Μια απελπισμένη Δύση εντείνει τις συγκαλυμμένες ενέργειές της καθώς η παραληρηματική σκέψη επιμένει

Η CIA εργάζεται υπερωριακά για να προωθήσει το ψέμα ότι προειδοποίησε τους Ρώσους για την τρομοκρατική επίθεση της 22ας Μαρτίου και πως οι Ρώσοι αγνόησαν την προειδοποίηση αυτή. Απλά δεν είναι αλήθεια. Όπως σημείωσα στο προηγούμενο άρθρο μου, η προειδοποίηση της κυβέρνησης των ΗΠΑ που εκδόθηκε στις 7 Μαρτίου όριζε μόνο 48 ώρες. Δεν έχω ιδέα πότε ξεκίνησε να τρέχει αυτό το "ρολόι", αλλά ας υποθέσουμε ότι ήταν την Παρασκευή 7 του μηνός και τελείωσε την Κυριακή 9 του μηνός. Εφόσον η "προβλεπόμενη" δράση δεν πραγματοποιήθηκε, υπάρχουν τουλάχιστον δύο πιθανές εξηγήσεις - 1) οι πληροφορίες ήταν ψεύτικες ή 2) η ενισχυμένη ρωσική ασφάλεια στο Crocus City Hall στις 8 Μαρτίου απέτρεψε την επίθεση.

 

Larry Johnson - sonar21.com / Παρουσίαση Freepen.gr

Εκτός εάν οι πληροφορίες όριζαν πως εάν η επίθεση δεν γινόταν μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα των 48 ωρών ήταν άνευ αντικειμένου, τότε το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ και η Πρεσβεία όφειλαν να εκδώσουν εκ νέου προειδοποίηση προς τις AMCIT ότι η απειλή εξακολουθούσε να υφίσταται. Δεν το έκαναν αυτό. Αυτό είναι το πρόβλημα. Εάν οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες εξακολουθούσαν να πιστεύουν πως επρόκειτο για πραγματική απειλή, τότε γιατί η κυβέρνηση των ΗΠΑ σιώπησε;

Το οποίο με φέρνει στο γεγονός ότι τόσο ο Georg Häsler όσο και οι NY Times βγήκαν με άρθρα τις τελευταίες 24 ώρες που επιτίθενται στους Ρώσους ως ανίκανους και τους κατηγορούν ότι αγνόησαν τις προειδοποιήσεις. Αυτό σίγουρα μου μυρίζει συντονισμένη επιχείρηση πληροφοριών, επειδή η ουσία του επιχειρήματος βασίζεται σε ψευδείς ισχυρισμούς. Επιτρέψτε μου να εξηγήσω ξεκινώντας από τους ισχυρισμούς που προβάλλουν οι δημοσιογράφοι των NY Times Paul Sonne, Eric Schmitt και Michael Schwirtz στο άρθρο τους, Why Russia’s Vast Security Services Fell Short on Deadly Attack:

Όταν ενημέρωσε ιδιωτικά τη Ρωσία για το πιθανό τρομοκρατικό σχέδιο, η C.I.A. τηρούσε τις οδηγίες του 2015, γνωστές ως οδηγίες "καθήκοντος προειδοποίησης", που απαιτούν από τις υπηρεσίες πληροφοριών να ενημερώνουν "αμερικανικά και μη αμερικανικά πρόσωπα" για συγκεκριμένες απειλές που αποσκοπούν σε "σκόπιμη δολοφονία, σοβαρό σωματικό τραυματισμό και απαγωγή".

Αυτές οι οδηγίες είναι σχετικά σπάνιες, αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι υποχρεωμένες να τις εκδίδουν, ακόμη και σε αντιπάλους, και το έπραξαν τόσο με τους Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν όσο και με την ιρανική κυβέρνηση κατά το περασμένο έτος. Οι προειδοποιήσεις συνήθως δεν δημοσιοποιούνται, εκτός εάν οι αμερικανικές αρχές θεωρούν πως η απειλή θα μπορούσε να επηρεάσει τους Αμερικανούς πολίτες, κάτι που συνέβη στη Μόσχα. . . .

Στη δημόσια προειδοποίηση της 7ης Μαρτίου, η πρεσβεία των ΗΠΑ ανέφερε ότι ο κίνδυνος επίθεσης σε συναυλιακό χώρο στη Μόσχα ήταν έντονος για τις επόμενες 48 ώρες. Αμερικανοί αξιωματούχοι λένε ότι είναι πιθανό οι ρωσικές αρχές να πίεσαν σκληρά γύρω από την περίοδο προειδοποίησης των 48 ωρών, αλλά αργότερα έγιναν πιο χαλαρές και δύσπιστες όταν δε σημειώθηκε επίθεση.

Δεν είναι σαφές αν οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες εξέλαβαν λανθασμένα τον χρόνο της επίθεσης ή αν οι εξτρεμιστές καθυστέρησαν το σχέδιό τους όταν είδαν την αυξημένη ασφάλεια.

Τις επόμενες ημέρες, εσωτερικές αναφορές των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών - οι οποίες, σύμφωνα με το Dossier Center, έφτασαν στο ρωσικό Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας - προειδοποιούσαν συγκεκριμένα για την απειλή που συνιστούσαν για τη Ρωσία οι ριζοσπαστικοποιημένοι από το ISIS-K Τατζίκοι. Η αναφορά επισήμανε τη συμμετοχή Τατζίκων σε αποδιοργανωμένες συνωμοσίες στην Ευρώπη και σε επιθέσεις στο Ιράν και στην Κωνσταντινούπολη τους τελευταίους μήνες. Η αναφορά δεν ανέφερε τις δυτικές προειδοποιήσεις ή μια πιθανή επίθεση στη Μόσχα.

Υπάρχει ένα πραγματικό πρόβλημα εδώ - το δόγμα "Υποχρέωση προειδοποίησης" δεν άρχισε να ισχύει το 2015. Ξεκίνησε το φθινόπωρο του 1989. Ήμουν εκεί κατά τη δημιουργία του. Για να επαναλάβω, μετά τη βομβιστική επίθεση στην Pan Am 103 υπήρχαν φήμες και αναφορές ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ προειδοποίησε τους υπαλλήλους της να μην επιβιβαστούν στην καταδικασμένη πτήση. Αυτό δεν ήταν αλήθεια, αλλά απέκτησε κάποια δημοσιότητα στα δημοφιλή μέσα ενημέρωσης. Ελήφθη η απόφαση να υπάρξει μια πολιτική για την προειδοποίηση του κοινού. Το αφεντικό μου, ο πρέσβης Morris Busby, ηγήθηκε της προσπάθειας. Η απόφαση ελήφθη για την παροχή δημόσιας προειδοποίησης εάν είχαμε αξιόπιστες πληροφορίες αλλά είχαμε χαμηλή πίστη πως θα μπορούσε να αποτραπεί. Παράλληλα, οι πληροφορίες για την απειλή θα μοιράζονταν με την ξένη κυβέρνηση όπου υπήρχε η απειλή. Ιδανικά, εάν είχαμε αξιόπιστες και συγκεκριμένες πληροφορίες, τότε δεν θα ήταν απαραίτητο να προειδοποιήσουμε το κοινό, διότι οι ένοχοι θα μπορούσαν να συλληφθούν και η συνωμοσία να ματαιωθεί. Διαφορετικά, εκδιδόταν προειδοποίηση και η κυβέρνηση υποδοχής ενημερωνόταν για περισσότερες λεπτομέρειες μέσω των διαύλων πληροφοριών.

Έτσι υποτίθεται ότι λειτουργεί το σύστημα. Όμως οι NY Times και ο Sy Hersh, που τροφοδοτήθηκαν από πηγές πληροφοριών, έγιναν άθελά τους πιόνια σε μια επιχείρηση πληροφοριών που αποσκοπούσε στη σπίλωση των Ρώσων και στην επίρριψη ευθυνών στον Πούτιν επειδή δεν απέτρεψε την επίθεση της 22ας Μαρτίου. Εάν οι αμερικανικές αρχές πίστευαν πραγματικά ότι η τρομοκρατική απειλή παρέμενε ενεργή και βιώσιμη, τότε γιατί δεν τήρησαν το "καθήκον τους να προειδοποιήσουν" τους Αμερικανούς πολίτες στη Ρωσία για τον κίνδυνο και να εκδώσουν εκ νέου προειδοποίηση; Το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ προφανώς δεν πίστευε πλέον πως η απειλή ήταν αξιόπιστη, διότι δεν έγινε καμία πρόσθετη προειδοποίηση. Πραγματικά απλό.

Τώρα, στο "Παραληρηματική Σκέψη". Ένα πρόσφατο άρθρο σε ελβετικό έντυπο -  What if Russia wins the war in Ukraine? - είναι ανησυχητικό, διότι η ανάλυση και οι πολιτικές συνταγές βασίζονται σε ψεύδη και ευσεβείς πόθους. Ο συγγραφέας, ο κ. Georg Häsler, πιστεύει ειλικρινά ότι η Ρωσία θα προχωρήσει σε εισβολή στην Ευρώπη μόλις τελειώσει με την Ουκρανία. Το κατατάσσω αυτό ως μια παράξενη πολιτική εκδοχή μιας φαντασίωσης - αυτοί οι κακοί, κτηνώδεις Ρώσοι πρόκειται να διεισδύσουν βίαια σε ευρωπαϊκό έδαφος και να υποχρεώσουν τους κατακτημένους ανθρώπους να κάνουν απερίγραπτα πράγματα. Η Ρωσία πρέπει να σταματήσει, αλλιώς όλα θα χαθούν.

Ο κ. Häsler παρουσιάζει "πέντε αλληλοεπικαλυπτόμενα στάδια" για το πώς η Ρωσία θα καταστρέψει την Ευρώπη, τα οποία, μετά από σκέψη, αποκαλύπτουν ότι ο Häsler δεν έχει καμία αίσθηση ειρωνείας και επιδίδεται σε κλασική ψυχολογική προβολή:

Καθιέρωση μιας εναλλακτικής κοσμοθεωρίας - Ο Πούτιν καθιέρωσε την αφήγηση ενός ΝΑΤΟ που απειλεί τη Ρωσία το Φεβρουάριο του 2007 σε ομιλία του στη Διάσκεψη του Μονάχου για την Ασφάλεια: "Είμαι πεπεισμένος ότι σήμερα έχουμε φτάσει σε ένα σημείο όπου πρέπει να επανεξετάσουμε σοβαρά ολόκληρη την αρχιτεκτονική της παγκόσμιας ασφάλειας". Ήταν η αρχή μιας αναγέννησης στη ρωσική πολιτική ισχύος.

Αυξημένη ανατροπή στην περιοχή-στόχο μιας επίθεσης - η Λετονία και η Μολδαβία θα μπορούσαν να γίνουν οι επόμενοι στόχοι της Ρωσίας.

Σαμποτάζ σε κρίσιμες υποδομές - Οι κρίσιμες υποδομές στη Δύση αποτελούν ήδη στόχο πράξεων σαμποτάζ. Υποβρύχια καλώδια και αγωγοί έχουν δεχθεί αρκετές επιθέσεις τα τελευταία χρόνια. Στοχευμένες κυβερνοεπιθέσεις εναντίον σταθμών παραγωγής ενέργειας ή κέντρων δεδομένων του χρηματοπιστωτικού κλάδου είναι επίσης μια πιθανότητα.

Συγκεκαλυμμένες στρατιωτικές επιχειρήσεις από ένοπλες ομάδες - Παρ' όλα αυτά, η Ρωσία θα καθυστερήσει μια συμβατική εισβολή σε μια γειτονική χώρα με χερσαία στρατεύματα για όσο το δυνατόν περισσότερο. Μια σκηνοθετημένη εξέγερση σε κοινότητες με ρωσική πλειοψηφία είναι πιο πιθανή, για παράδειγμα στη λετονική περιοχή Latgale, η οποία συνορεύει με τη Ρωσία.

Σύντομος επιθετικός πόλεμος - αν η Δύση δεν αντιδράσει - η Ρωσία θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει αυτή την αδυναμία το 2028 για να εισβάλει στη Λετονία μετά από έκκληση για βοήθεια από τους Ρώσους πρωτεργάτες στη χώρα. Το Κρεμλίνο έχει μάθει από τα λάθη του στην Ουκρανία και δεν αφήνει τίποτα στην τύχη. Η επίθεση θα πραγματοποιηθεί με σαφή υπεροχή δυνάμεων.

Τα τέσσερα από τα πέντε στάδια είναι ακριβώς αυτό που οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους στο ΝΑΤΟ έχουν προσπαθήσει να κάνουν στη Ρωσία. Η Δύση προσπάθησε να παρουσιάσει τη Ρωσία ως μια αδυσώπητη, αδίστακτη αυτοκρατορική δύναμη, παρόλο που η Ρωσία, σε αντίθεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο, δεν έχει εμπλακεί σε αλλαγή καθεστώτος σε άλλες χώρες. Στην πραγματικότητα, η Ρωσία βοήθησε τη Συρία να αποκρούσει μια κοινή προσπάθεια των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου να ανατρέψουν την κυβέρνηση του Μπασίρ Άσαντ στη Συρία.

Στον απόηχο του πραξικοπήματος του 2014 που υποστηρίχθηκε από τη Δύση στην Ουκρανία, οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ διοχέτευσαν δεκάδες εκατομμύρια δολάρια σε βοήθεια και στρατιωτική εκπαίδευση στην Ουκρανία, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για επιθέσεις κατά αμάχων στο Ντονμπάς.

Σαμποτάζ σε κρίσιμες υποδομές; Αυτό προκάλεσε άφθονο γέλιο. Μιλάμε για άγνοια. Η καταστροφή του αγωγού Nordstream από τις Ηνωμένες Πολιτείες (σύμφωνα με τον Sy Hersh) και οι ουκρανικές επιθέσεις στη γέφυρα του Κερτς με βρετανικούς και αμερικανικούς πυραύλους είναι μερικά από τα πιο εμφανή παραδείγματα των προσπαθειών της Δύσης να σαμποτάρει τις υποδομές της Ρωσίας.

Και τέλος έχουμε τις "μυστικές στρατιωτικές επιχειρήσεις". Η Δύση διοχετεύει ξένους μαχητές στην Ουκρανία με στόχο την ήττα της Ρωσίας.

Η ανησυχητική πτυχή του άρθρου του Häsler είναι ότι φαίνεται να πιστεύει με θέρμη ότι αυτά που γράφει είναι μια ακριβής εικόνα του μέλλοντος. Δυστυχώς, δεν είναι ο μόνος στη Δύση. Μέχρι οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ να συνειδητοποιήσουν την ευθύνη τους για την πρόκληση του πολέμου στην Ουκρανία, θα συνεχίσουν να ενθαρρύνουν προκλητικές ενέργειες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια παγκόσμια πυρκαγιά.