Vishakha Srivastava - tfiglobalnews.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο χρυσός, ακόμη και όταν ήταν περιθωριοποιημένος, παρακολουθούσε σιωπηλά το σύστημα των πλαστών νομισμάτων, με τις αυξήσεις των τιμών του να σηματοδοτούν την αποδυνάμωση του δολαρίου, ιδίως μετά το κλείσιμο του χρυσού παραθύρου της δεκαετίας του 1970. Η αμερικανική κυβέρνηση, αναγνωρίζοντας την απειλή του χρυσού για το δολάριο, διαχειρίστηκε ενεργά την αντίληψή του, ένα συναίσθημα που αντανακλάται στην άποψη του προέδρου της Fed Paul Volcker ότι ο χρυσός είναι αντίπαλος.
Η εισαγωγή του "χάρτινου" χρυσού τη δεκαετία του 1980, ξεκινώντας με τη διαπραγμάτευση προθεσμιακών συμβολαίων χρυσού το 1974, σηματοδότησε μια σημαντική αλλαγή στις συναλλαγές χρυσού, επιτρέποντας την πώληση αξιώσεων χρυσού χωρίς φυσική κάλυψη. Αυτό διευκόλυνε τις κερδοσκοπικές συναλλαγές, που παρομοιάζονταν με ένα οικονομικό χρηματιστήριο όπου οι δεσμεύσεις ήταν ονομαστικές. Αυτό οδήγησε στο σύστημα του χάρτινου χρυσού με κλασματικά αποθεματικά, όπου ο χάρτινος χρυσός ξεπερνά κατά πολύ τον φυσικό χρυσό, ο οποίος υπολογίζεται σε 200-300 τρισεκατομμύρια δολάρια έναντι 11 τρισεκατομμυρίων δολαρίων σε φυσικά περιουσιακά στοιχεία. Η μετακίνηση της αγοράς Comex προς τις συναλλαγές σε χαρτί αντικατοπτρίζει αυτή τη μετάβαση.
Η εμφάνιση των παραγώγων χρυσού ήταν ζωτικής σημασίας για την κάλυψη της ζήτησης που παραδοσιακά θα αναζητούσε φυσικό χρυσό, δημιουργώντας μια ανισορροπία μεταξύ της πεπερασμένης προσφοράς φυσικού χρυσού και των απεριόριστων δυνατοτήτων για την έκδοση παραγώγων. Η μετατόπιση αυτή επηρέασε σημαντικά την αγορά χρυσού, επιτρέποντας τον έλεγχο των τιμών κατά τη διάρκεια της νομισματικής επέκτασης και επηρεάζοντας τον ρόλο του χρυσού στα χρηματοπιστωτικά συστήματα εν μέσω πληθωριστικών τάσεων.
Η μεταβολή αυτή μείωσε σημαντικά την αποτελεσματικότητα του χρυσού στον περιορισμό των επεκτατικών νομισματικών πολιτικών, ενισχύοντας την αξιοπιστία του δολαρίου. Οι επενδυτικές ροές, ιδίως από δυτικούς θεσμικούς επενδυτές, επηρεάζουν πλέον περισσότερο από τη φυσική ζήτηση τις τιμές του χρυσού. Οι αποφάσεις αυτών των επενδυτών, που συχνά αντιδρούν στα πραγματικά επιτόκια των ΗΠΑ, αναδεικνύουν το ρόλο του χρυσού ως αντιστάθμισης του πληθωρισμού.
Ένα αξιοσημείωτο μοτίβο συναλλαγών έχει προκύψει μεταξύ των δυτικών επενδυτών και των ανατολικών καταναλωτών, με τον χρυσό να μετακινείται από την Ανατολή προς τη Δύση σε ανοδικές αγορές και το αντίστροφο σε πτωτικές αγορές. Αυτή η δυναμική υπογραμμίζει τον ρόλο του δυτικού κεφαλαίου στη διαμόρφωση των τιμών του χρυσού και τα διαφορετικά κίνητρα μεταξύ των δυτικών και ανατολικών συμμετεχόντων στην αγορά.
Το έτος 2022 διατάραξε την παραδοσιακή δυναμική της αγοράς χρυσού, λόγω των γεωπολιτικών εντάσεων και της δέσμευσης των περιουσιακών στοιχείων της ρωσικής κεντρικής τράπεζας από τις ΗΠΑ. Αυτό οδήγησε σε διάσπαση της συσχέτισης μεταξύ των πραγματικών επιτοκίων των ΗΠΑ και των τιμών του χρυσού, με τον χρυσό να επιδεικνύει ανθεκτικότητα και μάλιστα να αυξάνει την αξία του παρά την αύξηση των επιτοκίων.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι δυτικοί θεσμικοί επενδυτές έγιναν καθαροί πωλητές, γεγονός που υποδηλώνεται από τη μείωση των αποθεμάτων στα ETF και στο Comex. Ωστόσο, οι τιμές του χρυσού αυξήθηκαν, λόγω των σημαντικών αγορών φυσικού χρυσού από τις κεντρικές τράπεζες, των τεράστιων απαιτήσεων από την Ινδία και της αυξημένης ζήτησης από την Κίνα, αμφισβητώντας την παραδοσιακή επενδυτική λογική που συνδέεται με τα επιτόκια.
Η δραστηριότητα των κεντρικών τραπεζών, ιδίως της Κεντρικής Τράπεζας της Ινδίας και της Λαϊκής Τράπεζας της Κίνας, παράλληλα με την αυξανόμενη ζήτηση του ιδιωτικού τομέα στην Ινδία, ακολουθούμενη από την Κίνα, μετατόπισε το κέντρο της ζήτησης χρυσού από τη Δύση στην Ανατολή. Η μετατόπιση αυτή αντιπροσωπεύει μια βαθιά αλλαγή στη δυναμική της παγκόσμιας αγοράς χρυσού, με τις κεντρικές τράπεζες να αγοράζουν ποσότητες ρεκόρ χρυσού τα τελευταία χρόνια, υπογραμμίζοντας μια στρατηγική κίνηση προς τη συσσώρευση φυσικού χρυσού εν μέσω ενός μεταβαλλόμενου οικονομικού τοπίου.
Η στροφή της αγοράς χρυσού προς τη φυσική ζήτηση, η οποία καθοδηγείται από τις αγορές των κεντρικών τραπεζών, ιδίως της RBI της Ινδίας και της Λαϊκής Τράπεζας της Κίνας και της Ρωσίας, σηματοδοτεί την απομάκρυνση από τις κερδοσκοπικές συναλλαγές προς σημαντικές πραγματικές μεταφορές χρυσού από τη Δύση προς την Ανατολή. Η μετατόπιση αυτή, όπως προτείνει ο Jan Nieuwenhuijs, υποδηλώνει μια "κρυφή αποδολάριοποίηση", που ωθείται από τη στρατηγική χρήση του δολαρίου και την κρίση χρέους των ΗΠΑ, οδηγώντας ενδεχομένως σε χαμηλότερα επιτόκια για τη διαχείριση του χρέους εις βάρος της αξίας του δολαρίου.
Αυτή η τάση εγκυμονεί κινδύνους για όσους έχουν σημαντικές επενδύσεις σε δολάρια, ωθώντας ένα κύμα αγοράς χρυσού, ιδίως στα κράτη BRICS με επικεφαλής την Ινδία, και σηματοδοτώντας την επιστροφή του χρυσού ως βασικού περιουσιακού στοιχείου του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Αντανακλά μια βαθιά υποτίμηση από τους δυτικούς επενδυτές της στρατηγικής αναπροσαρμογής του χρυσού, μια λανθασμένη εκτίμηση που αναδεικνύει μια σημαντική μετατόπιση στην παγκόσμια χρηματοοικονομική δυναμική. Αυτή η μετακίνηση του χρυσού από τη Δύση προς την Ανατολή δεν αντιπροσωπεύει μόνο μια μεταφορά πλούτου, αλλά συμβολίζει επίσης την αποτυχία της Δύσης να αντιληφθεί την κλίμακα αυτών των αλλαγών, υπογραμμίζοντας μια σημαντική αλλαγή στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό τοπίο.