Stephen Karganovic - strategic-culture.su / Παρουσίαση Freepen.gr
Υπάρχει φόβος ότι το σχέδιο είναι να βγουν τα παιδιά για υιοθεσία στο εξωτερικό, κάτι που η σερβική νομοθεσία έχει διευκολύνει σημαντικά, με τιμή που κυμαίνεται μεταξύ τριάντα και πενήντα χιλιάδων ευρώ ανά παιδί που βγαίνει σε πλειστηριασμό, ένα προσοδοφόρο σχέδιο και ελκυστικό ποσό που σίγουρα κάνει τους διεφθαρμένους υπαλλήλους να τρέχουν τα σάλια τους.
Κατά ειρωνικό τρόπο, η κυβερνητική υπηρεσία που πολλοί Σέρβοι θεωρούν υπεύθυνη για την καταστροφή που έπληξε την οικογένεια Mihaljica λειτουργεί με εντολή να προστατεύει τα δικαιώματα των παιδιών και να φροντίζει για την ευημερία τους. Σχεδόν κάθε χώρα στη συλλογική (ή μήπως θα έπρεπε να πούμε - "φωτισμένη";) Δύση διαθέτει μια τέτοια υπηρεσία, η οποία σχεδόν σε κάθε γνωστή περίπτωση έχει δημιουργήσει περισσότερη θλίψη και τραύμα παρά οποιαδήποτε υποψία ευημερίας των παιδιών ή της οικογένειας. Ερευνητές που έχουν μελετήσει προσεκτικά το θέμα και, εξίσου σημαντικό, έχουν επίσης παρακολουθήσει τα ίχνη του χρήματος, υποστηρίζουν πως το Barnevernet, το νορβηγικό ίδρυμα που είχε πρωτοστατήσει σε πολλές διαβόητες πρακτικές στον τομέα της παιδικής πρόνοιας, έχει πολλά να απαντήσει όσον αφορά τις καταχρήσεις που προέκυψαν από τη διεθνοποίηση της φοβερής μεθοδολογίας "παιδικής προστασίας". Η σερβική "υπηρεσία παιδικής προστασίας" είναι ουσιαστικά ένα franchise της Barnevernet, το έμπειρο προσωπικό της οποίας ανέλαβε να εκπαιδεύσει τους Σέρβους συναδέλφους του και να γράψει τα εγχειρίδια για την αρπαγή παιδιών. Αυτό που κατ' ευφημισμόν αποκαλείται προστασία του παιδιού επιβάλλεται στην πραγματικότητα ως βασική προϋπόθεση για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, η οποία απαιτεί από τους "μικρότερους αδελφούς" της Ανατολικής Ευρώπης να απεμπολήσουν όχι μόνο τα οικονομικά τους περιουσιακά στοιχεία, αλλά και τις πολιτιστικές αξίες και το ανθρώπινο δυναμικό τους.
Το ίδιο το Barnevernet, ο νορβηγικός μέντορας του σερβικού αντιγραφικού οργανισμού που οργανώνεται υπό την αιγίδα του, έχει υποστηριχθεί πειστικά ότι είναι στην πραγματικότητα γραμμικός απόγονος μιας γερμανικής ναζιστικής οργάνωσης, της Lebensborn. Η τελευταία οργάνωση, ενδιαφέρουσα, διεξήγαγε μια σημαντική επιχείρηση στο έδαφος της κατεχόμενης Νορβηγίας κατά τη διάρκεια του πολέμου. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών, οι ρωσικές οικογένειες που φιλοδοξούσαν να εγκατασταθούν στη Νορβηγία για να απολαύσουν τις ειδυλλιακές ευλογίες της ανακάλυψαν προς μεγάλη τους απογοήτευση πως τα υγιή, λαμπερά και γαλανομάτικα παιδιά τους ήταν πρωταρχικοί στόχοι της Γκεστάπο του Μπάρνεβερν. Οι ίδιοι και οι γονείς άλλων εθνοτήτων ανακάλυψαν τελικά έκπληκτοι ότι στη Νορβηγία, τουλάχιστον σε αυτό το συγκεκριμένο πεδίο των ανθρώπινων σχέσεων, η "διαφορετικότητα", αν και αποτελεί μία από τις κεντρικές "οικουμενικές" αξίες που η Δύση πρεσβεύει επίμονα, δεν ισχύει. Οι πρακτικές ανατροφής των παιδιών και τα μοντέλα οικογενειακής αλληλεπίδρασης που στους μητρικούς τους πολιτισμούς εφαρμόζονταν με επιτυχία επί αιώνες με τα πρότυπα του Barnevernet συνιστούν κακοποίηση των παιδιών και ποινικά αδικήματα που δικαιολογούν τη βίαιη διάλυση της οικογένειας. Σε πολλούς συντετριμμένους γονείς ρωσικής αλλά και άλλης πολιτισμικής προέλευσης πρέπει να φάνηκε πως ορισμένα βασικά χαρακτηριστικά της ναζιστικής κληρονομιάς συνεχίζουν να ασκούν την απεχθή επιρροή τους, παρά το πέρασμα του χρόνου και ανεπηρέαστα από τον εξωτερικό ιδεολογικό μιμητισμό.
Μετά από διάφορα περιστατικά μεγάλης δημοσιότητας που αφορούσαν την κατάσχεση ρωσικών παιδιών από την κυβερνητική υπηρεσία παιδικής προστασίας που ενεργούσε με την άδεια του νορβηγικού κράτους, η ρωσική κυβέρνηση έβγαλε τα κατάλληλα συμπεράσματα. Καθώς οι διπλωματικές προσπάθειες για την απελευθέρωση των απομονωμένων παιδιών και την επανένωση των διαλυμένων οικογενειών δεν απέδωσαν, οι Ρώσοι πολίτες που σκοπεύουν να εγκατασταθούν ή ακόμη και να ταξιδέψουν στη Νορβηγία προειδοποιούνται τώρα ότι ενεργούν με δική τους ευθύνη ανατρέφοντας και μεταχειριζόμενοι τα παιδιά τους με τον τρόπο στον οποίο είχαν συνηθίσει και ο οποίος στην πατρίδα τους επί αιώνες παρήγαγε ικανοποιητικά αποτελέσματα. Για να προσθέσει ένα επιπλέον επίπεδο προστασίας των ρωσικών παιδιών και αναγνωρίζοντας το ανθυγιεινό ηθικό κλίμα των δυτικών κοινωνιών από τις οποίες προερχόταν η πλειονότητα των θετών γονέων, το ρωσικό κοινοβούλιο απαγόρευσε εντελώς τις περισσότερες υιοθεσίες από το εξωτερικό.
Ωστόσο, quod licet Iovi, non licet bovi. Οι αποτελεσματικές λύσεις που διαθέτει μια υπερδύναμη αποκλείονται από τα νεοαποικιακά πελατειακά κράτη. Ο λαός της Σερβίας και άλλων υποτελών της Ανατολικής Ευρώπης μπορεί μόνο να ονειρεύεται ότι θα καταφύγει σε προστατευτικά αντίμετρα για να διαφυλάξει τα παιδιά του, το περιβάλλον, τα κοιτάσματα ορυκτών πόρων, την επικράτεια, την ιστορική μνήμη, την πολιτιστική κληρονομιά ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να του είναι πολύτιμο, το οποίο οι αυτοκρατορικοί αφέντες τους έχουν αποφασίσει να αρπάξουν με την πρόθυμη και δωροδοκική συνεργασία των τοπικών πολιτικών ελίτ.
Κατά συνέπεια, η Σερβία έχει μετατραπεί σε έναν παράδεισο της υιοθεσίας παιδιών (στην πραγματικότητα της εμπορίας ανηλίκων) με το "μη ρωτάς, μη λες". Τα σχετικά γεγονότα και στατιστικά στοιχεία είναι τρομακτικά. Το 2014 ψηφίστηκε στη Σερβία ένας νόμος που διευκολύνει τις ταχύρρυθμες υιοθεσίες ανηλίκων, αλλά ισχύει μόνο για αλλοδαπούς. Το Υπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας υπέγραψε συμφωνίες με επτά ξένους φορείς υιοθεσίας, όλοι φυσικά από χώρες της συλλογικής Δύσης, εξουσιοδοτώντας τους να ενεργούν ως αποκλειστικοί πράκτορες για την τοποθέτηση Σέρβων ανηλίκων σε θετούς γονείς στο εξωτερικό. Η διαδικασία απλοποιήθηκε σε μια "διαδικασία 6 βημάτων", έτσι ώστε ο ξένος πελάτης να χρειάζεται να πραγματοποιήσει μόνο μια επίσκεψη στη Σερβία και εντός είκοσι μίας ημέρας να του παραδοθεί το επιλεγμένο παιδί. Η χρήση της επιλογής της αντωνυμίας "woke" φαίνεται απολύτως κατάλληλη, διότι ένας από τους οργανισμούς που έχει εξουσιοδοτηθεί από τη σερβική κυβέρνηση, όλως τυχαίως, τυχαίνει να ονομάζεται Rainbow Kids Adoption and Child Welfare Advocacy. Περαιτέρω επεξεργασία αυτού του σημείου φαίνεται περιττή. Σύμφωνα με τη σύμβαση με τα ξένα πρακτορεία, οι σερβικές αρχές μπορούν να κάνουν έρευνες σχετικά με τον ανήλικο για δεκαπέντε μόνο ημέρες μετά την οριστικοποίηση της υιοθεσίας και τη μεταφορά του παιδιού στο εξωτερικό. Πριν από αυτό ο θετός γονέας αναμένεται να παραμείνει στη Σερβία για τρεις εβδομάδες για να υποβληθεί σε έλεγχο ιστορικού και να ολοκληρώσει τη γραφειοκρατία. Είναι τρεις εβδομάδες αρκετές για να γνωρίσει κανείς τον χαρακτήρα και τις κλίσεις ενός θετού γονέα; Οι Σέρβοι αξιωματούχοι ενδιαφέρονται καν;
Με τέτοια εντατική εποπτεία, τυχερό είναι το παιδί που δεν καταλήγει στα νύχια διακινητών, ανώμαλων ή χειρότερων.
Σήμερα στη Σερβία υπάρχουν περίπου 6.000 "υιοθετούμενα" παιδιά, ορφανά και ανήλικα που χωρίστηκαν βίαια από τους φυσικούς τους γονείς και τους φροντιστές τους για μια μεγάλη ποικιλία ψευδών και αυθαίρετων λόγων. Περίπου οκτακόσιες σερβικές οικογένειες έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον για υιοθεσία, αλλά επειδή σε αντίθεση με τους ξένους οι περισσότερες δεν έχουν τα χρήματα για να καλύψουν το βαρύ "τέλος διεκπεραίωσης", αντιμετωπίζουν ατελείωτες γραφειοκρατικές προκλήσεις, μετά από τις οποίες η πλειονότητα απλώς παραιτείται.
Εν τω μεταξύ, φωτογραφίες σερβικών παιδιών παρουσιάζονται στους ιστότοπους των ξένων γραφείων υιοθεσίας, όπως τα βοοειδή που διαφημίζονται σε μια κτηνοτροφική έκθεση ή οι έγχρωμοι σε δημοπρασίες σκλάβων στον Νότο της Αντεμπελούμ. Μετά τις συγκλονιστικές καταχρήσεις που δημοσιοποιήθηκαν στη μετά-Τσαουσέσκου εποχή, ακόμη και η Ρουμανία αισθάνθηκε υποχρεωμένη να αυστηροποιήσει τουλάχιστον τις πολιτικές της για τις υιοθεσίες από το εξωτερικό. Αλλά δεν υπάρχει καμία ένδειξη πως κάποιος στη Σερβία ενδιαφέρεται να ακολουθήσει το παράδειγμά της. Αντιθέτως, καθώς η ρουμανική αγορά ρυθμίζεται αυστηρότερα, στη φιλική προς την υιοθεσία Σερβία οι επιχειρήσεις είναι βέβαιο ότι θα ευδοκιμήσουν και μάλιστα πιο κερδοφόρα από ποτέ.
Η αντιπαράθεση μεταξύ της αγωνιώδους Σέρβας μητέρας Ana Mihaljica και των εξοργισμένων συμπολιτών της στο Νόβι Σαντ που έχουν συσπειρωθεί στο πλευρό της, και του βαλκανικού παρακλαδιού της Barnevernet, του τοπικού πρακτορείου απαγωγών που μεταμφιέζεται σε υπηρεσία προστασίας παιδιών, είναι το άμεσο αποτέλεσμα της απανθρωπιάς και της διάχυτης διαφθοράς σε τρομακτική κλίμακα. Υπάρχει όμως ένα πολύ βαθύτερο επίπεδο που πρέπει να εξερευνηθεί. Πέρα από τη συνηθισμένη ηθική και χρηματική διαφθορά, που αναμφίβολα υπάρχει, βλέπουμε εδώ επίσης το περίγραμμα ενός τρομακτικά απάνθρωπου και ολοκληρωμένου ιδεολογικού προγράμματος. Αυτός ο άθλιος ιδεολογικός σχεδιασμός απειλεί πλέον ολόκληρη την ανθρωπότητα και δεν μπορεί να αναφερθεί με όρους ηπιότερους από τη λέξη " S " που χρησιμοποίησε ο πρόεδρος της Ρωσίας σε μια από τις δημόσιες ομιλίες του για να εκθέσει τη διαβολική έμπνευση της παράφρονος, ετοιμοθάνατης Δύσης και των συνοδοιπόρων της. Ένας θεμελιώδης στόχος αυτού του φαύλου σχεδίου είναι να διεξαχθεί ένας αδυσώπητος πόλεμος σε κάθε πτυχή της κανονικότητας, προκειμένου να ακυρωθούν οι φυσικές και παραδοσιακές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένων των σχέσεων αγάπης και εμπιστοσύνης μεταξύ γονέων και παιδιών. Η νίκη σε αυτόν τον πόλεμο απαιτεί την απαλλοτρίωση των παιδιών από το παγκοσμιοποιημένο, εταιρικό κράτος και τελικά τη διαχείριση και τη δουλική τους κατήχηση με γραφειοκρατική απόφαση. Είναι αυτό το ευρύτερο πλαίσιο που εξηγεί το ξεκάθαρο μοτίβο που παρατηρείται παντού, γιατί τίποτα από όλα αυτά δεν είναι τυχαίο. Από την κρατικά χρηματοδοτούμενη απαγωγή παιδιών με το πρόσχημα της διασφάλισης της "ευημερίας" τους μέχρι την εισαγωγή ανηλίκων στη λατρεία των τρανσέξουαλ μέσω του οπλοποιημένου κρατικού "εκπαιδευτικού συστήματος", χωρίς ειδοποίηση ή συγκατάθεση των γονέων, των φυσικών φροντιστών, ο σχεδιασμός είναι αδιαμφισβήτητα σαφής.
Οι κυβερνήσεις της Ανατολικής Ευρώπης έχουν εν πολλοίς υποκύψει. Ενεργώντας αδιάφορα για τις επιθυμίες των πολιτών τους και για πενιχρές ανταμοιβές που κερδίζουν από την ανήθικη συμμόρφωση, οι ηγέτες τους υποκλίνονται στο πρόγραμμα που εξασφαλίζει τη συνεχή υποδούλωση και τελικά την καταστροφή των κοινωνιών τους. Η Σερβία είναι μια διδακτική μελέτη περίπτωσης και η απαγωγή της Mihaljica, που πραγματοποιήθηκε με θράσος μπροστά στα μάτια ολόκληρης της χώρας, αναδεικνύει με συμπυκνωμένο τρόπο τι διακυβεύεται στη μάχη για τα σώματα και τις ψυχές των πιο ευάλωτων μελών της κοινωνίας, των παιδιών της.