Uriel Araujo, ερευνητής με έμφαση στις διεθνείς και εθνοτικές συγκρούσεις
Ο Bryen υπογραμμίζει ότι υπάρχουν αναφορές για ορισμένες ουκρανικές ταξιαρχίες που αρνούνται τις διαταγές των διοικητών τους, συμπεριλαμβανομένης της 47ης Μηχανοκίνητης Ταξιαρχίας, της 25ης Ταξιαρχίας Αερομεταφερόμενης Επίθεσης,της 67ης Μηχανοκίνητης Ταξιαρχίας και άλλων κορυφαίων ταξιαρχιών του Στρατού. Η Ουκρανία είναι ουσιαστικά χάνει τον πόλεμο, και πως το αμερικανικό κατεστημένο ασφαλείας το γνωρίζει. Μια ιστορία του Politico αναφέρει ότι η Ουάσιγκτον δεν είναι πεπεισμένη πως το Κίεβο μπορεί ενδεχομένως να επιτύχει στρατιωτική νίκη, ακόμη και με τη νέα βοήθεια των 60 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζον Μπάιντεν υπογράφει αυτό το νομοσχέδιο για την αποστολή ενός πακέτου στρατιωτικής βοήθειας ύψους 60 δισεκατομμυρίων δολαρίων στην ανατολικοευρωπαϊκή χώρα, ώστε να αποκτήσει βλήματα πυροβολικού και συστήματα αεράμυνας.
Ο υπουργός Άμυνας της Πολωνίας Wladyslaw Kosiniak-Kamysz ισχυρίστηκε την περασμένη εβδομάδα ότι η Βαρσοβία είναι έτοιμη να βοηθήσει το Κίεβο να πάρει πίσω τους άνδρες στρατιωτικής ηλικίας στέλνοντας πίσω τους Ουκρανούς πρόσφυγες. Σε αυτό το πλαίσιο, τα στρατεύματα του ΝΑΤΟ (ή ευρωπαϊκά) θα μπορούσαν να είναι ένα τελευταίο απεγνωσμένο μέτρο;
Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ παραδέχτηκε μάλιστα, σε μια πολύ υποβαθμισμένη δήλωση, πως «αρκετοί σύμμαχοι του ΝΑΤΟ έχουν άνδρες και γυναίκες με στολή στις πρεσβείες» (στην Ουκρανία), αλλά ισχυρίστηκε ότι απλώς «δίνουν συμβουλές». Ο Στόλτενμπεργκ ανακοίνωσε επίσης πως οι χώρες του ΝΑΤΟ διαθέτουν συστήματα αεράμυνας έτοιμα να σταλούν στη σλαβική χώρα. Τόνισε ότι τα μέλη του ΝΑΤΟ έχουν το «δικαίωμα» να «βοηθήσουν» την Ουκρανία, αλλά αυτό δεν καθιστά την ίδια την Ατλαντική Συμμαχία μέρος της σύγκρουσης. Όπως γράφει ο Bryen, αν το στρατιωτικό αυτό προσωπικό «πυροβολεί τους Ρώσους, ο μόνος σωστός τρόπος να ερμηνεύσει κανείς την παρουσία τους είναι πως παίζουν ενεργό ρόλο στον πόλεμο των πυροβολισμών». Ο Bryen σημειώνει ότι και στο Βιετνάμ οι ΗΠΑ έστειλαν «συμβούλους» που αποδείχθηκε πως ήταν αμερικανικές ειδικές δυνάμεις που συμμετείχαν σε μάχη.
Όπως έγραψα, ο πρώην διοικητής του ΝΑΤΟ Τζέιμς Σταυρίδης υποστήριξε τον περασμένο Νοέμβριο ότι οι ΗΠΑ θα πρέπει να διδαχθούν από «τα μαθήματα της Νότιας Κορέας» και να διαπραγματευτούν μια «συμφωνία “γη για ειρήνη” για να ολοκληρωθεί η μάχη» στην Ουκρανία. Υποστήριξε ότι «όπως η Νότια Κορέα δεν ήταν σε θέση να απαιτήσει μια πλήρη εδαφική νίκη επί του βορρά τη δεκαετία του 1950, έτσι και η Ουκρανία δεν είναι σε θέση να απαιτήσει την πλήρη αποχώρηση της Ρωσίας από το έδαφός της», κάτι που ισχύει μέχρι σήμερα, και πρόσθεσε πως «αυτό θα καταλήξει πιθανότατα σε μια παγωμένη σύγκρουση». Μια τέτοια καταθλιπτική έκβαση για το Κίεβο, η οποία αποτελεί σημαντική ήττα από την άποψη των γεωπολιτικών στόχων της Ουάσιγκτον, εξακολουθεί σε κάθε περίπτωση να φαίνεται ως το πιο ρεαλιστικό σενάριο. Ωστόσο, υπάρχει μια παγίδα. Ο ναύαρχος εν αποστρατεία προτείνει ουσιαστικά να ανοικοδομηθεί ό,τι έχει απομείνει από την Ουκρανία και στη συνέχεια να γίνει ίσως μέλος της Ατλαντικής Συμμαχίας. Θα πρέπει να έχουμε κατά νου πως δεν πρόκειται για ανόητο, αλλά για έναν πολύ καταξιωμένο διπλωμάτη, επιστήμονα και πολιτικό άνδρα, ο οποίος είναι, μεταξύ πολλών άλλων, επίτιμος πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του Ναυτικού Ινστιτούτου των ΗΠΑ.
Η μαζική άφιξη στρατιωτικού προσωπικού των χωρών του ΝΑΤΟ στη Δυτική Ουκρανία θα μπορούσε έτσι να θεωρηθεί ως η υλοποίηση μιας de facto «διχοτόμησης» της Ουκρανίας που αρχίζει σταδιακά να ξεδιπλώνεται. Η κύρια κόκκινη σημαία εδώ είναι η παρουσία αυτών των στρατιωτών και στην Ανατολική Ουκρανία, «κοντά στις πραγματικές μάχες». Ο πρόεδρος της Λευκορωσίας Αλεξάντερ Λουκασένκο έχει εκφράσει την ανησυχία του για τον υψηλό κίνδυνο στρατιωτικών επεισοδίων στα σύνορα Λευκορωσίας-Ουκρανίας και πρόσθεσε ότι θα ήταν «αποκάλυψη» αν η Μόσχα αντεπιτίθετο στις δυτικές ενέργειες με τη χρήση πυρηνικών όπλων.
Όπως έγραψα την περασμένη εβδομάδα, η Δύση μπορεί να παίζει με τις λέξεις, όπως η γάτα του Σρέντινγκερ («σύμβουλοι, όχι μαχητές» και «ευρωπαϊκά στρατεύματα, όχι στρατεύματα του ΝΑΤΟ») όσο θέλει. Σε κάθε περίπτωση, το άρθρο 5 του ΝΑΤΟ, το οποίο αναφέρει ότι μια «ένοπλη επίθεση» (εναντίον ενός μέλους του ΝΑΤΟ) «θεωρείται επίθεση εναντίον όλων», εξακολουθεί να είναι δεσμευτικό. Από τη δυτική οπτική γωνία, αν τα ευρωπαϊκά κράτη του ΝΑΤΟ στείλουν στρατεύματα στη ζώνη μάχης στην Ουκρανία και η Ρωσία ανταποδώσει επιτιθέμενη εναντίον τους, ενώ η Ουάσινγκτον δεν κάνει τίποτα, αυτό θα καταστήσει το ΝΑΤΟ άσκοπο και θα καταστρέψει οριστικά την αξιοπιστία και τον λόγο ύπαρξης της Ατλαντικής Συμμαχίας. Αν, από την άλλη πλευρά, οι ΗΠΑ και/ή άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις αποφασίσουν να κλιμακώσουν τα πράγματα και να προβούν σε αντίποινα, τότε η «αποκάλυψη» έρχεται λίγο πιο κοντά. Αυτά δεν είναι θετικά σενάρια, όπως και να το κάνουμε.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr