Atul Kumar Mishra - tfiglobalnews.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Η Ουκρανία πήρε πρόσφατα ένα διαφοροποιημένο μάθημα: δεν υπάρχουν πραγματικά δωρεάν γεύματα. Το ρητό αυτό επεκτείνεται και στην προσέγγιση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γεγονός που υπογραμμίζεται από την απάντηση του Επιτρόπου της ΕΕ Τιερί Μπρετόν στις επικρίσεις του Ουκρανού Προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Ο Ζελένσκι κατήγγειλε την αδυναμία της ΕΕ να εκπληρώσει την υπόσχεσή της να προμηθεύσει την Ουκρανία με 1 εκατομμύριο βλήματα πυροβολικού, ένα κρίσιμο στοιχείο για την άμυνά της κατά της ρωσικής επιθετικότητας. Η ανταπάντηση του Μπρετόν ανέδειξε μια κρίσιμη διάκριση - ενώ ορισμένα πυρομαχικά είχαν όντως προβλεφθεί ως δωρεές, ένα σημαντικό μέρος απαιτούσε την αγορά τους από την Ουκρανία, ένα έργο που θεωρήθηκε εφικτό δεδομένης της σημαντικής οικονομικής βοήθειας ύψους 1,5 δισεκατομμυρίου ευρώ μηνιαίως που λαμβάνει το Κίεβο από τις Βρυξέλλες.
Ο ισχυρισμός του Μπρετόν πως η ΕΕ ξεπέρασε τις δεσμεύσεις της για τις παραδόσεις θα μπορούσε να θεωρηθεί ως μια προσπάθεια συγκάλυψης τυχόν στρατηγικών κενών, ιδίως στο πλαίσιο μιας ευρύτερης αντιπαράθεσης με τη Ρωσία για την υλικοτεχνική υποδομή. Παρ' όλα αυτά, ρίχνει φως σε μια καίρια διευκρίνιση: η υπόσχεση ήταν η παροχή, όχι η αλόγιστη διανομή, αυτών των ζωτικών πόρων. Η αποκάλυψη αυτή όχι μόνο επαναπροσδιορίζει την κατανόηση του πλαισίου στήριξης της ΕΕ προς την Ουκρανία από το κοινό, αλλά αποτελεί επίσης μια έντονη υπενθύμιση της πολυπλοκότητας που περιπλέκεται στη διεθνή βοήθεια, όπου οι προσδοκίες και η πραγματικότητα συχνά αποκλίνουν, γεγονός που υπογραμμίζεται από την αρχή ότι η βοήθεια συνοδεύεται από το δικό της σύνολο προσδοκιών και υποχρεώσεων.
Αντιμέτωπη με οικονομικούς περιορισμούς, η Ουκρανία βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή της συνεχιζόμενης σύγκρουσής της, γεγονός που απαιτεί εφευρετικές στρατηγικές για τη διατήρηση της υποστήριξης χωρίς να εξαντληθούν τα ταμεία της. Η ευαίσθητη οικονομική κατάσταση της χώρας έχει οδηγήσει σε απροθυμία των Βρυξελλών να συνεχίσουν τις προηγούμενες γενναιόδωρες δωρεές τους, αφήνοντας το Κίεβο να ακροβατεί σε ένα τεντωμένο σχοινί μεταξύ δημοσιονομικής σύνεσης και επιχειρησιακής ανάγκης. Ορισμένα ευρωπαϊκά έθνη θα μπορούσαν ανεξάρτητα να προσφέρουν πρόσθετες προμήθειες, αλλά το γενικότερο θέμα είναι σαφές: η Ουκρανία πρέπει να διερευνήσει εναλλακτικές οδούς για να διατηρήσει τις αμυντικές της προσπάθειες.
Σε μια αμφιλεγόμενη κίνηση, ο Ζελένσκι πρότεινε στη Σύνοδο Κορυφής του Νταβός τον Μάιο του 2022 ένα μοντέλο ανασυγκρότησης που ουσιαστικά προσφέρει την αιγίδα τμημάτων της Ουκρανίας σε διεθνείς εταίρους. Το μοντέλο αυτό προτείνει μια άμεση ανταλλαγή: τον έλεγχο ή την επιρροή σε περιοχές, πόλεις, κοινότητες ή βιομηχανίες με αντάλλαγμα κρίσιμη υποστήριξη. Χώρες όπως η Βρετανία, η Δανία και οντότητες όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση φέρονται να έχουν δείξει ενδιαφέρον για αυτή τη συνεργασία, εποφθαλμιώντας συγκεκριμένες περιοχές για συμμετοχή. Για όσους δεν κατάλαβαν, ο Ζελένσκι επιθυμεί να πουλήσει την Ουκρανία τμηματικά στον πλειοδότη.
Η πιθανή αποστολή ενός απεσταλμένου της G7 στην Ουκρανία, επιφορτισμένου με την εφαρμογή αυτής της ατζέντας που εγκρίθηκε στο Νταβός, υποδηλώνει μια στροφή προς την επισημοποίηση της συμφωνίας. Η στρατηγική αυτή αποσκοπεί στην κατανομή της διαχείρισης μεταξύ πρόθυμων προστατών, ανταλλάσσοντας ουσιαστικά κελύφη με μερίδια στο μέλλον της Ουκρανίας. Ωστόσο, η στάση του Ζελένσκι παραμένει ένα στοίχημα. Αυτή η επισφαλής ισορροπία αντικατοπτρίζει ένα ευρύτερο δίλημμα: εξασφάλιση άμεσης βοήθειας με ταυτόχρονη πλοήγηση στις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της κυριαρχίας και της αυτονομίας. Αλλά τότε πρόκειται για την Ουκρανία, και ποιος νοιάζεται ειλικρινά.
Οι πρόσφατες εξελίξεις στη δυναμική ΕΕ-Ουκρανίας υποδηλώνουν μια σύνθετη αλληλεπίδραση στρατηγικών ελιγμών και διπλωματικών πιέσεων. Μετά από ένα δημοσίευμα της Wall Street Journal που περιγράφει λεπτομερώς μια προτεινόμενη ρωσο-ουκρανική συνθήκη ειρήνης από την άνοιξη του 2022, προκύπτουν εικασίες ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτή τη στιγμή για να ωθήσει την Ουκρανία προς την επανέναρξη ειρηνευτικών συνομιλιών.
Το υπόγειο αυτής της κίνησης θα μπορούσε να οφείλεται σε μια ρεαλιστική συνειδητοποίηση εντός της ΕΕ: ο ανταγωνισμός με τις παραγωγικές δυνατότητες της Μόσχας είναι χαμένη μάχη. Η κατάσταση αυτή αποτελεί δίκοπο μαχαίρι για την ΕΕ, η οποία μπορεί να επωφεληθεί είτε διοχετεύοντας οικονομική βοήθεια πίσω στις βιομηχανίες της είτε εξασφαλίζοντας μετοχές στα περιουσιακά στοιχεία της Ουκρανίας εν αναμονή μιας διπλωματικής διευθέτησης.
Το αυστηρό μήνυμα του επιτρόπου της ΕΕ Τιερί Μπρετόν προς τον πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι -ότι περισσότερα βλήματα θα έρθουν μόνο με κάποιο τίμημα- σηματοδοτεί μια κρίσιμη στιγμή. Αυτή η ωμή επικοινωνία αφαιρεί κάθε εναπομείναν φόντο της αφήγησης του "καλού παιδιού", φέρνοντας το Κίεβο αντιμέτωπο με σκληρές επιλογές. Η Ουκρανία στριμώχνεται σε ένα δίλημμα: αγοράζει περισσότερα πυρομαχικά ή ανταλλάσσει τμήματα της κυριαρχίας της για υποστήριξη.
Ο δρόμος που θα επιλέξει η Ουκρανία παραμένει αβέβαιος, όπως και ο ευρύτερος αντίκτυπος αυτών των διαπραγματεύσεων στο μέλλον της χώρας και στη σχέση της με την ΕΕ.