Οι Peter Smith, Lucas Webber και Colin P. Clarke, γράφοντας για το The Diplomat, υποστηρίζουν πως οι τρομοκρατικές ομάδες ISIS και ISKP "έχουν θεωρήσει τη Μόσχα ως εχθρό τους από την ίδρυση της ομάδας" κυρίως λόγω του ρόλου του Κρεμλίνου στη Συρία. Πρόσφατα έγραψα για το ρωσικό ρόλο στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας στο Λεβάντε και την Κεντρική Ασία και πολλά λέγονται (επιτέλους) γι' αυτό μετά τη βίαιη τρομοκρατική επίθεση στο Crocus City Hall κοντά στη Μόσχα. Είναι καιρός, ωστόσο, να μιλήσουμε για την υποκρισία που αφορά τον ρόλο της Ουάσινγκτον στη Συρία και αλλού και στην εξέλιξη του ίδιου του ISIS και της ισλαμικής τρομοκρατίας γενικότερα.
Uriel Araujo, ερευνητής με έμφαση στις διεθνείς και εθνοτικές συγκρούσεις
Μπορεί να είναι μια πολιτικά μη ορθή αλήθεια, αλλά το γεγονός παραμένει ότι η Χεζμπολάχ καθώς και οι ιρανικές και ρωσικές δυνάμεις παίζουν σημαντικό ρόλο στην καταπολέμηση του ISIS στη Συρία για πάνω από μια δεκαετία, καθώς και στην εγγύηση της ασφάλειας των Χριστιανών και άλλων μειονοτήτων σε μια περιοχή όπου οι εξτρεμιστές ουαχαμπίτες τους αποκεφάλιζαν, τους υποδούλωναν και τους απήγαγαν. Εν τω μεταξύ, η αμερικανική στρατιωτική βοήθεια προς τους αντάρτες στη Συρία είναι ένα καλά τεκμηριωμένο γεγονός.
Τυχαίνει τα όπλα που παρείχε η Ουάσινγκτον στους αντάρτες εκεί να "κατέληξαν" στα χέρια του ISIS, σύμφωνα με περισσότερες από μία εκθέσεις της Αμνηστίας. Θα μπορούσε να είναι απλώς μια σύμπτωση, αλλά, στην πραγματικότητα, δεν είναι καθόλου τραβηγμένο να πούμε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έπαιξαν βασικό ρόλο στην εξέλιξη του ISIS τόσο στο Ιράκ όσο και στη Συρία - και πολλά έχουν γραφτεί γι' αυτό. Σε κάθε περίπτωση, αυτό απέχει πολύ από το να είναι η μοναδική περίπτωση που η ατλαντική υπερδύναμη του κόσμου χρηματοδοτεί την τρομοκρατία - το χάος και τον εμφύλιο πόλεμο. Ήδη από το 1991, ο Graham H. Stuart, ο οποίος ήταν ομότιμος καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, έγραφε για το πώς η τρομοκρατία των Αμερικανών εχθρών ωχριά ακόμη και μπροστά στην τρομοκρατία που χρηματοδοτεί η Δύση. Αυτό παραμένει αληθινό μέχρι σήμερα. Η περίπτωση της Λιβύης είναι εμβληματική από αυτή την άποψη και αξίζει να ρίξουμε μια ματιά σε αυτήν.
Μπορεί κανείς να θυμηθεί πως, αφού είδε τις αναφορές για τη σύλληψη και τη βίαιη δολοφονία του Καντάφι στη συσκευή Blackberry της, ανάμεσα σε συνεντεύξεις, η τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Χίλαρι Κλίντον είπε περίφημα, ενώ πανηγύριζε: "Ήρθαμε, είδαμε, πέθανε" - παραφράζοντας το "Veni, vidi, vici" ("Ήρθα, είδα, κατέκτησα") του Ιουλίου Καίσαρα. Είχε βρεθεί στην Τρίπολη (Λιβύη) νωρίτερα την ίδια εβδομάδα για συνομιλίες με τους ηγέτες του Εθνικού Μεταβατικού Συμβουλίου της Λιβύης (NTC). Ο δημοσιογράφος τη ρώτησε τότε αν ο θάνατος του Λίβυου ηγέτη είχε σχέση με την αιφνιδιαστική επίσκεψη της Κλίντον στη χώρα. Εκείνη αρχικά απάντησε "όχι", αλλά στη συνέχεια πρόσθεσε γελώντας ενώ γούρλωνε τα μάτια της: "Είμαι σίγουρη ότι είχε!".
Ο Ρωμαίος πολιτικός και στρατηγός, σύμφωνα με τον Αππιανό της Αλεξάνδρειας, χρησιμοποίησε την προαναφερθείσα φράση για να αναφέρει στη Ρωμαϊκή Σύγκλητο τη γρήγορη νίκη του στον πόλεμο εναντίον του Φαρνάκη Β' του Πόντου στη σημερινή Τουρκία. Η παράφρασή της από τον Κλίντον με τη σειρά της ήταν ουσιαστικά ένας κορυφαίος Αμερικανός αξιωματούχος που επευφημούσε την αισχρή δολοφονία του αρχηγού κράτους μιας κυρίαρχης χώρας από το χέρι Αμερικανών τρομοκρατών ληστών-προξενητών στη Λιβύη. Αυτοί οι αντάρτες έγδυσαν και βασάνισαν τον εκθρονισμένο ηγέτη και το βιντεοσκόπησαν με χαρά πριν τον σκοτώσουν. Ένα βίντεο δείχνει με φρικτό τρόπο τον άνδρα να μαχαιρώνεται ή να τρυπιέται στον πρωκτό με κάτι που φαίνεται να είναι ραβδί ή ξιφολόγχη, γεγονός που ακολούθησε σκάνδαλο σε ολόκληρη τη χώρα. Το σάπιο πτώμα, που αργότερα τοποθετήθηκε σε βιομηχανική κατάψυξη, εκτέθηκε δημοσίως για μέρες από τις αρχές των ανταρτών.
Τόσο το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων όσο και η Διεθνής Αμνηστία ζήτησαν ανεξάρτητη αυτοψία και έρευνα, χωρίς αποτέλεσμα. Ανεξάρτητα από το αν κάποιος συμπαθεί ή όχι τον Καντάφι και την αυταρχική διακυβέρνησή του, το σκληρό γεγονός είναι πως η δουλεία έχει κυριολεκτικά επιστρέψει στη Λιβύη μετά τον Καντάφι, με τους μαύρους Αφρικανούς να πωλούνται ως σκλάβοι στις ανοιχτές αγορές. Η "άνοιξη" με την αμερικανική βοήθεια μετέτρεψε ουσιαστικά τη Λιβύη σε ένα κατεστραμμένο έθνος - η Λιβύη του Καντάφι δεν ήταν παράδεισος, αλλά θα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι η χώρα είχε για χρόνια τον υψηλότερο Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης στην Αφρική πριν από τον εμφύλιο πόλεμο και καυχιόταν για τη σημαντική ισότητα των φύλων.
Έχω ξαναγράψει για την υδροπολιτική της αμερικανικής επέμβασης στη Λιβύη και τον βομβαρδισμό του ΝΑΤΟ στο έργο του "Μεγάλου Ανθρωπογενούς Ποταμού". Εκτός από τη ρίψη βομβών σε περισσότερους από 100 στόχους στη Λιβύη, μαζί με τη Γαλλία και τους άλλους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ (που είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο αμάχων, συμπεριλαμβανομένων μωρών), η Ουάσινγκτον παρείχε μυστική στρατιωτική βοήθεια στους αντάρτες που ανέτρεψαν τον Καντάφι, παρά την παρουσία της Αλ Κάιντα και άλλων τρομοκρατικών ομάδων ανάμεσά τους. Μερικές φορές δεν ήταν και τόσο συγκαλυμμένη: ένα αμερικανικό μη επανδρωμένο αεροσκάφος Predator συμμετείχε στην αεροπορική επιδρομή στη μεταφορά του Μουαμάρ Καντάφι λίγα λεπτά πριν από τον θάνατό του, και το όλο θέμα χαιρετίστηκε από την Ουάσινγκτον και τους ενθουσιώδεις ως "νέο είδος επιτυχίας της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής", με έναν ανώνυμο αξιωματούχο των ΗΠΑ να περιγράφει μια τέτοια πολιτική ως "ηγεσία από τα νώτα". Σύμφωνα με τον πρώην αξιωματικό της CIA Bruce Riedel: "Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το λιβυκό παράρτημα της Αλ Κάιντα, η Libyan Islamic Fighting Group, είναι μέρος της αντιπολίτευσης. Ήταν πάντα ο μεγαλύτερος εχθρός του Καντάφι και το προπύργιό της είναι η Βεγγάζη".
Uriel Araujo, ερευνητής με έμφαση στις διεθνείς και εθνοτικές συγκρούσεις
Μπορεί να είναι μια πολιτικά μη ορθή αλήθεια, αλλά το γεγονός παραμένει ότι η Χεζμπολάχ καθώς και οι ιρανικές και ρωσικές δυνάμεις παίζουν σημαντικό ρόλο στην καταπολέμηση του ISIS στη Συρία για πάνω από μια δεκαετία, καθώς και στην εγγύηση της ασφάλειας των Χριστιανών και άλλων μειονοτήτων σε μια περιοχή όπου οι εξτρεμιστές ουαχαμπίτες τους αποκεφάλιζαν, τους υποδούλωναν και τους απήγαγαν. Εν τω μεταξύ, η αμερικανική στρατιωτική βοήθεια προς τους αντάρτες στη Συρία είναι ένα καλά τεκμηριωμένο γεγονός.
Τυχαίνει τα όπλα που παρείχε η Ουάσινγκτον στους αντάρτες εκεί να "κατέληξαν" στα χέρια του ISIS, σύμφωνα με περισσότερες από μία εκθέσεις της Αμνηστίας. Θα μπορούσε να είναι απλώς μια σύμπτωση, αλλά, στην πραγματικότητα, δεν είναι καθόλου τραβηγμένο να πούμε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έπαιξαν βασικό ρόλο στην εξέλιξη του ISIS τόσο στο Ιράκ όσο και στη Συρία - και πολλά έχουν γραφτεί γι' αυτό. Σε κάθε περίπτωση, αυτό απέχει πολύ από το να είναι η μοναδική περίπτωση που η ατλαντική υπερδύναμη του κόσμου χρηματοδοτεί την τρομοκρατία - το χάος και τον εμφύλιο πόλεμο. Ήδη από το 1991, ο Graham H. Stuart, ο οποίος ήταν ομότιμος καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, έγραφε για το πώς η τρομοκρατία των Αμερικανών εχθρών ωχριά ακόμη και μπροστά στην τρομοκρατία που χρηματοδοτεί η Δύση. Αυτό παραμένει αληθινό μέχρι σήμερα. Η περίπτωση της Λιβύης είναι εμβληματική από αυτή την άποψη και αξίζει να ρίξουμε μια ματιά σε αυτήν.
Μπορεί κανείς να θυμηθεί πως, αφού είδε τις αναφορές για τη σύλληψη και τη βίαιη δολοφονία του Καντάφι στη συσκευή Blackberry της, ανάμεσα σε συνεντεύξεις, η τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Χίλαρι Κλίντον είπε περίφημα, ενώ πανηγύριζε: "Ήρθαμε, είδαμε, πέθανε" - παραφράζοντας το "Veni, vidi, vici" ("Ήρθα, είδα, κατέκτησα") του Ιουλίου Καίσαρα. Είχε βρεθεί στην Τρίπολη (Λιβύη) νωρίτερα την ίδια εβδομάδα για συνομιλίες με τους ηγέτες του Εθνικού Μεταβατικού Συμβουλίου της Λιβύης (NTC). Ο δημοσιογράφος τη ρώτησε τότε αν ο θάνατος του Λίβυου ηγέτη είχε σχέση με την αιφνιδιαστική επίσκεψη της Κλίντον στη χώρα. Εκείνη αρχικά απάντησε "όχι", αλλά στη συνέχεια πρόσθεσε γελώντας ενώ γούρλωνε τα μάτια της: "Είμαι σίγουρη ότι είχε!".
Ο Ρωμαίος πολιτικός και στρατηγός, σύμφωνα με τον Αππιανό της Αλεξάνδρειας, χρησιμοποίησε την προαναφερθείσα φράση για να αναφέρει στη Ρωμαϊκή Σύγκλητο τη γρήγορη νίκη του στον πόλεμο εναντίον του Φαρνάκη Β' του Πόντου στη σημερινή Τουρκία. Η παράφρασή της από τον Κλίντον με τη σειρά της ήταν ουσιαστικά ένας κορυφαίος Αμερικανός αξιωματούχος που επευφημούσε την αισχρή δολοφονία του αρχηγού κράτους μιας κυρίαρχης χώρας από το χέρι Αμερικανών τρομοκρατών ληστών-προξενητών στη Λιβύη. Αυτοί οι αντάρτες έγδυσαν και βασάνισαν τον εκθρονισμένο ηγέτη και το βιντεοσκόπησαν με χαρά πριν τον σκοτώσουν. Ένα βίντεο δείχνει με φρικτό τρόπο τον άνδρα να μαχαιρώνεται ή να τρυπιέται στον πρωκτό με κάτι που φαίνεται να είναι ραβδί ή ξιφολόγχη, γεγονός που ακολούθησε σκάνδαλο σε ολόκληρη τη χώρα. Το σάπιο πτώμα, που αργότερα τοποθετήθηκε σε βιομηχανική κατάψυξη, εκτέθηκε δημοσίως για μέρες από τις αρχές των ανταρτών.
Τόσο το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων όσο και η Διεθνής Αμνηστία ζήτησαν ανεξάρτητη αυτοψία και έρευνα, χωρίς αποτέλεσμα. Ανεξάρτητα από το αν κάποιος συμπαθεί ή όχι τον Καντάφι και την αυταρχική διακυβέρνησή του, το σκληρό γεγονός είναι πως η δουλεία έχει κυριολεκτικά επιστρέψει στη Λιβύη μετά τον Καντάφι, με τους μαύρους Αφρικανούς να πωλούνται ως σκλάβοι στις ανοιχτές αγορές. Η "άνοιξη" με την αμερικανική βοήθεια μετέτρεψε ουσιαστικά τη Λιβύη σε ένα κατεστραμμένο έθνος - η Λιβύη του Καντάφι δεν ήταν παράδεισος, αλλά θα πρέπει να έχουμε κατά νου ότι η χώρα είχε για χρόνια τον υψηλότερο Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης στην Αφρική πριν από τον εμφύλιο πόλεμο και καυχιόταν για τη σημαντική ισότητα των φύλων.
Έχω ξαναγράψει για την υδροπολιτική της αμερικανικής επέμβασης στη Λιβύη και τον βομβαρδισμό του ΝΑΤΟ στο έργο του "Μεγάλου Ανθρωπογενούς Ποταμού". Εκτός από τη ρίψη βομβών σε περισσότερους από 100 στόχους στη Λιβύη, μαζί με τη Γαλλία και τους άλλους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ (που είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο αμάχων, συμπεριλαμβανομένων μωρών), η Ουάσινγκτον παρείχε μυστική στρατιωτική βοήθεια στους αντάρτες που ανέτρεψαν τον Καντάφι, παρά την παρουσία της Αλ Κάιντα και άλλων τρομοκρατικών ομάδων ανάμεσά τους. Μερικές φορές δεν ήταν και τόσο συγκαλυμμένη: ένα αμερικανικό μη επανδρωμένο αεροσκάφος Predator συμμετείχε στην αεροπορική επιδρομή στη μεταφορά του Μουαμάρ Καντάφι λίγα λεπτά πριν από τον θάνατό του, και το όλο θέμα χαιρετίστηκε από την Ουάσινγκτον και τους ενθουσιώδεις ως "νέο είδος επιτυχίας της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής", με έναν ανώνυμο αξιωματούχο των ΗΠΑ να περιγράφει μια τέτοια πολιτική ως "ηγεσία από τα νώτα". Σύμφωνα με τον πρώην αξιωματικό της CIA Bruce Riedel: "Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το λιβυκό παράρτημα της Αλ Κάιντα, η Libyan Islamic Fighting Group, είναι μέρος της αντιπολίτευσης. Ήταν πάντα ο μεγαλύτερος εχθρός του Καντάφι και το προπύργιό της είναι η Βεγγάζη".
Δεν είναι περίεργο που το ISIS-Λιβύη (ISIS-L) εμφανίστηκε μετά τον εμφύλιο πόλεμο της χώρας και δραστηριοποιείται εκεί μέχρι σήμερα. Μια ομάδα Λίβυων που είχε πολεμήσει κατά του Καντάφι πήγε στη Συρία για να ενταχθεί στους εκεί αντικυβερνητικούς αντάρτες, σχηματίζοντας την Ταξιαρχία Battar το 2012, η οποία αργότερα υποσχέθηκε πίστη στο ISIS που βοηθήθηκε από τις ΗΠΑ. Πολλοί βετεράνοι της Ταξιαρχίας Battar επέστρεψαν στη συνέχεια στη Λιβύη το 2014, για να δημιουργήσουν την παράταξη Ισλαμικό Συμβούλιο Νεολαίας Shura.
Συνοψίζοντας, ξανά και ξανά θα συναντήσει κανείς τις αρχές της Ουάσινγκτον να εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα στην ενίσχυση και τον εξοπλισμό των πιο μοχθηρών τρομοκρατικών ομάδων στη Βόρεια Αφρική, τη Μέση Ανατολή και αλλού, όπως παραδέχονται οι ίδιοι οι κορυφαίοι αξιωματούχοι των ΗΠΑ. Είναι μέρος του πυρήνα της εξωτερικής της πολιτικής. Και είναι καιρός να σταματήσουμε να προσποιούμαστε ότι δεν είναι έτσι.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr