 |
| Photo: SCF |
EDITORIAL - strategic-culture.su / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο Πούτιν παρατήρησε σε συνέντευξή του ότι η άσκοπη πολεμοκαπηλεία του Μακρόν για την Ουκρανία οφείλεται σε δυσαρέσκεια λόγω της θεαματικής απώλειας του κύρους της Γαλλίας στην Αφρική. Η μία μετά την άλλη, οι πρώην αποικιακές χώρες της Γαλλίας είπαν στο Παρίσι με σαφήνεια να μην ανακατεύεται στις εσωτερικές τους υποθέσεις.
Μετά το 2020 και το πραξικόπημα στο Μάλι, υπήρξε τεράστια πολιτική αναταραχή στην ήπειρο, ιδίως στη Δυτική και Κεντρική Αφρική, που εκτείνεται από την αχανή περιοχή του Σαχέλ μέχρι τον Ισημερινό. Τουλάχιστον επτά έθνη έχουν υποστεί πραξικοπήματα ή κυβερνητικές αλλαγές κατά των γαλλόφωνων ηγετών. Σε αυτά περιλαμβάνονται το Μάλι, η Μπουρκίνα Φάσο, το Τσαντ, ο Νίγηρας, η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, η Γκαμπόν και η Γουινέα.
Οι αλλαγές σε ολόκληρη την ήπειρο έχουν προκαλέσει πολιτικό σεισμό στη Γαλλία. Οι νέες αφρικανικές κυβερνήσεις απέρριψαν ανυποχώρητα την παλαιού τύπου γαλλική κηδεμονία και διεκδίκησαν μια νεοαποκτηθείσα εθνική ανεξαρτησία. Το Παρίσι αναγκάστηκε να ανακαλέσει ανεπιθύμητους πρεσβευτές, να κλείσει στρατιωτικές βάσεις και να αποσύρει χιλιάδες στρατιώτες.
Πού θα τοποθετηθούν αυτά τα γαλλικά στρατεύματα; Στην Ουκρανία, αντιμέτωποι με τη Ρωσία;
Το λαϊκό αίσθημα σε όλη την Αφρική είναι εξοργισμένο με τη "γαλλική" διαφθορά και την αποκηρύσσει.
Εν τω μεταξύ, με μια αδιαμφισβήτητη αίσθηση του τέλους της εποχής, τα γαλλικά μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν θρηνήσει για "τη συρρίκνωση του αποτυπώματος της Γαλλίας στην Αφρική".
Ένας πρώην διπλωμάτης συνόψισε έτσι τη βαρυσήμαντη γεωπολιτική αλλαγή: "Η βαθιά τάση επιβεβαιώνεται. Η στρατιωτική μας παρουσία δεν είναι πλέον αποδεκτή. Πρέπει να επανεξετάσουμε πλήρως τη σχέση μας με την Αφρική. Μας έχουν διώξει από την Αφρική. Πρέπει να αποχωρήσουμε από άλλες χώρες πριν μας το πουν".
Οι αναλυτές της Αφρικής παρακολουθούν τώρα στενά δύο χώρες-κλειδιά. Πρόκειται για τη Σενεγάλη και την Ακτή Ελεφαντοστού. Και οι δύο κυβερνώνται επί του παρόντος από φιλογαλλικούς προέδρους, αλλά το αυξανόμενο αντι-γαλλικό πολιτικό ρεύμα θέτει τους εν ενεργεία προέδρους σε κίνδυνο είτε πραξικοπήματος είτε εκλογικής απομάκρυνσης.
Το πλήγμα για τη γαλλική πολιτική ελίτ δεν μπορεί να υπερεκτιμηθεί. Η απώλεια του καθεστώτος στις πρώην αποικίες της συγχέει πολλαπλές κρίσεις που ισοδυναμούν με την τραυματική απώλεια της Αλγερίας στις αρχές της δεκαετίας του 1960.
Οικονομικά, για δεκαετίες μετά την παράδοση της ονομαστικής ανεξαρτησίας στα αφρικανικά έθνη, το Παρίσι συνέχισε να εκμεταλλεύεται τις χώρες αυτές μέσω του ελέγχου των νομισμάτων και των υπέρογκων φυσικών πόρων τους. Το μεγαλύτερο μέρος της ηλεκτρικής ενέργειας της Γαλλίας, για παράδειγμα, παράγεται από μετάλλευμα ουρανίου που εξορύσσεται στην Αφρική - και αποκτάται όπως και οι περισσότεροι άλλοι αφρικανικοί πόροι έναντι ευτελούς αμοιβής.
Το σύστημα της νεοαποικιακής επικυριαρχίας συνήθως συντηρούνταν από τη Γαλλία που δωροδοκούσε τα τοπικά διεφθαρμένα καθεστώτα για να εκτελούν τις εντολές της και προσέφερε εγγυήσεις ασφαλείας από τη συνέχιση των γαλλικών στρατιωτικών βάσεων. Όχι άδικα το Παρίσι θεωρούσε τον εαυτό του ως τον αφρικανικό χωροφύλακα.
Ένα από τα εξαιρετικά αξιοπερίεργα αυτής της νεοαποικιακής ρύθμισης ήταν ότι τα αφρικανικά έθνη ήταν υποχρεωμένα να καταθέτουν τα θησαυροφυλάκια χρυσού τους στην κεντρική τράπεζα της Γαλλίας. Κάθε αφρικανικό έθνος που προσπαθούσε να αντισταθεί στη νεοαποικιακή υποτέλεια κινδύνευε να δεχτεί στρατιωτική επίθεση μέσω αντεγκλήσεων ή οι εθνικιστές ηγέτες του να δολοφονηθούν, όπως ο Τόμας Σανκάρα το 1987, ο οποίος ήταν γνωστός ως "ο Τσε Γκεβάρα της Αφρικής".
Παρ' όλα αυτά, οι όμορφες μέρες της κυριαρχίας της Γαλλίας επί των πρώην αποικιών της έχουν τελειώσει. Τα αφρικανικά έθνη ανακαλύπτουν μια νέα αίσθηση ανεξαρτησίας και σκοπού, καθώς και την αλληλεγγύη για να βοηθήσουν το ένα το άλλο να αποκρούσει τις πιέσεις της Γαλλίας να επαναφέρει το status quo ante.
Η κατάρρευση του καθεστώτος της Γαλλίας στην Αφρική γίνεται αντιληπτή από το γαλλικό κατεστημένο ως οδυνηρή απώλεια της υποτιθέμενης παγκόσμιας ισχύος.
Κανένας Γάλλος πολιτικός δεν μπορεί να αισθάνεται περισσότερο θιγμένος από τον πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν. Ο Μακρόν φαντάζεται πως βρίσκεται σε αποστολή να αποκαταστήσει "το μεγαλείο της Γαλλίας". Φαίνεται να τρέφει φαντασιώσεις ότι θα οδηγήσει και την υπόλοιπη Ευρώπη υπό την κηδεμονία του Παρισιού.
Ήταν ο Μακρόν που διακήρυξε ως έναν από τους μεγάλους στόχους του την επίτευξη μιας επανεκκίνησης στις γαλλοαφρικανικές σχέσεις, η οποία θα ανανέωνε τον σεβασμό της ηπείρου προς το Παρίσι και θα προωθούσε τα γαλλικά στρατηγικά συμφέροντα. Πόσο ενοχλητικό για τον Μακρόν είναι το γεγονός ότι μια ολόκληρη σειρά αφρικανικών εθνών διαβεβαιώνουν πως δε θέλουν πλέον να έχουν καμία σχέση με την παλιά αποικιοκρατική δύναμη. Πράγματι, η απογοήτευση είναι μεγάλη.
Μέρος της νεοαποκτηθείσας αυτοπεποίθησης της Αφρικής για ανεξάρτητη ανάπτυξη είναι η εκκολαπτόμενη πραγματικότητα ενός πολυπολικού κόσμου που δε βρίσκεται πλέον υπό τον έλεγχο των δυτικών δυνάμεων. Τα αφρικανικά έθνη αγκαλιάζουν το όραμα ενός πολυπολικού κόσμου και της αμοιβαίας διεθνούς συνεργασίας, όπως υποστηρίζεται από τη Ρωσία, την Κίνα και άλλα έθνη του Παγκόσμιου Νότου.
Από το 2019, η Μόσχα έχει φιλοξενήσει δύο συνόδους κορυφής Ρωσίας-Αφρικής στις οποίες συμμετείχαν υψηλού επιπέδου και τα 54 έθνη της ηπείρου. Η ιστορία της Ρωσίας στην υποστήριξη της ανεξαρτησίας της Αφρικής από τη δυτική αποικιοκρατία έχει αντέξει στο χρόνο και σήμερα συγκεντρώνει μεγάλο σεβασμό και εκτίμηση. Κατά τη διάρκεια των λαϊκών αναταραχών σε αρκετές χώρες που εκδιώκουν τη γαλλόφωνη παρουσία, ο τοπικός πληθυσμός συχνά ανεμίζει ρωσικές σημαίες και φιλορωσικά πλακάτ.
Ορισμένες από τις νέες κυβερνήσεις ζήτησαν ρωσική στρατιωτική υποστήριξη για την εδραίωση των αλλαγών και την υπεράσπιση από τυχόν αντεπαναστατικές παρεμβάσεις από το Παρίσι.
Φυσικά, όπως ήταν αναμενόμενο, ο Μακρόν και το γαλλικό κατεστημένο έχουν επικαλεστεί το παραμύθι πως η Ρωσία ευθύνεται για την σπορά της εχθρότητας των Αφρικανών προς τη Γαλλία.
Τα γεγονότα, ωστόσο, δείχνουν ότι τα αφρικανικά έθνη κάνουν μια ελεύθερη και ανεξάρτητη επιλογή να συμμαχήσουν με τη Ρωσία, την Κίνα και άλλους πολυπολικούς υποστηρικτές. Η μακραίωνη αποικιοκρατία και η νεοαποικιοκρατία της παγκόσμιας μειοψηφίας των δυτικών δυνάμεων έχουν καταστεί αφόρητες και παρωχημένες. Οι δυτικές δυνάμεις πλούτισαν στις πλάτες των Αφρικανών και άλλων εθνών του Παγκόσμιου Νότου. Η Γαλλία και άλλοι αιμοβόροι δυτικοί νεοαποικιοκράτες θα ήθελαν να συνεχιστεί το παρασιτικό μοντέλο. Όμως το φαύλο ιστορικό παιχνίδι έχει τελειώσει.
Για να εκλογικεύσουν το σοκ που υπέστη η γαλλική αλαζονεία, ο Μακρόν και οι όμοιοί του προσπαθούν να ρίξουν το εξιλαστήριο θύμα στη Ρωσία (και την Κίνα) για την απώλεια της Αφρικής.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Μακρόν προσπαθεί να βρει έναν νέο σκοπό και μια νέα αποστολή ως "υπερασπιστής της Ευρώπης" απέναντι στην υποτιθέμενη ρωσική επιθετικότητα.
Σε συνέντευξή του στα γαλλικά τηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης αυτή την εβδομάδα, ο Μακρόν διπλασίασε την ανιστόρητη πρότασή του να αναπτυχθούν στρατεύματα του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.
Ο Γάλλος πρόεδρος δήλωσε με υστερία πως: "Αν η Ρωσία κερδίσει αυτόν τον πόλεμο [στην Ουκρανία], η αξιοπιστία της Ευρώπης θα μηδενιστεί".
Η απερισκεψία του Μακρόν είναι εγκληματική. Μιλάει για πόλεμο με τη Ρωσία βασιζόμενος σε καθαρά ψέματα και ματαιοδοξία.
Όταν λέει ότι η αξιοπιστία της Ευρώπης θα μηδενιστεί, αυτό που πραγματικά εννοεί είναι πως η αξιοπιστία του ίδιου και του ΝΑΤΟ θα μηδενιστεί όταν η Ρωσία νικήσει το υποστηριζόμενο από το ΝΑΤΟ νεοναζιστικό καθεστώς στο Κίεβο.
Ο Μακρόν είναι το πιο επικίνδυνο είδος πολιτικού. Έχει έναν υπέρμετρο εγωισμό που έχει πληγεί, οι αυταπάτες του έχουν καταρρεύσει, είναι ένας ανίκανος υποτελής του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και είναι απελπισμένος για την άθλια πολιτική του επιβίωση.
Ο γαλλικός λαός γνωρίζει πάρα πολύ καλά τον τσαρλατάνο που ποζάρει σαν βασιλιάς του ήλιου Λουδοβίκος ΙΔ' στο Μέγαρο των Ηλυσίων απολαμβάνοντας την υποτιθέμενη ματαιοδοξία του.
Πόσο ειρωνικό. Τον έδιωξαν από την Αφρική... και τώρα προσπαθεί να ξεκινήσει τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ευρώπη. Πόσο αξιολύπητο και εγκληματικό.