 |
| pixabay / byrev |
Shabbir Rizvi - presstv.ir / Παρουσίαση Freepen.gr
Έχουν υπάρξει αβάσιμες καταγγελίες κατά του Συριακού Αραβικού Στρατού και του Άσαντ που υποδηλώνουν ότι τα μέρη ενέκριναν και χρησιμοποίησαν απαγορευμένα χημικά όπλα όχι μόνο σε μαχητές αλλά και σε αμάχους.
Αυτοί οι ισχυρισμοί τίθενται τώρα στο αρχείο ένας προς έναν μέσω ανεξάρτητων παρατηρητών.
Το παρατηρητήριο χημικών όπλων με έδρα τη Χάγη, ο Οργανισμός για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων ή OPCW, σε έκθεσή του δήλωσε πρόσφατα πως οι τρομοκράτες του "ISIS" (ΙΚ) ήταν υπεύθυνοι για την επίθεση με χημικά όπλα στη Μαρέα το 2015, για την οποία οι δυτικές κυβερνήσεις κατηγόρησαν τον Άσαντ.
Η έκθεση είναι καταδικαστική: περιλαμβάνει τον συγκεκριμένο χημικό παράγοντα που χρησιμοποιήθηκε (ενώσεις θειικής μουστάρδας), τα βλήματα πυροβολικού που χρησιμοποιήθηκαν (122 mm) και πώς μόνο το ΙΚ θα μπορούσε να είναι υπεύθυνο με βάση όλα τα στοιχεία που εξετάστηκαν, καταρρίπτοντας τα ψέματα που διακινούσαν οι δυτικές κυβερνήσεις και τα μέσα ενημέρωσης.
"Κατά τη διάρκεια της έρευνάς του, το IIT μπόρεσε να συνδέσει επιπλέον οργανωτικές δομές και άτομα με τη χρήση και την ανάπτυξη χημικών όπλων από το Ισλαμικό Κράτος, συμπεριλαμβανομένου του Diwan Al-Jund (Τμήμα Στρατιωτικών) του ISIL και της Επιτροπής Στρατιωτικής Ανάπτυξης και Παραγωγής, προσδιορίζοντας συνολικά τέσσερα κατονομαζόμενα άτομα ως δράστες. Δύο ακόμη μέλη του ISIL αναγνωρίστηκαν ως οι κύριοι κινητήριοι μοχλοί του προγράμματος χημικών όπλων του ISIL", αναφέρει η έκθεση.
Γιατί λοιπόν το προφανές συμπέρασμα της έκθεσης έχει τόση σημασία;
Η έκθεση του OPCW, παρά το γεγονός ότι αθωώνει τη δημοκρατικά εκλεγμένη συριακή κυβέρνηση, είναι πολύ λίγη και πολύ αργά. Αποτελεί μια έντονη υπενθύμιση πως ένας ισχυρισμός περί "όπλων μαζικής καταστροφής" τύπου Ιράκ θα μπορούσε ακόμη να χρησιμοποιηθεί για να εισβάλει η Δύση σε ένα κυρίαρχο έθνος και να ανατρέψει μια κυρίαρχη κυβέρνηση.
Η έκθεση έρχεται μετά από σχεδόν 10 χρόνια από το περιστατικό. Κάποιοι θα μπορούσαν να πουν ότι απαιτείται χρόνος και πολύτιμοι πόροι για τη διερεύνηση ενός τέτοιου βαθμού. Ωστόσο, τα απλά προκαθορισμένα γεγονότα είχαν ήδη αθωώσει τον Άσαντ και τη συριακή κυβέρνηση πολύ πριν από οποιαδήποτε έρευνα του Παρατηρητηρίου.
Στο διάστημα που χρειάστηκε για να πραγματοποιηθεί αυτή η έρευνα, η συριακή κυβέρνηση αντιμετώπισε ένα σωρό κυρώσεις και καταδίκες που βασίστηκαν σε ένα ψευδές πρόσχημα της χρήσης χημικών όπλων.
Ας ξεκινήσουμε από την αρχή με τη σχέση μεταξύ του OPCW και της Συρίας: εν μέσω της συνεχιζόμενης αποσταθεροποίησης της Συρίας από τους υποστηριζόμενους από τις ΗΠΑ "αντάρτες", η κυβέρνηση Άσαντ συνεργάστηκε αρκετά στενά με τον OPCW προκειμένου να ικανοποιήσει το ψήφισμα 2118 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, το οποίο κατέστησε τον OPCW το κύριο παρατηρητήριο για να διασφαλίσει ότι η συριακή κυβέρνηση φανέρωσε και κατέστρεψε όλα τα χημικά της οπλοστάσια.
Το ψήφισμα ήρθε μετά από μια επίθεση προβοκάτσιας με χημικά όπλα που αποδόθηκε στις συριακές δυνάμεις, ωστόσο, έγγραφα του Πενταγώνου που διέρρευσαν έδειξαν ότι ένας πυρήνας της Αλ Κάιντα (Αλ Νούσρα, που πολεμούσε τόσο κατά της Daesh όσο και κατά του SAA) στη Συρία ήταν πιθανότατα υπεύθυνος, καθώς διέθετε τις δυνατότητες χημικών όπλων και περισσότερα κίνητρα για να τα χρησιμοποιήσει.
Σε οποιονδήποτε λογικό κόσμο, ένας μη κρατικός παράγοντας (ειδικά ένας που είναι θυγατρική της Αλ Κάιντα) που διαθέτει χημικά όπλα θα ήταν το κύριο ζήτημα. Πώς τα έφτιαξαν; Ποιος τα προμήθευσε; Πόσα περισσότερα έχουν;
Αντί αυτών των σοβαρών ερωτημάτων, οι δυτικοί ιμπεριαλιστές αποφάσισαν ότι ήταν προς το συμφέρον τους να ρίξουν την ευθύνη στον Άσαντ, είτε κατηγορώντας τον ευθέως είτε κάνοντας διφορούμενα σχόλια.
Ας εξετάσουμε το κίνητρο: Η χρήση χημικών όπλων, ένα διεθνές έγκλημα πολέμου, θα αποτελούσε την τέλεια πρόσκληση για τις ΗΠΑ, ακόμη και για τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ, να εισβάλουν στη Συρία, να απομακρύνουν τον πρόεδρο Άσαντ και τη συριακή κυβέρνηση και να εγκαθιδρύσουν τη δική τους συντροφική κυβέρνηση.
Υπό αυτή την έννοια, η Αλ Κάιντα και άλλες ομάδες Τακφίρι, όπως το Ισλαμικό Κράτος (Daesh), που έχουν κίνητρο να ανατρέψουν τον Άσαντ, λαμβάνουν ουσιαστικά το πράσινο φως από το Πεντάγωνο: χρησιμοποιήστε αυτά τα χημικά και θα κατηγορήσουμε και θα κυνηγήσουμε μαζί σας τον Άσαντ.
Ως εκ τούτου, επιδιώκοντας να βάλει ένα τέλος σε αυτό το βρώμικο παιχνίδι από τις ΗΠΑ και τους ιμπεριαλιστές κατώτερους εταίρους τους, η κυβέρνηση Άσαντ (συνεργαζόμενη κυρίως με τη μόνιμη έδρα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, τη Ρωσία) συμφώνησε στο ψήφισμα 2118 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Το ψήφισμα του ΣΑ του ΟΗΕ επιβεβαίωσε "την ισχυρή δέσμευσή του στην κυριαρχία, την ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της Συριακής Αραβικής Δημοκρατίας", ενώ εξασφάλισε πως η Συρία "προσυπογράφει την απόφαση του Εκτελεστικού Συμβουλίου του OPCW της 27ης Σεπτεμβρίου 2013, η οποία περιλαμβάνει ειδικές διαδικασίες για την ταχεία καταστροφή του προγράμματος χημικών όπλων της Συριακής Αραβικής Δημοκρατίας και την αυστηρή επαλήθευση αυτού και καλεί για την πλήρη εφαρμογή της με τον πιο πρόσφορο και ασφαλή τρόπο".
Σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα του ίδιου του OPCW, η Συρία συμμορφώθηκε με το αίτημα. Τα χημικά όπλα που υπήρχαν στο συριακό οπλοστάσιο (τα οποία δεν μπορούσαν να συνδεθούν με την επίθεση με αέριο υπό ψεύτικη σημαία) καταστράφηκαν υπό την εποπτεία του OPCW.
Ωστόσο, οι δυτικοί ειδήμονες, οι πολιτικοί και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης εξακολουθούσαν να επιμένουν ότι ο Άσαντ ήταν υπεύθυνος για μια σειρά επιθέσεων με χημικά όπλα, χωρίς καμία πραγματική απτή απόδειξη.
Η συριακή κυβέρνηση δεν είχε πλέον ούτε τα μέσα, καθώς τα όπλα είχαν καταστραφεί, ούτε το κίνητρο, το οποίο θα διακινδύνευε μια ολοκληρωτική ανατροπή της κυβέρνησης τύπου ΝΑΤΟ που είχε πέσει θύμα η Λιβύη μόλις λίγα χρόνια πριν.
Η Daesh, η Αλ Κάιντα και οι θυγατρικές τους, ωστόσο, είχαν κάνει αμόκ εκείνη την εποχή - χρησιμοποιώντας χημικά όπλα που επιβεβαιώθηκαν ξανά και ξανά από τον OPCW, συμπεριλαμβανομένου και του παρόντος.
Και κάθε φορά που γινόταν χρήση χημικών όπλων, τα δυτικά μέσα ενημέρωσης και οι πολιτικοί δεν απέκλειαν ποτέ την κυβέρνηση Άσαντ ως δράστη, παρά το γεγονός ότι (για παράδειγμα) αναγνώριζαν στην ίδια αναπνοή πως ο Άσαντ δεν θα είχε τα μέσα για να πραγματοποιήσει μια τέτοια επίθεση.
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα, όπου τα δυτικά μέσα ενημέρωσης επικαλούνται διάφορες κυβερνήσεις, χρησιμοποιώντας ένα υποτιθέμενο "αν ο Άσαντ είχε χημικά όπλα" για να δικαιολογήσουν τον άμεσο πόλεμο με τη Συρία.
Αυτή η έκθεση δεν είναι η πρώτη που αθωώνει τον Άσαντ και δεν θα είναι η τελευταία. Αλλά αυτές οι εκθέσεις δεν σημαίνουν τίποτα αν δεν καταλήξουν σε βάθος στα "μέσα" της δημιουργίας και της ανάπτυξης των χημικών όπλων από τους τρομοκράτες Τακφίρι.
Ο OPCW δεν έχει σχεδιαστεί για να το κάνει αυτό. Ας μην ξεχνάμε πως το 2002 οι Ηνωμένες Πολιτείες ανάγκασαν την απομάκρυνση του τότε Γενικού Διευθυντή του OPCW, José Bustani, ο οποίος έβαλε τον Σαντάμ Χουσεΐν να επικυρώσει τη Συμφωνία για τα Συμβατικά Όπλα - δημιουργώντας ένα σοβαρό εμπόδιο στον στόχο των ΗΠΑ να εισβάλουν στο Ιράκ με το πρόσχημα ότι ο Σαντάμ διέθετε "όπλα μαζικής καταστροφής".
Οι Ηνωμένες Πολιτείες απείλησαν να αποσύρουν τη χρηματοδότησή τους από τον OPCW, τον οποίο χρηματοδοτούσαν τότε κατά το ένα πέμπτο περίπου. Τα κράτη μέλη, υπό τον εξαναγκασμό του δόγματος Μπους, ψήφισαν για την αποπομπή του Μπουστάνι, ο οποίος διαμαρτυρήθηκε για την απομάκρυνσή του επειδή δεν ήταν "αρκετά υπάκουος".
Χωρίς ίχνος αμφιβολίας πως οι ΗΠΑ εξόπλιζαν τους "μετριοπαθείς αντάρτες" στη Συρία - "αντάρτες" που απλά έτυχε να συνεργάζονται τόσο με την Daesh όσο και με την Αλ Κάιντα, δηλαδή αποσπάσματα του λεγόμενου "Ελεύθερου Συριακού Στρατού" (της αντιπολίτευσης του Άσαντ). Η επιχείρηση αυτή έλαβε την ονομασία "Timber Sycamore".
Μια έκθεση που θα αποδώσει πραγματικά δικαιοσύνη θα αποκάλυπτε την πλήρη εμπλοκή των ΗΠΑ στον εξοπλισμό αυτών των ομάδων, ποιων, σε ποια έκταση και με ποιο σκεπτικό ελήφθησαν αυτές οι αποφάσεις.
Ο κόσμος πρέπει να μάθει πώς αυτές οι τρομοκρατικές ομάδες Takfiri απέκτησαν χημικά όπλα και η πηγή τους πρέπει να οδηγηθεί στη δικαιοσύνη.
Είναι σαφές ότι ο OPCW, παρά το γεγονός πως είναι μια παγκοσμίως αναγνωρισμένη ομάδα, μπορεί ακόμη να χρησιμοποιηθεί ως πολιτικό όπλο στο πλαίσιο μιας ηγεμονικής, αμερικανικής παγκόσμιας τάξης πραγμάτων. Μια τέτοια έκθεση που έρχεται χρόνια και δεκάδες κυρώσεις και χτυπήματα αργότερα δεν αποτελεί ένδειξη οποιασδήποτε δικαιοσύνης.
Και δεν βοηθάει ούτε το γεγονός ότι τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης αδυνατούν να αναφερθούν στα νέα ευρήματα. Πρόκειται για την κλασική περίπτωση: ένας δυνατός ισχυρισμός και ένα κλαψούρισμα επικαιροποίησης χρόνια αργότερα.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν το πιο λογικό κίνητρο να κατηγορήσουν τον Άσαντ και τη συριακή κυβέρνηση ότι χρησιμοποίησαν χημικά όπλα, ακόμη και αν γνώριζαν πως δεν ήταν έτσι.
Η επιμονή του δόγματος Μπους για προληπτικά πλήγματα χωρίς την έγκριση του ΟΗΕ είναι ακόμα ζωντανή και το ένα τρίτο της Συρίας εξακολουθεί να κατέχεται από τις αμερικανικές δυνάμεις που λεηλατούν ανοιχτά τους συριακούς πόρους σε δισεκατομμύρια.
Δικαιοσύνη για τους Σύριους θα σήμαινε να διώξουν το κατοχικό καθεστώς των ΗΠΑ, το οποίο, όπως ακριβώς έκανε και στο Ιράκ, κατέχει και καταστρέφει τη Συρία με πρόσχημα τα ψέματα και την αποσταθεροποίηση που το ίδιο δημιούργησε.
Δε χρειάζεται να περιμένετε 10 χρόνια για μια έκθεση για να δείτε αυτά τα γεγονότα καθαρά τώρα, ή ακόμα και πριν από δέκα χρόνια.
* Ο Shabbir Rizvi είναι πολιτικός αναλυτής με έδρα το Σικάγο και έμφαση στην εσωτερική ασφάλεια και την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ.