 |
| Aleksey Nikolskyi / Sputnik |
Του Murad Sadygzade, Προέδρου του Κέντρου Μελετών Μέσης Ανατολής, Επισκέπτη Λέκτορα, Πανεπιστήμιο HSE (Μόσχα). - RUSSIA TODAY / Παρουσίαση Freepen.gr
Στις 24 Φεβρουαρίου 2022, ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν ανακοίνωσε την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης της Ρωσίας στην Ουκρανία. Πολλοί εμπειρογνώμονες χαρακτηρίζουν την ημερομηνία αυτή ως σημείο καμπής στην παγκόσμια ιστορία και ορισμένοι την είδαν ως το γεγονός ότι η Ρωσία γίνεται η στρατιωτική αιχμή του "παγκόσμιου Νότου" στον αγώνα κατά της εξασθενημένης παγκόσμιας τάξης που βασίζεται στην καταστροφική ηγεμονία της Δύσης. Η κρίση στην Ουκρανία προκάλεσε την κατάρρευση του συστήματος και των αρχών της διεθνούς ασφάλειας που διαμορφώθηκε μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.
Η ανάλυση της σύγκρουσης στην Ουκρανία αποκαλύπτει δύο διαστάσεις που περιπλέκουν τη διαδικασία της πιθανής διευθέτησής της. Για τις δύο αυτές διαστάσεις έγραψε ο γνωστός Ρώσος εμπειρογνώμονας Fyodor Lukyanov σε ένα από τα πρόσφατα άρθρα του. Πρώτον, υπάρχουν τα ζητήματα του εθνικού αυτοπροσδιορισμού - η "ιστορική ενότητα Ρώσων και Ουκρανών", για την οποία ο Πούτιν έγραψε στο άρθρο του το 2021. Δεύτερον, υπάρχουν οι εγγυήσεις στρατιωτικοπολιτικής ασφάλειας για τη Ρωσία ενόψει της μόνιμης επέκτασης του ΝΑΤΟ και της εχθρικής ρητορικής του προς τη Μόσχα.
Φαίνεται προφανές πως για τη Μόσχα, το στρατιωτικό σενάριο ήταν ένα αναγκαστικό βήμα, που προκλήθηκε από την απροθυμία της Ουάσιγκτον και των συμμάχων της να ακούσουν τις ανησυχίες της Ρωσίας. Ακόμη και μετά τις 24 Φεβρουαρίου 2022, η Μόσχα έδειξε την ετοιμότητά της να συμμετάσχει σε διπλωματικές συζητήσεις, όπως αποδεικνύεται από τις συνομιλίες στην Κωνσταντινούπολη στην αρχή της σύγκρουσης. Η ετοιμότητα της Ρωσίας να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της είναι αδιαμφισβήτητη και όλοι το κατανοούν αυτό, αλλά η Μόσχα είναι έτοιμη τόσο να συνεχίσει το στρατιωτικό σενάριο όσο και να συνεχίσει τη διαδικασία των διαπραγματεύσεων.
Ωστόσο, το πιθανότερο είναι ότι οι δυτικές ελίτ έχουν έναν στόχο - να αποδυναμώσουν τη Μόσχα με οποιοδήποτε κόστος, ακόμη και αν αυτό απαιτεί τη ζωή κάθε Ουκρανού. Ο στόχος αυτός θα επιτευχθεί με την άντληση όπλων και χρηματοδότησης από τις Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας, καθώς και με τις προσπάθειες της Δύσης να επιφέρει την παγκόσμια πολιτική, οικονομική και πολιτιστική-ανθρωπιστική απομόνωση της Μόσχας.
Έτσι ακριβώς γίνεται αντιληπτή η ρωσική στρατιωτική επιχείρηση από την πλειοψηφία του κοινού στις αραβικές χώρες. Είναι βέβαιοι πως πρόκειται για την αντιπαράθεση της Ρωσίας όχι με τους Ουκρανούς, αλλά με το δυτικό μπλοκ με επικεφαλής την Ουάσιγκτον. Ταυτόχρονα, όμως, οι αραβικές χώρες έχουν επιδείξει ποικίλες αντιδράσεις στη ρωσική στρατιωτική επιχείρηση. Οι αντιδράσεις αυτές κυμαίνονται από την ανοιχτή υποστήριξη έως την έντονη καταδίκη, ενώ ορισμένες χώρες έχουν υιοθετήσει ουδέτερη ή μετριοπαθή στάση, επιδιώκοντας να εξισορροπήσουν τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα και τις διεθνείς τους υποχρεώσεις.
Ορισμένες αραβικές χώρες εξέφρασαν την υποστήριξή τους προς τη Ρωσία ή τήρησαν επιφυλακτική στάση, εξηγώντας το γεγονός αυτό επικαλούμενες τις ιστορικά εδραιωμένες σχέσεις τους με τη Μόσχα και την επιθυμία τους να διατηρήσουν στρατηγικές συνεργασίες. Η Συρία, για παράδειγμα, υποστήριξε απερίφραστα τις ενέργειες της Ρωσίας, γεγονός που δεν προκαλεί έκπληξη, δεδομένης της στρατιωτικής υποστήριξης της Ρωσίας προς τον πρόεδρο Μπασάρ Άσαντ κατά τη διάρκεια του συριακού εμφυλίου πολέμου. Σε παρόμοιο πνεύμα, άλλες χώρες με στενούς οικονομικούς και στρατιωτικούς δεσμούς με τη Ρωσία εξέφρασαν επίσης κατανόηση όσον αφορά τις ενέργειες της Ρωσίας, τονίζοντας την ανάγκη σεβασμού της κυριαρχίας των κρατών και το απαράδεκτο της παρέμβασης στις εσωτερικές τους υποθέσεις.
Από την άλλη πλευρά, ορισμένες αραβικές χώρες καταδίκασαν τη ρωσική στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία με βάση την υποστήριξή τους προς το διεθνές δίκαιο και τις αρχές της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας των κρατών. Οι χώρες αυτές ζητούν την ειρηνική επίλυση της σύγκρουσης και τονίζουν την ανάγκη προστασίας των αμάχων. Για παράδειγμα, χώρες του Κόλπου, όπως η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, έχουν ταχθεί στη διεθνή σκηνή υπέρ της τήρησης του διεθνούς δικαίου, αν και δεν έχουν προσχωρήσει στην υιοθέτηση των δυτικών κυρώσεων και συνεχίζουν να συνεργάζονται με τη Μόσχα.
Πολλές αραβικές χώρες έχουν επιλέξει το δρόμο της ουδετερότητας ή της μετριοπαθούς αντίδρασης, επιδιώκοντας να μην επιδεινώσουν τις σχέσεις με καμία από τις δύο πλευρές της σύγκρουσης. Έχουν ζητήσει διάλογο και ειρηνική διευθέτηση της κατάστασης μέσω διεθνών οργανισμών, όπως τα Ηνωμένα Έθνη. Οι χώρες αυτές τονίζουν τη σημασία της διπλωματίας και της διεθνούς συνεργασίας για την επίλυση των παγκόσμιων συγκρούσεων.
Πώς η σύγκρουση στην Ουκρανία επηρεάζει τον αραβικό κόσμο
Η σύγκρουση στην Ουκρανία έχει προκαλέσει σοκ σε ολόκληρο τον κόσμο- ο αραβικός κόσμος δεν αποτελεί εξαίρεση. Παρά τη γεωγραφική απόσταση, η σύγκρουση είχε σημαντικό αντίκτυπο στην περιοχή, τόσο σε οικονομικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο.
Ο αραβικός κόσμος εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις εισαγωγές σιταριού από την Ουκρανία και τη Ρωσία, οι οποίες καλύπτουν περισσότερο από το 60% των αναγκών ορισμένων χωρών. Ο πόλεμος έχει διαταράξει τις αλυσίδες εφοδιασμού και έχει οδηγήσει σε αύξηση των τιμών, απειλώντας την επισιτιστική ασφάλεια σε πολλές χώρες. Από την έναρξη της ενεργού φάσης της σύγκρουσης, οι τιμές του σιταριού και του καλαμποκιού έχουν αυξηθεί κατά 35%, ενώ οι συνολικές τιμές των τροφίμων παγκοσμίως έχουν αυξηθεί κατά περισσότερο από 15%.
Η σύγκρουση έχει ωθήσει τις τιμές του πετρελαίου και του φυσικού αερίου σε επίπεδα ρεκόρ, γεγονός που ωφελεί πετρελαιοπαραγωγούς αραβικές χώρες όπως η Σαουδική Αραβία και τα ΗΑΕ. Ωστόσο, για τις χώρες που βασίζονται στις εισαγωγές, το υψηλότερο κόστος των καυσίμων έχει οδηγήσει σε αύξηση του κόστους μεταφοράς και του πληθωρισμού, επιδεινώνοντας τους υφιστάμενους οικονομικούς αγώνες. Δεδομένου ότι η Ρωσική Ομοσπονδία είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος εξαγωγέας πετρελαίου στον κόσμο και ο μεγαλύτερος εξαγωγέας φυσικού αερίου, η σύγκρουση και οι επακόλουθες κυρώσεις ώθησαν τις τιμές του πετρελαίου στο μέγιστο των 125 δολαρίων την πρώτη εβδομάδα του Μαρτίου 2022. Παρόλο που οι τιμές του πετρελαίου έχουν έκτοτε μειωθεί, το αργό πετρέλαιο τύπου Brent διαπραγματεύεται τώρα στην περιοχή των 80 δολαρίων, πάνω από τον μέσο όρο των 70 δολαρίων. Αυτό αποτελεί σημαντική οικονομική επιβάρυνση για τις χώρες που εισάγουν πετρέλαιο.
Οι εχθροπραξίες έχουν αποδυναμώσει τον τουρισμό σε πολλές αραβικές χώρες, ιδίως σε εκείνες που είναι δημοφιλείς στους επισκέπτες από τη Ρωσία και την Ουκρανία. Ο τομέας αυτός συμβάλλει σημαντικά στην οικονομία της περιοχής, οπότε η μείωση των εσόδων από τον τουρισμό αποτελεί ένα ακόμη πλήγμα. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) αναθεώρησε προς τα κάτω την πρόβλεψή του για την παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη το 2022 από 4,9% σε 4,4% λόγω της πάλης. Οι αναλυτές έχουν υπολογίσει τις απώλειες για την παγκόσμια οικονομία σε σχεδόν 600 δισεκατομμύρια δολάρια. Η αύξηση των παγκόσμιων τιμών των τροφίμων και των καυσίμων έχει οδηγήσει σε αύξηση του παγκόσμιου πληθωρισμού κατά 3 ποσοστιαίες μονάδες το 2022 και κατά 2,3 ποσοστιαίες μονάδες το 2023.
Οι οικονομικές επιπτώσεις της παγκόσμιας αναταραχής που προκλήθηκε από την αντιπαράθεση Ρωσίας-Δύσης θα μπορούσαν να επιδεινώσουν τις υφιστάμενες εσωτερικές εντάσεις σε ορισμένες αραβικές χώρες, ιδίως σε εκείνες που ήδη αντιμετωπίζουν κοινωνική αναταραχή ή πολιτική αστάθεια.
Η σύγκρουση στην Ουκρανία ανέδειξε την ευπάθεια που συνεπάγεται η εξάρτηση από εξωτερικές πηγές τροφίμων. Ορισμένες αραβικές χώρες διερευνούν τρόπους αύξησης της εγχώριας γεωργικής παραγωγής και διαφοροποίησης των πηγών εισαγωγής τους. Επιπλέον, η ενεργειακή κρίση θα μπορούσε να επιταχύνει τη μετάβαση στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας στην περιοχή, συμβάλλοντας στη μακροπρόθεσμη ενεργειακή ασφάλεια και μειώνοντας την εξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα.
Η σύγκρουση έχει ήδη οδηγήσει σε αναδιάταξη των περιφερειακών συμμαχιών, καθώς οι αραβικές χώρες αναζητούν νέους εταίρους και επανεξετάζουν τις σχέσεις τους με τις μεγάλες δυνάμεις, ιδίως τις ΗΠΑ. Οι κορυφαίες αραβικές χώρες διευρύνουν σήμερα τους δεσμούς τους με μη δυτικές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας, της Κίνας, της Ινδίας και άλλων χωρών του παγκόσμιου Νότου.
Η κρίση στην Ουκρανία είναι ένα πολύπλοκο ζήτημα με εκτεταμένες συνέπειες. Ενώ ο αραβικός κόσμος αντιμετωπίζει σημαντικές προκλήσεις, παρουσιάζει επίσης ευκαιρίες για μακροπρόθεσμο μετασχηματισμό. Η ανταπόκριση της περιοχής στην κρίση θα καθοριστεί από την ικανότητά της να περιηγηθεί στις οικονομικές και πολιτικές περιπλοκές, διασφαλίζοντας παράλληλα τη δική της ασφάλεια και σταθερότητα.
Η Ρωσία και ο αραβικός κόσμος ενισχύουν τη συνεργασία
Οι δεσμοί της Ρωσίας με τον αραβικό κόσμο παρέμειναν σε μεγάλο βαθμό σταθεροί, χωρίς να παρατηρηθούν σημαντικές μεταβολές. Παρά τις σημαντικές πιέσεις των δυτικών δυνάμεων, ιδίως της Ουάσινγκτον, η τάση για στενότερες σχέσεις συνεχίστηκε. Οι χώρες επέδειξαν όλο και περισσότερο τη δέσμευσή τους για ουδετερότητα και, σε ορισμένες περιπτώσεις, επιδίωξαν την ενσωμάτωση σε μη δυτικές συμμαχίες, τονίζοντας τη μοναδική πορεία της κυρίαρχης ανάπτυξής τους εν μέσω γεωπολιτικών αναταραχών. Ειδικότερα, η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα έγιναν δεκτές ως μέλη των BRICS τον Αύγουστο του 2023.
Τα τελευταία δύο χρόνια ήταν ευνοϊκά για την εμπλοκή της Ρωσίας στη Μέση Ανατολή. Η οικονομική, πολιτική, στρατιωτική και πολιτιστική επιρροή της χώρας στην περιοχή συνέχισε να αυξάνεται. Η πορεία αυτή αναμένεται να συνεχιστεί στο ορατό μέλλον, καθώς η Ρωσία επιδιώκει να εδραιώσει την παρουσία της στην περιοχή.
Το 2023, παρά τις συνεχείς πιέσεις της Ουάσινγκτον, τα μέλη του ΟΠΕΚ+, συμπεριλαμβανομένης της Σαουδικής Αραβίας, υποστήριξαν τις μειώσεις της παραγωγής πετρελαίου, με το Ριάντ να δεσμεύεται να μειώσει την παραγωγή κατά 1 εκατομμύριο βαρέλια ημερησίως στις αρχές του 2024. Η κίνηση αυτή, αν και εκλαμβάνεται ως αντιδυτική από τη Δύση, υπογραμμίζει την προστασία των εθνικών συμφερόντων από τις χώρες της Μέσης Ανατολής. Οι ισορροπημένες τιμές του πετρελαίου εξασφαλίζουν σταθερά έσοδα του προϋπολογισμού, συμβάλλοντας στην οικονομική σταθερότητα και ανάπτυξη. Η Μόσχα έχει επίσης αποκομίσει οικονομικά οφέλη, όπως αποδεικνύεται από τα αυξημένα έσοδα από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Η παράταση των συμφωνιών του ΟΠΕΚ+ έως το 2024 υπογραμμίζει το αμοιβαίο όφελος. Οι ενεργειακοί δεσμοί μεταξύ της Μόσχας και των εταίρων της στη Μέση Ανατολή ευδοκιμούν, αποδεικνύοντας την εμπιστοσύνη και τη δέσμευση για συνεργασία απέναντι στις δυτικές πιέσεις.
Κατά τη διάρκεια του περασμένου έτους, οι ηγέτες της Μέσης Ανατολής συμμετείχαν ενεργά σε διάφορα ρωσικά φόρουμ, αναδεικνύοντας την αυξανόμενη αλληλεπίδραση μεταξύ των περιοχών. Ειδικότερα, στο Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης (SPIEF), ο πρόεδρος των ΗΑΕ Mohammed bin Zayed Al Nahyan ήταν ο επίτιμος προσκεκλημένος. Μετά από συζητήσεις, ο Πούτιν σημείωσε τις καρποφόρες διμερείς σχέσεις, ενώ ο Al Nahyan τόνισε πως τα ΗΑΕ αναμένουν να υποδεχθούν πάνω από ένα εκατομμύριο Ρώσους τουρίστες και προσφέρουν υποστήριξη για τη διευθέτηση της σύγκρουσης στην Ουκρανία.
Τον Οκτώβριο, ο Ιρακινός πρωθυπουργός Mohammed Shia' Al-Sudani συμμετείχε στη Ρωσική Εβδομάδα Ενέργειας, τονίζοντας την πολύπλευρη συνεργασία μεταξύ Μόσχας και Βαγδάτης, ιδίως στον τομέα της ενέργειας. Τέλος, το Δεκέμβριο, το φόρουμ "Russia Calling!" υποδέχθηκε τον πρίγκιπα διάδοχο του Ομάν Theyazin bin Haitham bin Tariq Al Said. Οι παρατηρήσεις του αντανακλούσαν τη φιλοδοξία για μια πιο δίκαιη παγκόσμια τάξη, σηματοδοτώντας την ετοιμότητα του Μουσκάτ να συμβάλει στο νέο παράδειγμα.
Στις αρχές Δεκεμβρίου, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν ξεκίνησε επισκέψεις εργασίας στα ΗΑΕ και τη Σαουδική Αραβία. Αυτή ήταν η πρώτη του επίσκεψη στις χώρες αυτές μετά από τέσσερα χρόνια και οι συνομιλίες κάλυψαν ευρύ φάσμα διμερών θεμάτων. Τα παγκόσμια μέσα ενημέρωσης κάλυψαν ευρέως την υποδοχή του Πούτιν στο Άμπου Ντάμπι, η οποία έμοιαζε περισσότερο με κρατική επίσκεψη παρά με επίσκεψη εργασίας.
Οι εμπορικές και οικονομικές σχέσεις μεταξύ της Ρωσίας και των ΗΑΕ διευρύνονται, με τα ΗΑΕ να είναι ο μεγαλύτερος περιφερειακός επενδυτής στη Ρωσία. Επιπλέον, η ανθρωπιστική συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών βαθαίνει. Διευρύνουν επίσης τη συνεργασία τους στον ενεργειακό τομέα και σε στρατιωτικά και πολιτικά θέματα.
Μετά την επίσκεψή του στο Άμπου Ντάμπι, ο Πούτιν μετέβη στο Ριάντ, όπου είχε συνομιλίες με τον πρίγκιπα διάδοχο του θρόνου και πρωθυπουργό της Σαουδικής Αραβίας Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν Αλ Σαούντ. Οι συνομιλίες τους κάλυψαν ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, συμπεριλαμβανομένης της περιφερειακής κατάστασης, των παγκόσμιων προβλημάτων, της διμερούς συνεργασίας, του διεθνούς διαδρόμου μεταφορών Βορρά-Νότου, της Ουκρανίας και των συμφωνιών του ΟΠΕΚ+.
Η καταληκτική εκδήλωση του περασμένου έτους που αφορούσε τον αραβικό κόσμο πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της ολομέλειας του Ρωσοαραβικού Φόρουμ Συνεργασίας στην ιστορική πόλη του Μαρακές στο Μαρόκο. Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ έτυχε θερμής υποδοχής από τον Μαροκινό ομόλογό του Νασέρ Μπουρίτα, ο οποίος τόνισε τη σημασία του φόρουμ για την ενίσχυση των σχέσεων μεταξύ της Ρωσικής Ομοσπονδίας και του αραβικού κόσμου. Η συνάντηση αυτή, η έκτη του είδους της από την πρώτη που πραγματοποιήθηκε το 2013, ήταν αφιερωμένη στην εξέταση διαφόρων περιφερειακών και παγκόσμιων προβλημάτων, με ιδιαίτερη έμφαση στην πρόκληση μιας άδικης παγκόσμιας τάξης πραγμάτων.
Μετά τις συζητήσεις, καταρτίστηκε ένα σχέδιο "Διακήρυξης του Μαρακές", το οποίο αντικατοπτρίζει τις κοινές θέσεις και τους στόχους των εμπλεκόμενων χωρών σε βασικά περιφερειακά και διεθνή ζητήματα. Περιέγραφε επίσης ένα συγκεκριμένο σχέδιο δράσης για την περίοδο 2024 - 2026 στο πλαίσιο της ρωσοαραβικής συνεργασίας.
Στο δρόμο προς μια νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων: Η Ρωσία και ο αραβικός κόσμος
Η συνάντηση στο Μαρακές υπογράμμισε τη δέσμευση τόσο της Ρωσίας όσο και του αραβικού κόσμου για συνεργασία στη διαμόρφωση μιας πιο δίκαιης παγκόσμιας τάξης πραγμάτων. Υπογράμμισε την αυξανόμενη σύμπτωση συμφερόντων μεταξύ των δύο πλευρών, καθώς επιδιώκουν να μειώσουν την εξάρτηση από τη δυτική επιρροή. Επιπλέον, στο πλαίσιο της συνεχιζόμενης κρίσης στην Ουκρανία, η συνάντηση αυτή έδωσε στη Ρωσία την ευκαιρία να επιβεβαιώσει τη δέσμευσή της για συνεργασία με τον αραβικό κόσμο και κατέδειξε την αυξανόμενη σημασία της Ρωσίας στη Μέση Ανατολή.
Παρόλο που δεν υπήρξαν σημαντικές αλλαγές στις σχέσεις μεταξύ της Μόσχας και των αραβικών χωρών μετά την έναρξη της στρατιωτικής επιχείρησης της Ρωσίας στην Ουκρανία, η διμερής ατζέντα παραμένει γεμάτη. Οι χώρες του αραβικού κόσμου όχι μόνο διατήρησαν μια θετική θέση ουδετερότητας απέναντι στη Ρωσία, αλλά προσπάθησαν επίσης να λειτουργήσουν ως διαμεσολαβητές στη σύγκρουση στην Ουκρανία. Αυτό ενίσχυσε την εμπιστοσύνη μεταξύ της Ρωσίας και των χωρών της Μέσης Ανατολής και συνέβαλε στην ανάπτυξη διαφόρων δεσμών, συμπεριλαμβανομένων των εμπορικών και οικονομικών, ανθρωπιστικών και στρατιωτικοπολιτικών σχέσεων. Μαζί, η Μόσχα και οι χώρες της Μέσης Ανατολής είναι ενωμένες στην επιθυμία τους για μια νέα και δίκαιη παγκόσμια τάξη, επιδιώκοντας να τερματίσουν την ηγεμονία της Ουάσινγκτον και των συμμάχων της, οι οποίοι καταστρέφουν εδώ και δεκαετίες χώρες όπως το Ιράκ, η Υεμένη, η Συρία και η Λιβύη.
Η συμμετοχή του αραβικού κόσμου στη διαμεσολάβηση για τη σύγκρουση στην Ουκρανία σηματοδοτεί ευρύτερες διεθνείς προσπάθειες για την εξεύρεση διπλωματικής λύσης στην κρίση. Ο Σύνδεσμος Αραβικών Κρατών και αρκετές αραβικές χώρες, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ, προσπάθησαν να διαδραματίσουν τον ρόλο τους στη μείωση των εντάσεων και στην προώθηση του διαλόγου μεταξύ των συγκρουόμενων μερών. Παρά τη γεωγραφική τους απόσταση από την περιοχή, οι χώρες αυτές αναγνωρίζουν τη σημασία της σταθερότητας στην Ουκρανία και τις επιπτώσεις της στην παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια.
Οι προσπάθειες διαμεσολάβησης των αραβικών χωρών περιλαμβάνουν γενικά διπλωματικές πρωτοβουλίες με στόχο την ενθάρρυνση του διαλόγου, τη διευκόλυνση των διαπραγματεύσεων και την προώθηση μηχανισμών για την ειρηνική επίλυση των συγκρούσεων. Αν και οι λεπτομέρειες της συμμετοχής τους μπορεί να ποικίλλουν, ο κοινός τους στόχος είναι η διευκόλυνση του διαλόγου και η εξεύρεση αμοιβαία αποδεκτής λύσης που θα λαμβάνει υπόψη τα συμφέροντα όλων των εμπλεκόμενων μερών.
Αυτές οι προσπάθειες διαμεσολάβησης αντανακλούν τη δέσμευση του αραβικού κόσμου για διεθνή ειρήνη και σταθερότητα, καθώς και την αναγνώριση της διασύνδεσης των παγκόσμιων συγκρούσεων. Συμμετέχοντας στη διαμεσολάβηση, οι αραβικές χώρες επιδεικνύουν τη βούλησή τους να συμβάλουν εποικοδομητικά στη διευθέτηση συγκρούσεων εκτός της περιοχής τους και να τηρήσουν τις αρχές της διπλωματίας και του διαλόγου.
Έτσι, η αντίδραση των αραβικών χωρών στη ρωσική στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία αντανακλά την πολυπλοκότητα των διεθνών σχέσεων και τα διαφορετικά συμφέροντα που προσπαθούν να εξισορροπήσουν. Ενώ ορισμένες χώρες εκφράζουν υποστήριξη ή κατανόηση για τις ενέργειες της Ρωσίας, άλλες τις καταδικάζουν και ζητούν ειρηνική επίλυση της σύγκρουσης. Οι περισσότερες από αυτές, ωστόσο, επιδιώκουν να αποφύγουν την άμεση εμπλοκή στη σύγκρουση, τονίζοντας τη σημασία της διπλωματίας και της διεθνούς συνεργασίας.