Σε μια σημαντική επίδειξη πολιτικής ενότητας, ο Πολωνός πρόεδρος Andrzej Duda και ο πρωθυπουργός Donald Tusk, παρά τις πολιτικές τους διαφορές, συναντήθηκαν από κοινού με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Joe Biden στην Ουάσιγκτον. Η συνάντηση αυτή σηματοδότησε την 25η επέτειο της ένταξης της Πολωνίας στο ΝΑΤΟ και χαρακτηρίστηκε από την ενιαία έκκλησή τους για αύξηση της βοήθειας προς την Ουκρανία.
Atul Kumar Mishra - tfiglobalnews.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Ταυτόχρονα, έχουν αναδυθεί εσωτερικές συζητήσεις στην πολιτική σφαίρα της Πολωνίας σχετικά με την εμπλοκή του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία. Οι πρόσφατες δηλώσεις του αναπληρωτή υπουργού Άμυνας Marcin Wziatek έρχονται σε αντίθεση με την υποστήριξη του υπουργού Εξωτερικών Radosław Sikorski προς την πρόταση του Γάλλου προέδρου Emmanuel Macron για συμβατική επέμβαση του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.
Επιτείνοντας τη γεωπολιτική ένταση, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν εξέδωσε προειδοποίηση, υπονοώντας ότι εάν οι πολωνικές δυνάμεις εισέλθουν στην Ουκρανία, για να προστατεύσουν τα σύνορά της με τη Λευκορωσία ή για να βοηθήσουν τις ουκρανικές δυνάμεις, δε θα αποσυρθούν ποτέ. Ο Πούτιν δήλωσε πως η Πολωνία έχει ιστορικές εδαφικές διεκδικήσεις που θα μπορούσαν να κινητοποιήσουν μια τέτοια στρατιωτική παρουσία, υπονοώντας πως η πολωνική εμπλοκή θα μπορούσε να οδηγήσει σε μόνιμη αλλαγή της δυναμικής της περιοχής.
Καθώς η κατάσταση εξελίσσεται, η ακρίβεια και οι επιπτώσεις της εκτίμησης του Πούτιν θα εξεταστούν προσεκτικά υπό το φως των τρεχουσών και πιθανών μελλοντικών εξελίξεων στην περιοχή.
Στρατηγιστές σε παγκόσμιο επίπεδο αναλύουν την στρατηγική της Πολωνίας για την ανακατάληψη της Δυτικής Ουκρανίας με οικονομικά και όχι στρατιωτικά μέσα. Ακόμα και οι Ούγγροι και οι Ρουμάνοι επιθυμούν να ανακτήσουν τα εδάφη που έχασαν από την Ουκρανία, παρεμποδισμένοι από τα σημαντικά τροποποιημένα δημογραφικά στοιχεία μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο - ένας παράγοντας που αφορά επίσης την Πολωνία.
Μέχρι τα μέσα Φεβρουαρίου, η δυναμική άλλαξε μετά τη νίκη της Ρωσίας στην Αβντέεβκα, ενισχύοντας την πιθανότητα διάρρηξης της Γραμμής Επαφής (LOC) αργότερα μέσα στο έτος. Η κατάσταση αυτή ώθησε τον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν να προτείνει μια συμβατική επέμβαση του ΝΑΤΟ για την υποστήριξη της Ουκρανίας.
Η αντίδραση στην πρόταση του Μακρόν μεταξύ των δυτικών ηγετών ήταν κατά κύριο λόγο χλιαρή, με εξαίρεση την υποστήριξη από τις χώρες της Βαλτικής και μια σιωπηρή έγκριση από τον Πολωνό υπουργό Εξωτερικών Σικόρσκι. Η έγκριση αυτή, ωστόσο, ήταν κάπως καθυστερημένη και ακολούθησε μια αντιφατική δήλωση του αναπληρωτή υπουργού Άμυνας Wziatek.
Ο δισταγμός του πρωθυπουργού Τουσκ να εμπλακεί απευθείας με τη Ρωσία χωρίς ρητή υποστήριξη του ΝΑΤΟ πηγάζει από την ανησυχία ότι η Πολωνία θα μπορούσε να μείνει ευάλωτη εάν οι δυνάμεις της συναντούσαν τη ρωσική στρατιωτική ισχύ. Χωρίς αυτή τη διαβεβαίωση, η Πολωνία θα μπορούσε να εξετάσει μόνο τη συμμετοχή μαζί με συμμάχους με πυρηνικές δυνατότητες, όπως η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο, οι οποίοι θα μπορούσαν ενδεχομένως να χρησιμοποιήσουν πυρηνικό μπρα ντε φερ σε περίπτωση που οι ΗΠΑ συμβουλεύσουν το ΝΑΤΟ να μην επεκτείνει την προστασία του άρθρου 5 στις δυνάμεις των μελών που επιχειρούν σε μια τρίτη χώρα.
Ιδανικά, για την Πολωνία, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα υποστήριζαν την αποστολή και θα αποδέχονταν μια αμφισβητούμενη ερμηνεία των υποχρεώσεων συλλογικής άμυνας του ΝΑΤΟ για την εξασφάλιση της ασφάλειας της Πολωνίας σε περίπτωση σύγκρουσης. Αυτή η κοινή ανησυχία για τη ρωσική επιθετικότητα είναι που οδηγεί τον πρόεδρο Ντούντα και τον πρωθυπουργό Τουσκ να επιδείξουν μια σπάνια πολιτική αλληλεγγύη. Αυτή η ενότητα θα μπορούσε δυνητικά να οδηγήσει σε συναίνεση σχετικά με τη συμβατική παρέμβαση της Πολωνίας στην Ουκρανία, με στόχο να σταματήσει τις ρωσικές προόδους σε περίπτωση που η κατάσταση στα μέτωπα επιδεινωθεί.
Η ιδέα της Πολωνίας να διεκδικήσει επίσημα τα εδάφη που έχασε από την Ουκρανία μετά το 1939 εμποδίζεται από τις κοινωνικοοικονομικές προκλήσεις και την αντίσταση της κοινής γνώμης. Η οικονομική ύφεση και μια δημοσκόπηση που δείχνει ότι το 40% των Πολωνών βλέπουν τους Ουκρανούς ως απειλή καταδεικνύουν τη δυσκολία ενσωμάτωσης περισσότερων από 6 εκατομμυρίων Ουκρανών στην Πολωνία, αλλάζοντας σημαντικά την εθνοθρησκευτική της σύνθεση και επιβαρύνοντας τους πόρους των φορολογουμένων. Η ανακατεύθυνση των κονδυλίων σε αυτά τα "ανακτημένα εδάφη" θα παραμελήσει πιθανότατα την ανάπτυξη της ίδιας της Πολωνίας και θα επιδεινώσει τις εντάσεις μεταξύ εκείνων που είναι ήδη επιφυλακτικοί απέναντι στους Ουκρανούς, με τους Πολωνούς αγρότες να αντιδρούν ιδιαίτερα λόγω της απειλής φθηνών ουκρανικών εισαγωγών.
Έτσι, η Πολωνία κάνει 2 μεγάλα λάθη εδώ. Το πρώτο λάθος είναι πως εμπιστεύεται τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο ότι θα την καλύψουν όταν η ρωσική αρκούδα έρθει με φόρα. Διότι η ιστορία έχει δείξει πως το περισσότερο που θα έκαναν αυτές οι χώρες είναι να εκδώσουν αυστηρές προειδοποιήσεις και να επιβάλουν οικονομικές κυρώσεις. Το δεύτερο μεγάλο λάθος της Πολωνίας είναι ότι υποβάλλει τον πολωνικό λαό σε μετανάστες και εξαθλιωμένα εμπόλεμα εδάφη. Αυτή είναι η συνταγή για έναν εμφύλιο πόλεμο.