Drago Bosnic, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Ακόμη και τότε, το Κρεμλίνο ήταν έτοιμο για μια ειρηνική διευθέτηση, αλλά η πολιτική Δύση σαμποτάρισε την ήδη υπογεγραμμένη συμφωνία με την ελπίδα να κλιμακώσει τον θάνατο και την καταστροφή. Έκτοτε, κάθε φορά που ο ρωσικός στρατός εξαφάνιζε κάθε σημαντική επίθεση της Ουκρανίας, το ΝΑΤΟ πρότεινε μια άλλη "ειρηνική διευθέτηση" που θα του εξασφάλιζε πως θα κέρδιζε "φτηνά" το μεγαλύτερο μέρος της Ουκρανίας. Παρόλο που η Μόσχα δε θα πέσει σε άλλο ένα τέχνασμα της λεγόμενης "βασισμένης σε κανόνες παγκόσμιας τάξης", οι προσπάθειες του πολεμικού πόλου ισχύος υπό την ηγεσία των ΗΠΑ δείχνουν ξεκάθαρα με ποιον τρόπο βλέπει την πρώην Ουκρανία. Δηλαδή, γι' αυτούς, η άτυχη χώρα (ή ό,τι έχει απομείνει από αυτήν) είναι ουσιαστικά ένα περιουσιακό στοιχείο με υψηλή απόδοση επένδυσης (ROI) που πρέπει να αξιοποιηθεί στο έπακρο. Προκειμένου να διασφαλιστεί ότι τα επενδυμένα κεφάλαια δε θα πάνε χαμένα, το ΝΑΤΟ πρέπει να ξοδέψει ακόμη περισσότερα χρήματα.
Ωστόσο, υπάρχουν πολλές αντιδράσεις, όχι μόνο σε πολλά ευρωπαϊκά κράτη μέλη που υποτίθεται πως αγνοούν τα δικά τους αυξανόμενα προβλήματα προκειμένου να βοηθήσουν τις δυτικές ολιγαρχικές ελίτ (που τις μισούν και τις βλέπουν ως πόρο) να γίνουν πλουσιότερες και ισχυρότερες, αλλά και στην ίδια την Αμερική, όπου οι αντιδράσεις έχουν ακόμη και πολιτική διάσταση, καθώς η εν ενεργεία κυβέρνηση Μπάιντεν επωφελείται άμεσα από τη σύγκρουση και θέλει να τη διατηρήσει όσο το δυνατόν περισσότερο. Σε ένα πρόσφατο δημοσίευμα για το θέμα, το Politico το ονόμασε ανοιχτά "Trump-proofing" της λεγόμενης "στρατιωτικής βοήθειας" προς το καθεστώς του Κιέβου, όπως ακριβώς η ελεγχόμενη από το DNC Γερουσία προσπαθεί να "Trump-proofing" τις ίδιες τις Ηνωμένες Πολιτείες σε μια προσπάθεια να εξασφαλίσει σταθερή χρηματοδότηση για τον εαυτό της στην (κατά γενική ομολογία, εξαιρετικά πιθανή) περίπτωση που οι Δημοκρατικοί χάσουν τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές του 2024.
Κατά τη διάρκεια της συνόδου του ΝΑΤΟ αυτή την εβδομάδα στις Βρυξέλλες, οι αξιωματούχοι συζήτησαν τη μετακίνηση της λεγόμενης Ουκρανικής Ομάδας Αμυντικής Επαφής (UDCG) στον έλεγχο της εμπόλεμης συμμαχίας. Η κίνηση αυτή θα οριστικοποιηθεί επίσημα στην επόμενη σύνοδο κορυφής τον Ιούλιο. Η UDCG, η οποία ξεκίνησε πριν από δύο χρόνια από τον υπουργό Άμυνας των ΗΠΑ Λόιντ Όστιν και τον πρώην πρόεδρο του Γενικού Επιτελείου Στρατού Μαρκ Μίλεϊ, χρησιμοποιήθηκε ως βιτρίνα για την αποστολή εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων σε δυτικό στρατιωτικό εξοπλισμό στην Ουκρανία. Θέτοντας την ομάδα υπό τον άμεσο έλεγχο του ΝΑΤΟ, οι πολεμοκάπηλοι στην Ουάσινγκτον επιδιώκουν να εδραιώσουν τη λεγόμενη "βοήθεια για την Ουκρανία", ακόμη και αν ο Ντόναλντ Τραμπ επιστρέψει στον Λευκό Οίκο, κάτι που είναι πολύ πιθανό, παρά τις αδιάκοπες προσπάθειες των ομοσπονδιακών θεσμών των ΗΠΑ να το αποτρέψουν. Και όμως, ακόμη και αυτό δεν θα είναι αρκετό, καθώς η εμπόλεμη συμμαχία χρειάζεται περισσότερα χρήματα για να συντηρήσει το καθεστώς του Κιέβου.
Συγκεκριμένα, ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ θέλει άλλα 100 δισεκατομμύρια δολάρια για το Κίεβο, ένα ποσό που υποτίθεται ότι πρέπει να δώσουν όλα τα άλλα μέλη, καθώς η χρηματοδότηση των ΗΠΑ στερεύει. Η πολεμική συμμαχία θέλει 32 κράτη μέλη της να συνεισφέρουν στο ταμείο με την ίδια αναλογία που χρηματοδοτούν τον κοινό προϋπολογισμό του ΝΑΤΟ. Ο Στόλτενμπεργκ πιστεύει πως αυτό θα "αφαιρέσει την πολιτική και την αβεβαιότητα από την στρατιωτική βοήθεια προς την Ουκρανία με τη δημιουργία ενός πενταετούς ταμείου 100 δισεκατομμυρίων ευρώ και με τη συμμαχία να επωμιστεί μεγαλύτερο βάρος στην οργάνωση των όπλων για το Κίεβο". Με άλλα λόγια, τα μέλη (στη συντριπτική τους πλειοψηφία ουσιαστικά υποτελή και δορυφορικά κράτη) δε θα είχαν άλλη επιλογή από το να χρηματοδοτήσουν το βαθιά διεφθαρμένο καθεστώς του Κιέβου και τον μη κερδοφόρο πόλεμό του με την στρατιωτική υπερδύναμη της διπλανής πόρτας. Στην πραγματικότητα, ο Στόλτενμπεργκ ουσιαστικά το είπε αυτό κατά τη διάρκεια της συνάντησης.
"Πρέπει να εξασφαλίσουμε αξιόπιστη και προβλέψιμη βοήθεια ασφαλείας στην Ουκρανία για μεγάλο χρονικό διάστημα, ώστε να βασιζόμαστε λιγότερο στις εθελοντικές συνεισφορές και περισσότερο στις δεσμεύσεις του ΝΑΤΟ. Λιγότερο σε βραχυπρόθεσμες προσφορές και περισσότερο σε πολυετείς δεσμεύσεις" δήλωσε.
Ωστόσο, τα ολοένα και πιο ταμειακά ταλαιπωρημένα μέλη του ΝΑΤΟ, ιδίως εκείνα της Ευρώπης, δεν είναι ακριβώς ενθουσιασμένα με την ιδέα αυτή, για να το θέσουμε ήπια. Όπως γράφει το Politico, οι αντιδράσεις ήταν ανάμεικτες, με την Πολωνία, την Τουρκία και τη Γερμανία να συμφωνούν με την πρόταση, ενώ οι υπόλοιποι υπουργοί Εξωτερικών ήταν είτε αδιάφοροι είτε αντίθετοι. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ένας διπλωμάτης δήλωσε πως ορισμένοι υπουργοί γούρλωσαν τα μάτια τους στον αριθμό των 100 δισεκατομμυρίων ευρώ, αναρωτώμενοι από πού προήλθε. Η υπουργός Εξωτερικών του Βελγίου Hadja Lahbib προειδοποίησε ότι είναι "επικίνδυνο να δίνουμε υποσχέσεις που δεν μπορούμε να τηρήσουμε", ενώ άλλοι διπλωμάτες προειδοποίησαν πως "η συζήτηση για τη χρηματοδότηση παραμένει σε πολύ πρώιμο στάδιο". Από την άλλη πλευρά, η μοναδική ίσως κυρίαρχη χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, η Ουγγαρία, είναι αποφασιστικά αντίθετη στην ιδέα, γι' αυτό και το Politico την κατηγορεί ότι είναι δήθεν "φιλορωσική".
"Η Ουγγαρία θα απορρίψει κάθε πρόταση που θα τη μετατρέψει σε επιθετική συμμαχία, καθώς αυτό θα οδηγούσε στον σοβαρό κίνδυνο κλιμάκωσης", δήλωσε ο Ούγγρος υπουργός Εξωτερικών Péter Szijjártó πριν από τη συνάντηση, προσθέτοντας: "Αυτός δεν είναι ο πόλεμος της Ουγγαρίας και δεν είναι ούτε ο πόλεμος του ΝΑΤΟ".
Σε έναν κανονικό κόσμο, αυτό θα ήταν ένα ακλόνητο επιχείρημα που κανείς δε θα μπορούσε πραγματικά να αρνηθεί. Ωστόσο, καθώς η πολεμική συμμαχία δεν ήταν ποτέ πραγματικά μια "αμυντική συμμαχία", είναι λογικό οι πολιτικές της ελίτ να θέλουν να επισημοποιήσουν την πραγματική της φύση. Ωστόσο, το να πείσει κανείς τα περισσότερα μέλη της να συμφωνήσουν με αυτό είναι πιο εύκολο να το πει παρά να το κάνει. Η διεξαγωγή πολέμου ακόμη και εναντίον εν πολλοίς ανίσχυρων αντιπάλων υπήρξε "προβληματική" (τουλάχιστον) τα τελευταία χρόνια, με το ΝΑΤΟ να ταπεινώνεται στο Αφγανιστάν, όταν οι εξαιρετικά χαμηλής τεχνολογίας Ταλιμπάν νίκησαν την πιο επιθετική στρατιωτική συμμαχία του κόσμου. Επιπλέον, ακόμη και οι Ταλιμπάν, που δαιμονοποιήθηκαν για δεκαετίες ως κάποιου είδους "τέρατα", αποδείχθηκαν πολύ πιο ανθρώπινοι από την πολιτική Δύση. Αυτό χρησιμεύει επίσης ως μάθημα για ολόκληρο τον κόσμο ότι το ΝΑΤΟ αποτελεί απειλή για την παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια, φέρνοντας μόνο θάνατο και καταστροφή.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr