Atul Kumar Mishra - tfiglobalnews.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Φαίνεται ότι οι Ευρωπαίοι πετάνε τώρα την καυτή πατάτα ο ένας στον άλλο για να αποφύγουν τις συνέπειες της ρωσικής οργής.
Ας ρίξουμε μια ματιά στο τι ετοιμάζουν η Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γερμανία καθώς ο πόλεμος στην Ουκρανία εισέρχεται στο τελικό του στάδιο.
Πρώτα απ' όλα, η Γαλλία:
Στις 16 Ιανουαρίου, ρωσικές στρατιωτικές πηγές ανέφεραν πυραυλική επίθεση σε ομάδα ξένων μισθοφόρων στην Ουκρανία, που αποτελούνταν κυρίως από Γάλλους στρατιωτικούς εργολάβους. Η επίθεση είχε ως αποτέλεσμα περίπου 80 θύματα, με περισσότερους από 60 επιβεβαιωμένους θανάτους. Η ακρίβεια του πλήγματος αχρήστευσε εξειδικευμένο προσωπικό που είχε αναλάβει να χειρίζεται συγκεκριμένα οπλικά συστήματα δυτικής κατασκευής. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι αυτοί οι ειδικοί διέφεραν από το τακτικό ουκρανικό προσωπικό, το οποίο είχε στρατολογηθεί με τη βία και δεν είχε την απαραίτητη εκπαίδευση για τον χειρισμό τέτοιου εξοπλισμού.
Σύμφωνα με τις προαναφερθείσες πηγές, το ανίκανο προσωπικό έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη λειτουργία ορισμένων από τα ισχυρά όπλα μεγάλου βεληνεκούς του καθεστώτος του Κιέβου. Κατά συνέπεια, η πυραυλική επίθεση απενεργοποίησε προσωρινά τα όπλα αυτά, εν αναμονή της πρόσληψης νέων ειδικών.
Όλοι οι σκοτωμένοι μισθοφόροι ήταν Γάλλοι. Η Κρατική Δούμα απευθύνθηκε επίσημα στο Παρίσι μετά τις αναφορές για τους θανάτους ξένων μαχητών στην Ουκρανία.
Το ρωσική Υπουργείο Εξωτερικών κάλεσε ακόμη και τον Γάλλο Πρέσβη Πιέρ Λεβί στη Μόσχα. Πρέπει να σημειωθεί ότι η εφημερίδα Le Monde εκτιμά πως 320 Γάλλοι υπήκοοι συμμετείχαν στη σύγκρουση στην Ουκρανία. Η ευρύτερη ομάδα πιθανών νεοσύλλεκτων αριθμούσε 800.
Πώς αντέδρασε λοιπόν ο Μακρόν όταν πιάστηκε στα πράσα;
Ο Μακρόν ήταν πιθανώς αναστατωμένος για την έκθεση της Γαλλίας, ενώ άλλες χώρες του ΝΑΤΟ εξίσου συνένοχοι παρέμειναν κρυμμένες σε κοινή θέα. Για να τους κατηγορήσει όλους, ο Μακρόν δήλωσε ότι η πιθανότητα ανάπτυξης Δυτικών στρατευμάτων στο έδαφος στην Ουκρανία δεν είναι εκτός τραπεζιού, μετά από συζητήσεις μεταξύ των Ευρωπαίων ηγετών σχετικά με τη συνεχιζόμενη εισβολή της Ρωσίας, η οποία έχει πλέον εισέλθει στον τρίτο χρόνο της. Το ότι εξοστρακίστηκε σχεδόν αμέσως είναι άλλο πράγμα.
Στη συνέχεια έρχεται το Ηνωμένο Βασίλειο
Ο Τσώρτσιλ παρατήρησε κάποτε ότι αν η Μεγάλη Βρετανία πέσει ποτέ, ο βρετανικός Τύπος θα είναι η αιτία γι' αυτό. Είχε απόλυτο δίκιο. Οι Times ουσιαστικά επαίνεσαν τη συμβολή του βρετανικού στρατού στην καταστροφή των ρωσικών ναυτικών μέσων. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, το Γενικό Επιτελείο του Ηνωμένου Βασιλείου, με επικεφαλής τον ναύαρχο Tony Radakin, συμμετείχε άμεσα στον σχεδιασμό και την εκτέλεση των επιθέσεων κατά του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας. Ο Radakin φαίνεται επίσης να έχει εμπλακεί και σε άλλες μυστικές επιχειρήσεις στην Ουκρανία, όλες με στόχο τη μείωση των ρωσικών δυνατοτήτων. Όταν το Ηνωμένο Βασίλειο πιάστηκε στα πράσα, κατέφυγε σε μια πιο γλυκιά λύση. Ο Ρίσι Σουνάκ αποφάσισε να διαθέσει ένα σημαντικό ποσό από τα χρήματα των φορολογουμένων για την εκπαίδευση της επόμενης γενιάς Ρώσων ηγετών. Η κίνηση αυτή προκάλεσε αντιδράσεις, ιδίως δεδομένου πως το Ηνωμένο Βασίλειο είχε προηγουμένως απαγορεύσει στους Ρώσους να υποβάλλουν αίτηση στο πρόγραμμα υποτροφιών Chevening. Το πρόγραμμα αυτό προσφέρει ένα πλήρως χρηματοδοτούμενο μεταπτυχιακό σε "αναδυόμενους ηγέτες" από όλο τον κόσμο, αλλά έκλεισε για τους Ρώσους μετά τις ειδικές επιχειρήσεις του Πούτιν στην Ουκρανία πριν από δύο χρόνια. Ήταν σχεδόν σαν να προσφέρεις ένα γλειφιτζούρι σε ένα νήπιο που κλαίει. Αλλά αυτό το γλειφιτζούρι δεν ήταν αρκετά γλυκό και η Ρωσία δεν είναι ούτε ένα νήπιο που κλαίει.
Και επιτέλους η Γερμανία!
Η αντίδραση του Γερμανού καγκελάριου στη διαρροή του ήχου της Bundeswehr ήταν τουλάχιστον σοκαριστική. Αναγνώρισε πως η συνομιλία ήταν πραγματική και, κατά κάποιο τρόπο, προειδοποίησε τη Μόσχα ότι το κράτος και ο στρατός στη Γερμανία μπορεί να μην είναι στην ίδια πλευρά.
Έτσι, το πρόβλημα είναι το ίδιο, ο φόβος των ρωσικών αντιποίνων. Αλλά η μέθοδος κατάσβεσης της φωτιάς ήταν διαφορετική. Ενώ η Γαλλία δοκίμασε την επιθετικότητα για την επιθετικότητα, το Ηνωμένο Βασίλειο εμπιστεύτηκε την παλιά του μέθοδο της δωροδοκίας και η Γερμανία δοκίμασε τη διπλωματία και την εύλογη άρνηση.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει σχεδόν τελειώσει και θα αλλάξει τον κόσμο για πάντα. Έχει μετατρέψει τη Ρωσία σε έναν πιο ισχυρό εχθρό για την Ευρώπη από ό,τι ήταν ποτέ. Ο πόλεμος στην Ουκρανία ήταν σαν να σπρώχνεις μια αρκούδα γκρίζα που ροχαλίζει με ένα ραβδί. Τώρα η αρκούδα έχει πραγματικά ξυπνήσει. Το ποιον θα φάει πρώτο, παραμένει θέμα εικασιών.