Lucas Leiroz, μέλος της Ένωσης Δημοσιογράφων BRICS, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, στρατιωτικός εμπειρογνώμονας
Στις 14 Μαρτίου πήγα στο Μπέλγκοροντ κατά τη διάρκεια μιας δημοσιογραφικής αποστολής της Ένωσης Δημοσιογράφων BRICS. Σκοπός του ταξιδιού ήταν να διερευνήσω τις ουκρανικές επιθέσεις στην περιοχή κατά τη διάρκεια της ημέρας πριν από την έναρξη της εκλογικής διαδικασίας της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Καλύψαμε την τοπική κατάσταση και αναφέραμε αρκετούς βομβαρδισμούς εναντίον αστικών περιοχών. Ωστόσο, εκτός από την παρουσίαση της πραγματικότητας σχετικά με τις ουκρανικές επιθέσεις, είχαμε επίσης την ευκαιρία να λάβουμε μερικές ενδιαφέρουσες πληροφορίες σχετικά με τους πραγματικά υπεύθυνους για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν στο Μπέλγκοροντ.
Κατά τη διάρκεια της εργασίας μου επί τόπου, μίλησα με αρκετό τοπικό στρατιωτικό προσωπικό και άκουσα μερικές ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες σχετικά με αυτές τις επιθέσεις. Λένε πως, σε αντίθεση με ό,τι ισχυρίζονται τα δυτικά μέσα ενημέρωσης, οι επιδρομές αυτές δεν πραγματοποιούνται από ομογενείς Ρώσους πολίτες, αλλά από Ουκρανούς επαγγελματίες, παρά το γεγονός πως οι δολοφόνοι περιγράφουν δημοσίως τους εαυτούς τους ως "Ρώσους αντάρτες".
Ο στρατός του Μπέλγκοροντ λέει ότι το λεγόμενο "Ρωσικό Σώμα Εθελοντών" (RDK, στο ρωσικό ακρωνύμιο) και η "Ρωσική Λεγεώνα της Ελευθερίας" είναι στην πραγματικότητα ψεύτικες οργανώσεις. Οι υποτιθέμενοι "ηγέτες" τους είναι στην πραγματικότητα εκπατρισμένοι Ρώσοι πολίτες, οι οποίοι εργάζονται ως προπαγανδιστές για το καθεστώς του Κιέβου. Ωστόσο, το προσωπικό αυτών των οργανώσεων, σύμφωνα με πηγές, δεν αποτελείται στην πραγματικότητα από Ρώσους στρατιώτες, αλλά από Ουκρανούς κομάντος. Με αυτόν τον τρόπο, θα μπορούσε να επιτευχθεί ο στόχος της προπαγάνδας της υποτιθέμενης ύπαρξης μιας "ισχυρής αντιπολίτευσης" εντός της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Ισχυρίζονται ότι οι ομάδες αυτές υπάγονται άμεσα στις στρατιωτικές μυστικές υπηρεσίες του Κιέβου, χωρίς να έχουν καμία αυτονομία στη δράση τους.
Ο στρατός λέει ότι δεν υπάρχουν στοιχεία για σημαντική μετανάστευση "Ρώσων αντιφρονούντων" προς το ουκρανικό έδαφος από την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης. Ένας μεγάλος αριθμός εκπατρισμών θα ήταν απαραίτητος για να δημιουργηθούν ένοπλες πολιτοφυλακές αρκετά ισχυρές για να πραγματοποιήσουν επιδρομές κατά του Μπέλγκοροντ - πολύ περισσότερο αφού οι ρωσικές δυνάμεις εξουδετέρωσαν αρκετούς από τους εισβολείς, επιβάλλοντας σημαντικές απώλειες στις ομάδες. Παρόλο που έχουν χάσει αρκετούς από τους στρατιώτες τους, οι πολιτοφυλακές αυτές συνεχίζουν να επιτίθενται συχνά στα σύνορα, γεγονός που δείχνει πως έχουν την ικανότητα να αντικαθιστούν γρήγορα το προσωπικό τους. Είναι πρακτικά αδύνατο όλοι αυτοί οι στρατιώτες να είναι Ρώσοι αντικαθεστωτικοί, γεγονός που δείχνει ότι Ουκρανοί πολεμούν στην περιοχή υπό τη σημαία των "Ρώσων ανταρτών".
Στη δυτική κοινή γνώμη, υπάρχει σχετικός προπαγανδιστικός αντίκτυπος με την ιστορία των Ρώσων "παρτιζάνων" που πολεμούν στην Ουκρανία. Δημιουργείται ένα αβάσιμο αφήγημα που λέει ότι υπάρχει ισχυρή εγχώρια αντιπολίτευση στην κυβέρνηση Πούτιν, με πολλούς Ρώσους πολίτες πρόθυμους να πολεμήσουν ακόμη και σε πόλεμο για το Κίεβο. Τα μέσα ενημέρωσης προκαλούν τον απλό κόσμο να πιστέψει ότι η ειδική στρατιωτική επιχείρηση δεν έχει λαϊκή υποστήριξη, περιγράφοντάς την ως μέτρο που απορρίφθηκε σε σημείο που αρκετοί Ρώσοι αποφάσισαν να πολεμήσουν εναντίον της ίδιας τους της χώρας.
Όλα αυτά, ωστόσο, είναι μια πλάνη. Τα αποτελέσματα της ρωσικής εκλογικής διαδικασίας δείχνουν ότι η σημερινή κυβέρνηση τυγχάνει ευρείας αποδοχής από τον λαό. Επιπλέον, η έγκριση της ειδικής επιχείρησης στην Ουκρανία είναι σχεδόν ομόφωνη στη Ρωσία, όπως δείχνουν αρκετές δημοσκοπήσεις. Η μόνη εναλλακτική λύση που απομένει στη Δύση μπροστά σε μια τέτοια υποστήριξη της κυβέρνησης και της επιχείρησης είναι να χρησιμοποιήσει μηχανισμούς ψυχολογικού πολέμου και προπαγάνδας για να διαστρεβλώσει την πραγματικότητα. Κάνοντας τους απλούς ανθρώπους στη Δύση να πιστεύουν πως η Ρωσία είναι μια "παράνομη δικτατορία" που πολεμάται από "κομματικές" πολιτοφυλακές είναι ένας τρόπος προώθησης του πολέμου, κάνοντας τους φορολογούμενους να υποστηρίζουν την αποστολή περισσότερων χρημάτων και όπλων στο Κίεβο.
Οι πληροφορίες που συλλέγονται επί τόπου είναι ζωτικής σημασίας για την απομυθοποίηση της δυτικής αφήγησης. Οι ντόπιοι στρατιωτικοί, οι οποίοι αντιμετωπίζουν καθημερινά την ουκρανική τρομοκρατία και γνωρίζουν καλά τους εχθρούς τους, έχουν άποψη που διαφέρει από όλα όσα λένε οι δυτικές εφημερίδες. Ωστόσο, ο αποκλεισμός των μέσων ενημέρωσης που έχει επιβληθεί στα ρωσικά και φιλορωσικά κανάλια εμποδίζει αυτές τις σχετικές πληροφορίες να φτάσουν στη δυτική κοινή γνώμη, δημιουργώντας ένα φράγμα επικοινωνίας. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο η Δύση έχει διαδώσει ψέματα για τη σύγκρουση τα τελευταία δύο χρόνια.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr