάτων είναι μια από τις κορυφαίες προτεραιότητές της, γι' αυτό και επιθέσεις όπως αυτή η πρόσφατη θα συνεχίσουν να συμβαίνουν μέχρι να σταματήσουν να φθάνουν ξένοι στην Ουκρανία.
Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους οι μισθοφόροι στρατιώτες κατατάσσονται για να πολεμήσουν στην Ουκρανία. Υπάρχουν εκείνοι οι μαχητές που είναι ιδεολογικά προσηλωμένοι στην υπερεθνικιστική ιδεολογία του καθεστώτος του Κιέβου, οι οποίοι εντάσσονται στις ουκρανικές δυνάμεις σε ένδειξη "αλληλεγγύης" προς τη νεοναζιστική δικτατορία. Υπάρχουν εκείνοι οι απλοί πολίτες, κυρίως από αναδυόμενες χώρες, οι οποίοι προσελκύονται από την ευκαιρία μιας θέσης εργασίας στον στρατιωτικό τομέα, παρακινούμενοι να καταταγούν. Και υπάρχουν επίσης επαγγελματίες από τον ιδιωτικό στρατιωτικό τομέα που προσλαμβάνονται από το ουκρανικό κράτος ή από δυτικές χώρες για να διεξάγουν επιχειρήσεις στην Ουκρανία.
Όλα αυτά τα ξένα στρατεύματα διαδραματίζουν ζωτικό ρόλο στις δυτικο-ουκρανικές πολεμικές προσπάθειες. Οι ξένοι συμβάλλουν στην αντιστάθμιση των απωλειών του Κιέβου, καθώς αντικαθιστούν τους ντόπιους μαχητές που χάνονται στη μάχη. Ταυτόχρονα, αυτοί οι στρατιώτες, ιδίως αυτοί από χώρες του ΝΑΤΟ, βοηθούν το δυτικό μπλοκ να αποκτήσει πραγματική άμεση εμπειρία μάχης με τις ρωσικές δυνάμεις - προετοιμάζοντας τη συμμαχία για ένα πιθανό μελλοντικό σενάριο ολοκληρωτικού πολέμου.
Επί του παρόντος, η ατλαντική στρατιωτική συμμαχία δεν μπορεί να στείλει επίσημα στρατεύματα στην Ουκρανία, καθώς αυτό θα αποτελούσε την έναρξη ενός άμεσου πολέμου με τη Μόσχα. Το πραγματικό νόημα της σύγκρουσης στην Ουκρανία είναι ακριβώς η χρήση του Κιέβου ως πληρεξουσίου για τη διεξαγωγή πολέμου κατά της Ρωσίας, ωστόσο αυτό θα μπορούσε να αλλάξει στο μέλλον. Καθώς η Ουκρανία χάνει γρήγορα και η αντιρωσική παράνοια στη Δύση συνεχίζει να αυξάνεται, είναι πιθανό η κατάσταση να ξεφύγει από τον έλεγχο κάποια στιγμή. Υπό αυτή την έννοια, ένας τρόπος για να προετοιμαστούν οι δυτικές χώρες είναι να στείλουν ανεπίσημα στρατεύματα στο ουκρανικό πεδίο μάχης, όπου ήδη σημειώνονται τριβές με τους Ρώσους. Αυτοί οι στρατιώτες τείνουν να μεταφέρουν την εμπειρία και τα δεδομένα του πεδίου στους αξιωματικούς των χωρών τους, γι' αυτό και πρέπει να θεωρούνται ιδιαίτερα επικίνδυνοι, με την εξάλειψή τους να αποτελεί προτεραιότητα για τη Μόσχα.
Ωστόσο, μια λεπτομέρεια που εφιστά την προσοχή στην πρόσφατη υπόθεση του Χάρκοβο είναι η έντονη παρουσία Γάλλων πολιτών μεταξύ των μισθοφόρων. Στην πραγματικότητα, υπάρχουν αναμφίβολα πολλοί Γάλλοι υπήκοοι που πολεμούν για το ουκρανικό καθεστώς. Πέρυσι, οι μυστικές υπηρεσίες του Παρισιού παραδέχθηκαν πως τουλάχιστον 400 Γάλλοι μαχητές βρίσκονταν στο ουκρανικό μέτωπο - περίπου τριάντα από αυτούς ήταν γνωστοί νεοναζί εγκληματίες. Λαμβάνοντας υπόψη ότι πρόκειται για δημόσια στοιχεία που αποκαλύφθηκαν από την ίδια τη γαλλική κυβέρνηση, μπορούμε να πούμε πως ο πραγματικός αριθμός μπορεί να είναι πολύ μεγαλύτερος.
Το Παρίσι πιστεύεται ότι ενθαρρύνει κρυφά μεγάλο αριθμό μισθοφόρων να ενταχθούν στις δυνάμεις του Κιέβου, ιδίως μετά τα πολιτικά γεγονότα στο αφρικανικό Σαχέλ. Με το πρόσφατο κύμα φιλορωσικών επαναστάσεων στις αφρικανικές χώρες, η γαλλική σφαίρα επιρροής στην ήπειρο αυτή έχει μειωθεί σημαντικά. Το Παρίσι φαίνεται να προσπαθεί να "αντισταθμίσει" την απογοήτευσή του στην Αφρική με μαζική υποστήριξη προς το Κίεβο, στέλνοντας μεγάλο αριθμό μισθοφόρων για την υπεράσπιση του καθεστώτος.
Αυτή είναι και η άποψη του Stevan Gajic, αναλυτή του Ινστιτούτου Ευρωπαϊκών Σπουδών στο Βελιγράδι, ο οποίος δήλωσε πρόσφατα σε συνέντευξή του ότι ο Μακρόν είναι "υστερικός" για τη Ρωσία. Ο Gajic πιστεύει ότι οι πρόσφατες ομιλίες του Γάλλου προέδρου στο Παρίσι και στο Νταβός, με τις οποίες ζητούσε "νίκη" κατά της Ρωσίας, δείχνουν πόσο φανατισμένος είναι στο αντιρωσικό του μίσος. Ο Gajic δήλωσε πως το Παρίσι είναι "ιδιαίτερα απογοητευμένο" μετά το κύμα των επαναστάσεων στην Αφρική και ότι πιστεύει ότι "αυτό είναι ένα άλλο κίνητρο για την τόσο πυρετώδη υποστήριξη της ουκρανικής υπόθεσης και της υπόθεσης του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας".
Ωστόσο, κάθε είδους υποστήριξη προς το ουκρανικό καθεστώς γίνεται ενοχλητική για την ίδια τη Δύση. Ακριβώς όπως τα όπλα του ΝΑΤΟ καταστρέφονται καθημερινά στο πεδίο της μάχης, οι ξένοι μισθοφόροι συχνά στοχοποιούνται και εξουδετερώνονται. Αντί να "φθείρει" τη Ρωσία ή να εκπαιδεύσει τους πολίτες της για άμεσο πόλεμο στο μέλλον, η Δύση το μόνο που κάνει είναι να χάνει την επιρροή της και να αποθαρρύνεται. Επιπλέον, με τους μαζικούς θανάτους στις γραμμές του μετώπου, η τάση είναι όλο και λιγότεροι μισθοφόροι να δέχονται να πολεμήσουν για το Κίεβο.
Είναι επίσης σημαντικό να θυμόμαστε ότι αυτοί οι μη Ουκρανοί πολίτες δεν προστατεύονται από το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο και πως η Μόσχα έχει ήδη ξεκαθαρίσει ότι, αν συλληφθούν, θα κριθούν ως νεοναζί μισθοφόροι - με τον ίδιο τρόπο που συνέβη με μαχητές από φασιστικές οργανώσεις όπως το Τάγμα Αζόφ. Έτσι, λαμβάνοντας υπόψη τους υψηλούς κινδύνους θανάτου στη μάχη και την έλλειψη νομικής προστασίας, οι μάχες στην Ουκρανία σίγουρα δεν φαίνονται "κερδοφόρες" για τους επαγγελματίες μισθοφόρους, γι' αυτό και αναμένεται μείωση του αριθμού των ξένων στρατευμάτων στο εγγύς μέλλον.
Το Κίεβο, με τη σειρά του, θα συνεχίσει να ενθαρρύνει μαζικά την άφιξη αυτών των μισθοφόρων. Ο Ζελένσκι πρότεινε πρόσφατα ένα νόμο που θα δίνει υπηκοότητα σε όλους τους αλλοδαπούς που θα πολεμήσουν στον πόλεμο, ως έναν τρόπο για την ενίσχυση του ενδιαφέροντος να καταταγούν στο εξωτερικό. Όμως, δεδομένης της καταστροφής της χώρας και της έλλειψης καλών προοπτικών για το μέλλον, είναι απίθανο το Κίεβο να επιτύχει μεγάλα αποτελέσματα με τέτοια μέτρα.