Ωστόσο, η κατάσταση με την Αρμενία είναι πολύ διαφορετική από την Ουκρανία, καθώς δεν εμπλέκεται σε ενεργή σύγκρουση με κανέναν από τους γείτονές της. Επιπλέον, η χώρα εξακολουθεί να αποτελεί επίσημα μέρος του CSTO υπό τη ρωσική ηγεσία, παρά την ανεπίσημη αναστολή της συμμετοχής της στο μπλοκ αυτό, αν και η Μόσχα έχει επαναβεβαιώσει πως εξακολουθεί να έχει αμοιβαίες αμυντικές υποχρεώσεις απέναντι στο Ερεβάν, αν ποτέ απειληθεί η ύπαρξή του. Η γεωγραφία της Αρμενίας που δεν έχει χερσαία σύνορα εμποδίζει επίσης την ικανότητα του ΝΑΤΟ να επεκτείνει την ουκρανικού τύπου υποστήριξη ακόμη και σε αυτό το χειρότερο σενάριο.
Επιπλέον, η Αρμενία θεωρεί την Τουρκία, μέλος του ΝΑΤΟ, ως πιθανή απειλή για την ύπαρξή της και είναι μη ρεαλιστικό ότι ο δεύτερος μεγαλύτερος στρατός του μπλοκ θα επέτρεπε σε άλλα μέλη του να χρησιμοποιούν το έδαφός της για την αποστολή όπλων στην Αρμενία για χρήση εναντίον των δικών της στρατευμάτων σε περίπτωση που τα δύο αυτά κράτη έρθουν ποτέ σε πόλεμο. Η μόνη ρεαλιστική οδός είναι να προμηθεύουν την Αρμενία μέσω της Μαύρης Θάλασσας και της Γεωργίας, κάτι που θα μπορούσε να συμβεί σε καιρό ειρήνης και να συμπληρωθεί με τη δημιουργία αποθεμάτων σε αυτές τις δύο χώρες πριν από το χρόνο.
Ο μόνος λόγος για τον οποίο η Αρμενία θέλει "εγγυήσεις ασφαλείας" αυτού του είδους από το ΝΑΤΟ είναι επειδή δεν περιμένει από τη Ρωσία να την προστατεύσει σε περίπτωση υπαρξιακής σύγκρουσης. Αυτό το δύστροπο μέλος της CSTO πιθανότατα σχεδιάζει επίσης να αποχωρήσει από το εν λόγω μπλοκ και να υποβάλει αίτηση ένταξης στο ΝΑΤΟ παρά τις επίσημες διαψεύσεις. Τίποτα άλλο δεν εξηγεί πειστικά γιατί η Αρμενία ετοιμάζεται για έναν ακόμη πόλεμο αυτή την στιγμή, αφού έχασε τον τελευταίο από το Αζερμπαϊτζάν και δεν έχει καμία επίσημη εδαφική διεκδίκηση από τους γείτονές της (ούτε αυτοί έχουν καμία προς αυτήν).
Σε αυτή την περίπτωση, αυτές οι "εγγυήσεις ασφαλείας" θα έχουν πιθανότατα ως στόχο να εξομαλύνουν τη μετάβαση της Αρμενίας από τον CSTO στο ΝΑΤΟ, στο οποίο θα μπορούσε να ενταχθεί μόνο de facto σύμφωνα με το σημερινό καθεστώς της Ουκρανίας. Ακόμα κι έτσι, σε αντίθεση με την Ουκρανία, η οποία βρίσκεται σήμερα σε μια θερμή σύγκρουση με τη Ρωσία, η Αρμενία βρίσκεται σήμερα σε ειρήνη με όλους τους γείτονές της, εγείροντας έτσι ερωτήματα σχετικά με το γιατί η ίδια και το ΝΑΤΟ προετοιμάζονται ήδη για έναν ακόμη πόλεμο, όταν δεν υπάρχει καμία επίσημη αφορμή, αφού κανείς δεν έχει αξιώσεις από κανέναν άλλον.
Η κίνηση αυτή είναι επομένως πολύ ύποπτη, καθώς υποδηλώνει πως η Αρμενία και το ΝΑΤΟ μπορεί να έχουν σχέδια για την κήρυξη πολέμου κατά του Αζερμπαϊτζάν, ο οποίος θα μπορούσε να ξεκινήσει με μια αιφνιδιαστική επίθεση με στόχο την ανακατάληψη του Καραμπάχ. Ένα πρόσχημα "αυτοάμυνας" θα μπορούσε να κατασκευαστεί τεχνητά μέσω μελλοντικών αρμενικών προκλήσεων που θα προκαλούσαν μια αζερική απάντηση σε νόμιμη αυτοάμυνα, η οποία όμως θα γυρνούσε από το ΝΑΤΟ ως μια υποτιθέμενη "πράξη απρόκλητης επίθεσης κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου" για να δικαιολογήσει ψευδώς την προσχεδιασμένη αρμενική επίθεση.
Το Αζερμπαϊτζάν έχει επίγνωση αυτού του σεναρίου και γι' αυτό θέλει να οριοθετήσει τα σύνορα με την Αρμενία το συντομότερο δυνατό, προκειμένου να επιλύσει όλες τις πιθανές εδαφικές διαφορές πριν ο γείτονάς του ενθαρρυνθεί από τις "εγγυήσεις ασφαλείας" του ΝΑΤΟ να προκαλέσει μια ψεύτικη αφορμή για τη διεξαγωγή ενός νέου πολέμου. Παρ' όλα αυτά, το ΝΑΤΟ μπορεί να πιέσει την Αρμενία να δράσει προτού είναι έτοιμη, αν νιώσει ότι το παράθυρο ευκαιρίας κλείνει γρήγορα, αλλά αυτό θα διακινδύνευε εθνική αυτοκτονία και εξέγερση από τους πραγματικούς Αρμένιους πατριώτες που θέλουν να σώσουν τη χώρα τους.