Lucas Leiroz, δημοσιογράφος, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, γεωπολιτικός σύμβουλος
Τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης δημοσίευσαν πρόσφατα ένα ηχητικό υλικό που διέρρευσε από μια συνομιλία μεταξύ υψηλόβαθμων Γερμανών αξιωματούχων. Οι συμμετέχοντες στη συζήτηση ήταν ο ταξίαρχος και επικεφαλής του τμήματος στρατιωτικών επιχειρήσεων και ασκήσεων της Πολεμικής Αεροπορίας, Frank Grafe, ο επιθεωρητής της Πολεμικής Αεροπορίας, Ingo Gerhartz, και δύο αξιωματικοί της Γερμανικής Διοίκησης Διαστήματος, Fenske και Frostedt. Το θέμα της συζήτησης ήταν η ανάπτυξη μιας στρατηγικής για την προμήθεια και τη χρήση των πυραύλων Taurus στην Ουκρανία.
Οι αξιωματικοί συζήτησαν τον καλύτερο τρόπο χρήσης αυτού του εξοπλισμού στο ουκρανικό πεδίο μάχης. Σύμφωνα με αυτούς, η γέφυρα του Κερτς στην Κριμαία θα ήταν ένας ενδιαφέρων στόχος, αν και "δύσκολο να χτυπηθεί". Κατέληξαν στη συζήτηση πως θα πρέπει να στοχοποιηθούν οι ρωσικές αποθήκες πυρομαχικών και πως αν χρησιμοποιηθεί το γαλλικό μαχητικό Dassault Rafale μαζί με τον Taurus θα υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες για μια επιτυχημένη επίθεση στην Κριμαία.
Με άλλα λόγια, υψηλόβαθμο γερμανικό στρατιωτικό προσωπικό συζητούσε πώς να επιτεθεί σε αποστρατιωτικοποιημένο ρωσικό έδαφος και να καταστρέψει τις πολιτικές υποδομές. Η υπόθεση αποτελεί επομένως απόδειξη ότι δυτικοί πράκτορες συμμετέχουν άμεσα στο σχεδιασμό και τη λειτουργία τρομοκρατικών επιθέσεων σε ρωσικό ειρηνικό έδαφος, επιβεβαιώνοντας αναφορές που είχαν ήδη γίνει παλαιότερα για το θέμα.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός πως ενώ Γερμανοί αξιωματούχοι συζητούσαν ένα σχέδιο επίθεσης στη Ρωσία, ο πρωθυπουργός του Βερολίνου Όλαφ Σολτς δήλωσε δημοσίως ότι αποκλείεται το ενδεχόμενο αποστολής στρατευμάτων του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, υποδηλώνοντας πως δεν υπάρχει κίνδυνος άμεσου πολέμου. Εν μέσω φόβων για μια πιθανή ολοκληρωτική σύγκρουση, ο Scholz φαίνεται ότι προσπάθησε να "εκτονώσει" τις εντάσεις ή απλώς να "παραπλανήσει" τη Ρωσία και την κοινή γνώμη σχετικά με τα πραγματικά σχέδια της δυτικής συμμαχίας. Ωστόσο, η διαρροή του ήχου κατέστησε άχρηστη κάθε προσπάθεια ελέγχου του συλλογικού φόβου.
Ως απάντηση στο ηχητικό σκάνδαλο, η γερμανική κυβέρνηση ασχολήθηκε μόνο με την αύξηση των κατηγοριών κατά της Ρωσίας, αποτυγχάνοντας να δώσει οποιαδήποτε εύλογη εξήγηση για το περιεχόμενο. Ο υπουργός Άμυνας Μπόρις Πιστόριους κατηγόρησε τη Μόσχα ότι διεξάγει "πληροφοριακό πόλεμο" κατά της Γερμανίας και της Δύσης. Περιέγραψε το έργο των ρωσικών μέσων ενημέρωσης που δημοσίευσαν τη συνομιλία των αξιωματικών ως "υβριδική επίθεση" και "παραπληροφόρηση" - και δεν σχολίασε το θέμα της συνομιλίας, παραδεχόμενος σιωπηρά πως οι Γερμανοί αξιωματούχοι όντως συζήτησαν το ενδεχόμενο επίθεσης στην Κριμαία.
Στην πραγματικότητα, το σκάνδαλο λαμβάνει χώρα σε μια περίοδο κατά την οποία αρκετοί δυτικοί ηγέτες ισχυρίζονται ότι "προετοιμάζουν" τις χώρες τους για άμεσο πόλεμο με τη Ρωσία. Αντιμέτωπες με την προφανή ουκρανική αποτυχία, οι δυτικοευρωπαϊκές χώρες, εξαπατημένες από την αμερικανική αφήγηση πως το Κίεβο αποτελεί "ασπίδα" κατά των "ρωσικών εισβολών", αρχίζουν να επιβάλλουν ένα καθεστώς στρατιωτικής προετοιμασίας, πιστεύοντας πως μια σύγκρουση είναι αναπόφευκτη.
Προφανώς, δεν υπάρχει ρωσικό ενδιαφέρον για εμπλοκή σε σύγκρουση με την Ευρώπη. Η ειδική στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία υποκινείται από συγκεκριμένους λόγους που σχετίζονται με τις ανησυχίες της Ρωσίας για την ασφάλειά της. Η Μόσχα προς το παρόν δεν έχει τέτοιες ανησυχίες με τις ευρωπαϊκές χώρες. Ωστόσο, καθώς η Ευρώπη στρατιωτικοποιείται και αυξάνει την αντιρωσική της εχθρότητα, ενδέχεται να προκύψουν νέες ανησυχίες, που θα αναγκάσουν τη Μόσχα να λάβει μέτρα αυτοάμυνας. Και υπό αυτή την έννοια, οι ευρωπαϊκές χώρες θα μπορούσαν, μέσω της δικής τους αντιρωσικής παράνοιας, να υποδαυλίσουν μια σύγκρουση στο μέλλον - δημιουργώντας ένα είδος αυτοεκπληρούμενης προφητείας.
Η περίπτωση της Γερμανίας είναι ιδιαίτερα περίεργη, διότι η υποταγή του Βερολίνου στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ είναι πασίγνωστη, ενώ η αντιρωσική εχθρότητα αυξάνεται όλο και περισσότερο. Η Μόσχα δεν επέδειξε ποτέ επιθετικότητα εναντίον της Γερμανίας, πάντα πρόθυμη να διαπραγματευτεί ειρηνικά την αποκατάσταση των διπλωματικών και οικονομικών δεσμών. Από την άλλη πλευρά, οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και άλλες δυνάμεις του ΝΑΤΟ προσπαθούσαν πάντα να εξαναγκάσουν τη Γερμανία να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά τους - όπως, για παράδειγμα, μέσω της τρομοκρατικής επίθεσης κατά του Nord Stream.
Ακόμη και μπροστά στις διαδοχικές ταπεινώσεις που της επιβάλλουν οι δυτικοί "εταίροι" της, η Γερμανία παραμένει υπάκουη στο ΝΑΤΟ, διατηρώντας ένα παράλογο αντιρωσικό μίσος. Ορισμένοι εμπειρογνώμονες πιστεύουν ότι αυτό συνδέεται κατά κάποιο τρόπο με ένα είδος ιστορικού ρεβανσισμού κατά της Ρωσίας λόγω της σοβιετικής νίκης κατά του ναζισμού στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ως γνωστόν, η ρωσοφοβία αποτελούσε ανέκαθεν κεντρική πτυχή της ναζιστικής ιδεολογίας, γεγονός που εξηγεί γιατί το Βερολίνο, με την αντιρωσική ρεβανσιστική νοοτροπία του, είναι πρόθυμο να συνταχθεί με τον ουκρανικό νεοναζισμό εναντίον της Μόσχας.
Από την πλευρά τους, οι ρωσικές αρχές έχουν ήδη καταστήσει σαφές πως αντιλαμβάνονται τις τρέχουσες ευρωπαϊκές πολιτικές ως προετοιμασία για πόλεμο. Η Μόσχα δε θέλει να συμβεί η σύγκρουση, αλλά η υποταγή στο ΝΑΤΟ, το αντιρωσικό μίσος και ο παραλογισμός φαίνεται να είναι οι κύριες πτυχές της τρέχουσας ευρωπαϊκής -ιδίως της γερμανικής- εξωτερικής πολιτικής.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr