Andrew Korybko / Παρουσίαση Freepen.gr
Το συνδυασμένο αποτέλεσμα αυτών των εξελίξεων είναι ότι τοποθετούν την Πολωνία σε θέση να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στο "Φρούριο Ευρώπη" της Γερμανίας, το οποίο αναφέρεται στο σχέδιό της να ηγηθεί της ανάσχεσης της Ρωσίας από την ΕΕ μετά την οριστική λήξη του πολέμου με αντιπροσώπους τους στην Ουκρανία. Αυτό θα απελευθερώσει τις αμερικανικές δυνάμεις εκεί για την "στροφή (πίσω) στην Ασία" προκειμένου να περιορίσουν πιο μυώδη την Κίνα, καθώς αυτή η διάσταση του Νέου Ψυχρού Πολέμου αναμενόμενα θερμαίνεται μετά την αναπόφευκτη ψύξη του ευρωπαϊκού με τον καιρό.
Η "στρατιωτική Σένγκεν" στην οποία συμφώνησε η Πολωνία τον περασμένο μήνα διευκολύνει την αποστολή γερμανικών στρατευμάτων και εξοπλισμού στα σύνορα με τη Ρωσία, τη Λευκορωσία και την Ουκρανία. Από εκεί, μπορούν στη συνέχεια να ασκήσουν μεγαλύτερη πίεση στο Καλίνινγκραντ, να προετοιμάσουν διασυνοριακές τρομοκρατικές επιδρομές τύπου Μπέλγκοροντ εναντίον της Λευκορωσίας, όπως προειδοποίησε το Μινσκ πέρυσι, και ενδεχομένως να ξεκινήσουν μια συμβατική στρατιωτική επέμβαση στην Ουκρανία μαζί με τη Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Πολωνία. Τίποτα από αυτά δε θα ήταν δυνατό χωρίς την "στρατιωτική Σένγκεν".
Ο γερμανο-πολωνικός συνασπισμός τεθωρακισμένων μπορεί να χρειαστεί χρόνο για να πάρει σάρκα και οστά, αλλά σκοπός του είναι να στηρίξει την "Ευρώπη-φρούριο" με τα προαναφερθέντα μέσα, τα οποία η Βαρσοβία θέλει να χρηματοδοτήσει εν μέρει με τη διάθεση των τόκων από τα κατασχεθέντα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία, προκειμένου να ελαφρύνει το βάρος στους δικούς της φορολογούμενους. Όπως γίνεται αντιληπτό, η Πολωνία είναι απαραίτητη για την επιτυχία αυτών των σχεδίων, αν και λίγοι παρατηρητές δεν έχουν ακόμη συνειδητοποιήσει τη σημασία της και δεν έχουν αναγνωρίσει πόσο δραστικά έχει αλλάξει ο ρόλος της μετά την επιστροφή του Τουσκ στην εξουσία.
Κατά τη διάρκεια των οκτώ ετών που προηγήθηκαν των εκλογών του Οκτωβρίου, η προηγούμενη συντηρητική-εθνικιστική κυβέρνηση της Πολωνίας προσπάθησε να θέσει τη χώρα της σε τροχιά αποκατάστασης του χαμένου από καιρό καθεστώτος της Μεγάλης Δύναμης, γεγονός που προκάλεσε σοβαρά προβλήματα στις σχέσεις της με τη Γερμανία και τη Ρωσία. Οι ΗΠΑ υποστήριξαν τις προσπάθειές της επειδή ήθελαν να εκμεταλλευτούν την Πολωνία ως γεωπολιτική σφήνα για να διαταράξουν τους γερμανορωσικούς δεσμούς και στη συνέχεια να διασφαλίσουν τυχόν επαναπροσέγγιση μετά τη διάλυσή τους πριν από δύο χρόνια.
Η επιστροφή του Τουσκ στην εξουσία μετατόπισε τους αμερικανικούς στρατηγικούς υπολογισμούς, καθώς οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής της αποφάσισαν τότε να επιταχύνουν την επανάληψη της πορείας της υπερδύναμης της Γερμανίας, η οποία κατέστη δυνατή μετά τη συνολική υποταγή της Πολωνίας σε αυτήν. Για να παραφράσουμε αυτό που έγραψε περίφημα ο Μπρεζίνσκι για τη Ρωσία και την Ουκρανία: "Χωρίς την Πολωνία, η Γερμανία δεν μπορεί ποτέ να γίνει υπερδύναμη, αλλά με την Πολωνία υποταγμένη και στη συνέχεια υποταγμένη, η Γερμανία γίνεται αυτόματα υπερδύναμη".
Από την σκοπιά των ΗΠΑ, είναι προτιμότερο να στηρίξουν την άνοδο μιας περιφερειακής υπερδύναμης που βρίσκεται υπό την επιρροή τους και μπορεί στη συνέχεια να περιορίσει αποτελεσματικότερα τη Ρωσία για λογαριασμό τους, παρά να βασίζονται σε μια Μεγάλη Δύναμη (Γερμανία) και μια αντίπαλη επίδοξη (Πολωνία) για τον σκοπό αυτό. Η αναβίωση του τριγώνου της Βαϊμάρης από την Πολωνία λίγο μετά τη συμφωνία για την "στρατιωτική Σένγκεν" επέτρεψε στη συνέχεια στη Γαλλία να συμμετάσχει στο σχέδιο " Φρούριο Ευρώπη" και να ωθήσει τη Γερμανία να εμπλέξει πιο άμεσα τις στρατιωτικές της δυνάμεις στον πόλεμο αντιπροσώπων ΝΑΤΟ-Ρωσίας.
Ταυτόχρονα, η Γαλλία προσπαθεί να δημιουργήσει τη δική της "σφαίρα επιρροής" στα Βαλκάνια μέσω της Ρουμανίας-Μολδαβίας, μετά την στρατιωτική της ανάπτυξη στην πρώτη πριν από δύο χρόνια και τη νέα συμφωνία ασφαλείας με τη δεύτερη, η οποία χρησιμεύει ως "κερκόπορτα" προς την Ουκρανία, εάν η Πολωνία κάνει πίσω. Αυτές οι εξελίξεις κατά μήκος του ευρύτερου ελληνο-ουκρανικού διαδρόμου, ειδικά η "Μολδαβική Οδός" της Ρουμανίας που κατασκευάζεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, συμπληρώνουν αλλά και ανταγωνίζονται το "Φρούριο Ευρώπη".
Από τη μία πλευρά, μπορεί να οδηγήσουν τη Γαλλία να διατηρήσει την στρατηγική της αυτονομία, καθώς η Γερμανία συνεχίζει την πορεία της υπερδύναμης και να διευκολύνει τον κοινό στόχο της ανάσχεσης της Ρωσίας, αλλά μπορεί επίσης να οδηγήσουν τη Γαλλία να υπονομεύσει και τελικά να αντικαταστήσει τη γερμανική επιρροή, αν το Βερολίνο κάνει μια κακή κίνηση την οποία εκμεταλλεύεται το Παρίσι. Αξίζει να παρακολουθούμε την αλληλεπίδραση μεταξύ της "σφαίρας επιρροής" της Γαλλίας στα Βαλκάνια και της Γερμανίας στην Πολωνία (και πιθανότατα σύντομα στη Βαλτική) για να δούμε πώς αυτή η δυναμική αναδιαμορφώνει το "Φρούριο Ευρώπη".
Ο γερμανο-πολωνικός συνασπισμός αρμάτων, ο οποίος θα μπορούσε να χρηματοδοτηθεί εν μέρει με τη διάθεση των τόκων από τα κατασχεθέντα περιουσιακά στοιχεία της Ρωσίας, θα βοηθήσει την Ουκρανία να αναπληρώσει μέρος των τεθωρακισμένων που έχασε κατά την αποτυχημένη αντεπίθεση του περασμένου καλοκαιριού. Εν τω μεταξύ, η ομάδα μάχης ταχείας αντίδρασης που υποτίθεται ότι θα συγκροτηθεί μέχρι τον Ιούλιο, αν όχι νωρίτερα, μπορεί να λειτουργήσει ως η αιχμή του δόρατος σε οποιαδήποτε συμβατική επέμβαση. Όλα μαζί ενισχύουν την στρατιωτική ικανότητα της Γερμανίας στην Πολωνία, η οποία έχει γίνει ο μεγαλύτερος σύγχρονος υποτελής της.
Η Γαλλία μπορεί να εξακολουθεί να κερδίζει τη Γερμανία όταν πρόκειται για μια συμβατική στρατιωτική επέμβαση στην Ουκρανία, βλέποντας πως τα στρατεύματά της βρίσκονται ήδη στη Ρουμανία και το Βουκουρέστι μόλις ενέκρινε τη φιλοξενία μιας δύναμης ταχείας ανάπτυξης του ΝΑΤΟ τον περασμένο μήνα, αλλά αυτό εξακολουθεί να μην αφαιρεί τίποτα από όλα όσα κάνει η Γερμανία στην Πολωνία. Η αναδυόμενη "σφαίρα επιρροής" της Γαλλίας στα Βαλκάνια δεν μπορεί ρεαλιστικά να μετατραπεί σε ηπειρωτική, αλλά η "σφαίρα επιρροής" της Γερμανίας στην Πολωνία θα μπορούσε εύκολα να γίνει, αρκεί το Βερολίνο να μην το κάνει λάθος.
Για αυτούς τους λόγους η συνολική υποταγή της Πολωνίας στη Γερμανία είναι μια πραγματική αλλαγή παιχνιδιού, ενώ η μερική υποταγή της Ρουμανίας στη Γαλλία, όσο σημαντική και αν είναι, δεν είναι συγκρίσιμη με τη μεγάλη στρατηγική έννοια. Η Πολωνία συνεργάζεται πλέον χέρι-χέρι με τη Γερμανία για να εκτοξεύσει την πορεία της τελευταίας ως υπερδύναμη και ιδιαίτερα το στρατιωτικό της σκέλος, το οποίο αναδιαμορφώνει την ευρωπαϊκή γεωπολιτική και συνεπώς αποτελεί εξέλιξη παγκόσμιας σημασίας.