Andrew Korybko / Παρουσίαση Freepen.gr
Η επιστροφή του υποστηριζόμενου από τη Γερμανία Ντόναλντ Τουσκ στην πρωθυπουργία της Πολωνίας ενθάρρυνε τον de facto ηγέτη του μπλοκ να υλοποιήσει την επόμενη φάση των ηγεμονικών του σχεδίων, με την οποία επιδιώκει να επεκτείνει την στρατιωτική του επιρροή σε ολόκληρη την ήπειρο. Για τον σκοπό αυτό, πρότεινε τη "στρατιωτική Σένγκεν", την οποία συνήψε με την Ολλανδία και την Πολωνία την περασμένη εβδομάδα για να διευκολύνει την αποστολή στρατευμάτων και εξοπλισμού στη νέα βάση αρμάτων της στη Λιθουανία. Αυτός ο διάδρομος θα επεκταθεί πιθανότατα μέχρι την Εσθονία και ενδεχομένως τη Φινλανδία στο μέλλον.
Η προκύπτουσα "Ευρώπη-φρούριο" που οικοδομείται με επιταχυνόμενο ρυθμό σήμερα μοιάζει απειλητικά με την αντίστοιχη της εποχής του Β' Παγκοσμίου Πολέμου όσον αφορά τη δομή και την στρατηγική πρόθεση της προετοιμασίας για πόλεμο με τη Ρωσία, για την οποία η Πολωνία τώρα κινδυνολογεί για να δικαιολογήσει την υποταγή της στη Γερμανία.
Εν ολίγοις, ο Τουσκ κατέφυγε σε ολοκληρωτικά μέσα για να επιβάλει το φιλελεύθερο-παγκοσμιοποιητικό μοντέλο γερμανικής έμπνευσης σε αυτή την παραδοσιακά συντηρητική-εθνικιστική κοινωνία, το οποίο προκάλεσε τη χειρότερη πολιτική κρίση της από τη δεκαετία του 1980. Προσπάθησε αδύναμα να αποσπάσει την προσοχή της κοινής γνώμης από αυτό σε μια ψευτοπατριωτική βάση, υπερθεματίζοντάς την για την ψευδή απειλή που συνιστά η Ρωσία για τη χώρα τους από τα ανατολικά, αλλά αυτή η αφήγηση απαξιώθηκε εύκολα αφού θυμήθηκε πως η Πολωνία συνορεύει με τη ρωσική περιοχή του Καλίνινγκραντ στα βόρεια.
Έχοντας αυτό κατά νου, τόσο οι ισχυρισμοί του ίδιου όσο και του Kosiniak-Kamysz απαξιώνονται, αφού η Ρωσία θα μπορούσε ήδη να επιτεθεί και να εισβάλει στην Πολωνία από αυτή την κατεύθυνση χωρίς να χρειάζεται πρώτα να εισβάλει μέσω της Ουκρανίας, για να μην αναφέρουμε ότι περνάει από τη Λευκορωσία, η οποία έχει πολύ μεγαλύτερα σύνορα με την Πολωνία. Ενώ ο πρώτος διακινούσε αυτά τα ψέματα για να αποσπάσει την προσοχή από την πολιτική κρίση της Πολωνίας, ο δεύτερος τα αναβιώνει για να δικαιολογήσει τη συμφωνία "στρατιωτικής Σένγκεν" της περασμένης εβδομάδας, η οποία θα δει τα γερμανικά στρατεύματα να διέρχονται ελεύθερα από και προς την Πολωνία για πρώτη φορά μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ακόμα πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός πως ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Andrzej Szejn απλώνει ένα "herzlich wilkommen!" ("θερμό καλωσόρισμα") στα γερμανικά στρατεύματα στα μέσα του περασμένου μήνα, αν θέλουν να αναπτυχθούν μόνιμα στη χώρα του, όπως μόλις συμφώνησαν να κάνουν στη γειτονική Λιθουανία. Η μόνη πιθανή πιθανότητα να μετριάσει προληπτικά την οργή της κοινής γνώμης για αυτή την πρωτοφανή παραβίαση της πολωνικής ιστορικής μνήμης και κυριαρχίας είναι να παίξει το χαρτί της Ρωσίας, που δυστυχώς απευθύνεται σε πολλούς συντηρητικούς-εθνικιστές.
Όπως και να έχει, η αντιπολίτευση γνωρίζει πολύ καλά τα αφηγηματικά τεχνάσματα του καθεστώτος Τουσκ και είναι απίθανο να πέσει στην τρομολαγνεία του περί ρωσικής εισβολής στη χώρα τους από την Ουκρανία, αν και θα πρέπει επίσης να ειπωθεί ότι η προηγούμενη κυβέρνηση βασίστηκε σε παρόμοια τέτοια ρητορική για να δικαιολογήσει τον εξοπλισμό του Κιέβου. Παρ' όλα αυτά, οι ίδιοι και η βάση τους ξίνισαν με τη χώρα αυτή στα τέλη του περασμένου έτους εν μέσω της πολωνο-ουκρανικής διαμάχης για τα σιτηρά, και ο τότε πρωθυπουργός κατηγόρησε μάλιστα τη Γερμανία ότι έκανε συμφωνία με την Ουκρανία πίσω από την πλάτη της Πολωνίας.
Για τους λόγους αυτούς, η τελευταία τρομολαγνεία δεν αναμένεται να αποφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα και η αντιπολίτευση καλά θα κάνει να εκθέσει στο μέγιστο βαθμό το πώς το καθεστώς Τουσκ υπέταξε την Πολωνία στη Γερμανία μέσω της "στρατιωτικής Σένγκεν" σε μια ψεύτικη αντιρωσική βάση που στην πραγματικότητα αφορά την ανταπόδοση χάρες στο Βερολίνο. Οι σχεδιαζόμενες στρατιωτικές επενδύσεις της προηγούμενης κυβέρνησης υποτίθεται ότι θα οδηγούσαν την Πολωνία στην ηγεσία ενός κεντροευρωπαϊκού συνασπισμού για τον περιορισμό της Ρωσίας με επίκεντρο την "Πρωτοβουλία των Τριών Θαλασσών" (3SI).
Αυτό θα επέτρεπε στη συνέχεια με τη σειρά του στην Πολωνία να αποκαταστήσει με την πάροδο του χρόνου το χαμένο από καιρό καθεστώς της Μεγάλης Δύναμης, και όλα αυτά με τον μεγάλο στρατηγικό σκοπό της δημιουργίας ενός νέου κέντρου επιρροής μεταξύ Γερμανίας και Ρωσίας, το οποίο η Βαρσοβία θα μπορούσε στη συνέχεια να αξιοποιήσει για την πολλαπλή ευθυγράμμιση μεταξύ αυτών, των ΗΠΑ, της Κίνας και της Τουρκίας. Αυτά τα σχέδια έχουν έκτοτε καταργηθεί υπό τον Τουσκ, ο οποίος προτίμησε να υποτάξει την Πολωνία στη Γερμανία, βάζοντας το Βερολίνο να αναλάβει το 3SI της Βαρσοβίας μέσω της "στρατιωτικής Σένγκεν" και να μετατρέψει την Πολωνία στη μεγαλύτερη υποτελή του.
Ο νέος γεωστρατηγικός ρόλος της χώρας του είναι να υποστηρίξει την ηγετική θέση της Γερμανίας στην ανάσχεση της Ρωσίας στην Κεντρική Ευρώπη, για τον οποίο το Βερολίνο θα αφήσει πιθανώς τη Βαρσοβία να συνεχίσει το προγραμματισμένο πρόγραμμα στρατιωτικών επενδύσεων, αλλά με την πρόθεση να υποστηρίξει τα γερμανικά συμφέροντα και όχι τα πολωνικά. Ακόμη και αν η Πολωνία συμμετάσχει σε μια διευρυμένη "στρατιωτική Σένγκεν" μέχρι την Εσθονία, θα είναι ως βοηθός της Γερμανίας, όχι ως ανεξάρτητος πόλος επιρροής στην περιοχή, όπως προέβλεπε η προηγούμενη κυβέρνησή της.
Στη σύγχρονη "Ευρώπη-φρούριο", η Πολωνία παίζει έναν παρόμοιο ρόλο απέναντι στη Γερμανία, όπως έπαιζε η φασιστική Ιταλία με τους Ναζί, οι οποίοι ήταν επίσης κατώτεροι εταίροι της Γερμανίας, των οποίων το ανατεθειμένο καθήκον ήταν να ανακουφίσουν μέρος του βάρους του Βερολίνου για τον έλεγχο τμημάτων της ηπείρου. Τότε, η εγκεκριμένη από τη Γερμανία "σφαίρα επιρροής" της Ρώμης βρισκόταν στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, ενώ η σφαίρα επιρροής της Βαρσοβίας θα παραμείνει στην Κεντρική Ευρώπη. Η διαφορά, ωστόσο, είναι πως η νέα υποταγή της Πολωνίας στη Γερμανία μπορεί να διαρκέσει πολύ περισσότερο από ό,τι η υποταγή της Ιταλίας.