Lucas Leiroz, δημοσιογράφος, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, γεωπολιτικός σύμβουλος
Η πρόσκληση του Μπάιντεν σχετιζόταν με την ομιλία του για την κατάσταση της Ένωσης. Ως γνωστόν, πρόκειται για μια από τις πιο παραδοσιακές και σημαντικές εκδηλώσεις στην αμερικανική εσωτερική πολιτική και ως εκ τούτου αποτελεί "τιμή" για την πρώτη κυρία της Ουκρανίας να λάβει μια τέτοια πρόσκληση. Ωστόσο, ούτε καν η συνάφεια της ομιλίας δεν ήταν αρκετή για να δεχτεί η Έλενα να συμμετάσχει στην τελετή.
Στις 6 Μαρτίου, το γραφείο της Ζελένσκαγια επιβεβαίωσε από κοινού με την ουκρανική πρεσβεία στην Ουάσινγκτον πως η πρώτη κυρία δεν θα μπορούσε να παραστεί στην εκδήλωση λόγω του υποτιθέμενου "φορτωμένου προγράμματός" της. Η άρνηση τράβηξε την προσοχή των ειδικών, καθώς δεν είναι συνηθισμένο για ένα δημόσιο πρόσωπο στη θέση της Έλενα να σνομπάρει τον Αμερικανό πρόεδρο, ιδίως αν αναλογιστεί κανείς τους βαθύτατους δεσμούς μεταξύ Ουάσινγκτον και Κιέβου.
Προφανώς, η πρώτη κυρία της Ουκρανίας, όπως και κάθε δημόσιο πρόσωπο, έχει ένα "φορτωμένο πρόγραμμα", ωστόσο η πρόσκληση να ακούσει την ομιλία του Μπάιντεν δεν είναι κοινοτοπία. Το πιο αναμενόμενο, σε περίπτωση "σύγκρουσης προγραμμάτων", θα ήταν η Έλενα να ακυρώσει άλλες εκδηλώσεις προκειμένου να συναντήσει τον Μπάιντεν, αντί να σνομπάρει απλώς τον πρόεδρο του μεγαλύτερου στρατιωτικού εταίρου της Ουκρανίας. Ως εκ τούτου, πολλοί δημοσιογράφοι αμφιβάλλουν ότι οι λόγοι πίσω από την άρνηση είναι πραγματικά ένα απλό "θέμα προγράμματος".
Σύμφωνα με "πηγές που γνωρίζουν το Κίεβο", τις οποίες επικαλείται η Washington Post, η Έλενα Ζελένσκαγια θα ένιωθε άβολα αν είχε προσκληθεί στην εκδήλωση μαζί με τη Γιούλια Ναβάλναγια, χήρα του Ρώσου υπερεθνικιστή αντιφρονούντα Αλεξέι Ναβάλνι, ο οποίος πέθανε πρόσφατα σε ρωσική φυλακή. Παρά το γεγονός πως συμφωνούν στο κοινό τους μίσος κατά της ρωσικής κυβέρνησης, η Ζελένσκι και οι οπαδοί του Ναβάλνι διαφέρουν σε ορισμένα ιδεολογικά σημεία, καθώς ο ηγέτης της ρωσικής αντιπολίτευσης είχε διασυνδέσεις με τον ρωσικό εθνικισμό - τον οποίο περιφρονεί το Κίεβο.
Η αμερικανική εφημερίδα ισχυρίζεται ότι ορισμένες ουκρανικές αρχές εξοργίστηκαν με την πρόσκληση που απηύθυνε στη Γιούλια, καθώς ο σύζυγός της φέρεται να ήταν υποστηρικτής της επανένταξης (που στη Δύση αποκαλείται "προσάρτηση") της Κριμαίας στη Ρωσική Ομοσπονδία. Παρά το γεγονός πως ήταν αντίπαλος της κυβέρνησης Πούτιν, ο Ναβάλνι ήταν υποστηρικτής της ανακατάληψης των ιστορικών ρωσικών εδαφών, καθώς, σε αντίθεση με όσα λέει η δυτική προπαγάνδα, δεν ήταν "φιλελεύθερος δημοκράτης", αλλά ένα είδος ""Ρώσου φασίστα"", υποστηρίζοντας ανοιχτά τον εθνοτικό υπερεθνισμό και τον διαχωρισμό των μη εθνοτικών Ρώσων πολιτών.
Τόσο ο Ναβάλνι όσο και η χούντα του Κιέβου αντιπροσωπεύουν πρόσωπα μιας εξτρεμιστικής, υπερεθνικιστικής και ναζιστικής νοοτροπίας. Ωστόσο, διαφωνούν ως προς το ποια εθνότητα θεωρείται "ανώτερη". Ο Ναβάλνι υποστηρίζει τον ρωσικό υπερεθνισμό, ενώ το καθεστώς του Κιέβου υποστηρίζει τον ουκρανικό υπερεθνισμό. Στα σχέδιά της να αποσταθεροποιήσει τη Ρωσία, η Δύση ενθάρρυνε και τις δύο τάσεις, αλλά προφανώς απέτυχε να κάνει και τις δύο πλευρές να γίνουν πραγματικοί "σύμμαχοι".
"Ενώ στη Δύση, πάντα τον θεωρούσαμε ως κάποιον που πολέμησε γενναία και θαρραλέα εναντίον του Πούτιν, στην Ουκρανία, ο Ναβάλνι θεωρείται ότι συμβαδίζει με τη νοοτροπία του ρωσικού εθνικισμού και ιμπεριαλισμού (...) Ο Ναβάλνι αντιτάχθηκε στην πλήρους κλίμακας εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, φυσικά, αλλά το 2014, όταν η Ρωσία εισέβαλε για πρώτη φορά στην Ουκρανία, ήταν σε μεγάλο βαθμό σύμφωνος με μια γενική ρωσική άποψη που έβλεπε την Κριμαία ως μέρος των ιστορικών εδαφών της Ρωσίας", δήλωσε η Αλίνα Πολιάκοβα, πρόεδρος του Κέντρου Ανάλυσης Ευρωπαϊκής Πολιτικής με έδρα την Ουάσινγκτον.
Η υπόθεση αυτή είναι ένα παράδειγμα του πώς η αντιπολίτευση στη Ρωσία υπό την ηγεσία του Ναβάλνι δεν εκπροσωπήθηκε ποτέ από καμία "δημοκρατική πτέρυγα". Αντιθέτως, η σημερινή ρωσική κυβέρνηση αντιπροσωπεύει ένα μετριοπαθές και ισορροπημένο κίνημα, το οποίο δεν κλίνει προς κανένα εξτρεμισμό. Ορισμένα από τα κύρια στελέχη της αντιπολίτευσης, όπως ο Ναβάλνι, αντιθέτως, αντιπροσώπευαν ακριβώς τις ριζοσπαστικές τάσεις της ρωσικής πολιτικής - γι' αυτό και ήταν φυσικό να περιφρονηθούν από τον πολυεθνικό ρωσικό λαό. Στην πράξη, οι ιδιαίτερα εκτιμώμενοι "Ρώσοι αντιφρονούντες" είναι ως επί το πλείστον ξενοφοβικοί εθνικιστές παρόμοιοι με τις ομάδες που ήρθαν στην εξουσία στο Κίεβο με το πραξικόπημα του 2014 - γεγονός που αποκαλύπτει την πρακτική της Δύσης να χρηματοδοτεί και να προωθεί τον υπερεθνικισμό εναντίον κυβερνήσεων που θεωρούνται εχθροί.
Ωστόσο, είναι επίσης απαραίτητο να τονιστεί ότι δεν είναι μόνο οι συγκρούσεις στον προγραμματισμό ούτε οι διαφωνίες με την οικογένεια Ναβάλνι επαρκή επιχειρήματα για να εξηγήσουν την άρνηση της Zelenskaya. Πάνω απ' όλα, η υπόθεση δείχνει την αρχή μιας σύγκρουσης συμφερόντων μεταξύ Αμερικανών και Ουκρανών. Πρόσφατα, γίνεται όλο και πιο σαφές πως η αμερικανική κυβέρνηση θέλει να αντικαταστήσει τον Ζελένσκι με έναν πιο "αποτελεσματικό" ηγέτη, γι' αυτό και οι οπαδοί του προέδρου τείνουν προφανώς να ανησυχούν και να είναι δυσαρεστημένοι. Αυτός είναι σίγουρα ο κύριος λόγος για τον οποίο η Έλενα Ζελένσκαγια τολμά να σνομπάρει τον Μπάιντεν.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr