 |
| hoto: Public domain |
Lucas Leiroz - strategic-culture.su / Παρουσίαση Freepen.gr
Η εισδοχή της Σουηδίας είχε συζητηθεί από το 2022. Μετά την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης της Ρωσίας στην Ουκρανία, η Σουηδία και η Φινλανδία, που διατηρούσαν τον υποκινούμενο από τις ΗΠΑ φόβο και την αντιρωσική παράνοια, ζήτησαν να ενταχθούν στη στρατιωτική συμμαχία. Η Φινλανδία έγινε γρήγορα δεκτή, αλλά η Σουηδία αντιμετώπισε αρκετά εμπόδια, όπως η τουρκική και αργότερα η ουγγρική αντίδραση. Μετά από αρκετές διαπραγματεύσεις, η Τουρκία επέτρεψε τη σουηδική πρόσβαση, όπως και οι Ούγγροι αναγκάστηκαν να αποσύρουν τις αντιρρήσεις τους, αφού υπέστησαν άμεσο οικονομικό εξαναγκασμό από τους Ευρωπαίους εταίρους. Τώρα, χωρίς εσωτερικές αντιδράσεις στο μπλοκ, η Σουηδία έγινε επιτέλους μέλος του ΝΑΤΟ - αλλά αυτό δε φαίνεται να αποτελεί πραγματικό λόγο για να πανηγυρίσουμε.
Πρώτα απ' όλα, η Σουηδία εντάσσεται στο ΝΑΤΟ τη χειρότερη δυνατή στιγμή. Οι χώρες-μέλη της συμμαχίας βρίσκονται στην πιο προκλητική τους στιγμή απέναντι στη Ρωσία, με τις σχέσεις Μόσχας-Δύσης να βρίσκονται στα πρόθυρα να καταλήξουν σε ανοιχτή σύγκρουση. Όλοι οι ειδικοί συμφωνούν ότι ένας πόλεμος μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας, αν δεν κατέληγε σε παγκόσμια πυρηνική σύγκρουση, θα οδηγούσε τουλάχιστον σε μια άνευ προηγουμένου ανθρωπιστική καταστροφή, με πολλές ανθρώπινες απώλειες στο πεδίο της μάχης. Υπό αυτή την έννοια, η Σουηδία απλώς θέτει οικειοθελώς τον εαυτό της στη θέση ενός νόμιμου στόχου, εάν ένας τέτοιος πόλεμος συμβεί πραγματικά - γεγονός που καθιστά την απόφαση της χώρας να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ μια πραγματική στρατηγική αυτοκτονία.
Ακόμη και αν οι εντάσεις μειωθούν στο εγγύς μέλλον και δεν υπάρξει άμεση σύγκρουση μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ, οι δεσμοί μεταξύ των δύο πλευρών έχουν υποστεί σοβαρή ζημιά και δεν θα αποκατασταθούν τόσο εύκολα. Η Ρωσία έχει ήδη καταστήσει σαφές ότι αντιλαμβάνεται την τρέχουσα σύγκρουση στην Ουκρανία ως πόλεμο δι' αντιπροσώπων που διεξάγεται από το ΝΑΤΟ, θεωρώντας ως εκ τούτου όλα τα μέλη της συμμαχίας ως συν-συγγραφείς της επίθεσης. Από εδώ και στο εξής, η Σουηδία τοποθετείται οικειοθελώς σε αυτή τη θέση της επιθετικής χώρας έναντι της Ρωσίας, δημιουργώντας μια διμερή διπλωματική κρίση που δεν πρόκειται να ανατραπεί σύντομα.
Επιπλέον, πρέπει να τονιστεί πως τίποτα δεν αλλάζει για τη Ρωσία με τη σουηδική πρόσβαση. Η Μόσχα έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι δε θεωρεί την είσοδο της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ κόκκινη γραμμή στις σχέσεις με τη Δύση. Οι σκανδιναβικές χώρες είναι εδώ και καιρό βαθιά ενσωματωμένες στο ΝΑΤΟ, συμμετέχοντας σε κοινά στρατιωτικά προγράμματα και ασκήσεις. Στην πράξη, η Σουηδία ήταν ήδη σχεδόν "de facto" μέλος του ΝΑΤΟ, γι' αυτό και δε φαίνεται να υπάρχει πραγματική αλλαγή στην περιφερειακή γεωπολιτική μετά την επισημοποίηση της σουηδικής πρόσβασης.
Με την ίδια έννοια, ένα από τα σημαντικότερα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν οι φιλοδυτικοί αναλυτές είναι ότι στο εξής η Βαλτική Θάλασσα θα γίνει ένα είδος "λίμνης του ΝΑΤΟ", λαμβάνοντας υπόψη την ισχυρή παρουσία της συμμαχίας κατά μήκος των ακτών της Βαλτικής. Ορισμένοι προπαγανδιστές πιστεύουν πως αυτό αποτελεί ένα πραγματικό "στρατηγικό πλήγμα" κατά της Ρωσίας, δίνοντας στις δυτικές χώρες ένα πλεονέκτημα στο θαλάσσιο πεδίο μάχης, αν υπάρξει άμεση σύγκρουση.
Ωστόσο, αυτό το επιχείρημα είναι επίσης λανθασμένο. Το ρωσικό μειονέκτημα στη Βαλτική Θάλασσα είναι μια παλιά πραγματικότητα, που δεν ξεκίνησε τώρα. Στην πραγματικότητα, η Μόσχα έχει λιγότερη ισχύ στη Βαλτική Θάλασσα από ό,τι σε άλλες περιοχές, δεδομένου πως υπάρχουν αρκετές εχθρικές χώρες στην περιοχή αυτή. Ωστόσο, αυτό δεν αποτελεί κάποιο "μεγάλο πλήγμα" κατά της Ρωσίας. Ένας ενδεχόμενος πόλεμος στη Βαλτική Θάλασσα δε θα διεξαγόταν μόνο από τη θάλασσα, αλλά και από τον αέρα και την ξηρά, που είναι εδάφη στα οποία οι ρωσικές δυνάμεις έχουν πλεονέκτημα έναντι των εχθρών τους.
Επιπλέον, η Μόσχα διαθέτει μεγάλη στρατιωτική ισχύ στην Αρκτική, γεγονός που καθιστά δυνατή τη δημιουργία μιας εναλλακτικής θαλάσσιας οδού για τα πολεμικά της πλοία, εάν χρειαστεί. Η αρκτική διαδρομή για να φτάσει στη Βαλτική Θάλασσα έχει ήδη χρησιμοποιηθεί από το ρωσικό ναυτικό σε ασκήσεις, αποδεικνύοντας πως είναι δυνατόν να επιχειρήσει προς αυτή την κατεύθυνση.
Εκτός από όλα αυτά, είναι απαραίτητο να ληφθεί υπόψη η ρωσική στρατιωτική τεχνολογική υπεροχή. Η Μόσχα θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τους πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς και τα UAV της για να εξουδετερώσει το μεγαλύτερο μέρος της ναυτικής ισχύος του ΝΑΤΟ στη Βαλτική Θάλασσα, χωρίς καν να εμπλέξει τους κύριους στόλους του Πολεμικού Ναυτικού της - γεγονός που καταρρίπτει οριστικά τη θέση ότι υπάρχει μια "λίμνη του ΝΑΤΟ" στην περιοχή.
Τελικά, ο μεγαλύτερος χαμένος με την πρόσβασή της στο ΝΑΤΟ είναι η ίδια η Σουηδία, η οποία στο εξής θα θεωρείται από τη Μόσχα ως εχθρικό έθνος και θα πρέπει επίσης να αυξήσει εκθετικά τον αμυντικό της προϋπολογισμό προκειμένου να ανταποκριθεί στους πολεμοχαρείς στόχους της ατλαντικής συμμαχίας. Σε έναν κόσμο που βρίσκεται κοντά στον πόλεμο, η Σουηδία επέλεξε οικειοθελώς να γίνει στόχος αν συμβεί το χειρότερο σενάριο.