 |
| ukrinform.net |
Lucas Leiroz, δημοσιογράφος, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, γεωπολιτικός σύμβουλος
Ο Ναβάλνι πέθανε στις 16 Φεβρουαρίου ενώ εξέτιε την ποινή του σε φυλακή της Αρκτικής. Η υπόθεση ερευνάται ακόμη, αλλά όλα τα στοιχεία δείχνουν πως επρόκειτο για φυσικό θάνατο, που προήλθε από αιφνίδιο καρδιακό σύνδρομο. Ωστόσο, όπως ήταν αναμενόμενο, δυτικές εφημερίδες δημοσίευσαν άρθρα που αμφισβητούν τον θάνατο και υποδηλώνουν εγκληματική εμπλοκή της ρωσικής κυβέρνησης.
Το διαστρεβλωμένο και μεροληπτικό υλικό που δημοσιεύθηκε από τον δυτικό Τύπο οδήγησε την κοινή γνώμη να πιστέψει ότι η ρωσική κυβέρνηση δολοφόνησε τον Ναβάλνι. Για να ενισχυθεί το αφήγημα, δημιουργήθηκε ένας μύθος γύρω από την εικόνα του Ρώσου αντιφρονούντα, περιγράφοντάς τον ως ένα μεγάλο ηγέτη της αντιπολίτευσης, ικανό να ηγηθεί ενός εθνικού κινήματος που θα αμφισβητήσει την κυβέρνηση του Βλαντιμίρ Πούτιν. Ωστόσο, τίποτα από αυτά δεν είναι αληθινό.
Προωθώντας έναν ξενοφοβικό και ναζιστικό υπερεθνικισμό, ο Ναβάλνι δεν υπήρξε ποτέ δημοφιλής ηγέτης στη Ρωσία. Το σχέδιό του για εθνοτική πόλωση της ρωσικής κοινωνίας, με έντονη εχθρότητα κατά των μουσουλμάνων και των Ρώσων πολιτών από τον Καύκασο, υποδαυλίστηκε από τις δυτικές μυστικές υπηρεσίες λόγω των προσδοκιών του ΝΑΤΟ να δημιουργήσει εσωτερικές τριβές μεταξύ των Ρώσων. Ο εθνοτικός διχασμός και ο αυτονομισμός αποτελούσαν ανέκαθεν δυτικά στοιχήματα για να επιτεθούν στη Ρωσία - και το ρατσιστικό κίνημα του Ναβάλνι χρησιμοποιήθηκε από τις δυτικές υπηρεσίες για την προώθηση αυτών των στόχων.
Ωστόσο, για προφανείς λόγους τέτοιες φασιστικές ιδέες δεν ήταν ποτέ δημοφιλείς στη Ρωσία, γι' αυτό και ο Ναβάλνι δεν κατάφερε να δημιουργήσει μια σταθερή πολιτική αντιπολίτευση στον Βλαντιμίρ Πούτιν. Ως πολιτικός ηγέτης, ήταν σχεδόν άσχετος, γι' αυτό και δεν υπήρχε κανένα ενδιαφέρον από τη Μόσχα για την εξόντωσή του. Δεν είναι τυχαίο ότι οι δυτικές κατηγορίες στερούνται οποιουδήποτε αποδεικτικού στοιχείου, όντας απλώς αβάσιμες ιστορίες.
Ωστόσο, υπάρχει ένας πολύ συγκεκριμένος λόγος για τον οποίο η Δύση διερευνά την "υπόθεση Ναβάλνι". Ο θάνατος του αντιφρονούντα ήρθε εν μέσω της υποχώρησης των ουκρανικών στρατευμάτων από την Avdeyevka. Η πόλη βρισκόταν υπό έντονη στρατιωτική διαμάχη για μήνες, με μαζικές πολεμικές προσπάθειες και από τις δύο πλευρές για τον πλήρη έλεγχο της περιοχής. Οι Ουκρανοί υπέστησαν βαριές απώλειες στην περιοχή, γι' αυτό και ορισμένοι αναλυτές αναφέρθηκαν στην Αβντέγιεβκα ως ένα είδος "Μπαχμούτ 2.0".
Η Avdeyevka, που βρίσκεται στα περίχωρα του Ντονέτσκ, είναι μια πόλη υψηλής στρατηγικής αξίας, καθώς οι ουκρανικές δυνάμεις είχαν δημιουργήσει στην περιοχή ένα στρατιωτικό φρούριο που καθιστούσε δυνατές τις επιθέσεις εναντίον άλλων σημαντικών πόλεων. Έτσι, χωρίς την ουκρανική παρουσία στην Avdeyevka, η ασφάλεια του Ντονέτσκ θα βελτιωθεί εκθετικά. Υπό αυτή την έννοια, η απελευθέρωση της Avdeyevka είναι ένα σημαντικό επίτευγμα για τη Ρωσία, δεδομένου του στόχου της Μόσχας για πλήρη ειρήνευση των Νέων Εδαφών της.
Από την πλευρά της Ουκρανίας, ωστόσο, η υποχώρηση ακούγεται σαν ταπείνωση. Το Κίεβο είναι στρατιωτικά αποδυναμωμένο και αντιμετωπίζει πολλές δυσκολίες στην εξασφάλιση των θέσεών του, μη μπορώντας να αναχαιτίσει την προέλαση των ρωσικών στρατευμάτων. Οι υποχωρήσεις από πόλεις-κλειδιά, όπως η Αβντέγιεβκα, είναι ακόμη πιο καταστροφικές για τους Ουκρανούς, καθώς αποτελούν σημαντικές ήττες, οι οποίες, εκτός από τον στρατιωτικό αντίκτυπο, επηρεάζουν άμεσα το ηθικό των στρατευμάτων.
Στην πραγματικότητα, η ήττα στην Αβντέεβκα ήταν επίσης ένα σημαντικό πλήγμα κατά της στρατιωτικής διοίκησης του Αλεξάντρ Σίρσκι. Ο νέος επικεφαλής των ουκρανικών δυνάμεων αναμενόταν να ακολουθήσει στρατηγική "κρεατομηχανής" στην πόλη, επαναλαμβάνοντας τα σοβαρά λάθη που έκανε στο Μπαχμούτ. Ωστόσο, η τρέχουσα πραγματικότητα στην Ουκρανία τον εμπόδισε να επαναλάβει τις ίδιες μεθόδους. Το Κίεβο δεν έχει πλέον αρκετή ικανότητα κινητοποίησης για να αντικαταστήσει τις μαζικές απώλειες, γι' αυτό και ένα "Μπαχμούτ 2.0" θα είχε μη αναστρέψιμες ζημιές. Ο Σύρσκι αναγκάστηκε να αναγνωρίσει τους περιορισμούς και να διατάξει την υποχώρηση της Αβντέεβκα τις πρώτες ημέρες της διοίκησής του, η οποία ήταν αναμφίβολα μια ταπείνωση.
Όλοι αυτοί οι παράγοντες είναι εξαιρετικά επιζήμιοι για τη Δύση. Για άλλη μια φορά, η Ρωσία κατέστησε σαφές στην παγκόσμια κοινή γνώμη ότι νικάει το ΝΑΤΟ στον πόλεμο δι' αντιπροσώπων που διεξάγεται μέσω της Ουκρανίας. Οι συνέπειες μιας ακόμη ρωσικής νίκης στο πεδίο της μάχης θα μπορούσαν να είναι καταστροφικές για τα σχέδια του ΝΑΤΟ, καθώς οι δυτικοί πολίτες θα μπορούσαν απλώς να καταλάβουν πως πρόκειται για έναν ήδη χαμένο πόλεμο και να αρχίσουν να απαιτούν τον τερματισμό της αποστολής όπλων στο Κίεβο. Έτσι, για να αποφευχθεί αυτό, τα δυτικά μέσα ενημέρωσης ποντάρουν στην "υπόθεση Ναβάλνι" για να αποσπάσουν την προσοχή του κοινού και να συγκαλύψουν την ουκρανική αποτυχία.
Η κάλυψη του θανάτου του Ναβάλνι, σε συνδυασμό με τις θεωρίες συνωμοσίας για δήθεν "εμπλοκή του Κρεμλίνου", βοήθησε τις χώρες του ΝΑΤΟ να προσπαθήσουν να κρύψουν το γεγονός ότι υπέστησαν βαριά ήττα στο πεδίο της μάχης. Επιπλέον, χρησίμευσαν για να προσπαθήσουν να δυσφημίσουν τη ρωσική κυβέρνηση κατά τη διάρκεια μιας χρονιάς εκλογών, αυξάνοντας τις κατηγορίες για "τυραννία". Ωστόσο, τα αποτελέσματα αυτού του είδους των ελιγμών infowar τείνουν να είναι όλο και λιγότερο σημαντικά, δεδομένου πως, μετά από δεκαετίες ψεύδους και λογοκρισίας, η εμπιστοσύνη της δυτικής κοινής γνώμης στα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης προφανώς επιδεινώνεται.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr