 |
| Photo: Public domain |
EDITORIAL - strategic-culture.su / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο Κάρλσον ταξίδεψε στη Μόσχα για να πάρει συνέντευξη από τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν. Η συνέντευξη περιελάμβανε μια πλήρη, ακέραια ανταλλαγή απόψεων που περιλάμβανε δεκάδες ερωτήσεις και διήρκεσε πάνω από δύο ώρες. Προβλήθηκε στην ιστοσελίδα του Carlson και σε άλλες πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης.
Τις ώρες που προηγήθηκαν της συνέντευξης, ο πρώην παρουσιαστής του Fox News δέχθηκε σφυροκόπημα από το πολιτικό και δημοσιογραφικό κατεστημένο στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη. Η αντίδρασή τους ήταν άσχημη και υστερική. Ο Κάρλσον καταγγέλθηκε ως "προδότης" και "χρήσιμος ηλίθιος". Υπήρξαν εκκλήσεις να συλληφθεί κατά την επιστροφή του στις ΗΠΑ και επίσης να του απαγορευτεί να ταξιδέψει στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μια ενδεικτική αντίδραση, επίσης, ήταν πως μετά τη δημοσίευση της συνέντευξης, τα δυτικά μέσα ενημέρωσης και οι πολιτικοί έτειναν να αγνοήσουν το γεγονός σα να μην είχε συμβεί.
Κατά ειρωνικό τρόπο, όμως, παρά τη συντονισμένη προσπάθεια αποσιώπησής της, η συνέντευξη εξερράγη με ανυπόμονη προβολή από το κοινό σε όλο τον κόσμο. Μέσα σε λίγες ώρες από την προβολή της, τη συνέντευξη είχαν δει περίπου 100 εκατομμύρια άνθρωποι. Θα συνεχίσει να συγκεντρώνει εκατομμύρια τηλεθεατές τις επόμενες εβδομάδες.
Μια διασκεδαστική παρατήρηση είναι ότι η κλίμακα των ποσοστών τηλεθέασης επισκιάζει κατά πολύ εκείνα των δυτικών μέσων ενημέρωσης που συκοφαντούσαν τον Carlson για τη συνάντησή του με τον Πούτιν. Ωστόσο, αυτά τα περιθωριακά μέσα ενημέρωσης (δύσκολα μπορεί κανείς να τα αποκαλέσει πλέον "mainstream" λόγω των μειούμενων ποσοστών τηλεθέασης) θεωρούν πως μπορούν να κρίνουν τι πρέπει ή δεν πρέπει να παρακολουθεί η πλειοψηφία των ανθρώπων. Σε αυτά περιλαμβάνονται τα CNN, το BBC, οι New York Times, ο Guardian και ούτω καθεξής. Όλοι τους είναι presstitutes, όπως τους χαρακτήρισε αμίμητα ο Αμερικανός συγγραφέας Gerald Celente.
Μπορούμε να βγάλουμε διάφορα συμπεράσματα. Το ένα είναι ο ύπουλος κακοήθης έλεγχος - ή τουλάχιστον η προσπάθεια ελέγχου - της επικοινωνίας, των απόψεων και της αφήγησης από τα δυτικά κράτη και τα μέσα ενημέρωσης τους.
Θα έπρεπε να αποτελεί δημοσιογραφικό καθήκον η ενασχόληση με διαφορετικά κόμματα και οπτικές γωνίες. Ο Κάρλσον το έκανε αυτό με τον Πούτιν και ως αποτέλεσμα, το δυτικό κατεστημένο εξαπέλυσε ένα χείμαρρο χλεύης εναντίον του, προσπαθώντας σθεναρά να απαξιώσει τη συνέντευξη πριν καν ο κόσμος έχει την ευκαιρία να τη δει και να σχηματίσει τη δική του γνώμη. Αυτό λέει πολλά για την πραγματική έλλειψη της ελευθερίας του λόγου και της ανεξάρτητης δημοσιογραφίας που η Δύση υποτίθεται ότι υποστηρίζει.
Δεύτερον, το τεράστιο παγκόσμιο ενδιαφέρον των απλών ανθρώπων για τα όσα είχε να πει ο Πρόεδρος Πούτιν δείχνει ότι υπάρχει μεγάλη εκτίμηση για την ακρόαση μιας διαφορετικής προοπτικής από αυτήν που μονοπωλούν οι δυτικές κυβερνήσεις και τα μέσα ενημέρωσης. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα όσον αφορά τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Το γεγονός ότι η συνέντευξη του Κάρλσον προσέλκυσε τόσο μεγάλο ενδιαφέρον, παρά τις σπασμωδικές προσπάθειες να υποτιμηθεί εκ των προτέρων, αποδεικνύει πόσο μεγάλη είναι η λαϊκή περιφρόνηση για τα επίσημα δυτικά μέσα ενημέρωσης και την αυτοπεποίθησή τους.
Ένα άλλο μάθημα που πρέπει να αντλήσουμε είναι η απελπισία του δυτικού κατεστημένου να αποτρέψει οποιαδήποτε κατανόηση από το κοινό σχετικά με τη σύγκρουση στην Ουκρανία: το ιστορικό υπόβαθρο, τα αίτια του πολέμου, την πραγματική φύση του καθεστώτος του Κιέβου και τη νεοναζιστική του σύνθεση, τη μεγαλύτερη γεωπολιτική ατζέντα των Ηνωμένων Πολιτειών και των Ευρωπαίων υποτελών τους που προσπαθούν να προβάλουν τις δυτικές ηγεμονικές φιλοδοξίες στον κόσμο και πολλά άλλα.
Όλα αυτά τα πολύπλοκα ζητήματα απαιτούν μια βαθιά και μακρά συζήτηση βασισμένη σε ιστορικά γεγονότα. Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης και οι πολιτικοί είναι ανίκανα να παράσχουν μια τέτοια επικοινωνία σε αντίθεση με τις αλαζονικές τους αξιώσεις. Υπηρετούν την εξουσία και την προπαγάνδα, όχι το δημόσιο συμφέρον.
Η Ουάσινγκτον, οι Ευρωπαίοι πελάτες της και τα δουλικά τους μέσα ενημέρωσης έχουν διαστρεβλώσει τη σύγκρουση στην Ουκρανία ως μια εύκολη ιστορία-μπαμπούλα για την υποτιθέμενη ρωσική επιθετικότητα. Ο Πούτιν έχει συκοφαντηθεί ως δικτάτορας και φιγούρα του "νέου Χίτλερ" (πόσο επαίσχυντο και παράλογο!). Φυσικά, τέτοια παραμύθια παίζουν καλά για τον δυτικό μιλιταρισμό που κινεί τον αμερικανικό καπιταλισμό. Είναι επίσης τροφή για τον μύλο των δυτικών πολιτικών που είναι ιδεολογικά τυφλωμένοι από τη ρωσοφοβία. Και όμως, τα δυτικά μέσα ενημέρωσης τολμούν να υποτιμούν τα "διεστραμμένα επιχειρήματα" της Ρωσίας.
Στη συνέντευξή του με τον Carlson, ο Πούτιν παρουσίασε εκτενώς μια πειστική ιστορική περιγραφή του τρόπου με τον οποίο οι έννοιες του ουκρανικού εθνικισμού κατασκευάστηκαν κυνικά από τις δυτικές δυνάμεις για την αποσταθεροποίηση της Ρωσίας.
Ο πόλεμος που η Δύση ισχυρίζεται ότι ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2022 με μια "ρωσική εισβολή" ξεκίνησε τουλάχιστον από το 2014 με το υποστηριζόμενο από τη CIA πραξικόπημα στο Κίεβο που εγκατέστησε ένα νεοναζιστικό καθεστώς.
Οι δυτικοί πολιτικοί και τα μέσα ενημέρωσης αρνούνται πλήρως αυτό το ιστορικό καθώς και την προδοσία της επέκτασης του ΝΑΤΟ προς τα σύνορα της Ρωσίας. Πώς μπορούν αυτά τα μέσα ενημέρωσης να προσποιούνται ακόμη και ότι παρέχουν οποιαδήποτε ενημερωτική προοπτική για την τρέχουσα σύγκρουση; Η γνωστική ασυμφωνία με την πραγματικότητα είναι εκπληκτική.
Πολλοί άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, θα συμφωνήσουν με την άποψη του Πούτιν ή θα τη βρουν αφορμή για περαιτέρω σκέψη. Ακούγοντας το σωστό ιστορικό πλαίσιο της σύγκρουσης στην Ουκρανία, περισσότεροι άνθρωποι θα κατανοήσουν την πραγματικότητα ενός πολέμου δι' αντιπροσώπων που υποκινήθηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους στο ΝΑΤΟ, όχι για την δήθεν υπεράσπιση της ουκρανικής δημοκρατίας (που δεν υπάρχει) αλλά για την στρατηγική ήττα της Ρωσίας. Αυτή η ευρύτερη ιμπεριαλιστική ατζέντα υφίσταται εδώ και δεκαετίες, έστω και σιωπηρά, προερχόμενη από τον Ψυχρό Πόλεμο που ακολούθησε τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τα τελευταία 33 χρόνια από το υποτιθέμενο τέλος του Ψυχρού Πολέμου το 1991.
Τα δυτικά κράτη και τα ΜΜΕ τους μπορούν να υποτιμούν όσο θέλουν την προοπτική της Ρωσίας, αλλά υπάρχει και η ιστορική αλήθεια. Οι περισσότεροι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων ενημερωμένων Αμερικανών μελετητών όπως ο John Mearsheimer, διπλωματών όπως ο Jack Matlock και σχολιαστών όπως ο Jeffrey Sachs, γνωρίζουν πως η σύγκρουση στην Ουκρανία έχει πολύ μεγαλύτερη διάσταση από αυτή που προσπαθούν να παρουσιάσουν τα δυτικά προπαγανδιστικά μέσα ενημέρωσης.
Υπάρχει κάτι που λέγεται δακτύλιος της αλήθειας. Οι περισσότεροι άνθρωποι, ακόμη και εκείνοι που έχουν προηγουμένως νυχτωθεί από την παραπληροφόρηση, εκτιμούν γενικά μια εκδοχή της ιστορίας που συμφωνεί με τα γεγονότα και την ορθολογική ανάλυση.
Οι δυτικοί πολιτικοί και τα μέσα ενημέρωσης δεν μπορούν να παραδώσουν μια τέτοια εποικοδομητική εκδοχή, επειδή έχουν συστηματικά πει ψέματα και διαστρεβλώσει τα αίτια της σύγκρουσης στην Ουκρανία και γενικότερα τις σχέσεις μεταξύ Δύσης και Ρωσίας.
Ο Πούτιν προχώρησε σε μεγάλο βαθμό στην αποκατάσταση της αλήθειας στη συνέντευξή του στον Τάκερ Κάρλσον αυτή την εβδομάδα. Δεν ήταν σε καμία περίπτωση η πρώτη φορά που ο Ρώσος ηγέτης το έκανε αυτό. Για όσους παρακολουθούν τη σύγκρουση στην Ουκρανία εκτός των ορίων της προπαγάνδας των δυτικών μέσων ενημέρωσης, αυτά που είπε ο Πούτιν θα ήταν αρκετά οικεία.
Το ισχυρό αποτέλεσμα της συνέντευξης του Κάρλσον είναι ότι κατάφερε να φέρει μια σημαντική προοπτική σε ένα ευρύτερο αμερικανικό και δυτικό ακροατήριο, το οποίο δυστυχώς μέχρι τώρα έχει παραπληροφορηθεί άσχημα από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης.
Ήδη, ολοένα και περισσότεροι Αμερικανοί και Ευρωπαίοι πολίτες έχουν γίνει επιφυλακτικοί και επικριτικοί απέναντι στον μάταιο πόλεμο στην Ουκρανία και στην αδιάκοπη διάθεση δημόσιου χρήματος για την υποστήριξη ενός διεφθαρμένου καθεστώτος στο Κίεβο.
Ο Carlson αξίζει τεράστια εύσημα επειδή είχε το θάρρος και την ακεραιότητα να αναζητήσει μια προοπτική που ρίχνει φως όχι μόνο στο γιατί υπάρχει μια αιματηρή σύγκρουση στην Ουκρανία, αλλά και στη διαφθορά που ενδημεί στα δυτικά κράτη: τις ψευδαισθήσεις της ανεξάρτητης δημοσιογραφίας, της ελευθερίας του λόγου και της προώθησης της δημοκρατίας.
Αργά ή γρήγορα, οι άνθρωποι θα συνειδητοποιήσουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι Ευρωπαίοι υποτελείς τους δεν είναι τίποτα άλλο παρά κράτη-παρίες, των οποίων τα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα δεν γνωρίζουν όρια. Η εταιρική μηχανή των δυτικών μέσων ενημέρωσης παίζει ζωτικό ρόλο στη συγκάλυψη των ιμπεριαλιστικών εγκλημάτων, όχι μόνο στην Ουκρανία, αλλά και σήμερα στη Συρία, τη Γάζα, την Υεμένη, το Ιράκ και όχι μόνο. Οποιαδήποτε άρση του πέπλου αυτού του γυμνού δυτικού δεσποτισμού πρέπει να κλείσει αμέσως. Εξ ου και η οργισμένη αντίδραση στη συνέντευξη του Κάρλσον.
Αλλά είναι πολύ αργά. Η αλήθεια έχει αποκαλυφθεί. Η διαφυγή της αλήθειας θα έχει αναπόφευκτες πολιτικές και ιστορικές συνέπειες.
Σε ό,τι αφορά μόνο την Ουκρανία, ο πόλεμος δι' αντιπροσώπων του ΝΑΤΟ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ δεν είναι πλέον βιώσιμος. Τα ελιτίστικα δυτικά καθεστώτα πρέπει να λογοδοτήσουν - και θα λογοδοτήσουν - για την τροφοδότηση αυτού του πολέμου και την τεράστια κατασπατάληση και κλοπή δημόσιου χρήματος για την επιδίωξη των μυστικοπαθών ιμπεριαλιστικών συμφερόντων τους.