 |
| pixabay / ElenaOlesik |
Μετά την ψήφιση του γνωστού νομοσχεδίου η προσοχή στράφηκε στην αντίδραση της Εκκλησίας της Ελλάδος. Η πλειοψηφία των Ελλήνων μπορεί στα χαρτιά να εμφανίζεται ως Ορθόδοξη Χριστιανή, ωστόσο ούσα ακατήχητη δε δείχνει να αντιλαμβάνεται τη θέση της Εκκλησίας αφού δε γνωρίζει που και τι πιστεύει. Από την άλλη πλευρά για ένα συνειδητοποιημένο Χριστιανό τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο την ελευθερία να αποφασίζει μόνος του τι θέλει, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι ο Θεός συμφωνεί με τις επιλογές του. Στο πνεύμα αυτό η Εκκλησία είναι ανοικτή σε όλους όσους θέλουν να αλλάξουν, όχι να την αλλάξουν.
Του Στρατή Μαζίδη
Ο Χριστός κατά την πρώτη του παρουσία ήρθε στον κόσμο για να αλλάξει τον άνθρωπο. Και τη δεύτερη, τα πράγματα δε θα είναι τόσο εύκολα για εμάς. Ο Θεός δεν είναι αγαπούλης όπως κάποιοι τον παρουσιάζουν.
Ως εκ τούτου η Εκκλησία δεν έχει πολλά περιθώρια κινήσεων. Κάποιοι μητροπολίτες [πχ Πειραιώς] αντέδρασαν σύμφωνα με την Αγία Γραφή και την Ιερά Παράδοση. Στο σύνολο όμως η Εκκλησία έδειξε μουδιασμένη και τελικά επέλεξε να κρυφτεί στη Μονή Πετράκη.
Και εδώ προκύπτουν κάποιες ερωτήσεις. Στους υπόλοιπους μητροπολιτικούς ναούς που θα παραστούν βουλευτές που είτε ψήφισαν το νομοσχέδιο, είτε απείχαν, είτε ψήφισαν όχι αλλά εξακολουθούν να είναι βουλευτές των κομμάτων που το υπερασπίστηκαν, τι θα συμβεί;
Τι θα γίνει επίσης με όλους τους κομματικούς παράγοντες - τοπικά στελέχη που στηρίζουν τα τέσσερα κόμματα [εξαιρώ τη Νέα Αριστερά διότι ως κόμμα δεν είναι εκλεγμένη από το λαό] και θα τρέξουν στις πρώτες σειρές των ιερών ναών; Εδώ είδαμε προϊστάμενο ναού να κατακεραυνώνει την κυβέρνηση και ιερέα του ίδιου ναού να ευλογεί γαλάζια πίτα. Και ήταν άραγε το μοναδικό παράδειγμα;
Τι θα γίνει την 25η Μαρτίου; Τη Μεγάλη Εβδομάδα; Το Πάσχα; Του Αγίου Πνεύματος;
Η Εκκλησία όφειλε να βγει με μια ανακοίνωση και να είναι ξεκάθαρη ως προς το τι θα συμβεί από ένα σημείο και μετά, διότι ακριβώς δεν πολιτεύεται, αλλά έχει μια Αλήθεια να διαφυλάξει. Δεν μπορεί να κινείται στα όρια του οφσάιντ. Ο καθένας παίρνει τις αποφάσεις του και λαμβάνει το δρόμο του σε αυτή τη ζωή. Αλλά επιβάτες με προορισμό τη Χίο και τα Χανιά, λίγο δύσκολο να ταξιδέψουν με το ίδιο πλοίο. Κι αν θελήσουν να αλλάξουν προορισμό είτε προς τη μία, είτε προς την άλλη κατεύθυνση, αναλογίζονται και την πραγματικότητα των συνθηκών που επιλέγουν.
Πώς όμως θα γίνει αυτό όσο υπάρχει οικονομική εξάρτηση από το κράτος; Το βλέπουμε και στην καθημερινότητα της ζωής. Αυτός που συντηρεί τον άλλο οικονομικά, έχει το πάνω χέρι. Συνεπώς όσο η Εκκλησία βλέπει τους ιερείς να μισθοδοτούνται από το κράτος ή λαμβάνει πχ ευρωπαϊκά προγράμματα, δηλαδή τα λεφτά μιας αντικείμενης στη χριστιανοσύνη ευρωπαϊκής ένωσης, η Ιεραρχία θα ακροβατεί μεταξύ διαύγειας και θολούρας. Το πρόβλημα είναι αν πχ ο ΠΘ δεν παραβρεθεί στον ίδιο ναό με τον αρχιεπίσκοπο ή το ότι θα παραβρεθεί στο ναό παρουσιάζοντας τις εικόνες στο κομματικό του ακροατήριο που νομίζει πως στηρίζει ένα κόμμα που σέβεται την Εκκλησία;
Όμως την Κυριακή της Ορθοδοξίας, η Εκκλησία τιμά όλους αυτούς και όλες αυτές που υπερασπίστηκαν την Αλήθεια της ανά τους αιώνες. Που δεν κρύφτηκαν [πίσω από το δάχτυλό τους]. Μήπως λοιπόν ήρθε η ώρα να πάρει πίσω ό,τι έχει δώσει στο κράτος και να κανονίζει μόνη τα του οίκου της; Πολλοί οι κλητοί, ολίγοι οι εκλεκτοί. Οι ιεράρχες θα πρέπει να έχουν κατά νου τα λόγια του Χριστού από το ευαγγέλιο του Λουκά: «Μη φοβού το μικρόν ποίμνιον, ότι ευδόκησεν ο Πατήρ ημών δούναι υμίν την Βασιλείαν». Γνωρίζει άλλωστε αρκετά παραδείγματα - προεικονίσεις.