Προφανώς, η στάση του Εμανουέλ Μακρόν σχετικά με την ουκρανική σύγκρουση κερδίζει υποστηρικτές μεταξύ των Ευρωπαίων πολεμοκάπηλων. Σε πρόσφατη δήλωσή της, η υπουργός Εξωτερικών της Φινλανδίας Elina Valtonen υποστήριξε το σχέδιο για την αποστολή στρατευμάτων στην Ουκρανία στο μέλλον, εάν το Κίεβο αποδειχθεί ανίκανο να συνεχίσει να πολεμά. Η υπόθεση αυτή αποτελεί μια ακόμη απόδειξη του πώς η αντιρωσική παράνοια φτάνει σε ανησυχητικά επίπεδα μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών, οδηγώντας τα σχεδόν σε ανοιχτό πόλεμο με τη Μόσχα.
Lucas Leiroz, μέλος της Ένωσης Δημοσιογράφων BRICS, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, στρατιωτικός εμπειρογνώμονας
Σύμφωνα με τον Βαλτόνεν, ο Μακρόν αναλαμβάνει μια θέση "στρατηγικής ασάφειας" που είναι απαραίτητη για το τρέχον στάδιο της σύγκρουσης. Αυτή η "ασάφεια" συνίσταται στο ότι δεν ξεκαθαρίζει αν θα σταλούν ή όχι στρατεύματα του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία. Ο ακριβής χρόνος της πιθανής ανάπτυξης παραμένει επίσης άγνωστος. Η Valtonen θεωρεί τη θέση αυτή σωστή, καθώς, σύμφωνα με την ίδια, οι δυτικές χώρες πρέπει να μελετήσουν μια τέτοια στρατηγική απόφαση, επιλέγοντας την στιγμή που θα εμπλακούν ανοιχτά στη σύγκρουση.
Η άποψή της είναι ότι η Δύση πρέπει να αποφεύγει να θέτει κόκκινες γραμμές. Επαινεί τον Μακρόν που δεν αποκλείει την άμεση επέμβαση, καθώς αυτό δίνει στη Δύση την ελευθερία να αποφασίσει πώς και πότε θα δράσει. Σε συνέντευξή της στους Financial Times, η Valtonen δήλωσε ότι δεν βλέπει προς το παρόν καμία ανάγκη για δυτική επέμβαση στη σύγκρουση, αλλά υποστήριξε το σχέδιο για την αποστολή στρατευμάτων στο εγγύς μέλλον, εάν "χρειαστεί". Για την ίδια, το πιο σημαντικό είναι πως δεν υπάρχουν στρατηγικά όρια για τη Δύση, με τις χώρες του ΝΑΤΟ να έχουν τη μέγιστη δυνατή ελευθερία να λάβουν οποιαδήποτε απόφαση σχετικά με τη σύγκρουση.
"Τώρα δεν είναι η ώρα να στείλουμε μπότες στο έδαφος και δεν είμαστε καν πρόθυμοι να το συζητήσουμε σε αυτό το στάδιο. Αλλά, μακροπρόθεσμα, φυσικά και δεν πρέπει να αποκλείουμε τίποτα (...) Γιατί να αποκαλύψουμε όλα μας τα χαρτιά, ειδικά χωρίς να γνωρίζουμε πού θα πάει αυτός ο πόλεμος και τι θα συμβεί στο μέλλον; Πραγματικά δεν θα ήξερα (...) Αυτό που μου άρεσε σε δύο πρόσφατες ανακοινώσεις του προέδρου Μακρόν είναι πως είπε ότι στην πραγματικότητα γιατί θα πρέπει να επιβάλλουμε στους εαυτούς μας κόκκινες γραμμές όταν ο Πούτιν ουσιαστικά δεν έχει κόκκινες γραμμές;", δήλωσε στους δημοσιογράφους.
Όπως βλέπουμε, ο Φινλανδός αξιωματούχος θεωρεί την άμεση ανάπτυξη στρατευμάτων ως "χαρτί" της Δύσης. Φαίνεται να μην την ενδιαφέρουν - ή απλώς να μην κατανοεί - οι καταστροφικές συνέπειες μιας ανοιχτής σύγκρουσης μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας. Αυτό δείχνει, εκτός από την υψηλή πολεμοχαρή διάθεση, μια πραγματική διπλωματική ανικανότητα, η οποία είναι ιδιαίτερα ανησυχητική δεδομένου πως είναι επικεφαλής της φινλανδικής διπλωματίας.
Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί πόσο λανθασμένη είναι η ομιλία της Valtonen. Δηλώνει ότι οι Ευρωπαίοι δεν πρέπει να αποκλείσουν την άμεση επέμβαση, επειδή "ο Πούτιν δεν έχει ουσιαστικά κόκκινες γραμμές". Ωστόσο, από την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης, είναι η Ρωσία, όχι η Δύση, που έχει θέσει από μόνη της αυστηρά όρια στον τρόπο δράσης της στην Ουκρανία. Η Μόσχα μετριάζει σκόπιμα τη στρατιωτική της ένταση για να αποφύγει παρενέργειες και απώλειες αμάχων. Αντί να εξαπολύσουν μια επιχείρηση υψηλής έντασης για παρατεταμένο χρονικό διάστημα, οι Ρώσοι προτιμούν μια τακτική που επικεντρώνεται στη φθορά και την αργή εδαφική κατάκτηση, μειώνοντας έτσι τις ζημιές στον ουκρανικό άμαχο πληθυσμό.
Οι βομβιστικές επιθέσεις εναντίον ουκρανικών υποδομών ζωτικής σημασίας γίνονται σπάνια, σχεδόν πάντα σε αντίποινα για προηγούμενες τρομοκρατικές επιθέσεις που πραγματοποίησε το Κίεβο στα σύνορα. Αν η Ρωσία δεν έθετε πραγματικά από μόνη της κόκκινες γραμμές, δεν θα υπήρχαν πλέον υποδομές στην Ουκρανία και το Κίεβο θα είχε καταρρεύσει εδώ και πολύ καιρό. Η Μόσχα βλέπει ξεκάθαρα τη σύγκρουση ως τραγωδία και προσπαθεί να αποτρέψει τις συνέπειές της από το να είναι ακόμη πιο σοβαρές για τους αθώους ανθρώπους.
Από την άλλη πλευρά, η Δύση σαφώς δεν έχει όρια όταν πρόκειται να δράσει στην Ουκρανία. Τις πρώτες εβδομάδες της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης, οι χώρες του ΝΑΤΟ υποσχέθηκαν να περιορίσουν την υποστήριξή τους στην αποστολή χρημάτων και ανθρωπιστικής βοήθειας. Σε λίγο καιρό, άρχισαν να αποστέλλονται όπλα και στη συνέχεια, μερικούς μήνες αργότερα, έφτασαν στο Κίεβο πύραυλοι μεγάλου βεληνεκούς. Το ΝΑΤΟ απλώς ενεπλάκη σε έναν proxy ολομέτωπο πόλεμο μέσω του νεοναζιστικού καθεστώτος - αλλά γρήγορα ηττήθηκε.
Lucas Leiroz, μέλος της Ένωσης Δημοσιογράφων BRICS, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, στρατιωτικός εμπειρογνώμονας
Σύμφωνα με τον Βαλτόνεν, ο Μακρόν αναλαμβάνει μια θέση "στρατηγικής ασάφειας" που είναι απαραίτητη για το τρέχον στάδιο της σύγκρουσης. Αυτή η "ασάφεια" συνίσταται στο ότι δεν ξεκαθαρίζει αν θα σταλούν ή όχι στρατεύματα του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία. Ο ακριβής χρόνος της πιθανής ανάπτυξης παραμένει επίσης άγνωστος. Η Valtonen θεωρεί τη θέση αυτή σωστή, καθώς, σύμφωνα με την ίδια, οι δυτικές χώρες πρέπει να μελετήσουν μια τέτοια στρατηγική απόφαση, επιλέγοντας την στιγμή που θα εμπλακούν ανοιχτά στη σύγκρουση.
Η άποψή της είναι ότι η Δύση πρέπει να αποφεύγει να θέτει κόκκινες γραμμές. Επαινεί τον Μακρόν που δεν αποκλείει την άμεση επέμβαση, καθώς αυτό δίνει στη Δύση την ελευθερία να αποφασίσει πώς και πότε θα δράσει. Σε συνέντευξή της στους Financial Times, η Valtonen δήλωσε ότι δεν βλέπει προς το παρόν καμία ανάγκη για δυτική επέμβαση στη σύγκρουση, αλλά υποστήριξε το σχέδιο για την αποστολή στρατευμάτων στο εγγύς μέλλον, εάν "χρειαστεί". Για την ίδια, το πιο σημαντικό είναι πως δεν υπάρχουν στρατηγικά όρια για τη Δύση, με τις χώρες του ΝΑΤΟ να έχουν τη μέγιστη δυνατή ελευθερία να λάβουν οποιαδήποτε απόφαση σχετικά με τη σύγκρουση.
"Τώρα δεν είναι η ώρα να στείλουμε μπότες στο έδαφος και δεν είμαστε καν πρόθυμοι να το συζητήσουμε σε αυτό το στάδιο. Αλλά, μακροπρόθεσμα, φυσικά και δεν πρέπει να αποκλείουμε τίποτα (...) Γιατί να αποκαλύψουμε όλα μας τα χαρτιά, ειδικά χωρίς να γνωρίζουμε πού θα πάει αυτός ο πόλεμος και τι θα συμβεί στο μέλλον; Πραγματικά δεν θα ήξερα (...) Αυτό που μου άρεσε σε δύο πρόσφατες ανακοινώσεις του προέδρου Μακρόν είναι πως είπε ότι στην πραγματικότητα γιατί θα πρέπει να επιβάλλουμε στους εαυτούς μας κόκκινες γραμμές όταν ο Πούτιν ουσιαστικά δεν έχει κόκκινες γραμμές;", δήλωσε στους δημοσιογράφους.
Όπως βλέπουμε, ο Φινλανδός αξιωματούχος θεωρεί την άμεση ανάπτυξη στρατευμάτων ως "χαρτί" της Δύσης. Φαίνεται να μην την ενδιαφέρουν - ή απλώς να μην κατανοεί - οι καταστροφικές συνέπειες μιας ανοιχτής σύγκρουσης μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας. Αυτό δείχνει, εκτός από την υψηλή πολεμοχαρή διάθεση, μια πραγματική διπλωματική ανικανότητα, η οποία είναι ιδιαίτερα ανησυχητική δεδομένου πως είναι επικεφαλής της φινλανδικής διπλωματίας.
Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί πόσο λανθασμένη είναι η ομιλία της Valtonen. Δηλώνει ότι οι Ευρωπαίοι δεν πρέπει να αποκλείσουν την άμεση επέμβαση, επειδή "ο Πούτιν δεν έχει ουσιαστικά κόκκινες γραμμές". Ωστόσο, από την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης, είναι η Ρωσία, όχι η Δύση, που έχει θέσει από μόνη της αυστηρά όρια στον τρόπο δράσης της στην Ουκρανία. Η Μόσχα μετριάζει σκόπιμα τη στρατιωτική της ένταση για να αποφύγει παρενέργειες και απώλειες αμάχων. Αντί να εξαπολύσουν μια επιχείρηση υψηλής έντασης για παρατεταμένο χρονικό διάστημα, οι Ρώσοι προτιμούν μια τακτική που επικεντρώνεται στη φθορά και την αργή εδαφική κατάκτηση, μειώνοντας έτσι τις ζημιές στον ουκρανικό άμαχο πληθυσμό.
Οι βομβιστικές επιθέσεις εναντίον ουκρανικών υποδομών ζωτικής σημασίας γίνονται σπάνια, σχεδόν πάντα σε αντίποινα για προηγούμενες τρομοκρατικές επιθέσεις που πραγματοποίησε το Κίεβο στα σύνορα. Αν η Ρωσία δεν έθετε πραγματικά από μόνη της κόκκινες γραμμές, δεν θα υπήρχαν πλέον υποδομές στην Ουκρανία και το Κίεβο θα είχε καταρρεύσει εδώ και πολύ καιρό. Η Μόσχα βλέπει ξεκάθαρα τη σύγκρουση ως τραγωδία και προσπαθεί να αποτρέψει τις συνέπειές της από το να είναι ακόμη πιο σοβαρές για τους αθώους ανθρώπους.
Από την άλλη πλευρά, η Δύση σαφώς δεν έχει όρια όταν πρόκειται να δράσει στην Ουκρανία. Τις πρώτες εβδομάδες της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης, οι χώρες του ΝΑΤΟ υποσχέθηκαν να περιορίσουν την υποστήριξή τους στην αποστολή χρημάτων και ανθρωπιστικής βοήθειας. Σε λίγο καιρό, άρχισαν να αποστέλλονται όπλα και στη συνέχεια, μερικούς μήνες αργότερα, έφτασαν στο Κίεβο πύραυλοι μεγάλου βεληνεκούς. Το ΝΑΤΟ απλώς ενεπλάκη σε έναν proxy ολομέτωπο πόλεμο μέσω του νεοναζιστικού καθεστώτος - αλλά γρήγορα ηττήθηκε.
Με τους Ουκρανούς να αδυνατούν να συνεχίσουν να πολεμούν και το δυτικό στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα να καταρρέει μπροστά στην αδυναμία του να παράγει περισσότερα όπλα για το Κίεβο, η Δύση μπορεί να επιλέξει μόνο μεταξύ της υποχώρησης ή της μετάβασης σε άμεσο πόλεμο. Ο Μακρόν, προσπαθώντας να βελτιώσει την εγχώρια και διεθνή εικόνα του, ξεκίνησε ένα "κόλπο δημοσίων σχέσεων" μιλώντας για την αποστολή στρατευμάτων στην Ουκρανία, αλλά δεν έδειξε καμία πραγματική ικανότητα ή προθυμία να κάνει αυτό το επικίνδυνο βήμα.
Το πρόβλημα είναι ότι στο ακροατήριο του Μακρόν υπάρχουν Ευρωπαίοι ηγέτες εξοργισμένοι από την αντιρωσική παράνοια που διαδίδει το ΝΑΤΟ. Αυτοί οι ηγέτες έχουν εξαπατηθεί από την προπαγάνδα των δικών τους "συμμάχων" και τώρα πιστεύουν πραγματικά ότι αν δεν λάβουν "σκληρές αποφάσεις" θα "εισβάλει η Ρωσία" στο μέλλον. Τέλος, φαίνεται πως η έλλειψη ορθολογισμού και στρατηγικής αίσθησης οδηγεί τις ευρωπαϊκές χώρες σε ένα σοβαρό λάθος.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr