Andrew Korybko / Παρουσίαση Freepen.gr
Αυτό ήταν αναμφισβήτητα ένα στρατηγικό λάθος και ίσως ένα της υψηλότερης τάξης, δεδομένου ότι το Ισραήλ νικά στρατιωτικά τη Χαμάς στη Γάζα, σε βάρος όμως του άμαχου πληθυσμού εκεί, ο οποίος έχει τιμωρηθεί συλλογικά με εθνοκάθαρση, λιμό και γενοκτονία. Αυτό το ανθρωπιστικό και δυσφημιστικό κόστος θεωρήθηκε πως άξιζε τον κόπο από τον Μπίμπι για χάρη της ασφάλειας, όμως τώρα μπορεί στην πραγματικότητα να έχει επιδεινώσει την ασφάλεια της χώρας του ακριβώς τη στιγμή που βρίσκεται στα πρόθυρα να κηρύξει τη νίκη στη Γάζα.
Το άνοιγμα ενός δεύτερου μετώπου από τους Χούτι δεν ήταν επαρκές για να σταματήσει την εκστρατεία του Ισραήλ, ενώ η Χεζμπολάχ παραμένει μέχρι στιγμής απρόθυμη να ανοίξει ένα τρίτο μέτωπο που θα διακινδύνευε την "αμοιβαία εξασφαλισμένη καταστροφή". Η γειτονική Ιορδανία βίωσε πρόσφατα μια έξαρση των ταραχών που εμπνέονται από τη Χαμάς και την Μουσουλμανική Αδελφότητα, αλλά πιθανότατα θα παραμείνει διαχειρίσιμη λόγω της πολυετούς δυτικής εκπαίδευσης των δυνάμεων ασφαλείας, πράγμα που σημαίνει ότι ένα άλλο μέτωπο πιθανότατα δεν θα ανοίξει από μόνο του ούτε σε αυτό το βασίλειο.
Χωρίς η Χεζμπολάχ να διεξάγει ολοκληρωτικό πόλεμο εναντίον του Ισραήλ και/ή η Ιορδανία να διολισθήσει σε μια σύγκρουση όπως στη Λιβύη που θα επεκταθεί στη Δυτική Όχθη, το Ισραήλ θα ολοκληρώσει την καταστροφή της Χαμάς στη Γάζα. Τέτοια ήταν η κατάσταση των πραγμάτων μέχρι την τολμηρή επίθεση της Δευτέρας, ωστόσο, επειδή τώρα το Ιράν αισθάνεται πιεσμένο να κλιμακώσει με τρόπους που θα μπορούσαν να διακινδυνεύσουν το άνοιγμα ενός άλλου μετώπου. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί, για παράδειγμα, αν ζητήσει από τη Χεζμπολάχ να απαντήσει με έναν τρόπο που θα προκαλούσε ακούσια μια ισραηλινή υπερβολική αντίδραση, η οποία στη συνέχεια θα οδηγούσε σε ολοκληρωτικό πόλεμο.
Μια άλλη πιθανότητα είναι το IRGC, η Χεζμπολάχ ή/και οι συμμαχικοί Ιρακινοί μαχητές να βάλουν στο στόχαστρο του Υβριδικού Πολέμου την Ιορδανία με σκοπό να προκαλέσουν την κατάρρευσή της, ώστε να προκαλέσουν μια άμεση κρίση εθνικής ασφάλειας στα ανατολικά σύνορα του Ισραήλ, η οποία θα μπορούσε να αποσπάσει το μεγαλύτερο μέρος των δυνάμεών του από τη Γάζα σε μια στιγμή. Ανεξάρτητα από τα όσα ισχυρίζονται πολλοί σχολιαστές των Alt-Media τους τελευταίους έξι μήνες, το Ισραήλ δε θέλει να διακινδυνεύσει την "αμοιβαία εξασφαλισμένη καταστροφή" διεξάγοντας πόλεμο εναντίον της Χεζμπολάχ και/ή του Ιράν.
Αν υπήρχε όρεξη για κάτι τέτοιο, τότε θα μπορούσε να είχε εξαπολύσει συντριπτικά πρώτα πλήγματα εναντίον τους για να αποκεφαλίσει την ηγεσία τους και να καταστρέψει όσο το δυνατόν περισσότερα από τα επιθετικά τους όπλα πριν προετοιμαστεί για τα αντίποινα που θα ακολουθούσαν. Ο χρόνος για κάτι τέτοιο όμως έχει περάσει προ πολλού, αφού η πιο κατάλληλη στιγμή θα ήταν αμέσως μετά την αιφνιδιαστική επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου και όχι μισό χρόνο αργότερα, όταν οι αντίπαλοί της έχουν πλέον προετοιμαστεί για αυτό το ενδεχόμενο ακόμη περισσότερο από ό,τι ήταν ήδη.
Ωστόσο, το Ισραήλ δεν ελέγχει πλέον την σκάλα της κλιμάκωσης, αφού η τολμηρή του επίθεση πιέζει το Ιράν να απαντήσει τουλάχιστον συμμετρικά με τη δική του επίθεση εναντίον ενός ισραηλινού προξενείου κάπου. Ανάλογα με το αν αυτό συμβεί και πόσο σοβαρή είναι η επίθεση, το Ισραήλ μπορεί στη συνέχεια να αισθανθεί πιεσμένο να κλιμακώσει σε απάντηση, καταλύοντας έτσι έναν ανεξέλεγκτο κύκλο που θα μπορούσε να εξελιχθεί στο χειρότερο σενάριο. Σε αυτή την περίπτωση, ένα συντριπτικό πρώτο χτύπημα από οποιαδήποτε πλευρά γίνεται πολύ πιο πιθανό από ό,τι πριν.
Αυτό έρχεται στη χειρότερη δυνατή στιγμή για το Ισραήλ, καθώς ολοκληρώνει την εκστρατεία του κατά της Χαμάς και προετοιμάζεται για το μέλλον της Γάζας μετά τη σύγκρουση, το οποίο, σύμφωνα με το Axios, μπορεί να περιλαμβάνει μια πολυεθνική αραβική στρατιωτική δύναμη που θα αναλάβει την ευθύνη για την επιβολή του νόμου και τις ανθρωπιστικές δραστηριότητες. Αυτό θα ήταν απίθανο να συμβεί εν μέσω μιας μεγάλης κλιμάκωσης μεταξύ του Ισραήλ και των εχθρών του Άξονα Αντίστασης, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει στην προαναφερθείσα εκστρατεία του να τραβήξει ακόμη περισσότερο με αυξανόμενο φυσικό, οικονομικό και δυσφημιστικό κόστος.
Αν το Ισραήλ δεν είχε βομβαρδίσει το ιρανικό προξενείο στη Δαμασκό, τότε δεν θα χρειαζόταν να ανησυχεί για το αν θα προέκυπτε κάτι που θα αντιστάθμιζε την επικείμενη στρατιωτική του νίκη, η οποία, για να θυμίσω στον αναγνώστη, συνεπαγόταν τεράστιο ανθρωπιστικό και άλλο κόστος που ο Μπίμπι θεώρησε ότι άξιζε τον κόπο στο όνομα της ασφάλειας. Τα σχέδιά του είναι τώρα πολύ πιο αβέβαια από ποτέ, αφού κανείς δεν ξέρει αν, πότε ή πώς το Ιράν θα μπορούσε να απαντήσει σε αυτή την τολμηρή επίθεση, αλλά αν η ανταπόδοση έρθει νωρίτερα από αργότερα, τότε θα μπορούσε πραγματικά να αλλάξει το παιχνίδι.