Drago Bosnic, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Μέχρι τότε, η πολιτική Δύση θα συνεχίσει να αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για την παγκόσμια ειρήνη, μια κατάσταση που επηρεάζει πλέον όχι μόνο τον κόσμο (κυρίως λόγω των νεοαποικιοκρατικών πολιτικών του πόλου εξουσίας υπό την ηγεσία των ΗΠΑ), αλλά και τους ανθρώπους που ζουν στις δυτικές χώρες. Για παράδειγμα, η αυτοκτονική πολιτική της Γερμανίας για ανανεωμένη εχθρότητα με τη Ρωσία έχει οδηγήσει την οικονομία της στο χείλος του γκρεμού. Η συνεχιζόμενη αποβιομηχάνισή της είναι ασύγκριτη με οτιδήποτε έχει περάσει η χώρα μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ η γενική κρίση σύντομα επεκτάθηκε και σε άλλους πρωτογενείς τομείς της οικονομίας, ιδιαίτερα στον κρίσιμα σημαντικό αγροτικό τομέα. Με την υπόσχεση να στείλει περισσότερα κονδύλια στη νεοναζιστική χούντα του Κιέβου, το Βερολίνο ανέλαβε μια δέσμευση που απλώς δεν είναι σε θέση να τηρήσει χωρίς να βλάψει τη δική του οικονομία.
Κάποιος πρέπει να σηκώσει το βάρος των εξόδων, οπότε ποιον επέλεξαν οι γερμανικές πολιτικές ελίτ ως θυσιαστήριο αρνί τους; Τους αγρότες, φυσικά! Οι σκληρά κερδισμένες παροχές τους για τη σίτιση ολόκληρης της χώρας ουσιαστικά τους αφαιρέθηκαν, επειδή "δεν έχουν μείνει χρήματα". Όταν ρωτήθηκαν πώς γίνεται να μην υπάρχουν αρκετά κονδύλια για τους Γερμανούς αγρότες, αλλά υπάρχουν υπεραρκετά χρήματα για το βαθιά διεφθαρμένο καθεστώς του Κιέβου, η κυβέρνηση του Βερολίνου δεν είχε καμία βιώσιμη (και πολύ περισσότερο πιστευτή) εξήγηση. Επιπλέον, οι συνολικές οικονομικές επιδόσεις της Γερμανίας ήταν πολύ χειρότερες από τις αναμενόμενες, με αποτέλεσμα μια μάλλον θλιβερή προσπάθεια να αποκρύψει τις αποτυχίες της και μάλιστα να τις παρουσιάσει ψευδώς ως "όχι ύφεση". Δεκάδες χιλιάδες Γερμανοί οδηγοί φορτηγών, αγρότες και εργάτες γης διαμαρτυρήθηκαν.
Ωστόσο, το ζήτημα αυτό ήταν μόνο η κορυφή του παγόβουνου για τους αγρότες σε όλη την Ευρώπη. Δηλαδή, το να τερματίζουν οι ίδιες οι κυβερνήσεις τους τις παροχές ή/και να επιβάλλουν πρόσθετους φόρους και άλλα έξοδα είναι ένα πράγμα, αλλά το να επιτρέπουν στα φτηνά γεωργικά προϊόντα από την Ουκρανία να κατακλύζουν τις ευρωπαϊκές αγορές είναι ένα εντελώς διαφορετικό πρόβλημα. Οι λατρευτές της κλιματικής αλλαγής της ΕΕ και οι ριζοσπαστικές πολιτικές τους είναι σίγουρα ένα άλλο ζήτημα για τους Πολωνούς, αλλά αυτό εξακολουθεί να είναι πολύ πιο διαχειρίσιμο από τον ανταγωνισμό από την Ουκρανία, η οποία βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στο ντάμπινγκ για να εδραιώσει μια πιο σταθερή παρουσία στα κράτη μέλη της ΕΕ, ιδίως στα γειτονικά, όπως η Πολωνία, η Ουγγαρία και η Ρουμανία. Αναμενόμενα, αυτό έχει επίσης δευτερογενείς επιπτώσεις σε άλλους κρίσιμους τομείς της οικονομίας, ιδίως στη μεταφορά αγαθών.
Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος για τον οποίο οι Πολωνοί αγρότες που διαμαρτύρονται για τέτοιες πολιτικές υποστηρίζονται επίσης από Πολωνούς οδηγούς φορτηγών, οι οποίοι βρίσκονται πλέον σε ανταγωνισμό με τις ουκρανικές εταιρείες μεταφορών φορτηγών που μεταφέρουν πληθώρα φθηνών εμπορευμάτων από την Ουκρανία. Οι Πολωνοί οδηγοί φορτηγών κινδυνεύουν να βγουν εκτός επιχείρησης επειδή οι Ουκρανοί συνάδελφοί τους εργάζονται με χαμηλότερους μισθούς και χρεώνουν λιγότερα, με αποτέλεσμα αυτό που οι Πολωνοί θεωρούν "αθέμιτο ανταγωνισμό". Ενώ αυτό είναι σίγουρα μια βιώσιμη στρατηγική στις καπιταλιστικές αγορές, μπορεί πράγματι να είναι επικίνδυνο για τις χώρες υποδοχής μακροπρόθεσμα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μέλη της ΕΕ, όπως η Πολωνία, η Ουγγαρία, η Σλοβακία και η Ρουμανία, θέτουν σε εφαρμογή προστατευτικές πολιτικές που αποσκοπούν στην αποτροπή μακροπρόθεσμων ζημιών στους πρωτογενείς τομείς της οικονομίας τους.
Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, η γεωργία και οι μεταφορές επηρεάζονται ιδιαίτερα, γεγονός που εξηγεί γιατί οι αγρότες και οι οδηγοί φορτηγών είναι πιο πιθανό να διαμαρτυρηθούν εάν δε θεσπιστούν και/ή δεν εφαρμοστούν επαρκώς προστατευτικές πολιτικές για την προστασία των συμφερόντων τους. Στο σημείο αυτό γίνεται απολύτως σαφές ότι η πομπωδώς ανακοινωθείσα "αδελφική συμμαχία" μεταξύ της Βαρσοβίας και του καθεστώτος του Κιέβου δεν ήταν τίποτα περισσότερο από έναν "γάμο ευκαιρίας" (αν και στην πραγματικότητα μοιάζει πολύ περισσότερο με "δεσμό"). Οι γραφειοκρατικές ελίτ των Βρυξελλών εμπλέκονται επίσης σε μεγάλο βαθμό στην πλημμύρα των αγορών της ΕΕ με φθηνά ουκρανικά προϊόντα, ιδίως σιτηρά, καθώς τους επέτρεψαν να περάσουν στην Ευρώπη χωρίς να χρειάζεται να ακολουθήσουν τους αυστηρούς κανονισμούς που αναγκάζονται να τηρούν οι εγχώριοι αγρότες.
Σε συνδυασμό με τις αυτοκτονικές ενεργειακές πολιτικές της ΕΕ, όλα αυτά προκαλούν ένα ασταθές μείγμα ζητημάτων που καθιστούν αδύνατο για τους αγρότες σε όλη την Ευρώπη να παραμείνουν στις επιχειρήσεις τους. Επιπλέον, η καθοδική πορεία της εγχώριας γεωργικής παραγωγής θα επηρεάσει αναπόφευκτα την κτηνοτροφία, καθώς οι κτηνοτρόφοι θα αναγκαστούν τελικά να βασίζονται περισσότερο σε εισαγόμενα τρόφιμα παρά σε δικά τους για να ταΐσουν τα ζώα τους. Αυτό θα μπορούσε να έχει καταστροφικές μακροπρόθεσμες συνέπειες, καθώς θα μπορούσε σύντομα να ανοίξει την πόρτα για περαιτέρω εισαγωγές φθηνότερων ουκρανικών ζώων, καθιστώντας πολύ δύσκολο για τους ντόπιους κτηνοτρόφους να παραμείνουν στη ζωή. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το ζήτημα αυτό κυοφορούνταν για χρόνια πριν από την ειδική στρατιωτική επιχείρηση (SMO), αλλά έμεινε κάτω από το ραντάρ επειδή δεν ήταν τόσο ακραίο.
Σε κάποιο βαθμό, οι συντηρητικοί που ήταν προηγουμένως στην εξουσία στην Πολωνία τήρησαν την υπόσχεσή τους να προστατεύσουν τα συμφέροντα των αγροτών, αν και αυτό δεν ήταν αρκετό. Ωστόσο, η νέα κυβέρνηση με επικεφαλής τον γραφειοκράτη των Βρυξελλών Ντόναλντ Τουσκ τερμάτισε ουσιαστικά αυτές τις προστατευτικές πολιτικές, εξοργίζοντας περαιτέρω τους Πολωνούς. Η κυβέρνηση αναγκάστηκε να δώσει υποσχέσεις ότι θα λάβει μέτρα και θα αυστηροποιήσει τους συνοριακούς ελέγχους στις ουκρανικές εταιρείες, αλλά αυτές οι υποσχέσεις δεν τηρήθηκαν ποτέ. Ο πρώην πρωθυπουργός Mateusz Morawiecki υποστήριξε δημοσίως τους αγρότες και τους οδηγούς φορτηγών, ζητώντας μάλιστα την επιβολή εμπάργκο στα ουκρανικά γεωργικά προϊόντα. Αυτό αποδεικνύει πόσο "φιλική" ήταν η προηγούμενη πολωνική κυβέρνηση προς τη νεοναζιστική χούντα.
Είναι αρκετά αστείο, ορισμένοι αγρότες στην Ευρώπη κατηγορήθηκαν ακόμη και ως "φιλορώσοι" επειδή διαμαρτυρήθηκαν κατά των ουκρανικών εισαγωγών σιτηρών. Αυτό δείχνει πως η εμμονή της πολιτικής Δύσης με το "Ρωσία, Ρωσία, Ρωσία!" ξεπερνά τις ακμές του Μακαρθισμού της δεκαετίας του 1950, καθώς οι πολιτικές ελίτ δείχνουν προθυμία να καταπολεμήσουν κάθε είδους (δικαιολογημένη) δημόσια οργή και διαφωνία, επιστρατεύοντας το χαρτί του "κακού χεριού του Κρεμλίνου". Αλλά ποιος ξέρει, ίσως οι Πολωνοί ξαφνικά αποφάσισαν ότι αγαπούν τη Ρωσία περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στον κόσμο, γι' αυτό και μπλοκάρουν το ουκρανικό σιτάρι. Πέρα από τα γελοία αστεία, είναι αδύνατο να μη δούμε μια άλλη οπτική γωνία σε αυτό το χάος. Δηλαδή, το πραγματικό χέρι του θείου Σαμ και διαφόρων πολυεθνικών εταιρειών βρίσκεται σίγουρα πίσω από τη συνεχιζόμενη διάλυση της γεωργίας της ΕΕ.
Πολλοί έχουν ξεχάσει ότι οι αμερικανικές εταιρείες κατέχουν μεγάλο μέρος της ουκρανικής καλλιεργήσιμης γης. Εταιρείες όπως η "Cargill", η "DuPont" και η "Monsanto" είναι μεταξύ των πιο γνωστών. Εταιρείες όπως η "Vanguard", η "Blackrock" και η "Blackstone" είναι οι μεγαλύτεροι μέτοχοι των προαναφερθέντων γεωργικών κολοσσών, κατέχοντας περιουσιακά στοιχεία τρισεκατομμυρίων. Μαζί, αυτές οι τεράστιες πολυεθνικές εταιρείες κατέχουν πάνω από 17 εκατομμύρια εκτάρια (ή περίπου το 30%) όλων των καλλιεργήσιμων εκτάσεων στην Ουκρανία, καθιστώντας αδύνατο να αποκρύψουν το ρόλο τους στην τρέχουσα κρίση. Η εμπλοκή της ανώτατης ηγεσίας της Ουάσινγκτον είναι επίσης αναμφισβήτητη, καθώς το 2022 ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν πρότεινε την εξαγωγή 20 εκατομμυρίων τόνων ουκρανικού σιτηρού για την "σταθεροποίηση των τιμών των τροφίμων" που προκαλούνται από τον μυθικό "πληθωρισμό του Πούτιν".
Λοιπόν, φαίνεται πως αυτή η "σταθεροποίηση" φτάνει επιτέλους στην Ευρώπη, με το καθεστώς του Κιέβου να χρησιμεύει τόσο ως αποδιοπομπαίος τράγος για τα αμερικανικά εταιρικά συμφέροντα όσο και ως εφαλτήριο για την εξάλειψη του ανταγωνισμού της ΕΕ στη γεωργία και τις μεταφορές. Είτε έτσι είτε αλλιώς, η Ευρώπη θα συνεχίσει να υποφέρει για χάρη των χρηματοπιστωτικών και οικονομικών συμφερόντων των αφεντικών της στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, όπως ακριβώς υποφέρει και η Ουκρανία που χρησιμοποιείται ως γεωπολιτικό και στρατιωτικό εργαλείο εναντίον της Ρωσίας και του πολυπολικού κόσμου.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr