 |
| pixabay / Mediamodifier |
Gaius Baltar - gaiusbaltar.substack.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Πολλοί έχουν προβληματιστεί για το πώς η ΕΕ διαχειρίζεται την οικονομία της από την αρχή του πολέμου στην Ουκρανία. Από τότε έχουν προκληθεί δύο ξεχωριστά σοκ στην οικονομία της Ευρωζώνης. Το τρίτο σοκ, το οποίο μπορεί να είναι το χειρότερο, είναι καθ' οδόν. Όλα αυτά είναι άμεσα αποτελέσματα των ευρωπαϊκών πολιτικών.
Το πρώτο σοκ ήταν η αύξηση των τιμών (και της διαθεσιμότητας) της ενέργειας που προέκυψε από τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Αυτό και μόνο το σοκ αποδεκάτισε την ανταγωνιστικότητα της ευρωπαϊκής βιομηχανίας και πολλές μεγάλες εταιρείες στο σημαντικότερο τμήμα της αλυσίδας προστιθέμενης αξίας, ιδίως στη βασική και προηγμένη μεταποίηση, είτε έκλεισαν τις δραστηριότητές τους είτε ετοιμάζουν τις βαλίτσες τους και εγκαταλείπουν την ΕΕ. Χιλιάδες μικρές (και ως επί το πλείστον οικογενειακές) επιχειρήσεις, ιδίως στη Γερμανία, είτε έχουν ήδη χρεοκοπήσει είτε είναι τεχνικά χρεοκοπημένες. Αυτό θα έχει σοβαρές συνέπειες για το κομμάτι των "υπηρεσιών" των οικονομιών της Ευρωζώνης, καθώς και για τα κρατικά οικονομικά και τη δυνατότητα διατήρησης του ευρωπαϊκού κράτους πρόνοιας.
Το δεύτερο σοκ είναι η προφανής και ολομέτωπη ρυθμιστική και γραφειοκρατική επίθεση των Βρυξελλών στις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις και σε ολόκληρους τομείς των οικονομιών της Ευρωζώνης. Το ρυθμιστικό φορτίο που έχει επιβληθεί στις ευρωπαϊκές εταιρείες έχει συντονιστεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε πολλές από αυτές να μπορούν μετά βίας να λειτουργήσουν πλέον. Τεχνικά τεχνάσματα και παράξενοι νόμοι χρησιμοποιούνται για να καταστραφεί εντελώς η ευρωπαϊκή γεωργία με τη χρεοκοπία των αγροτών και για να αποτραπούν οι επενδύσεις σε νέα ενεργειακά έργα. Η αυτοκινητοβιομηχανία, ένας βασικός τομέας στην Ευρώπη, φαίνεται επίσης να έχει προγραμματιστεί για τερματισμό, καθώς οι Βρυξέλλες φέρονται να σχεδιάζουν να διπλασιάσουν το κόστος κατοχής και λειτουργίας ενός αυτοκινήτου μέσα στα επόμενα χρόνια. Θα μπορούσα να συνεχίσω, αλλά είναι σαφές ότι τα μέτρα αυτά προσθέτουν μαζικά στο σοκ των τιμών της ενέργειας από τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας.
Είναι αδιανόητο για κάθε λογικό άνθρωπο γιατί η ΕΕ επέλεξε να ενισχύσει το αποτέλεσμα των κυρώσεων με τη μεθόδευση μιας περαιτέρω καταστροφής των ευρωπαϊκών οικονομιών. Πριν ασχοληθούμε με αυτή την προφανή τρέλα, ας κοιτάξουμε στο μέλλον και ας ελέγξουμε το σοκ νούμερο τρία που πιθανότατα θα πλήξει την Ευρώπη (και ολόκληρη τη Δύση) κάποια στιγμή μέσα στα επόμενα χρόνια.
Το τρίτο σοκ θα είναι η "εξωτερικά επιβεβλημένη" υποτίμηση του ευρώ και η μαζική πτώση του ευρωπαϊκού βιοτικού επιπέδου. Για να εξηγήσουμε πώς λειτουργεί αυτό, ας χρησιμοποιήσουμε τις Ηνωμένες Πολιτείες ως παράδειγμα. Το εμπορικό έλλειμμα των ΗΠΑ το 2022 ήταν σχεδόν ένα τρισεκατομμύριο δολάρια. Αυτό σημαίνει ότι κάθε Αμερικανός πήρε πράγματα αξίας 3.000 δολαρίων από τον έξω κόσμο για τα οποία δεν χρειάστηκε να εργαστεί ή να πληρώσει. Επιπλέον, η κυβέρνηση των ΗΠΑ τυπώνει τρισεκατομμύρια δωρεάν δολάρια ετησίως για να διατηρήσει τα πράγματα σε εξέλιξη, συμπεριλαμβανομένης της διατήρησης του βιοτικού επιπέδου. Οι ΗΠΑ μπορούν να το κάνουν αυτό επειδή το δολάριο είναι το παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα και μπορεί να πωληθεί σε αντάλλαγμα για πραγματικά πράγματα, όπως ένα εμπόρευμα. Ο εξωτερικός κόσμος διατηρεί το βιοτικό επίπεδο των ΗΠΑ μέσω της εργασίας και των πρώτων υλών του, ουσιαστικά δωρεάν. Αυτό ισχύει και για την Ευρώπη, επειδή το ευρώ είναι ουσιαστικά ένα κατάστημα λιανικής πώλησης του δολαρίου και η Ευρώπη απολαμβάνει επομένως έμμεσα το υπέρογκο προνόμιο των ΗΠΑ. Αν η Δύση απομονωθεί σωστά και το δολάριο χάσει το καθεστώς του αποθεματικού, το ευρώ θα πέσει μαζί του. Είναι μάλιστα πιθανό το ευρώ να πέσει πριν από το δολάριο, επειδή η Ευρώπη δεν μπορεί να τυπώσει χρήμα στο βαθμό που μπορούν οι ΗΠΑ. Με άλλα λόγια, όταν ο "παγκόσμιος Νότος" - πιθανότατα με τη μορφή των BRICS - καταφέρει να περιχαρακωθεί από το δολάριο, η Δύση θα χάσει όλα τα δωρεάν πράγματα. Για την Ευρώπη αυτό θα σημάνει τη συντριβή του ευρώ και την πτώση του βιοτικού επιπέδου ίσως κατά ένα τρίτο - ή και περισσότερο.
Το τρίτο σοκ είναι σχεδόν αναπόφευκτο, ιδίως αν η Ρωσία κερδίσει αποφασιστικά τον πόλεμο στην Ουκρανία. Τώρα, πρέπει να υποθέσουμε πως οι άνθρωποι στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και ακόμη και κάποιοι στις Βρυξέλλες το γνωρίζουν αυτό. Μια φυσιολογική αντίδραση σε αυτό το μελλοντικό σοκ θα ήταν να ενισχυθούν οι ευρωπαϊκές οικονομίες με κάθε μέσο προετοιμασίας - και έτσι να ελαχιστοποιηθεί η πιθανότητα μιας ευθείας εξέγερσης των πληθυσμών της ΕΕ. Αυτό, ωστόσο, δε γίνεται. Αντιθέτως, η ΕΕ συνεχίζει να καταστρέφει τις δικές της οικονομίες. Γιατί;
Το πονηρό σχέδιο της ESG για παγκόσμια κυριαρχία
Πρόσφατα είχα την "ευχαρίστηση" να λάβω μια πολύ λεπτομερή ενημέρωση σχετικά με την εν εξελίξει πρωτοβουλία ESG από τη δημοκρατικά μη εκλεγμένη Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Στην πραγματικότητα ονομάζεται "τα Ευρωπαϊκά Πρότυπα Αναφοράς για την Αειφορία (ESRS) για τις εταιρείες που υπόκεινται στην Οδηγία για την Αναφορά Εταιρικής Βιωσιμότητας (CSRD)". Απλά κυλάει από τη γλώσσα.
Αυτή ήταν μια ενημέρωση τεσσάρων ωρών και ίσα που έξυσε την επιφάνεια του τι πραγματικά συμβαίνει. Οι υπόλοιποι στην ενημέρωση επικεντρώθηκαν στα τεχνικά ζητήματα και στο τι θα πρέπει να κάνουν οι εταιρείες για να συμμορφωθούν, αλλά εγώ προσπάθησα να επικεντρωθώ στο τι πραγματικά είναι αυτή η πρωτοβουλία και τι λέει για το σχεδιαζόμενο μέλλον της Ευρώπης. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό.
Η πρωτοβουλία ESG μπορεί να περιγραφεί ως ένα πολύ μεγάλο σύνολο απαιτήσεων που τίθενται σε όλες τις ευρωπαϊκές εταιρείες (εκτός από τις μικρότερες - προς το παρόν) σχετικά με δύο πράγματα: Πληροφορίες και συμμόρφωση. Κάθε εταιρεία πρέπει να δημιουργήσει ένα νέο λογιστικό σύστημα το οποίο, αντί για τα οικονομικά, θα διαχειρίζεται ένα μεγάλο σύνολο δεδομένων που σχετίζονται με το κλίμα, τη ρύπανση, τη βιοποικιλότητα και τα κοινωνικά ζητήματα - αν και η κύρια εστίαση είναι η "ρύπανση" από το διοξείδιο του άνθρακα. Ένα σημαντικό μέρος είναι σκληρά δεδομένα, ενώ τα υπόλοιπα "αξιολογούνται". Το γραφειοκρατικό φορτίο που αντιπροσωπεύει αυτό είναι πραγματικά συγκλονιστικό.
Το κομμάτι της συμμόρφωσης είναι πολύ ενδιαφέρον. Κάποια στιγμή οι εταιρείες θα τιμωρούνται για τη μη συμμόρφωση με ορισμένα πρότυπα που ορίζει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Δεν είναι απολύτως σαφές σε αυτό το σημείο ποια θα είναι αυτά τα πρότυπα ή πώς θα επιβληθούν - δηλαδή πώς θα τιμωρείται η μη συμμόρφωση. Αυτό σημαίνει ότι οι ευρωπαϊκές εταιρείες καλούνται να προετοιμαστούν για πρότυπα που δεν έχουν ακόμη εκδοθεί και για ποινές που θα καθοριστούν αργότερα.
Με άλλα λόγια, πρόκειται για ένα πολύ λεπτομερές σύστημα ελέγχου για τις ευρωπαϊκές εταιρείες, όπου η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μπορεί, στο μέλλον, να υπαγορεύει ό,τι θέλει - και να τιμωρεί για τυχόν παραβιάσεις με όποιον τρόπο θέλει. Πέρα από το τρελό ρυθμιστικό φορτίο, η πρωτοβουλία αυτή μπορεί να θεωρηθεί μόνο ως άμεση κατάληψη του επιχειρησιακού ελέγχου των ευρωπαϊκών εταιρειών, και κατ' επέκταση της ευρωπαϊκής οικονομίας.
Όλα αυτά έρχονται με προγραμματισμένα ορόσημα περίπου μέχρι το 2030, όταν όλα αυτά υποτίθεται πως θα είναι λειτουργικά. Δύο από τα ορόσημα είναι τουλάχιστον εξαιρετικά ενδιαφέροντα. Το πρώτο είναι προσωρινά προγραμματισμένο για το 2026 και αφορά την επέκταση του συστήματος εκτός Ευρώπης. Το 2026 (ή ίσως και αργότερα) όλες οι εταιρείες που πωλούν προϊόντα στην Ευρώπη ή προμηθεύουν ευρωπαϊκές εταιρείες με πρώτες ύλες ή εξαρτήματα, θα πρέπει να συμμορφώνονται με ορισμένες πτυχές αυτού του συστήματος. Μπορεί κανείς να υποθέσει ότι οι απαιτήσεις αυτές θα αυξηθούν με την πάροδο του χρόνου.
Σε αυτό το σημείο της παρουσίασης έκανα μερικές ερωτήσεις: Α) Τι θα συμβεί αν, μετά την εξέταση αυτών των προτύπων, οι ευρωπαϊκές εταιρείες, οι οποίες είναι σε θέση να το κάνουν, απλώς αποφασίσουν να μαζέψουν τα πράγματά τους και να εγκαταλείψουν την ΕΕ; Β) Πώς, ακριβώς, θα μπορέσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να τα επιβάλει αυτά εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Μήπως κάποιες κρίσιμες εταιρείες ή χώρες απλώς αποφασίσουν να σταματήσουν να συναλλάσσονται με την Ευρώπη;
Ο τύπος που έκανε την παρουσίαση ήταν πολύ ενημερωμένος για το σύστημα και την εφαρμογή του. Κατάλαβε τόσο τις λεπτομέρειες όσο και τη μεγάλη εικόνα αρκετά καλά. Επίσης, ήταν απόλυτα σαφής ως προς τη σημασία της εφαρμογής του. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι η σκέψη του είναι σύμφωνη με την σκέψη των Βρυξελλών. Απάντησε στις ερωτήσεις αυτές με τον ακόλουθο τρόπο:
Ερώτηση Α): Η έξοδος από την ΕΕ δεν πρόκειται να λειτουργήσει, διότι δεν υπάρχει άλλο μέρος για να πάμε. Άλλες χώρες αναπτύσσουν επίσης αυτά τα πρότυπα, συμπεριλαμβανομένης της Κίνας και της Ινδίας, και αυτό θα είναι παγκόσμιο πολύ σύντομα. Επομένως, η αποχώρηση από την ΕΕ θα είναι άσκοπη.
Ερώτηση Β): Όταν η ΕΕ θεσπίζει τις απαιτήσεις συμμόρφωσης για τις εξωτερικές εταιρείες που συνεργάζονται με ευρωπαϊκές εταιρείες, όλες θα συμμορφωθούν. Το αποκαλούμε αυτό το "φαινόμενο των Βρυξελλών". Όταν οι υπαγορεύσεις έρχονται από τις Βρυξέλλες, όλοι θα τις ακολουθήσουν, διότι είναι αδύνατο να βρεθείς σε μια θέση όπου δεν μπορείς να κάνεις επιχειρήσεις με την Ευρώπη.
Παραφράζω μερικά από αυτά, αλλά όχι όλα. Με άλλα λόγια, η ΕΕ πιστεύει ότι είναι τόσο ισχυρή που μπορεί να υπαγορεύει αυτά τα πρότυπα στον κόσμο και πως, κατά συνέπεια, θα υιοθετηθούν παγκοσμίως - και τελικά πλήρως. Αυτό σημαίνει επίσης ότι η ΕΕ ετοιμάζεται να "απομονώσει" όσους δε συμμορφώνονται - εξαναγκάζοντάς τους να συμμορφωθούν, όπως εξαναγκάζει τις ευρωπαϊκές εταιρείες να συμμορφωθούν. Η ύπαρξη των BRICS δεν υπεισέρχεται στην εξίσωση, ούτε το ενδεχόμενο της ευρωπαϊκής απομόνωσης.
Η οικονομική διάσταση
Το δεύτερο ορόσημο του σχεδίου είναι ακόμη πιο ενδιαφέρον από το πρώτο. Υπάρχουν επανειλημμένες αναφορές σε οικονομικές συνέπειες για τη μη συμμόρφωση - και μια ενδεχόμενη "χρηματιστικοποίηση" του συστήματος. Τα σχέδια αυτά προφανώς δεν έχουν αναπτυχθεί πλήρως - ή έχουν αναπτυχθεί και δεν έχουν ακόμη ανακοινωθεί.
Πρώτον, φαίνεται σαφές ότι η ΕΕ σχεδιάζει να εξαρτήσει τους τόκους των εταιρικών δανείων (και ίσως τη διαθεσιμότητα) από τη συμμόρφωση. Εάν συμμορφωθείτε πλήρως, θα έχετε καλύτερους τόκους για τα δάνειά σας από εκείνους που δεν συμμορφώνονται πλήρως. Αυτό συνεπάγεται ένα μελλοντικό νομικό πλαίσιο για το ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα, όπου η ΕΕ θα υπαγορεύει στις τράπεζες σε ποιους μπορούν να δανείζουν και πόσο δαπανηρά θα είναι αυτά τα δάνεια. Αυτό συνεπάγεται επίσης μια εικονική ρυθμιστική ανάληψη του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού συστήματος. Ο δανεισμός είναι αυτό που κάνουν οι τράπεζες, και αν η ΕΕ ελέγχει τον δανεισμό, τότε η ΕΕ ελέγχει de facto τις τράπεζες.
Δεύτερον, έχει οριστεί ένα είδος "τελικού σημείου" για το σχέδιο γύρω στο 2030. Αυτό το καταληκτικό σημείο έχει σαφώς οικονομικό χαρακτήρα, αλλά δεν είναι ακόμη σαφές ποιο θα είναι. Ωστόσο, υπάρχουν εικασίες. Η πιο συντηρητική εικασία είναι πως το σύστημα θα επιβληθεί σε εκείνο το σημείο μέσω άμεσων οικονομικών κυρώσεων για τις εταιρείες. Υπάρχει επίσης μια ευρύτερη εικασία ότι το σύστημα θα εξελιχθεί σε ένα "σύστημα ποσοστώσεων" - κυρίως με βάση τον άνθρακα. Ακολούθως, αυτή η δομή ποσοστώσεων θα οδηγήσει σε "πράσινα ομόλογα" τα οποία οι εταιρείες θα μπορούν να εκδίδουν εάν συμμορφώνονται.
Αν και το οικονομικό τελικό σημείο είναι νεφελώδες, φαίνεται πιθανό πως το σύστημα ESG της ΕΕ αποσκοπεί σε δύο πράγματα:
Να αναλάβει τον απόλυτο έλεγχο της οικονομίας της ΕΕ μέχρι το εταιρικό επίπεδο, συμπεριλαμβανομένων των επιχειρησιακών αποφάσεων σε κάθε επίπεδο της εταιρείας. Αυτός ο στόχος συνοδεύεται από την προφανή δίωξη και εξάλειψη εταιρειών και τομέων που είναι πλέον είτε πολύ μικροί για να ελεγχθούν με αυτόν τον τρόπο, είτε πολύ ανεξάρτητοι από τη φύση τους. Αυτό ισχύει για τις μικρές εταιρείες στην Ευρώπη, οι οποίες πιθανότατα θα λιμοκτονήσουν με τεχνικά και νομικά μέσα και στη συνέχεια θα σφετεριστούν από τις μεγάλες επιχειρήσεις - και για τομείς όπως η γεωργία, με αγρότες πολύ μικρούς και πεισματάρηδες για να ελεγχθούν. Η γεωργία είναι ένα πολύ κρίσιμο θεμέλιο της κοινωνίας για να μείνει εκτός του ελέγχου της ΕΕ - και αυτός ο έλεγχος θα εφαρμοστεί με τη μετακίνηση ολόκληρου του τομέα στις μεγάλες επιχειρήσεις, χρεοκοπώντας τους αγρότες μέσω ρυθμιστικών μέτρων και αυξήσεων του κόστους.
Να παρέχει ένα οικονομικό πλαίσιο για τη μελλοντική οργάνωση της ευρωπαϊκής οικονομίας και, στη συνέχεια, της ευρωπαϊκής κοινωνίας. Είναι πιθανό ότι το σχέδιο είναι να χρησιμοποιηθούν ο διοξείδιο του άνθρακα και οι ποσοστώσεις διοξειδίου του άνθρακα ως βάση εξασφαλίσεων, βάσει των οποίων οι εταιρείες, οι τράπεζες και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα μπορούν να εκδίδουν "καθαρό και νέο" χρέος, χωρίς να επιβαρύνονται από τις παλιομοδίτικες απαιτήσεις εξασφαλίσεων. Αυτό πιθανότατα θα θεωρηθεί ως "καθαρή ρήξη" με τον παλιό τρόπο έκδοσης χρέους.
Αυτό που καθιστά αυτό το ενδεχόμενο πιθανό είναι τα τρέχοντα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ΕΕ όσον αφορά την έκδοση χρέους και ομολόγων. Επί του παρόντος, όλοι και όλα στην ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης της Bundesbank και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, είναι τεχνικά χρεοκοπημένοι μετά την παραχάραξη της οικονομίας της ΕΕ από το κραχ του 2008 μέσω της πολιτικής μηδενικών επιτοκίων και της ατελείωτης έκδοσης χρέους (συχνά σε δολάρια). Συν τοις άλλοις, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν έχει τη δυνατότητα να εκδίδει ομόλογα για λογαριασμό της ΕΕ στο σύνολό της. Αυτός ο μηχανισμός πρέπει επομένως να δημιουργηθεί, και μάλιστα γρήγορα. Εάν δεν γίνει αυτό, η Επιτροπή φοβάται πως θα χάσει τον έλεγχο της οικονομικής κατάστασης στην Ευρώπη, με αποτέλεσμα τη διάσπαση της ΕΕ. Απαιτείται, επομένως, ένας άκαμπτος και ενιαίος μηχανισμός ελέγχου της οικονομίας που να προβλέπει ένα μηχανισμό για το νέο χρέος.
Είναι πιθανό ότι η Επιτροπή θα αρχίσει να εκδίδει ευρωομόλογα πριν το σύστημα αυτό είναι έτοιμο, διότι η πίεση είναι μεγάλη. Το χρονικό πλαίσιο για το σύστημα είναι, ωστόσο, πολύ σύντομο. Όλα αυτά υποτίθεται πως θα γίνουν σε 6 χρόνια.
Φαίνεται επίσης πιθανό ότι η Επιτροπή ελπίζει πως αυτή η νέα χρηματοπιστωτική αρχιτεκτονική θα γίνει παγκόσμια, με την Ευρώπη στο κέντρο της. Το σχέδιο για την επιβολή του συστήματος ESG εκτός Ευρώπης μπορεί να υποδηλώνει αυτό το είδος σκέψης. Οι Βρυξέλλες δε φημίζονται για την ταπεινότητά τους όταν καταρτίζουν σχέδια που προϋποθέτουν την ισχύ και το αλάθητο της ΕΕ.
Έτσι, σχετικά με αυτή την αντίφαση...
Τα κύρια ερωτήματα που τέθηκαν στην αρχή αυτού του άρθρου ήταν γιατί η ΕΕ σαμποτάρει περαιτέρω την ευρωπαϊκή οικονομία, η οποία βρίσκεται ήδη υπό ακραία πίεση από τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας - και γιατί η ΕΕ δεν προετοιμάζεται για την πιθανή κατάρρευση του βιοτικού επιπέδου στην Ευρώπη ως αποτέλεσμα της απώλειας του αποθεματικού καθεστώτος του δολαρίου.
Πιστεύω ότι υπάρχουν δύο απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα. Η πρώτη απάντηση είναι πως το συνεχιζόμενο σαμποτάζ της οικονομίας της ΕΕ και η σχετική πρωτοβουλία για την ESG αποτελούν μέρος ενός σχεδίου που δεν μπορεί να αλλάξει, ανεξάρτητα από την κατάσταση που επικρατεί. Η δεύτερη απάντηση είναι ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πιστεύει ότι αυτό το σχέδιο θα είναι αρκετό για να τη σώσει από την καταστροφή.
Ας κάνουμε ένα βήμα πίσω και ας δούμε τι συμβαίνει στην Ευρώπη (και σε ολόκληρη τη Δύση) τις τελευταίες δεκαετίες. Ας το δούμε από την σκοπιά της ελίτ της ΕΕ. Τις τελευταίες δεκαετίες μια κοινωνική επανάσταση πραγματοποιήθηκε στην Ευρώπη από την κορυφή προς τα κάτω. Κατάφερε να αλλάξει ριζικά τις αξίες και τις αντιλήψεις του ευρωπαϊκού πληθυσμού. Η λογική και η λογική εγκαταλείφθηκε, μαζί με την ικανότητα και την κριτική σκέψη. Η κανονικοποίηση του παράξενου είναι τέτοια που οι περισσότεροι απλοί άνθρωποι δέχονται σχεδόν τα πάντα από τις κυβερνήσεις τους - και από άλλους ανθρώπους. Το να χρησιμοποιούν οι άνδρες τις γυναικείες τουαλέτες είναι φυσιολογικό- το να διοικούν οι παιδόφιλοι το σχολικό σύστημα είναι αποδεκτό- ο ακρωτηριασμός των γεννητικών οργάνων των παιδιών είναι θέμα δικαιοσύνης- η παραμέληση των παιδιών είναι πλέον επιστημονική ανατροφή- και οι κυβερνητικές εντολές για το ποιον προσλαμβάνεις για τη δική σου εταιρεία είναι λογικές. Ακόμη και μια ομάδα "καπιταλιστών" που παρακολουθεί μια παρουσίαση για το πώς η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σκοπεύει να πάρει τον έλεγχο των εταιρειών τους το θεωρεί φυσιολογικό.
Ο σκοπός αυτής της επανάστασης ήταν να στοχεύσει στην πραγματικότητα και να την διαστρεβλώσει αρκετά ώστε να κάνει οτιδήποτε αποδεκτό. Αυτός ο στόχος έχει πλέον επιτευχθεί ως επί το πλείστον. Το είδαμε αυτό κατά τη διάρκεια της επιχείρησης Covid-19, όπου οι ευρωπαϊκοί πληθυσμοί επέδειξαν την πειθήνια συμπεριφορά τους και την αποδοχή οποιωνδήποτε εντολών από τα πάνω. Οι ευρωπαϊκοί λαοί έδειξαν εκεί ότι είναι έτοιμοι για το επόμενο βήμα - και το επόμενο βήμα είναι πράγματι μπροστά τους.
Το επόμενο βήμα χρειάζεται αυτή την ανεπιφύλακτη αποδοχή για να λειτουργήσει και τώρα οι ευρωπαϊκοί λαοί είναι έτοιμοι. Πρέπει να εφαρμοστεί τώρα, λόγω της φρικτής οικονομικής και πολιτικής κατάστασης στην Ευρώπη. Το χρονοδιάγραμμα έχει επισπευσθεί και η ΕΕ βιάζεται. Το επόμενο βήμα είναι αυτό που οι παλιοί επαναστάτες ανέφεραν ως "κατάληψη των μέσων παραγωγής" - μόνο που δε θα το κάνει το προλεταριάτο. Θα είναι η ελίτ. Έχει ήδη αρχίσει, όπως μπορούμε να δούμε από όλες τις χρεοκοπίες και τις διαμαρτυρίες των αγροτών. Ωστόσο, ο κύριος μηχανισμός για αυτό είναι το σύστημα ESG. Θα παρέχει έλεγχο και εξυγίανση - και αργότερα ένα νέο κεντρικά σχεδιασμένο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Η ΕΕ το εφαρμόζει αυτό τώρα, επειδή αισθάνεται ότι δεν έχει άλλη επιλογή. Οποιαδήποτε λύση που δεν θέτει τις οικονομίες της ΕΕ υπό τον απόλυτο έλεγχό τους αποκλείεται, διότι όλες οι άλλες λύσεις είναι πιθανό να οδηγήσουν στη διάσπαση της ΕΕ και στην απώλεια του ελέγχου τους. Αυτή είναι η μόνη λύση - και πρέπει να εφαρμοστεί τώρα. Ακόμη και αν κάνει τα πράγματα χειρότερα "βραχυπρόθεσμα", πρέπει να γίνει τώρα.
Όσον αφορά τον κομήτη "όχι άλλο δωρεάν γεύμα" που κατευθύνεται προς την ΕΕ (το τρίτο σοκ παραπάνω), πιστεύω πως οι Βρυξέλλες πιστεύουν πραγματικά ότι αυτή η λύση όχι μόνο θα τις σώσει - αλλά θα αποκαταστήσει το καθεστώς και την οικονομική ηγεμονία της Ευρώπης στον κόσμο. Είναι τόσο ... αισιόδοξοι.
Μερικές μετριοπαθείς συμβουλές
Είναι εύκολο να δούμε αυτό που συμβαίνει στην Ευρώπη οικονομικά ως απλώς πανικό ή/και οικονομικά μέτρα των κυβερνήσεων που προκλήθηκαν από την αποτυχία των κυρώσεων. Νομίζω πως αυτή η άποψη είναι λανθασμένη. Πιστεύω ότι αυτό είναι και προγραμματισμένο και πολύ πιο σοβαρό από ό,τι αντιλαμβάνεται ο κόσμος. Οι άνθρωποι είναι πιθανό να δουν το σύστημα ESG απλώς ως "επισημοποίηση των περιβαλλοντικών κανονισμών" ή κάτι τέτοιο - αλλά είναι πολύ περισσότερα. Η σκοτεινή φύση του είναι προφανής σε όποιον λογικό το εξετάζει.Ξέρω ότι κανείς δεν πρόκειται να πάρει στα σοβαρά τις συμβουλές μου. Είμαι άλλωστε ένας τύπος που γράφει πράγματα στο Substack. Αλλά έχω κάποιες συμβουλές ούτως ή άλλως:
- Αν έχετε μια εταιρεία στην ΕΕ και έχετε τη δυνατότητα να τη μεταφέρετε, θα πρέπει να το κάνετε το συντομότερο δυνατό. Μην την μεταφέρετε στις ΗΠΑ - μεταφέρετε την κάπου αλλού. Ψάξτε για νέες αγορές και ξεχάστε πως υπάρχει η Ευρώπη.
- Εάν είστε ηγέτης των BRICS, να είστε πολύ προσεκτικοί όταν η ΕΕ αρχίσει να απαιτεί συμμόρφωση από τις εταιρείες σας. Το σύστημα ESG της ΕΕ είναι μια πανούκλα που δεν θέλετε να μολύνει τη χώρα σας. Θα πρέπει να εξετάσετε ακόμη και νόμους που καθιστούν ευθέως παράνομη τη συμμόρφωση των εταιρειών στη χώρα σας με αυτό.
Η Ευρώπη έχει γίνει πλέον τόσο παράλογη και τόσο τοξική, ώστε θα πρέπει να τεθεί τόσο σε κοινωνική όσο και σε οικονομική καραντίνα. Μπορείτε επίσης να το δείτε αυτό ως συμβουλή, αν θέλετε.