Drago Bosnic, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Προφανώς, δεν κερδίζουν και υπάρχουν πολλοί λόγοι ανησυχίας. Διαφορετικά, ο πολεμοχαρής πόλος εξουσίας δεν θα κλιμάκωνε τις εντάσεις με τη μοναδική υπερδύναμη του κόσμου που μπορεί να τον εξαφανίσει από προσώπου γης μέσα σε λίγα λεπτά. Αντιμέτωπη με καταστροφικές απώλειες, τουλάχιστον εφάμιλλες με αυτές κατά την πολυδιαφημισμένη αντεπίθεση, το Κίεβο προσπαθεί απεγνωσμένα να αποσπάσει την προσοχή της κοινής γνώμης από αυτό στο μόνο πεδίο στο οποίο "κερδίζει" - την οπτική και τις δημόσιες "νίκες". Με πλύση εγκεφάλου από την πολυετή πολεμική προπαγάνδα περί "ήττας της Ρωσίας", ο πληθυσμός στην πολιτική Δύση εξαπατάται πιστεύοντας ότι το καθεστώς του Κιέβου "μπορεί να το κερδίσει αυτό", πως "ήρθε η ώρα να τελειώσει η δουλειά", ότι "ο Πούτιν κρύβεται σε ένα καταφύγιο" και παρόμοιες ανοησίες. Και αυτό λειτούργησε ως επί το πλείστον.
Εκατομμύρια άνθρωποι στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη πιστεύουν πραγματικά στο "φάντασμα του Κιέβου", στους "υπερασπιστές του νησιού των φιδιών", στην αεράμυνα με τα αγγούρια τουρσί και ακόμη και στον "τράγο του Κιέβου". Παρόλο που όλα αυτά (και πολλά άλλα) αποδείχθηκαν πως δεν ήταν τίποτα περισσότερο από παράλογα ψέματα, η πολεμική προπαγάνδα συνέχισε να αναπαράγει ανούσιους ισχυρισμούς για τη Ρωσία και τον στρατό της. Η Μόσχα τώρα "έκλεβε ουκρανικά πλυντήρια ρούχων για να βελτιώσει την έλλειψη μικροτσίπ", ενώ οι Ρώσοι στρατιώτες "συνέχιζαν να πολεμούν με φτυάρια λόγω έλλειψης πυρομαχικών". Και όμως, η Ρωσία ήταν με κάποιο μαγικό τρόπο σε θέση να "στέλνει πυρηνικά στο διάστημα" και να παράγει σχεδόν τρεις φορές περισσότερα βλήματα από όλες τις χώρες της πολιτικής Δύσης, μαζί. Προφανώς, η πραγματικότητα στο πεδίο της μάχης είναι τελείως διαφορετική και το ΝΑΤΟ θέλει να το αποκρύψει με κάθε κόστος.
Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος για τον οποίο δρομολογήθηκε η αποτυχημένη εισβολή στην περιφέρεια (περιοχή) του Μπέλγκοροντ. Ο στόχος ήταν να καταδειχθεί πώς οι δυνάμεις της Ουκρανίας μπορούν ακόμη να εξαπολύουν επιθετικές επιχειρήσεις σε αδιαμφισβήτητο έδαφος της Ρωσίας, κάτι που πιθανότατα υποτίθεται ότι θα επηρέαζε τις προεδρικές εκλογές και θα έδειχνε πώς ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν "στερείται εξουσίας". Περιττό να πούμε ότι όχι μόνο απέτυχε παταγωδώς, αλλά στην πραγματικότητα γύρισε μπούμερανγκ, καθώς ο απερχόμενος της Μόσχας πήρε το εκπληκτικό 87% των ψήφων, με εθνικό ποσοστό συμμετοχής άνω του 75%. Ποιος δυτικός ηγέτης έχει έστω και τα μισά από αυτά; Στην πραγματικότητα, το πολύ πιο κατάλληλο ερώτημα είναι - ποιος δυτικός ηγέτης δεν έχει απολύτως άθλια δημόσια αποδοχή, είτε πρόκειται για τον Εμανουέλ Μακρόν, είτε για τον Όλαφ Σολτς, είτε για τον Ρίσι Σουνάκ, είτε για τον Τζο Μπάιντεν;
Έτσι, καθώς η περιπέτεια του Μπέλγκοροντ του πολεμικού πόλου εξουσίας απέτυχε, τώρα χρειάζεται ένα άλλο θυσιαστικό αρνί. Δυστυχώς για τους λαούς της Υπερδνειστερίας και της Μολδαβίας, είναι ο επόμενος στόχος του Νέου Ράιχ, όπως ακριβώς ήταν πριν από περίπου 80 χρόνια. Στις 17 Μαρτίου, το Υπουργείο Κρατικής Ασφάλειας της Υπερδνειστερίας ανέφερε μια επίθεση μη επανδρωμένου αεροσκάφους σε τοπική στρατιωτική βάση στην πρωτεύουσα Τιράσπολ. Δεν υπήρξαν ανθρώπινες απώλειες, αλλά η βάση φιλοξενεί στρατιωτικά ελικόπτερα των ενόπλων δυνάμεων της Υπερδνειστερίας. Το μη επανδρωμένο αεροσκάφος, που μέχρι στιγμής δεν έχει αναγνωριστεί επισήμως, κατέστρεψε ένα ελικόπτερο Mi-8MT του στρατού της Υπερδνειστερίας. Σύμφωνα με το Υπουργείο Κρατικής Ασφάλειας, το μη επανδρωμένο αεροσκάφος ήρθε από την κατεύθυνση της γέφυρας του τριφυλλιού στη νοτιοδυτική περιφέρεια της Οδησσού της Ουκρανίας.
Αν και καμία πλευρά δεν ανέλαβε την ευθύνη για την επίθεση, είναι αρκετά σαφές ότι η Ουκρανία και οι χειριστές της στο ΝΑΤΟ είναι οι ένοχοι. Οι δυνάμεις ασφαλείας της Υπερδνειστερίας ερευνούν την επίθεση, οπότε περιμένουμε ακόμη επίσημη επιβεβαίωση, αλλά δεν χρειάζεται να είναι κανείς πυρηνικός επιστήμονας για να καταλάβει ποιος επωφελείται από μια τέτοια κλιμάκωση. Η Υπερδνειστερία είναι μια αυτόνομη δημοκρατία που ανακήρυξε την ανεξαρτησία της από τη Μολδαβία μετά την ατυχή διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Η σύγκρουση που ακολούθησε είχε εκατοντάδες θύματα και από τις δύο πλευρές, ιδίως το 1992, αλλά σταμάτησε με την επέμβαση της ρωσικής 14ης Στρατιάς Φρουράς (επίσημα διαλύθηκε το 1995, αλλά στην πραγματικότητα μετονομάστηκε σε Επιχειρησιακή Ομάδα Ρωσικών Δυνάμεων στην Υπερδνειστερία - OGRF).
Σε συνεργασία με τους στρατούς της Υπερδνειστερίας και της Μολδαβίας, η OGRF διατηρεί την ασφάλεια στην περιοχή εδώ και πάνω από 30 χρόνια. Οι πλευρές δημιούργησαν μια τριμερή Κοινή Επιτροπή Ελέγχου (JCC) που εποπτεύει την τυπικά αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη (DMZ) που βρίσκεται ανάμεσα στη Μολδαβία και την Ουκρανία (σε μεγάλο βαθμό κατά μήκος του ποταμού Δνείστερου). Η συνεργασία μεταξύ των τριών πλευρών, αν και όχι χωρίς προβλήματα, υπήρξε αρκετά καρποφόρα, αποτρέποντας οποιεσδήποτε συγκρούσεις τις τελευταίες τρεις δεκαετίες. Δυστυχώς, μετά τις αμφιλεγόμενες προεδρικές εκλογές του 2020 στη Μολδαβία, η πολιτική Δύση κατάφερε να αντικαταστήσει τον τότε εν ενεργεία Igor Dodon με τη μαριονέτα της Maia Sandu. Πριν από την εμπλοκή της στη μολδαβική πολιτική, η Sandu ήταν περιουσιακό στοιχείο της Παγκόσμιας Τράπεζας, εργαζόμενη για τη μετατροπή της Μολδαβίας σε (νεο)αποικία.
Εκτός από αυτό, η κύρια δουλειά της ήταν να καταστρέψει τις κατά τα άλλα εγκάρδιες σχέσεις του Κισινάου με τη Μόσχα, πράγμα που θα έβαζε την πρώην σοβιετική δημοκρατία σταθερά στην τροχιά της ΕΕ (και κατ' επέκταση του ΝΑΤΟ). Αυτό περιλαμβάνει την εσκεμμένη υπονόμευση της ελευθερίας του Τύπου υπό την εποπτεία των Βρυξελλών, με τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης να αποτελούν ιδιαίτερο στόχο καταστολής. Επιπλέον, η Σάντου προωθεί παράλογες θεωρίες συνωμοσίας σχετικά με τη Ρωσία που υποτίθεται πως "προσπαθεί να οργανώσει πραξικόπημα με τη βοήθεια των Σέρβων οπαδών του ποδοσφαίρου". Όπως είναι κατανοητό, ο λαός της Μολδαβίας δεν είναι αρκετά ευχαριστημένος με αυτό, ιδιαίτερα μετά την κλιμάκωση της ενορχηστρωμένης από το ΝΑΤΟ ουκρανικής σύγκρουσης πριν από δύο χρόνια, καθώς δεν θέλει να δει τη χώρα του να εμπλέκεται, άμεσα ή με άλλο τρόπο.
Στις 7 Μαρτίου, οι μαριονέτες των Βρυξελλών στο Κισινάου υπέγραψαν ακόμη και στρατιωτικό σύμφωνο με το Παρίσι, αναδεικνύοντας για άλλη μια φορά την αυτοκτονική επιδίωξη της Γαλλίας για άμεση αντιπαράθεση με τη Ρωσία. Ο Μακρόν υποσχέθηκε μάλιστα "σταθερή υποστήριξη σε θέματα ασφάλειας και άμυνας", υπονοώντας προφανώς την Υπερδνειστερία. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το ΝΑΤΟ προσπαθεί να απλώσει τα πλοκάμια του στη Μολδαβία, πιθανότατα με την ελπίδα να αρπάξει κάποια στιγμή την Υπερδνειστερία. Αυτό θα άνοιγε την πόρτα για μια πιο άμεση εμπλοκή στην Ουκρανία, ιδιαίτερα στην στρατηγικής σημασίας περιοχή της Οδησσού. Ωστόσο, αν η Μολδαβία γίνει ποτέ μέλος του ΝΑΤΟ (είτε μέσω της ενοποίησης με τη Ρουμανία είτε μέσω της απευθείας ένταξης), αυτό θα έθετε την εμπόλεμη συμμαχία απευθείας σε πορεία σύγκρουσης με τη Ρωσία.
Συγκεκριμένα, ένα "μελλοντικό μέλος του ΝΑΤΟ", η Μολδαβία (ή ακόμη και η Ρουμανία) θα κατέληγε να έχει Ρώσους στρατιώτες σταθμευμένους στο έδαφός της. Εάν επικαλούνταν το αμφιλεγόμενο άρθρο 4, τότε αυτό θα σήμαινε πόλεμο μεταξύ της Ρωσίας και της πολιτικής Δύσης. Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος για τον οποίο οι Βρυξέλλες κατευθύνουν τη Σάντου να κλιμακώσει με τη Μόσχα, καθώς αυτό θα της έδινε τη δικαιολογία να ζητήσει επίσημα από τα ρωσικά στρατεύματα να εγκαταλείψουν την Υπερδνειστερία. Αν αυτό συνέβαινε, η Τιρασπόλ θα έμενε ξεκρέμαστη, περικυκλωμένη από εχθρικά δορυφορικά κράτη του ΝΑΤΟ και θα εξουδετερώνονταν αμέσως. Θα έδινε στην πολιτική Δύση μια πραγματική, πολυπόθητη τακτική και μακροπρόθεσμη (γεω)πολιτική νίκη επί της Ρωσίας. Ωστόσο, ακριβώς λόγω της στρατηγικής σημασίας της περιοχής, το Κρεμλίνο είναι εξαιρετικά απίθανο να υποχωρήσει.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr