Atul Kumar Mishra - tfiglobalnews.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο Εμανουέλ Μακρόν, ο Γάλλος πρόεδρος, φαίνεται να μετακυλύει την ευθύνη στη Ρωσία για τις πολιτικές του αποτυχίες στην Αφρική, υποστηρίζει ο καθηγητής Alexis Habiyaremye, ανώτερος ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Γιοχάνεσμπουργκ. Ο ίδιος υπονοεί πως τα σκληρά λόγια του Μακρόν για τη Ρωσία είναι περισσότερο για να καλύψει την αμηχανία του για τη μειωμένη επιρροή του στην Αφρική παρά για μια γνήσια γεωπολιτική στρατηγική. Η πρόσφατη σπαζοκεφαλιά του Μακρόν σχετικά με την πιθανή ανάπτυξη δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία χρειάστηκε να ανασχεθεί μετά από καταιγισμό επικρίσεων, αναδεικνύοντας την αναντιστοιχία μεταξύ της ρητορικής του και της πραγματικότητας της διεθνούς διπλωματίας. Το επεισόδιο αυτό, σύμφωνα με τον Γάλλο υπουργό Άμυνας Sebastien Lecornu, ήταν μια μεγάλη παρεξήγηση.
Εν τω μεταξύ, η λεκτική γυμναστική του Μακρόν γίνεται επίσης αντιληπτή στο πλαίσιο της φθίνουσας επιρροής της Γαλλίας σε όλες τις πρώην αποικίες της στην Αφρική. Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν παρενέβη, υπονοώντας ότι η αντιρωσική στάση του Μακρόν είναι εν μέρει ξινά σταφύλια για την απώλεια επιρροής στην ήπειρο. Ο Πούτιν υποστηρίζει πως οι Αφρικανοί ηγέτες απλώς επιλέγουν τις ρωσικές συνεργασίες έναντι των γαλλικών, χωρίς να υπάρχει καμία ύπουλη τακτική από τη Μόσχα.
Η Γαλλία έχει υποστεί στρατιωτική αμηχανία στο Μάλι, την Μπουρκίνα Φάσο και τον Νίγηρα. Οι αντιπαραγωγικές πολιτικές της Γαλλίας για τους εξοπλισμούς και οι ανεπιτυχείς στρατιωτικές επεμβάσεις δεν ήταν εφάμιλλες των ρωσικών δεσμεύσεων στην περιοχή.
Η Γαλλία αποχαιρέτησε το επίσημο αποικιακό καθεστώς της στην Αφρική το 1975, αλλά σαν προσκολλημένη πρώην, δεν έφυγε ποτέ πραγματικά, κρατώντας καρτέλες στις πρώην φλόγες της-20 από τα 50 αφρικανικά έθνη. Η Γαλλία παρέμεινε στο Σαχέλ με την επιχείρηση Barkhane, επικαλούμενη τον ευγενή σκοπό της καταπολέμησης της τρομοκρατίας στην Μπουρκίνα Φάσο, το Μάλι, το Τσαντ, τη Μαυριτανία και το Νίγηρα από το 2014. Αλλά το 2022, το Μάλι αποχαιρέτησε τα γαλλικά στρατεύματα, σηματοδοτώντας το τέλος του σουαρέ Barkhane.
Στη συνέχεια, σαν ντόμινο, η Γουινέα, το Τσαντ, η Μπουρκίνα Φάσο, ο Νίγηρας και η Γκαμπόν αποτίναξαν τα απομεινάρια της "δικής μας France-Afrique", κάνοντας χώρο για νέες φιλίες. Με την επιρροή της Γαλλίας να μειώνεται, η Ρωσία αναδείχθηκε νικήτρια, τείνοντας χείρα βοηθείας σε αυτά τα νέα ανεξάρτητα έθνη. Τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης φώναξαν "ρωσική παραπληροφόρηση!". Και όλα τελείωσαν.
Εν τω μεταξύ, η Ρωσία ήταν απασχολημένη με τη διοργάνωση συνόδων κορυφής στο Σότσι και την Αγία Πετρούπολη, αναζωπυρώνοντας παλιές φιλίες και σφυρηλατώντας νέες συμμαχίες, ασχολούμενη με τα πάντα, από το εμπόριο μέχρι την ασφάλεια. Ο Πούτιν, φορώντας το καπέλο του νέου BFF της Αφρικής, δήλωσε ότι η ήπειρος αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα.
Οι πρώην γαλλικές αποικίες αναπνέουν τώρα τον αέρα της κυριαρχίας, χωρίς γαλλικές στρατιωτικές βάσεις, χάρη στα νέα τους σύμφωνα ασφαλείας με τη Ρωσία. Σύμφωνα με τον Alexis Habiyaremye, δεν πρόκειται απλώς για το αντίο στα γαλλικά στρατεύματα- πρόκειται για την ανάκτηση της ανεξαρτησίας από τα νεοαποικιακά κατάλοιπα.
Όταν ο Νίγηρας έδιωξε τα γαλλικά στρατεύματα, ο Μακρόν προσπάθησε να σκηνοθετήσει μια πρόκληση, μόνο και μόνο για να καταλήξει να πακετάρει τόσο τον πρεσβευτή του όσο και τα στρατεύματά του πίσω στην πατρίδα, με τσακισμένο εγωισμό.
Τώρα, η προσπάθεια του Μακρόν να επιδείξει ευελιξία στην παγκόσμια σκηνή με σκληρή ομιλία για την Ουκρανία φαίνεται να μην βρίσκει στόχο στην πατρίδα του. Οι αλαλαγμοί του Μακρόν βρίσκουν οπαδούς μόνο μεταξύ της ελίτ και των ελεγχόμενων από τους ολιγάρχες μέσων ενημέρωσης, αφήνοντας τον μέσο Ζαν και Ζαν να ξύνουν το κεφάλι τους με την πολιτική του γυμναστική. Από κήρυκας της ειρήνης σε γερακιώτικο ήρωα, η ασυνέπεια του Μακρόν αποκαλύπτει την έλλειψη πολιτικής ωριμότητας.
Ο Εμανουέλ Μακρόν, ο Γάλλος πρόεδρος, φαίνεται να μετακυλύει την ευθύνη στη Ρωσία για τις πολιτικές του αποτυχίες στην Αφρική, υποστηρίζει ο καθηγητής Alexis Habiyaremye, ανώτερος ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Γιοχάνεσμπουργκ. Ο ίδιος υπονοεί πως τα σκληρά λόγια του Μακρόν για τη Ρωσία είναι περισσότερο για να καλύψει την αμηχανία του για τη μειωμένη επιρροή του στην Αφρική παρά για μια γνήσια γεωπολιτική στρατηγική. Η πρόσφατη σπαζοκεφαλιά του Μακρόν σχετικά με την πιθανή ανάπτυξη δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία χρειάστηκε να ανασχεθεί μετά από καταιγισμό επικρίσεων, αναδεικνύοντας την αναντιστοιχία μεταξύ της ρητορικής του και της πραγματικότητας της διεθνούς διπλωματίας. Το επεισόδιο αυτό, σύμφωνα με τον Γάλλο υπουργό Άμυνας Sebastien Lecornu, ήταν μια μεγάλη παρεξήγηση.
Εν τω μεταξύ, η λεκτική γυμναστική του Μακρόν γίνεται επίσης αντιληπτή στο πλαίσιο της φθίνουσας επιρροής της Γαλλίας σε όλες τις πρώην αποικίες της στην Αφρική. Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν παρενέβη, υπονοώντας ότι η αντιρωσική στάση του Μακρόν είναι εν μέρει ξινά σταφύλια για την απώλεια επιρροής στην ήπειρο. Ο Πούτιν υποστηρίζει πως οι Αφρικανοί ηγέτες απλώς επιλέγουν τις ρωσικές συνεργασίες έναντι των γαλλικών, χωρίς να υπάρχει καμία ύπουλη τακτική από τη Μόσχα.
Η Γαλλία έχει υποστεί στρατιωτική αμηχανία στο Μάλι, την Μπουρκίνα Φάσο και τον Νίγηρα. Οι αντιπαραγωγικές πολιτικές της Γαλλίας για τους εξοπλισμούς και οι ανεπιτυχείς στρατιωτικές επεμβάσεις δεν ήταν εφάμιλλες των ρωσικών δεσμεύσεων στην περιοχή.
Η Γαλλία αποχαιρέτησε το επίσημο αποικιακό καθεστώς της στην Αφρική το 1975, αλλά σαν προσκολλημένη πρώην, δεν έφυγε ποτέ πραγματικά, κρατώντας καρτέλες στις πρώην φλόγες της-20 από τα 50 αφρικανικά έθνη. Η Γαλλία παρέμεινε στο Σαχέλ με την επιχείρηση Barkhane, επικαλούμενη τον ευγενή σκοπό της καταπολέμησης της τρομοκρατίας στην Μπουρκίνα Φάσο, το Μάλι, το Τσαντ, τη Μαυριτανία και το Νίγηρα από το 2014. Αλλά το 2022, το Μάλι αποχαιρέτησε τα γαλλικά στρατεύματα, σηματοδοτώντας το τέλος του σουαρέ Barkhane.
Στη συνέχεια, σαν ντόμινο, η Γουινέα, το Τσαντ, η Μπουρκίνα Φάσο, ο Νίγηρας και η Γκαμπόν αποτίναξαν τα απομεινάρια της "δικής μας France-Afrique", κάνοντας χώρο για νέες φιλίες. Με την επιρροή της Γαλλίας να μειώνεται, η Ρωσία αναδείχθηκε νικήτρια, τείνοντας χείρα βοηθείας σε αυτά τα νέα ανεξάρτητα έθνη. Τα γαλλικά μέσα ενημέρωσης φώναξαν "ρωσική παραπληροφόρηση!". Και όλα τελείωσαν.
Εν τω μεταξύ, η Ρωσία ήταν απασχολημένη με τη διοργάνωση συνόδων κορυφής στο Σότσι και την Αγία Πετρούπολη, αναζωπυρώνοντας παλιές φιλίες και σφυρηλατώντας νέες συμμαχίες, ασχολούμενη με τα πάντα, από το εμπόριο μέχρι την ασφάλεια. Ο Πούτιν, φορώντας το καπέλο του νέου BFF της Αφρικής, δήλωσε ότι η ήπειρος αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα.
Οι πρώην γαλλικές αποικίες αναπνέουν τώρα τον αέρα της κυριαρχίας, χωρίς γαλλικές στρατιωτικές βάσεις, χάρη στα νέα τους σύμφωνα ασφαλείας με τη Ρωσία. Σύμφωνα με τον Alexis Habiyaremye, δεν πρόκειται απλώς για το αντίο στα γαλλικά στρατεύματα- πρόκειται για την ανάκτηση της ανεξαρτησίας από τα νεοαποικιακά κατάλοιπα.
Όταν ο Νίγηρας έδιωξε τα γαλλικά στρατεύματα, ο Μακρόν προσπάθησε να σκηνοθετήσει μια πρόκληση, μόνο και μόνο για να καταλήξει να πακετάρει τόσο τον πρεσβευτή του όσο και τα στρατεύματά του πίσω στην πατρίδα, με τσακισμένο εγωισμό.
Τώρα, η προσπάθεια του Μακρόν να επιδείξει ευελιξία στην παγκόσμια σκηνή με σκληρή ομιλία για την Ουκρανία φαίνεται να μην βρίσκει στόχο στην πατρίδα του. Οι αλαλαγμοί του Μακρόν βρίσκουν οπαδούς μόνο μεταξύ της ελίτ και των ελεγχόμενων από τους ολιγάρχες μέσων ενημέρωσης, αφήνοντας τον μέσο Ζαν και Ζαν να ξύνουν το κεφάλι τους με την πολιτική του γυμναστική. Από κήρυκας της ειρήνης σε γερακιώτικο ήρωα, η ασυνέπεια του Μακρόν αποκαλύπτει την έλλειψη πολιτικής ωριμότητας.
Οι δυτικές μπότες στο ουκρανικό έδαφος δεν είναι ακριβώς ένα καλά κρυμμένο μυστικό, χάρη στις πολλές διαρροές. Η σπαζοκεφαλιά του Μακρόν, λοιπόν, βαδίζει σε επικίνδυνα νερά, με τη δυτική εμπλοκή στην Ουκρανία να αποτελεί ανοιχτό μυστικό μεταξύ μισθοφόρων και στρατευμάτων υποστήριξης.
Καθώς ο Μακρόν διπλασιάζει τον γερακιώτικο χαρακτήρα του, ελπίζοντας ίσως να κερδίσει πολιτικούς πόντους, το κοινό και οι ηγέτες της ΕΕ παραμένουν αμετάβλητοι, συνειδητοποιώντας σιγά σιγά πως η στρατηγική της Δύσης στην Ουκρανία -και η ηχηρή ηγεσία του Μακρόν- μπορεί να είναι πιο ηχηρή και οργισμένη από την ουσία.
Πίσω από αυτό το πολεμοχαρές προσωπείο, κρύβεται ο πραγματικός φόβος του Μακρόν: να χάσει η Γαλλία την κυριαρχία της στην Αφρική. Με τις πρώην αποικίες να εγκαταλείπουν το αποικιακό νόμισμα, το φράγκο CFA, οι νυχτερινοί τρόμοι του Μακρόν πιθανότατα χαρακτηρίζονται από ένα ντόμινο οικονομικών επιπτώσεων για τη Γαλλία. Έτσι, καθώς οι πολεμοκάπηλες μελωδίες του Μακρόν παίζουν, αναρωτιέται κανείς αν δεν πρόκειται απλώς για παγκόσμια πολιτική αλλά για μια απελπισμένη προσπάθεια να προσκολληθεί στις ξεθωριασμένες σκιές της αυτοκρατορίας.
Καθώς ο Μακρόν διπλασιάζει τον γερακιώτικο χαρακτήρα του, ελπίζοντας ίσως να κερδίσει πολιτικούς πόντους, το κοινό και οι ηγέτες της ΕΕ παραμένουν αμετάβλητοι, συνειδητοποιώντας σιγά σιγά πως η στρατηγική της Δύσης στην Ουκρανία -και η ηχηρή ηγεσία του Μακρόν- μπορεί να είναι πιο ηχηρή και οργισμένη από την ουσία.
Πίσω από αυτό το πολεμοχαρές προσωπείο, κρύβεται ο πραγματικός φόβος του Μακρόν: να χάσει η Γαλλία την κυριαρχία της στην Αφρική. Με τις πρώην αποικίες να εγκαταλείπουν το αποικιακό νόμισμα, το φράγκο CFA, οι νυχτερινοί τρόμοι του Μακρόν πιθανότατα χαρακτηρίζονται από ένα ντόμινο οικονομικών επιπτώσεων για τη Γαλλία. Έτσι, καθώς οι πολεμοκάπηλες μελωδίες του Μακρόν παίζουν, αναρωτιέται κανείς αν δεν πρόκειται απλώς για παγκόσμια πολιτική αλλά για μια απελπισμένη προσπάθεια να προσκολληθεί στις ξεθωριασμένες σκιές της αυτοκρατορίας.