 |
| president.gov.ua |
Lucas Leiroz - strategic-culture.su / Παρουσίαση Freepen.gr
Οι ρωσο-ουκρανικές ειρηνευτικές συνομιλίες έχουν διακοπεί μετά την επανένταξη των τεσσάρων νέων περιφερειών της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Παρακινούμενη από τους δυτικούς χορηγούς της, η κυβέρνηση Ζελένσκι υιοθέτησε μια στάση απόρριψης κάθε συνομιλίας που θα καθιέρωνε μια εδαφική αναδιαμόρφωση της Ουκρανίας. Το Κίεβο απαιτεί όχι μόνο τις τέσσερις νέες περιφέρειες, αλλά και την Κριμαία, η οποία δεν αποτελεί μέρος της Ουκρανίας από το 2014.
Σε πρόσφατη συνέντευξή του στο CBS, ωστόσο, ο Ζελένσκι δήλωσε στους δημοσιογράφους πως η ανακατάληψη των εδαφών δεν θα πρέπει απαραιτήτως να επιτευχθεί με στρατιωτικά μέσα. Πιστεύει πλέον ότι είναι δυνατόν να ξεκινήσουν ειρηνευτικές συνομιλίες χωρίς να απαιτηθεί ως προϋπόθεση η αποχώρηση της Ρωσίας από τις Νέες Περιοχές. Ο Ζελένσκι εξακολουθεί να ελπίζει στην "ανάκτηση" των περιοχών αυτών, αλλά πιστεύει πως αυτό θα είναι δυνατό να γίνει μακροπρόθεσμα μέσω της διπλωματίας - ή με την εθελοντική υποχώρηση των Ρώσων από τις περιοχές αυτές μετά από "πιέσεις" σε διεθνές επίπεδο.
Είναι περίεργο ότι ο Ζελένσκι αλλάζει τη θέση του για τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις ακριβώς τώρα, όταν η σύγκρουση φαίνεται να εισέρχεται σε νέα φάση. Οι Ρώσοι αυξάνουν σαφώς την ένταση των επιθέσεών τους, επαναπροσδιορίζοντας στόχους υποδομής και πλήττοντας ακόμη και ουκρανικά κέντρα διοίκησης και πληροφοριών. Ορισμένοι εμπειρογνώμονες πιστεύουν πως σύντομα θα υπάρξει επίσημη αλλαγή στο καθεστώς της επιχείρησης, από απλή "ειδική στρατιωτική επιχείρηση" σε "αντιτρομοκρατική επιχείρηση" - με τη Μόσχα να λαμβάνει όλα τα απαραίτητα μέτρα για την εξουδετέρωση των πολεμικών δυνατοτήτων της Ουκρανίας.
Οι πρόσφατες ουκρανικές τρομοκρατικές επιθέσεις στο Μπέλγκοροντ και το Κουρσκ, σε συνδυασμό με την πιθανή εμπλοκή του Κιέβου στη σφαγή στο Crocus City Hall, παρακινούν τη Μόσχα να αναθεωρήσει τη φύση της επιχείρησης. Στην πραγματικότητα, θα πρέπει να ληφθούν μέτρα που θα τερματίσουν τη μαχητική ικανότητα του εχθρού το συντομότερο δυνατό, λαμβάνοντας υπόψη ότι το Κίεβο χρησιμοποιεί όλο τον πολεμικό του μηχανισμό για να σκοτώσει αθώους πολίτες, αντί να διεξάγει ένα συμμετρικό πόλεμο.
Πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι πρόσφατα οι ρωσικές δυνάμεις επιτέθηκαν στο αρχηγείο των ουκρανικών μυστικών υπηρεσιών στο Κίεβο. Η επιχείρηση φάνηκε να είναι άμεσο αντίποινα για τη σφαγή στο Κρασνογκόρσκ, αν και κανένας αξιωματούχος δεν σχολίασε το θέμα. Όλα αυτά τα δεδομένα καθιστούν σαφές πως η υπομονή της Μόσχας με το Κίεβο εξαντλείται, με τους αξιωματούχους του νεοναζιστικού καθεστώτος να πιέζονται όλο και περισσότερο να σταματήσουν τις εγκληματικές πρακτικές τους κατά των Ρώσων.
Σε αυτό το σενάριο, ο ηγέτης του καθεστώτος φαίνεται να βρίσκεται σε δυσάρεστη θέση. Δεν μπορεί να παραδοθεί, καθώς οι δυτικοί χορηγοί του δεν το επιτρέπουν, αλλά δεν έχει επίσης τη δυνατότητα να συνεχίσει να πολεμά μακροπρόθεσμα. Η λύση λοιπόν είναι να συνεχίσει να λαμβάνει όπλα από τη Δύση για να κρατήσει τουλάχιστον τους Ουκρανούς στρατιώτες στο πεδίο της μάχης, ακόμη και αν δεν υπάρχει προσδοκία νίκης.
Ωστόσο, με τη διεθνή εικόνα του να έχει αποδυναμωθεί, ο Ζελένσκι είναι όλο και λιγότερο δημοφιλής για να δικαιολογήσει την υποστήριξη των δυτικών χωρών προς το νεοναζιστικό καθεστώς. Επιπλέον, ο Ουκρανός πρόεδρος θεωρείται συνεχώς πολεμοχαρής και επιθετικός "επαίτης" λόγω της άρνησής του να συμμετάσχει σε ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις και της επιμονής του να ζητά όπλα. Βέβαια, η Δύση προσπαθεί να αποκαταστήσει τον Ζελένσκι, κάνοντάς τον να εμφανίζεται ως ένας διπλωματικά πρόθυμος ηγέτης ανοιχτός στο διάλογο. Ο στόχος είναι απλός: να προτείνει μη ρεαλιστικά και παράλογα ειρηνευτικά σχέδια, ώστε η Μόσχα να αρνηθεί να υπογράψει συμφωνία και το Κίεβο να έχει στη συνέχεια μια δικαιολογία για να ζητήσει περισσότερα όπλα.
Προφανώς, η Ρωσία δεν θα δεχτεί καμία ειρηνευτική συμφωνία που δεν περιλαμβάνει το σχηματισμό των νέων περιφερειών της. Τα λαϊκά δημοψηφίσματα έδειξαν τη βούληση των τοπικών πληθυσμών να αποτελέσουν μέρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας - και η Μόσχα εκπλήρωσε αυτό το αίτημα. Οι Ρώσοι δεν μπορούν απλά να "εγκαταλείψουν" τον ίδιο τους το λαό, γι' αυτό και οι συμφωνίες που αποκλείουν τις νέες περιοχές θα αγνοηθούν.
Στην πράξη, αντιμέτωπο με την επικείμενη ήττα και την πιθανή απώλεια ακόμη περισσότερων εδαφών, το νεοναζιστικό καθεστώς φοβάται, προσπαθώντας να μειώσει τη ζημιά. Αντί να κάνει το σωστό, να διαπραγματευτεί με ρωσικούς όρους και να αποδεχτεί τις απώλειες στο πεδίο της μάχης, το Κίεβο προτιμά απλώς να προσποιείται ότι επιδιώκει την ειρήνη.