Andrew Korybko / Παρουσίαση Freepen.gr
Αυτή η υποταγή στα συμφέροντα του προστάτη του έχει έκτοτε επεκταθεί και σε εκπαιδευτικές, δικαστικές και διπλωματικές διαστάσεις. Η πρώτη αφορά την αφαίρεση ορισμένων βασικών ιστορικών προσώπων και γεγονότων από το σχολικό πρόγραμμα σπουδών σύμφωνα με το σχέδιο του Τουσκ να το περικόψει όλο κατά 20%, η δεύτερη αφορά την ανατροπή από την κυβέρνησή του των δικαστικών μεταρρυθμίσεων των προκατόχων τους που ενίσχυσαν την αυτονομία της Πολωνίας έναντι της υπό γερμανική ηγεσία ΕΕ, και η τρίτη αφορά την αντικατάσταση 50 πρεσβευτών. Η αιτιολόγηση του τελευταίου λέει πολλά για την κοσμοθεωρία του Τουσκ.
Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, "πρέπει να χτίσουμε και να βελτιώσουμε μια ομάδα που είναι πιστή στο πολωνικό κράτος", γεγονός που υπονοεί ότι η συνολική υποταγή της Πολωνίας στη Γερμανία από τη φιλελεύθερη-παγκοσμιοποιητική κυβέρνησή του είναι πατριωτική. Εξ ορισμού, αυτό με τη σειρά του συνεπάγεται πως οι συνολικές προσπάθειες των συντηρητικών-εθνικιστών προκατόχων του να ενισχύσουν την ανεξαρτησία της Πολωνίας έναντι της Γερμανίας ήταν προδοτικές. Συγκεκριμένα, ο Τουσκ υπονοεί ότι οι πρεσβευτές που διόρισαν εξυπηρετούν κομματικά συμφέροντα και όχι πολωνικά, κάτι που δεν ισχύει.
Γιατί όσο ατελής και αν ήταν η πολιτική τους, οι συντηρητικοί-εθνικιστές πίστευαν ειλικρινά ότι έβαζαν τα πολωνικά συμφέροντα πάνω από όλα τα άλλα, ενώ οι φιλελεύθεροι-παγκοσμιοποιητές έδιναν προτεραιότητα στα συμφέροντα της Γερμανίας από ιδεολογική αλληλεγγύη με τον de facto ηγέτη της ΕΕ. Για τον σκοπό αυτό, διαλύουν συστηματικά τις κινήσεις των προκατόχων τους υπέρ της ανεξαρτησίας στον πολιτικό, στρατιωτικό, οικονομικό, εκπαιδευτικό, δικαστικό και διπλωματικό τομέα, τις οποίες δικαιολογούν με το ψευδές πρόσχημα της αποκατάστασης της προδοτικής ζημιάς στο κράτος.
Στο μυαλό τους, οι συντηρητικοί-εθνικιστές είναι "ρατσιστές", "φασίστες" και "ξενοφοβικοί" που εκμεταλλεύονται τις δημοκρατικές εντολές για να επιβάλλουν ντε φάκτο δικτατορίες, επομένως να γιατί "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα", με την έννοια ότι ακόμη και νομικά αμφίβολες πολιτικές είναι αποδεκτές για την "αποκατάσταση της δημοκρατίας". Ο Τουσκ και οι όμοιοί του θεωρούν τη Γερμανία ως τη "δημοκρατική πηγή της ηπείρου", της οποίας η ηγεσία πρέπει να διατηρηθεί πάση θυσία για το "γενικότερο καλό", γι' αυτό και συνθλίβουν οικειοθελώς την ανεξαρτησία της Πολωνίας προς όφελός της.
Αντί να συνεχίσουν την πολιτική των προκατόχων τους, προσπαθώντας να αποκαταστήσουν το καθεστώς της Μεγάλης Δύναμης της Πολωνίας, προτιμούν να την επαναφέρουν σε κράτος-μαριονέτα της Γερμανίας, ώστε να αποκαταστήσουν την πορεία της χώρας αυτής προς την υπερδύναμη. Έχουμε ξαναγράψει πως αυτή η τάση αποσκοπεί στο να ηγηθεί η Γερμανία της ανάσχεσης της Ρωσίας από την ΕΕ κατ' εντολή της Αμερικής μετά το τέλος της Ουκρανικής Σύγκρουσης, ώστε να απελευθερωθούν κάποια από τα στρατεύματα των ΗΠΑ για να μεταφερθούν από εκεί στην Ασία για να αναχαιτίσουν πιο μυώδη την Κίνα.
Οι φιλελεύθεροι-παγκοσμιοποιητές πιστεύουν ότι οτιδήποτε στέκεται εμπόδιο σε αυτό το "μεγαλύτερο καλό", όπως τα σχέδια των συντηρητικών-εθνικιστών να εμποδίσουν την επέκταση της γερμανικής επιρροής στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη (ΚΑΕ) με την αποκατάσταση του χαμένου από καιρό καθεστώτος της Πολωνίας ως Μεγάλης Δύναμης, πρέπει να αντιταχθούν με θέρμη. Αυτό εξηγεί τις έξι πρωταρχικές κινήσεις που έκανε μέχρι στιγμής ο Τουσκ για την υποταγή της Πολωνίας στη Γερμανία, η μεγάλη στρατηγική σημασία των οποίων θα εξεταστεί τώρα εν συντομία με τη σειρά που αναφέρονται σε αυτό το κομμάτι.
Η απόσυρση των αξιώσεων της Πολωνίας για τις γερμανικές αποζημιώσεις είχε ως στόχο να δείξει στους Πολωνούς πως δεν είναι πλέον αποδεκτό να κρατούν μνησικακία απέναντι στη χώρα αυτή και στη συνέχεια να προαπαιτήσει στο κοινό να ακολουθήσει η ίδια η χώρα τους το πολιτικό της παράδειγμα στο προσεχές μέλλον. Λίγο αργότερα, η Πολωνία συμφώνησε να επιτρέψει στα γερμανικά στρατεύματα και τον εξοπλισμό να διέρχονται ελεύθερα από το έδαφός της, με τον υπουργό Εξωτερικών Sikorski να υποστηρίζει ακόμη και την ιδέα της μόνιμης φιλοξενίας γερμανικών δυνάμεων σε πολωνικό έδαφος για πρώτη φορά μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ακολούθησε ο Τουσκ, ο οποίος άρχισε να επανεξετάζει το μεγαλεπήβολο έργο συνδεσιμότητας CPK των προκατόχων του, το οποίο θα επέτρεπε στην Πολωνία να ανταγωνιστεί τη Γερμανία ως σημαντικός κόμβος εφοδιασμού της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, αν υλοποιηθεί, υποβαθμίζοντας έτσι τη δική του χώρα προκειμένου να συνεχίσει να δίνει προβάδισμα στον γείτονά της. Μετά από αυτό, προχώρησε στην περικοπή του προγράμματος σπουδών κατά 20%, με την αφαίρεση ορισμένων βασικών ιστορικών προσώπων και γεγονότων που αποσκοπούν στη μείωση του πατριωτικού συναισθήματος της επόμενης γενιάς, καθώς και στην αναδιαμόρφωση του τρόπου με τον οποίο βλέπουν τη Γερμανία.
Η ανατροπή των δικαστικών μεταρρυθμίσεων της προηγούμενης κυβέρνησης εγκρίθηκε στη συνέχεια από την ΕΕ, η οποία τον αντάμειψε αποδεσμεύοντας κονδύλια αξίας περίπου 150 δισεκατομμυρίων δολαρίων που είχαν παρακρατηθεί από τους προκατόχους του ως τιμωρία για την ενίσχυση της αυτονομίας της Πολωνίας έναντι του μπλοκ υπό γερμανική ηγεσία. Τα χρήματα αυτά θα μπορούσαν στη συνέχεια να επανεπενδυθούν δημιουργικά με τρόπους που θα ενίσχυαν την απήχησή του στο κοινό και θα βοηθούσαν να κρατήσει τους συντηρητικούς-εθνικιστές μακριά από την εξουσία στις επόμενες εκλογές.
Η τελευταία κίνηση σχετικά με τη σχεδιαζόμενη εκκαθάριση 50 πρεσβευτών του δείχνει ότι δεν τους εμπιστεύεται να εκτελέσουν τη φιλογερμανική εξωτερική πολιτική του εις βάρος των αντικειμενικών εθνικών συμφερόντων της Πολωνίας, λόγω της διαμετρικά αντίθετης κοσμοθεωρίας τους, την οποία άφησε ψευδώς να εννοηθεί ότι είναι προδοτική. Σίγουρα, οι διπλωματικοί υπάλληλοι είναι υποχρεωμένοι να ακολουθούν τις εντολές, αλλά αυτή η δέσμευση καθίσταται νομικά αμφίβολη εάν πιστεύουν ειλικρινά ότι αυτό που τους ανατίθεται να κάνουν είναι πραγματικά προδοτικό.
Ενώ οι διπλωμάτες του Τραμπ τον υπονομεύουν σε κάθε ευκαιρία με ψευδείς ισχυρισμούς που σχετίζονται με το ρωσικό ζήτημα ότι οι σχεδιαζόμενες πολιτικές του ήταν προδοτικές, οι διπλωμάτες που διορίστηκαν υπό την προηγούμενη κυβέρνηση έχουν αναμφισβήτητα νόμιμους λόγους να κάνουν το ίδιο όταν πρόκειται για τις πολιτικές του Τουσκ, όπως εξηγείται. Ο μόνος τρόπος για να εξασφαλιστεί η συμμόρφωση με τις απαιτήσεις του είναι η απομάκρυνσή τους από την εξουσία, αλλά ο πρόεδρος Ντούντα -ο οποίος είναι συντηρητικός-εθνικιστής και θα παραμείνει στην εξουσία μέχρι τη λήξη της θητείας του τον Αύγουστο του 2025- πρέπει να το εγκρίνει αυτό.
Έχει ήδη πει πως δεν θα το κάνει, ωστόσο, κάτι που θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια ακόμη συνταγματική κρίση, πέραν των άλλων που έχει προκαλέσει ο Τουσκ από τον Ιανουάριο. Επομένως, η Πολωνία αναμένεται να βυθιστεί ακόμη περισσότερο στην ήδη χειρότερη πολιτική της κρίση από τη δεκαετία του 1980, και υπάρχει πιθανότητα οι λαϊκές διαμαρτυρίες των αγροτών της να μετατραπούν σε ένα σύγχρονο κίνημα της Αλληλεγγύης, εξ ου και η ανάγκη για έναν σημαντικό αντιπερισπασμό. Εάν ο Τουσκ απελπιστεί αρκετά, τότε αυτό θα μπορούσε να πάρει τη μορφή συμβατικής επέμβασης στην Ουκρανία.
Παρόλο που ο ίδιος και ο υπουργός Άμυνας του διέψευσαν την πρόταση του Γάλλου προέδρου Μακρόν ότι αυτό είναι στα χαρτιά, ο υπουργός Εξωτερικών του - ο οποίος είναι παντρεμένος με τη νεοσυντηρητική πολεμοκάπηλο Anne Applebaum και καυχιέται πως έχει έναν γιο στον αμερικανικό στρατό - επέμεινε ότι αυτό δεν μπορεί να αποκλειστεί. Ο Ντούντα θα έπρεπε να διατάξει οποιαδήποτε τέτοια κίνηση, δεδομένου ότι είναι ο αρχιστράτηγος, αλλά βλέποντας πως ο Σικόρσκι είπε ότι τα στρατεύματα του ΝΑΤΟ βρίσκονται ήδη εκεί, αλλά δεν είπε ποιανού, είναι πιθανό ο Ντούντα να έχει ήδη υπογράψει μυστικά για αυτό εν μέρει.
Εξάλλου, ο Ντούντα και ο Τουσκ ήρθαν μαζί σε αυτό που το Politico περιέγραψε ως "απολύτως μοναδικό σημάδι πολιτικής ενότητας" για να πιέσουν για περισσότερη αμερικανική βοήθεια προς την Ουκρανία κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους στην Ουάσινγκτον αυτή την εβδομάδα για να τιμήσουν τα 25 χρόνια της χώρας τους στο ΝΑΤΟ, οπότε δεν θα ήταν έκπληξη αν ήταν στην ίδια πλευρά σχετικά με αυτό. Μπορεί στην πραγματικότητα να ζήτησαν την αμερικανική έγκριση για ανοιχτή επέμβαση στην Ουκρανία, ενδεχομένως μαζί με τη Γαλλία και/ή το Ηνωμένο Βασίλειο, προκειμένου να αποτρέψουν την κατάρρευση του μετώπου.
Ο διακομματικός παθολογικός φόβος της Πολωνίας για τη Ρωσία εξηγεί γιατί ενώθηκαν για την Ουκρανία, παρόλο που η στάση των Πολωνών απέναντι στη χώρα αυτή είναι πικρή, όπως αποδεικνύεται από πρόσφατη δημοσκόπηση κορυφαίας δεξαμενής σκέψης της ΕΕ. Παρ' όλα αυτά, όσο η Δυτική Ουκρανία δεν "προσαρτάται"/"επανενώνεται" με την Πολωνία και τα 6 εκατομμύρια των ανθρώπων της που ζουν στη γη που η Βαρσοβία ήλεγχε επί τέσσερις αιώνες (δηλαδή περισσότερο από όσο η Ρωσία ήλεγχε το μεγαλύτερο μέρος της δικής της γης) δεν επιδοτούνται από τους φορολογούμενους, το κοινό μπορεί να μην εξεγερθεί για να το σταματήσει.
Επομένως, είναι πιθανό η τελευταία φάση της πολιτικής κρίσης της Πολωνίας να οδηγήσει τον Τουσκ στο να χειραγωγήσει τις εθνικιστικές απόψεις του Ντούντα και τον κοινό παθολογικό φόβο του για τη Ρωσία, ώστε να τον βάλει να υπογράψει μια συμβατική επέμβαση στην Ουκρανία, προκειμένου να αποσπάσει την προσοχή από την εσωτερική αναταραχή. Αυτό θα μπορούσε να περιπλέξει τα συμφέροντα της Γερμανίας, αλλά να βοηθήσει να σωθεί το πολιτικό δέρμα του Τουσκ, αποτελώντας έτσι ειρωνικά το "μεγαλύτερο καλό" που το Βερολίνο ίσως αναγκαστεί να αποδεχτεί αφού διέταξε την Πολωνία να θυσιάσει τα δικά της συμφέροντα σε έξι τομείς από τον Δεκέμβριο για παρόμοιους λόγους.