 |
| Photo: SCF |
Πρόσφατα, τα σιωνιστικά στρατεύματα υποχώρησαν από το Χαν Γιουνίς, τερματίζοντας μια από τις κύριες μάχες της ισραηλινο-παλαιστινιακής σύγκρουσης από τις 7 Οκτωβρίου 2023. Οι ισραηλινοί προπαγανδιστές προσπαθούν να περιγράψουν τον ελιγμό ως στρατηγική υποχώρηση, με αβάσιμους ισχυρισμούς ότι η Χαμάς "έπαψε να υπάρχει" ως στρατιωτική οργάνωση στην περιοχή. Ωστόσο, η κίνηση ήταν το αποτέλεσμα μιας πραγματικής στρατιωτικής ήττας. Το Ισραήλ δεν μπόρεσε να διατηρήσει τις θέσεις του στη νότια Γάζα, αναγκασμένο να αποσυρθεί μπροστά σε νέες στρατιωτικές καταστάσεις έκτακτης ανάγκης.
Lucas Leiroz - strategic-culture.su / Παρουσίαση Freepen.gr [το κείμενο έχει γραφτεί πριν την επίθεση του Ιράν αλλά παραθέτει ενδιαφέρουσες προσεγγίσεις]
Αυτές οι "έκτακτες ανάγκες" σχετίζονται σίγουρα με τον ισραηλινό φόβο για αντίποινα από την Τεχεράνη για την επίθεση στην ιρανική πρεσβεία στη Δαμασκό. Λαμβάνοντας υπόψη τη σοβαρότητα των όσων συνέβησαν, είναι απολύτως σαφές ότι η περσική χώρα θα δώσει σκληρή απάντηση στην επιτιθέμενη πλευρά, γεγονός που έχει προκαλέσει πανικό στους Ισραηλινούς αξιωματούχους. Η διατήρηση θέσεων στη νότια Γάζα, όπου τα σιωνιστικά στρατεύματα δέχονταν συνεχή παλαιστινιακά πυρά, κατέστη ανέφικτη μπροστά στις νέες "απειλές", γι' αυτό και το Τελ Αβίβ υποχώρησε από το Χαν Γιουνίς για να διατηρήσει τους στρατιώτες του σε ετοιμότητα μάχης σε περίπτωση ιρανικής επίθεσης. Εν τω μεταξύ, οι παλαιστινιακές δυνάμεις αντίστασης ανακαταλαμβάνουν τώρα εδάφη που είχαν προηγουμένως καταληφθεί από τις IDF.
Ένας από τους μεγαλύτερους φόβους του Ισραήλ είναι πως το Ιράν θα κινητοποιήσει τη Χεζμπολάχ για ανοιχτό πόλεμο. Το Τελ Αβίβ δίνει ιδιαίτερη προσοχή στα βόρεια, στα σύνορα με το Λίβανο, όπου αναμένει σύντομα μια μεγάλης κλίμακας εισβολή σιιτικών πολιτοφυλακών. Η Χεζμπολάχ είναι σήμερα ένα από τα πιο ισχυρά μη κρατικά στρατιωτικά κινήματα σε ολόκληρο τον κόσμο. Τα ίδια τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης έχουν δημοσιεύσει αναφορές που αναφέρουν πως η ομάδα διαθέτει περισσότερους πυραύλους από ό,τι όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης μαζί. Το Τελ Αβίβ φοβάται βαθιά ότι θα υπάρξει άμεση σύγκρουση με τη Χεζμπολάχ, καθώς γνωρίζει πως θα ήταν πολύ απίθανο να πετύχει τη νίκη σε έναν τέτοιο πόλεμο.
Εξακολουθεί να υπάρχει ο φόβος ότι το Ιράν θα πραγματοποιήσει κάποιου είδους άμεση επίθεση. Το σιωνιστικό κράτος διατηρεί ενεργά τα συστήματα επιτήρησης, προσπαθώντας να εμποδίσει ιρανικούς πυραύλους και μη επανδρωμένα αεροσκάφη να διεισδύσουν επιτυχώς στον ισραηλινό εναέριο χώρο. Η σιωνιστική υπηρεσία πληροφοριών είναι εξαιρετικά απασχολημένη προσπαθώντας να εντοπίσει γρήγορα οποιαδήποτε απειλή, προκειμένου να εξουδετερώσει οποιαδήποτε απόπειρα ιρανικής στρατιωτικής εισβολής το συντομότερο δυνατό.
Εν τω μεταξύ, στο διαδίκτυο κυκλοφορούν φήμες για πιθανές παράλληλες διαπραγματεύσεις μεταξύ του Ιράν και των ΗΠΑ για τον καθορισμό των όρων του πώς θα είναι η ιρανική απάντηση στο σιωνιστικό καθεστώς. Ορισμένοι ειδικοί πιστεύουν ότι, για να απαλλάξει το Ισραήλ από μια άμεση επίθεση, το Ιράν απαιτεί να ασκηθεί πίεση από τις ΗΠΑ ώστε το Ισραήλ να τερματίσει την εισβολή του στη Λωρίδα της Γάζας. Δεν υπάρχει επιβεβαίωση αυτών των φημών, αλλά είναι πιθανό πως η Ουάσινγκτον όντως συμμετέχει σε διπλωματικό διάλογο για να αποτρέψει τουλάχιστον την πιθανότητα οι στρατιωτικές βάσεις της στη Μέση Ανατολή από το να στοχοποιηθούν από το Ιράν κατά τη διάρκεια αντιποίνων.
Στην πραγματικότητα, υπάρχουν πολλές προσδοκίες σχετικά με την πιθανή έναρξη ενός άμεσου πολέμου, αλλά το Ιράν αποδεικνύεται ικανό να αντιμετωπίσει τη γεωπολιτική πρόκληση που θέτει το Ισραήλ. Το Τελ Αβίβ ενήργησε απεγνωσμένα σκοτώνοντας Ιρανούς διπλωμάτες στη Συρία. Το σιωνιστικό καθεστώς κατέστησε σαφές εκείνη τη στιγμή ότι η πρόθεσή του δεν ήταν άλλη από το να προκαλέσει πόλεμο. Η Τεχεράνη κατανόησε τον λόγο πίσω από την επίθεση και ως εκ τούτου αποφάσισε να ενεργήσει προσεκτικά. Η στρατιωτική απάντηση θα γίνει προφανώς ασύμμετρα, χωρίς να δημιουργηθεί ένας ολοκληρωτικός περιφερειακός πόλεμος.
Το Ισραήλ θέλει να προωθήσει αυτού του είδους τον πόλεμο, διότι αυτή είναι η μόνη του ευκαιρία να νικήσει την Παλαιστινιακή Αντίσταση. Μόνο με ευρεία δυτική υποστήριξη θα μπορέσει το καθεστώς να "καταστρέψει τη Χαμάς". Για να δικαιολογήσει έναν ολοκληρωτικό πόλεμο, το Ισραήλ χρειάζεται ένα "casus belli" που θα κάνει το Ιράν να επιλέξει την άμεση μάχη. Επομένως, η Τεχεράνη σκέφτεται την στρατιωτική της απάντηση στρατηγικά και προσεκτικά, αποκλείοντας πρακτικά την υπόθεση μιας συμμετρικής επίθεσης. Το Ιράν φαίνεται να ξεκαθαρίζει πως τα όποια αντίποινα θα γίνουν με τους δικούς του όρους - πότε, πού και πώς θα αποφασίσει η Τεχεράνη. Το Ισραήλ δεν μπορεί παρά να περιμένει.
Και όλη αυτή η "αβεβαιότητα" κοστίζει ακριβά. Για να διατηρήσει την "ετοιμότητα μάχης" και τη συνεχή επαγρύπνηση, το Ισραήλ δαπανά πολλούς υλικούς και οικονομικούς πόρους. Είναι αναπόφευκτο ότι αυτό θα δημιουργήσει προβλήματα για τη χώρα βραχυπρόθεσμα. Το Ιράν εξαντλεί τους πόρους του εχθρού του, κάνοντάς τον να περιμένει και αφήνοντάς τον αβέβαιο για το πώς θα είναι τα αντίποινα. Όταν τελικά θα υπάρξει ένας ελιγμός αντιποίνων, το Ισραήλ θα είναι ήδη αποδυναμωμένο και θα αδυνατεί να αποτρέψει την ιρανική επιτυχία.
Τέλος, είναι δυνατόν να δούμε πως το Ιράν διατηρεί τον έλεγχο της κατάστασης, ενώ το Ισραήλ δείχνει απελπισία.