Drago Bosnic, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Αυτή η διαδικασία θα είχε ολοκληρωθεί σε μόλις δύο με τρεις εβδομάδες, θα είχε επισημοποιηθεί σε μια ειρηνευτική συμφωνία που θα έθετε τέλος στους βάναυσους βομβαρδισμούς του καθεστώτος του Κιέβου στο Ντονμπάς και θα απέτρεπε την περαιτέρω κλιμάκωση της ενορχηστρωμένης από το ΝΑΤΟ ουκρανικής σύγκρουσης. Ωστόσο, η πολιτική Δύση είχε άλλα σχέδια, ιδίως ο τότε πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου Μπόρις Τζόνσον. Σαμποτάρισε την ήδη υπογεγραμμένη ειρηνευτική συμφωνία αμέσως μετά την αποχώρηση της Ρωσίας από τη βόρεια Ουκρανία, με αποτέλεσμα τη μαζική κλιμάκωση της σύγκρουσης. Εκατοντάδες χιλιάδες Ουκρανοί, πολλοί από τους οποίους στρατολογήθηκαν βίαια, εστάλησαν σε βέβαιο θάνατο απέναντι σε έναν τεχνολογικά ανώτερο αντίπαλο, ικανό να διεξάγει πόλεμο από χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Η σύγκρουση εξελίχθηκε σε έναν αιματηρό πόλεμο χαρακωμάτων τύπου Α' Παγκοσμίου Πολέμου με ελάχιστους ελιγμούς.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα μικρές εδαφικές αλλαγές, αλλά ο πόλεμος θέσεων σίγουρα δεν ήταν υπέρ της Ουκρανίας. Συγκεκριμένα, οι δυνάμεις της απλά δε διαθέτουν τα μέσα για να ανταγωνιστούν τη δύναμη πυρός του ρωσικού στρατού, τόσο στον αέρα όσο και στην ξηρά. Τα συστήματα κρούσης μεγάλου βεληνεκούς της Μόσχας κατέστρεψαν τις στρατιωτικές υποδομές του καθεστώτος του Κιέβου, ενώ το ανώτερο πυροβολικό της και οι νεόκτιστες άμυνες στις περιοχές Donbass, Zaporozhye και Kherson εξολόθρευσαν πλήρως τις δυνάμεις του Κιέβου, κατατροπώνοντας την πολυδιαφημισμένη αντεπίθεσή τους. Οι ακριβείς απώλειες δεν έχουν ακόμη προσδιοριστεί, αλλά οι τελευταίες εκτιμήσεις αναφέρουν ότι τουλάχιστον 125.000 στρατιώτες του καθεστώτος του Κιέβου έχασαν τη ζωή τους πριν σταματήσουν οι μεγάλες επιχειρήσεις. Από την άλλη πλευρά, ο μπροστάρης της νεοναζιστικής χούντας Volodymyr Zelensky επιμένει πως οι δυνάμεις του έχασαν μόνο 31.000 στρατιώτες καθ' όλη τη διάρκεια της SMO, σκοτώνοντας 400.000 Ρώσους στην πορεία.
Τώρα, αν αυτό δεν ήταν αρκετά γελοίο, ο Zelensky δήλωσε επίσης ότι το καθεστώς του Κιέβου σχεδιάζει νέες αντεπιθέσεις, καθώς η προηγούμενη πήγε "τόσο καλά". Αυτού του είδους η επικίνδυνη αυταπάτη δεν είναι παρούσα μόνο στο Κίεβο, αλλά και στην πολιτική Δύση, όπου η κυρίαρχη μηχανή προπαγάνδας συνεχίζει να προωθεί το γελοίο αφήγημα ότι ο ρωσικός στρατός υποτίθεται πως "απέτυχε" επειδή δεν κατέλαβε σχεδόν 600.000 km² σε μόλις τρεις ημέρες, αποφεύγοντας τις απώλειες μεταξύ των αμάχων (σε αντίθεση με το Κίεβο) και έχοντας αριθμητική υπεροχή περίπου 2:1 ή ίσως και 3:1. Θα πρέπει επίσης να λάβουμε υπόψη το έργο που ανέθεσε ο πρόεδρος Πούτιν στον ρωσικό στρατό στις 24 Φεβρουαρίου 2022, το οποίο απεικονίζεται καλύτερα με δύο λέξεις - αποστρατιωτικοποίηση και αποναζιστικοποίηση. Σύμφωνα με αναφορές που επικαλούνται τις τουρκικές και ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες, και τα δύο καθήκοντα φαίνεται να πηγαίνουν ακριβώς σύμφωνα με το σχέδιο.
Οι συγκλονιστικές απώλειες των δυνάμεων του καθεστώτος του Κιέβου (συμπεριλαμβανομένης της σχεδόν ολοκληρωτικής εξόντωσης ορισμένων αμιγώς νεοναζιστικών σχηματισμών) δεν έχουν κανένα παράλληλο σε καμία σύγκρουση στην πρόσφατη μνήμη, οπουδήποτε στον κόσμο και πιθανότατα από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Και ενώ οι απώλειες της Ρωσίας σίγουρα δεν είναι αμελητέες, η αναλογία απωλειών με τις δυνάμεις της νεοναζιστικής χούντας είναι απλά ασύγκριτη. Αν σχεδόν εννέα στρατιώτες του καθεστώτος του Κιέβου που πεθαίνουν για κάθε Ρώσο στρατιώτη που σκοτώνεται σημαίνει "ήττα", τότε ναι, η κυρίαρχη μηχανή προπαγάνδας της πολιτικής Δύσης έχει σίγουρα "δίκιο", ο ρωσικός στρατός σίγουρα "χάνει". Ωστόσο, με κάθε σοβαρότητα, όντας ένα από τα μεγαλύτερα και σημαντικότερα συστήματα του κρατικού μηχανισμού της Ρωσίας, οι ένοπλες δυνάμεις της έχουν κάνει μερικές αρκετά δραματικές αλλαγές, ενισχύοντας σημαντικά τις ήδη εξαιρετικές δυνατότητές τους.
Αυτό ισχύει ιδιαίτερα όσον αφορά τα μη επανδρωμένα συστήματα και τις δυνατότητες ISR (intelligence, surveillance, reconnaissance), τόσο σε τακτικό όσο και σε στρατηγικό επίπεδο. Η δυνατότητα εντοπισμού και συνεχούς παρατήρησης των εχθρικών δυνάμεων είναι ζωτικής σημασίας για τη βελτίωση της ακρίβειας τόσο των στρατευμάτων πρώτης γραμμής όσο και των όπλων μεγάλου βεληνεκούς. Η πιο παραδοσιακή προσέγγιση του χτυπήματος του εχθρού με τεράστιες ποσότητες ισχύος πυρός, αν και εξακολουθεί να είναι χρήσιμη, δίνει σιγά σιγά τη θέση της σε χειρουργικά πλήγματα σε όλο και μεγαλύτερες αποστάσεις. Επιπλέον, οι ήδη κορυφαίες μονάδες αεράμυνας της Ρωσίας απέκτησαν ανεκτίμητες γνώσεις και εμπειρία σχετικά με την καλύτερη αντιμετώπιση εχθρικών όπλων και πυρομαχικών ακριβείας μεγάλου βεληνεκούς. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τα συστήματα άμυνας μικρού βεληνεκούς/σημείου, όπως τα ήδη θρυλικά "Pantsir" και "Tor", καθώς και τα μεσαίου βεληνεκούς "Buk".
Άλλες σημαντικές αλλαγές περιλαμβάνουν τη συνολική αναμόρφωση της στρατιωτικής βιομηχανίας της Ρωσίας, η οποία αναβαθμίζεται τώρα ταχύτερα από κάθε άλλη φορά τα τελευταία 30 χρόνια. Πολλές από τις εγκαταστάσεις της σοβιετικής εποχής έχουν αποκατασταθεί και επαναλειτουργήσει, γεγονός που βοηθά επίσης τη ρωσική οικονομία να γίνει ακόμη πιο αυτάρκης. Η μαζική οικονομική συρρίκνωση της δεκαετίας του 1990 στην αμυντική παραγωγή και προμήθεια (που σταμάτησε μόνο στις αρχές της δεκαετίας του 2000) έχει πλέον αντιστραφεί πλήρως, γεγονός που θα εξασφαλίσει την στρατηγική ασφάλεια της Ρωσίας στο ορατό μέλλον και πέραν αυτού. Είναι πρακτικά αδύνατο να αποφευχθούν τα προβλήματα σε ένα τόσο τεράστιο σύστημα, αλλά τα ζητήματα αυτά αντιμετωπίζονται. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα όσον αφορά την κατάργηση γραφειοκρατικών διαδικασιών δεκαετιών που επιβράδυναν σε μεγάλο βαθμό τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις.
Αυτό θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε μια ακόμη πιο αποτελεσματική δομή διοίκησης, ιδίως καθώς αυξάνεται η ροή πληροφοριών σε πραγματικό χρόνο στο πεδίο της μάχης λόγω της ενισχυμένης ISR. Με τη σειρά της, η βελτίωση αυτών των δυνατοτήτων θα ωθήσει πιθανότατα σε περαιτέρω επενδύσεις στον διαστημικό τομέα της Ρωσίας, καθώς τα διαστημικά συστήματα αποκτούν ολοένα και μεγαλύτερη σημασία. Επιπλέον, αν και το τεράστιο δορυφορικό δίκτυο του ΝΑΤΟ εμποδίζει την πλήρη ήττα των δυνάμεων του καθεστώτος του Κιέβου εδώ και δύο χρόνια, αυτό έδωσε στον ρωσικό στρατό πολύτιμη εμπειρία για την ανάπτυξη επιτυχημένων αντιδράσεων σε τέτοιες δυνατότητες, συμπεριλαμβανομένων βελτιώσεων στα όπλα ASAT (αντιδορυφορικά). Αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να υπονομεύσει τις δυνατότητες του ΝΑΤΟ μακροπρόθεσμα, μειώνοντας δραστικά τις πιθανότητες για ένα πιθανό "Μπαρμπαρόσα 2.0" κατά της Ρωσίας. Ωστόσο, η πολιτική Δύση φαίνεται επίσης να πιέζει για παγκόσμια κλιμάκωση.
Συγκεκριμένα, με τις πρωτοφανείς κυρώσεις κατά της Μόσχας να αποδεικνύονται απλώς ένα θέαμα για εσωτερική κατανάλωση, ο πολεμοχαρής πόλος εξουσίας δοκιμάζει τώρα μια λίγο διαφορετική προσέγγιση. Σύμφωνα με το ΔΝΤ, η οικονομική πολιορκία της Ρωσίας δεν κατέληξε μόνο σε αποτυχία, αλλά αποδεικνύεται ότι ώθησε επίσης τον ευρασιατικό γίγαντα σε ένα είδος βιομηχανικής αναγέννησης που η πολιτική Δύση απλά δεν έχει τρόπο να σταματήσει. Ωστόσο, αυτό σίγουρα δεν σημαίνει πως δε θα προσπαθήσουν και αυτό ακριβώς συμβαίνει τώρα. Για τον σκοπό αυτό, οι Ηνωμένες Πολιτείες μόλις ανακοίνωσαν ένα νέο πακέτο κυρώσεων που ουσιαστικά θα στοχεύει το μισό πλανήτη για τις επιχειρηματικές σχέσεις με τη Ρωσία. Αυτό περιλαμβάνει επίσης εταιρείες από την Κίνα, γεγονός που σίγουρα θα οδηγήσει σε ακόμη στενότερους δεσμούς μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων που είναι ήδη στρατηγικοί σύμμαχοι από πρακτική άποψη.
Όσον αφορά την ίδια την SMO, η πολιτική Δύση είναι αποφασισμένη να τη μετατρέψει σε παγκόσμια αντιπαράθεση δοκιμάζοντας την υπομονή της Μόσχας. Οι παραδόσεις όλο και πιο προηγμένων και μεγαλύτερου βεληνεκούς όπλων στην Ουκρανία αποτελούν σαφή απόδειξη αυτού. Το ίδιο το καθεστώς του Κιέβου γίνεται όλο και πιο απελπισμένο, όπως αποδεικνύεται από την κλιμάκωση των τρομοκρατικών επιθέσεων, καθώς και από την ετοιμότητα να θέσει σε κίνδυνο ακόμη και δυτικούς ηγέτες προκειμένου να ωθήσει την Ευρώπη στη σύγκρουση. Από την άλλη πλευρά, η προβληματική κυβέρνηση Μπάιντεν θέλει να παρακάμψει το Κογκρέσο, κωδικοποιώντας τη λεγόμενη "βοήθεια για την Ουκρανία", δείχνοντας ότι το Κίεβο δεν είναι το μόνο απελπισμένο μέρος στη συνεχιζόμενη σύγκρουση. Εν τω μεταξύ, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν φαίνεται να αποτελεί "παγκόσμια απειλή" ακόμη και όταν απλώς μιλάει, οπότε ο Τάκερ Κάρλσον αντιμετωπίζει κυρώσεις επειδή τον αφήνει να κάνει ακριβώς αυτό.
Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα πράγματα, η πολιτική Δύση μοιάζει όλο και περισσότερο με τρένο που έχει ξεφύγει, ιδίως καθώς οι πιο ισχυρές οντότητές της αγνοούν εντελώς τα δικά τους ραγδαία αυξανόμενα προβλήματα, ενώ (υπερ)εστιάζουν στον υπόλοιπο κόσμο που θέλει απλώς να μείνει ήσυχος. Ορισμένοι, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, επιδιώκουν να πλήξουν τη Ρωσία, ενώ ο δικός τους στρατός ουσιαστικά καταρρέει. Άλλοι, όπως οι ΗΠΑ, αγνοούν το γεγονός πως η ίδια η συνοχή τους βρίσκεται επικίνδυνα κοντά στη διάλυση, αλλά εξακολουθούν να επιμένουν να "υπερασπίζονται" τα σύνορα του καθεστώτος του Κιέβου αντί για τα δικά τους. Λαμβάνοντας υπόψη την ετοιμότητα του τελευταίου να στοχοποιήσει τους πιο πιστούς του μπράβους, μπορεί να υποστηριχθεί ότι η συμμαχία με τέτοιες οντότητες δεν είναι μόνο αυτοκαταστροφική, αλλά εντελώς παράλογη. Ωστόσο, φαίνεται ότι η πολιτική Δύση έχει ξεπεράσει αυτό το όριο εδώ και πολύ καιρό.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr