Atul Kumar Mishra - tfiglobalnews.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Η συζήτηση που ξεκίνησε από τον Γάλλο πρόεδρο Μακρόν σχετικά με το ενδεχόμενο συμβατικής εμπλοκής του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία ανέδειξε δύο αντίθετες απόψεις εντός της Ευρώπης. Η Γαλλία, μαζί με τις χώρες της Βαλτικής και την Πολωνία, υποστηρίζει την ιδέα της "μη πολεμικής ανάπτυξης" για καθήκοντα όπως η αποναρκοθέτηση και η εκπαίδευση, τα οποία θα μπορούσαν να υλοποιηθούν από ένα "συνασπισμό των προθύμων". Αντίθετα, η πλειοψηφία της ομάδας ευθυγραμμίζεται με την άποψη της Γερμανίας ότι τέτοιες ενέργειες θα πρέπει να αποφεύγονται με κάθε κόστος.
Το περιστατικό που αναφέρεται ως "Slip of The Tongue του Scholz" αποκάλυψε ακούσια πως βρετανικά και γαλλικά στρατεύματα βρίσκονται ήδη στην Ουκρανία και βοηθούν στον "έλεγχο των στόχων". Μια ηχογράφηση που διέρρευσε από την Bundeswehr σχετικά με τον βομβαρδισμό της γέφυρας της Κριμαίας αποκάλυψε περαιτέρω την αμερικανική εμπλοκή. Παρά ταύτα, αυτό που προτείνει το Παρίσι είναι να αναγνωρίσει επίσημα αυτές τις αναπτύξεις και να τις αυξήσει σταδιακά σε "μη πολεμικό" ρόλο.
Η Γαλλία και τα κράτη της Βαλτικής Minnow στοχεύουν να προετοιμαστούν για μια πιθανή προέλαση προς τα ανατολικά για την προστασία της Ουκρανίας, σε αντίθεση με την ουδετερότητα της Γερμανίας και την εστίαση στην ενίσχυση της άμυνας της Ευρώπης με την υποστήριξη των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένης μιας "στρατιωτικής Σένγκεν" για ενισχυμένη στρατιωτική κινητικότητα. Οι χώρες της Βαλτικής και η Πολωνία φοβούνται την εμπλοκή με τη Ρωσία χωρίς την υποστήριξη πυρηνικής δύναμης, θεωρώντας την εμπλοκή της Γαλλίας κρίσιμη για την αποτροπή. Το Ηνωμένο Βασίλειο, ευθυγραμμισμένο με τις προσπάθειες του ΝΑΤΟ, θα μπορούσε να υποστηρίξει ενεργά την Ουκρανία, ενδεχομένως ανεξάρτητα από τις ΗΠΑ. Ο αποκλεισμός της Γαλλίας από την "στρατιωτική Σένγκεν" περιορίζει τις δυνατότητες ανάπτυξής της, αλλά θα μπορούσε να συμμετάσχει ή να συνάψει παρόμοιες συμφωνίες για να ενισχύσει την στρατηγική της θέση, με τη "Μολδαβική Οδό" της Ρουμανίας να προσφέρει μια νέα στρατιωτική διαδρομή. Η ανάπτυξη ενός ελληνο-ουκρανικού διαδρόμου αναδεικνύει τη σημασία της για την στήριξη της Ουκρανίας και την εξισορρόπηση της επιρροής της Γερμανίας. Η Γαλλία επιδιώκει να επεκτείνει την επιρροή της μέσω μιας συμφωνίας ασφαλείας με τη Μολδαβία και συνεργασιών με τη Ρουμανία, τη Βουλγαρία και την Ελλάδα, αναπτύσσοντας ενδεχομένως στρατιωτικούς εκπαιδευτές. Το Ηνωμένο Βασίλειο θα μπορούσε επίσης να ενισχύσει την παρουσία του στην Ανατολική Ευρώπη, οδηγώντας ενδεχομένως σε άμεση στρατιωτική εμπλοκή στην Ουκρανία.
Η προοπτική της Γαλλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου να προχωρήσουν σε αυτή την παρέμβαση, είτε με την έγκριση των ΗΠΑ είτε ως μονομερής ενέργεια από έναν "συνασπισμό των προθύμων", θα μπορούσε να αναγκάσει τη Γερμανία να συμμετάσχει, προκειμένου να μη φανεί αδύναμη. Οι ενέργειες του παρελθόντος, όπως η ανάπτυξη πυραύλων στην Ουκρανία, υποδηλώνουν ένα προηγούμενο για τη Γερμανία που αισθάνεται πιεσμένη να συμμετάσχει.
Αν και μπορεί να φαίνεται αντιφατικό για τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο να επιθυμούν τη γερμανική συμμετοχή σε αυτή την παρέμβαση, δεδομένης της πρόθεσής τους να περιορίσουν την αναζωπύρωση της ισχύος της Γερμανίας, υπάρχει μια στρατηγική λογική. Η αυξημένη συμμετοχή της Γερμανίας θα μπορούσε να μειώσει τις πιθανότητες μιας μετασυγκρουσιακής συμφιλίωσης με τη Ρωσία, την οποία κάποιοι φοβούνται, και ενδεχομένως να υπερβάλει στις στρατιωτικές και στρατηγικές ικανότητες της Γερμανίας. Αυτό το σενάριο θα μπορούσε να προσφέρει ευκαιρίες στη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο να μειώσουν την επιρροή της Γερμανίας στα Βαλκάνια και τη Βαλτική, αντίστοιχα.
Ωστόσο, εάν η Γερμανία επιλέξει να παραμείνει ουδέτερη, ενώ η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο αντιμετωπίζουν αρνητικά αποτελέσματα από την εμπλοκή τους, η Γερμανία θα μπορούσε να αναδειχθεί σε ισχυρότερη θέση, απαξιώνοντας ενδεχομένως την παρεμβατική προσέγγιση. Αυτό το αποτέλεσμα θα μπορούσε να επικυρώσει την στρατηγική της Γερμανίας και να επιταχύνει την οικοδόμηση της "Ευρώπης-Φρούριο" χωρίς τις προκλήσεις που θέτουν η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Αντίθετα, μια επιτυχής παρέμβαση της Γαλλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου θα μπορούσε να αμφισβητήσει τη θέση της Γερμανίας, ιδίως αν οδηγήσει σε σημαντικό αντίκτυπο στη σύγκρουση στην Ουκρανία. Αυτό το σενάριο θα μπορούσε να αναδιαμορφώσει τη δυναμική ισχύος εντός της ΕΕ, με τις ΗΠΑ να βασίζονται σε ένα ευρύτερο σύνολο συμμάχων για να αποτρέψουν οποιαδήποτε μεμονωμένη χώρα να κυριαρχήσει στο μπλοκ.
Τα σχέδια για δυτική παρέμβαση στην Ουκρανία, υπό την ηγεσία της Γαλλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου, εξακολουθούν να διαμορφώνονται και η υλοποίησή τους παραμένει αβέβαιη. Η στάση των ΗΠΑ θα είναι κρίσιμη, καθώς μπορεί είτε να ηγηθούν της επέμβασης είτε να προτιμήσουν να στηρίξουν από τα μετόπισθεν για να αποφύγουν την κλιμάκωση των εντάσεων. Η κατάσταση υπογραμμίζει την πολύπλοκη δυναμική και τους στρατηγικούς υπολογισμούς που παίζουν μεταξύ των δυτικών συμμάχων όσον αφορά την εμπλοκή τους στην Ουκρανία.